Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:
-prawidłowe – w zakresie uznania dokonanej transakcji za eksport pośredni,
-prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% podatku do dokonanej dostawy,
-nieprawidłowe – w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty).
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
26 maja 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 maja 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie:
-uznania dokonanej transakcji za eksport pośredni,
-prawa do zastosowania stawki 0% podatku do dokonanej dostawy,
-możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Kontrahent „A” z siedzibą Rumunii w miejscowości X, będący czynnym podatnikiem VAT posługującym się Unijnym numerem VAT zamówił w Państwa firmie (...). Całość zamówienia wynosiła (...) EUR.
W dniu 28 stycznia 2025 r. Kontrahent wpłacił Państwu zaliczkę w wysokości (...) EUR. Ponieważ zaliczka wpłynęła z Rumunii, a wpłata zaliczki dotycząca Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów nie rodzi obowiązku podatkowego, pracownik zajmujący się eksportem nie wystawił faktury zaliczkowej, tylko czekał do dnia dostawy towaru. Nie wykazali Państwo również ww. wpłaty w JPK VAT.
Kontrahent z Rumunii przysłał wynajętego przez siebie przewoźnika. To kontrahent z Rumunii organizował transport (na potwierdzenie przysłał Państwu maila, w którym uzgadnia warunki dostawy z rumuńskim przewoźnikiem firmą „B”, uzgadnia trasę Polska-Rumunia-Serbia, uzgadnia koszt transportu oraz jako załącznik fakturę wystawioną przez przewoźnika na firmę „A” z Rumunii). Transport dokonywany był na zasadzie EXW O.
W dniu 10 kwietnia 2025 r. Państwa firma wystawiła fakturę sprzedaży dla kontrahenta z Rumunii na całą kwotę zamówienia, czyli na (...) EUR, zamieszczając na niej kwotę pobranej zaliczki w wysokości (...) EUR oraz kwotę, która pozostała do zapłaty (...) EUR.
W dniu 11 kwietnia 2025 r. przewoźnik rumuński przyjechał do Państwa Spółki po towar, dał Państwu do wypełnienia list przewozowy CMR. W liście tym w polu nr 1 jako nadawca widnieje Państwa Firma „C”, w polu nr 2 jako odbiorca widnieje Państwa kontrahent z Rumunii, w polu nr 3 jako miejsce dostawy towarów widnieje kontrahent z Serbii, w poz. 16 jest pieczątka przewoźnika oraz numer rejestracyjny samochodu. Na CMR widnieje również kod Państwa towaru oraz jego waga, czyli xxx kg.
Przewoźnik rumuński nie rozpoczął procedury eksportu w Polsce, pojechał do rumuńskiego Urzędu Celnego i tam rozpoczął procedurę wywozu towaru poza Unię Europejską. Na zgłoszeniu celnym wykazana jest firma Rumuńska i Serbska.
Na Państwa prośbę kontrahent z Rumunii przysłał Państwu:
1.Fakturę sprzedaży pomiędzy firmą „A” z siedzibą w X, Rumunia a firmą „D” z siedzibą w Z, Serbia wystawioną w dniu 10 kwietnia 2025 r. na kwotę (...) EUR dotyczącą sprzedaży Państwa towaru.
2.Komunikat IE599 w wersji pdf oraz xml wystawiony przez Urząd Celny w Rumunii z którego wynika:
-data przyjęcia zgłoszenia – 2025-04-14,
-nadawca – „A”,
-exporter – „A”,
-odbiorca – „D”,
-zgłaszający – „A”,
-przedstawiciel – firma „B”,
-suma faktury (...) EUR,
-środek transportu – (…),
-warunki dostawy – (…).
-masa brutto xxx kg,
-kod towaru – (…),
-faktura – (…).
3.Firma z Rumunii przysłała Państwu nowy dokument CMR wystawiony w Rumunii w dniu 14 kwietnia 2025 r., gdzie znajdują się informacje (nastąpiło przeładowanie towaru na inny samochód):
-nadawca – „A”,
-odbiorca – „D”,
-miejsce dostawy – Z Serbia,
-miejsce objęcia rzeczy w posiadanie – Rumunia, Y,
-nadawca – „B”,
-przewoźnik – „E” z miejscowości W z Serbii,
-numer rejestracyjny (…),
-waga brutto – xxx kg.
4.Posiadają Państwo również korespondencję mailową z kontrahentem z Rumunii, w której potwierdzają, że ww. dokument eksportowy dotyczy dostawy Państwa towaru.
Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
1.W odpowiedzi na pytanie: W którym momencie (w jakim kraju) nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania towarem (…) jak właściciel:
-z Państwa Spółki na Kontrahenta z Rumunii,
-z Kontrahenta z Rumunii na Kontrahenta z Serbii?
wskazali Państwo:
-z Państwa Spółki na Kontrahenta z Rumuni, nastąpiło w Polsce, w momencie odbioru towaru z naszego magazynu w O,
-z Kontrahenta z Rumuni na Kontrahenta z Serbii – nastąpiło w Serbii, w momencie dostawy towaru na miejsce (w Serbii).
2.W odpowiedzi na pytanie: Czy wywóz towaru, o którym mowa we wniosku, nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej nie występowały przerwy niezwiązane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego?
wskazali Państwo:
Tak, wywóz towaru, o którym mowa we wniosku nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Nie występowały przerwy nie związane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego.
3.W odpowiedzi na pytanie: Czy Kontrahent z Rumunii przekazał Państwu numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towar był transportowany, tj. Polskę?
wskazali Państwo:
Nie otrzymaliśmy od klienta numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowej nadanego przez Polskę.
4.W odpowiedzi na pytanie: Czy Kontrahent z Rumunii, wykonując czynności związane z realizacją transportu:
a)działał we własnym imieniu i na własny rachunek?
b)działał na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcjach przedstawionych w opisie sprawy? Jeżeli tak, to proszę wskazać jaki to jest podmiot.
wskazali Państwo:
Ad a)
Kontrahent z Rumunii działał we własnym imieniu i na własny rachunek, zlecił transport od swojego dostawcy, tj. od nas, z Polski do swojego klienta w Serbii.
Ad b)
Nie działał na rzecz/zlecenie innego podmiotu uczestniczącego w transakcjach przedstawionych w opisie sprawy.
5.W odpowiedzi na pytanie: Czy wydruk komunikatu IE599, który otrzymali Państwo od Kontrahenta z Rumunii jest potwierdzony przez właściwy organ celny?
wskazali Państwo:
Otrzymaliśmy od kontrahenta z Rumunii Komunikat IE-599 w wersji elektronicznej, w formacie pdf i xml wystawiony przez Urząd Celny dla kontrahenta Rumuńskiego, (…).
6.W odpowiedzi na pytanie: Czy w przypadku transakcji będącej przedmiotem wniosku, są Państwo w posiadaniu dokumentów, z których wynikać będzie tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu?
wskazali Państwo:
Tak posiadamy dokumenty, które wskazują na wywóz z Rumunii dokładnie naszego towaru (ta sama wielkość oraz waga oraz kod celny). Przedmiotem wywozu jest (…) zrobiony na specjalne zamówienie – waga z opakowaniem to xxx kg.
Na fakturze sprzedaży przesłanej nam przez kontrahenta z Rumunii wystawionej przez firmę rumuńską na rzecz kontrahenta z Serbii jest wykazany towar – (…), czyli ten sam jak na naszej fakturze, którą wystawiliśmy dla kontrahenta z Rumunii (również (…)).
Numer faktury przesłanej nam przez kontrahenta z Rumunii na rzecz kontrahenta z Serbii widnieje na komunikacie IE-599.
Pytania
Czy na podstawie ww. dokumentów mają Państwo do czynienia z transakcją:
1.Wewnątrzwspólnotową Dostawą Towarów?
2.Eksportem?
3.Czy, jeżeli transakcja zostanie zakwalifikowana jako Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów, mają Państwo prawo do 0% podatku VAT?
4.Czy, jeżeli transakcja zostanie zakwalifikowana jako Export, mają Państwo prawo do 0% podatku VAT i wykazania w pliku JPK kwoty otrzymanej zaliczki w miesiącu styczniu, pozostałej do zapłaty kwoty z faktury w miesiącu kwietniu?
Państwa stanowisko w sprawie
Spółka nie mając pewności opodatkowała ww. transakcje stawką 23% VAT (w styczniu w wysokości zaliczki, w kwietniu pozostałą część faktury).
Spółka uważa jednak, że przedstawiona transakcja stanowi eksport pośredni.
Z przedstawionych dokumentów można udowodnić, że towar z Państwa transakcji sprzedaży opuścił terytorium Unii Europejskiej. Na dokumencie eksportowym IE599 nie ma co prawda Państwa numeru NIP i Państwa numeru faktury sprzedaży, ale zgadza się kod towaru, masa brutto towaru, z wystawionego i podpisanego przez Państwa dokumentu CMR oraz z korespondencji pomiędzy kontrahentem „A” a firmą transportową „B” z siedzibą w Rumunii wynika zlecenie transportu na trasie Polska-Rumunia-Serbia. Przeładowanie towaru na inny samochód w miejscowości Y, czyli w miejscowości położenia firmy transportowej oraz w miejscowości Y, gdzie rozpoczyna się procedura eksportu nie zmienia charakteru tej transakcji.
Dlatego uważają Państwo, że Spółka ma prawo do korekty i prawidłowym będzie wykazanie w pliku JPK za miesiąc styczeń kwoty otrzymanej zaliczki w wysokości (...) EUR, natomiast w miesiącu kwietniu pozostałej kwoty transakcji, czyli (...) EUR z zerową stawką podatku VAT jako transakcję eksportową.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest:
-prawidłowe – w zakresie uznania dokonanej transakcji za eksport pośredni,
-prawidłowe – w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% podatku do dokonanej dostawy,
-nieprawidłowe – w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty).
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 775 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2)eksport towarów;
3)import towarów na terytorium kraju;
4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
Z regulacji tej wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 1 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju – rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
W myśl art. 2 pkt 3 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium Unii Europejskiej – rozumie się przez to terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
Na mocy art. 2 pkt 4 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o państwie członkowskim – rozumie się przez to terytorium państwa wchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.
Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Według art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
W myśl art. 13 ust. 1 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7.
Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy:
Przez eksport towarów, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:
a)dostawcę lub na jego rzecz, lub
b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych
– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
Z powołanych przepisów prawa wynika, że aby dostawę towarów uznać za eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:
-musi nastąpić przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel,
-towar będący przedmiotem dostawy musi zostać wysłany lub przetransportowany z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej,
-wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.
Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.
Zasady dotyczące określenia miejsca świadczenia przy dostawie towarów w przypadku transakcji łańcuchowych (szeregowych), tj. transakcji, w których występuje kilka podmiotów dokonujących obrotu tym samym towarem, przy czym towar trafia bezpośrednio od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu, regulują przepisy art. 22 ust. 1 – ust. 4 ustawy.
Według art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.
Natomiast w myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy:
Miejscem dostawy towarów jest – w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.
Zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy:
W przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.
Na mocy art. 22 ust. 2a ustawy:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę, który dokonuje również ich dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej do tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towarów należy przyporządkować jego dostawie.
Przy czym, art. 22 ust. 2e ustawy stanowi, że:
W przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:
1)pierwszego dostawcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;
2)ostatniego nabywcę – wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.
Zatem, kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie jest przemieszczany od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy, przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport). Z uwagi na to, że dokonywane jest tylko jedno przemieszczenie towarów, to tylko jedna dostawa może być uznana za dostawę „ruchomą” towarów, pozostałe zaś są dostawami „nieruchomymi”. Przy czym, w przypadku gdy towar transportowany jest przez pierwszego dostawcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie towarów dokonywanej przez tego dostawcę (pierwszej dostawie w ramach łańcucha dostaw). Z kolei gdy towar transportowany jest przez ostatniego nabywcę, transport towarów należy przyporządkować dostawie dla tego nabywcy (ostatniej dostawie w łańcuchu).
Jednocześnie jak stanowi art. 22 ust. 3 ustawy:
W przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:
1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.
W myśl tego przepisu wszystkie transakcje realizowane przed dostawą ruchomą (do której przypisano wysyłkę lub transport towaru) będą opodatkowane w państwie, z którego towar jest wysyłany lub transportowany. Natomiast wszystkie dostawy mające miejsce po transakcji ruchomej będą opodatkowane w państwie przeznaczenia towaru. Transakcja ruchoma stanowi dla dostawcy eksport lub wewnątrzwspólnotową dostawę towaru, a dla nabywcy import lub wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru.
Z treści wniosku wynika, że Państwa Kontrahent z siedzibą Rumunii, będący czynnym podatnikiem VAT posługującym się Unijnym numerem VAT zamówił w Państwa firmie (...). Całość zamówienia wynosiła (...) EUR.
28 stycznia 2025 r. Kontrahent wpłacił Państwu zaliczkę w wysokości (...) EUR. Ponieważ zaliczka wpłynęła z Rumunii, a wpłata zaliczki dotycząca Wewnątrzwspólnotowej Dostawy Towarów nie rodzi obowiązku podatkowego, pracownik zajmujący się eksportem nie wystawił faktury zaliczkowej, tylko czekał do dnia dostawy towaru. Nie wykazali Państwo również ww. wpłaty w JPK VAT.
Kontrahent z Rumunii przysłał wynajętego przez siebie przewoźnika. To kontrahent z Rumunii organizował transport (na potwierdzenie przysłał Państwu maila, w którym uzgadnia warunki dostawy z rumuńskim przewoźnikiem firmą „B” z siedzibą w Rumunii, uzgadnia trasę Polska-Rumunia-Serbia, uzgadnia koszt transportu oraz jako załącznik fakturę wystawioną przez przewoźnika na firmę Kontrahenta z Rumunii). Transport dokonywany był na zasadzie EXW O.
W dniu 10 kwietnia 2025 r. Państwa firma wystawiła fakturę sprzedaży dla kontrahenta z Rumunii na całą kwotę zamówienia, czyli na (...) EUR, zamieszczając na niej kwotę pobranej zaliczki w wysokości (...) EUR oraz kwotę, która pozostała do zapłaty (...) EUR.
W dniu 11 kwietnia 2025 r. przewoźnik rumuński przyjechał do Państwa Spółki po towar, dał Państwu do wypełnienia list przewozowy CMR. W liście tym w polu nr 1 jako nadawca widnieje Państwa Firma, w polu nr 2 jako odbiorca widnieje Państwa kontrahent z Rumunii, w polu nr 3 jako miejsce dostawy towarów widnieje kontrahent z Serbii, w poz. 16 jest pieczątka przewoźnika oraz numer rejestracyjny samochodu. Na CMR widnieje również kod Państwa towaru oraz jego waga, czyli xxx kg.
Przewoźnik rumuński nie rozpoczął procedury eksportu w Polsce, pojechał do rumuńskiego Urzędu Celnego i tam rozpoczął procedurę wywozu towaru poza Unię Europejską. Na zgłoszeniu celnym wykazana jest firma Rumuńska i Serbska.
Na Państwa prośbę kontrahent z Rumunii przysłał Państwu:
1.Fakturę sprzedaży pomiędzy firmą „A” z siedzibą w X, Rumunia a firmą „D” z siedzibą w Z, Serbia wystawioną w dniu 10 kwietnia 2025 r. na kwotę (...) EUR dotyczącą sprzedaży Państwa towaru.
2.Komunikat IE599 w wersji pdf oraz xml wystawiony przez Urząd Celny w Rumunii z którego wynika:
-data przyjęcia zgłoszenia – 2025-04-14,
-nadawca – „A”,
-exporter – „A”,
-odbiorca – „D”,
-zgłaszający – „A”,
-przedstawiciel – firma „B”,
-suma faktury (...) EUR,
-środek transportu – (…),
-warunki dostawy – (…),
-masa brutto xxx kg,
-kod towaru – (…),
-faktura – (…).
3.Firma z Rumunii przysłała Państwu nowy dokument CMR wystawiony w Rumunii w dniu 14 kwietnia 2025 r., gdzie znajdują się informacje (nastąpiło przeładowanie towaru na inny samochód):
-nadawca – „A”,
-odbiorca – „D”,
-miejsce dostawy – Z Serbia,
-miejsce objęcia rzeczy w posiadanie – Rumunia, Y,
-nadawca – „B”,
-przewoźnik – „E” z miejscowości W z Serbii,
-numer rejestracyjny (…),
-waga brutto – xxx kg.
Prawo do rozporządzania towarem (…) jak właściciel z Państwa Spółki na Kontrahenta z Rumuni, nastąpiło w Polsce, w momencie odbioru towaru z Państwa magazynu w O a z Kontrahenta z Rumuni na Kontrahenta z Serbii – nastąpiło w Serbii, w momencie dostawy towaru na miejsce (w Serbii).
Wywóz ww. towaru, nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Nie występowały przerwy nie związane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego.
Nie otrzymali Państwo od klienta numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowej nadanego przez Polskę.
Kontrahent z Rumunii, wykonując czynności związane z realizacją transportu działał we własnym imieniu i na własny rachunek, zlecił transport od swojego dostawcy, tj. od Państwa, z Polski do swojego klienta w Serbii.
Otrzymali Państwo od kontrahenta z Rumunii Komunikat IE-599 w wersji elektronicznej, w formacie pdf i xml wystawiony przez Urząd Celny dla kontrahenta Rumuńskiego, (…).
Posiadają Państwo dokumenty, które wskazują na wywóz z Rumunii dokładnie Państwa towaru (ta sama wielkość oraz waga oraz kod celny). Przedmiotem wywozu jest (…) zrobiony na specjalne zamówienie – waga z opakowaniem to xxx kg.
Na fakturze sprzedaży przesłanej Państwu przez kontrahenta z Rumunii wystawionej przez firmę rumuńską na rzecz kontrahenta z Serbii jest wykazany towar – (…), czyli ten sam jak na Państwa fakturze, którą wystawili Państwo dla kontrahenta z Rumunii (również (…)).
Numer faktury przesłanej Państwu przez kontrahenta z Rumunii na rzecz kontrahenta z Serbii widnieje na komunikacie IE-599.
Państwa wątpliwości a analizowanej sprawie w pierwszej kolejności dotyczą wskazania, czy opisana powyżej transakcja stanowi wewnątrzwspólnotową dostawą towarów czy eksport towarów.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że z powołanych przepisów prawa wynika, że w przypadku transakcji, w ramach których towar jest transportowany z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego przez nabywcę dokonującego również jego dostawy (podmiot kupujący towar i sprzedający ten sam towar), natomiast towar jest przemieszczany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy – transport (wysyłkę) przyporządkowuje się dostawie realizowanej dla tego właśnie nabywcy. Przy czym, założenie to może zostać obalone w przypadku, gdy z warunków dostawy wynika, że transport (wysyłkę) należy przyporządkować dostawie realizowanej przez tego nabywcę.
Należy zaznaczyć, że w wyroku z 16 grudnia 2010 r. w sprawie C-430/09 Euro Tyre Holding BV, TSUE wskazał, że w sytuacji gdy towar jest wysyłany lub transportowany od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy przez podmiot pośredniczący, dla oceny która transakcja skutkuje wysyłką lub transportem towarów kluczowe jest określenie, gdzie podmiot pośredniczący przenosi prawo do dysponowania towarem jak właściciel na tego ostatecznego nabywcę. W wyroku tym TSUE stwierdził: „Jeżeli towar jest przedmiotem dwóch następujących po sobie dostaw między różnymi podatnikami, działającymi w takim charakterze, ale jednocześnie jest przedmiotem tylko jednego transportu wewnątrzwspólnotowego, ustalenie czynności, której należy przypisać ten transport, tj. pierwszej lub drugiej dostawy (...) następuje w świetle całościowej oceny wszystkich okoliczności sprawy w celu ustalenia, która z tych dwóch dostaw spełnia wszystkie przesłanki związane z dostawą wewnątrzwspólnotową. W okolicznościach takich jak rozpatrywane przez sąd krajowy, w których pierwszy nabywca, jaki uzyskał prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na terytorium państwa członkowskiego pierwszej dostawy, wskazuje na zamiar przetransportowania tego towaru do innego państwa członkowskiego i przedstawia swój numer identyfikacyjny nadany do celów podatku od wartości dodanej przez to ostatnie państwo, transport wspólnotowy powinien zostać przypisany pierwszej dostawie, pod warunkiem że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na drugiego nabywcę w państwie członkowskim przeznaczenia transportu wewnątrzwspólnotowego (…)”.
Zatem, dla określenia, która z dostaw ma charakter międzynarodowy konieczne jest ustalenie okoliczności związanych z transportem towarów od pierwszego dostawcy do miejsca docelowego, w tym ustalenie podmiotu transportującego/wysyłającego towar oraz momentu (miejsca/państwa), w którym następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel pomiędzy uczestnikami transakcji.
Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, że dostawa będąca przedmiotem wniosku stanowi tzw. dostawę łańcuchową, w której uczestniczą trzy podmioty, tj. Państwo („C”) – pierwszy dostawca (pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw), Kontrahent z Rumunii – firma „A” z siedzibą Rumunii (drugi podmiot w łańcuchu) oraz odbiorca z Serbii – firma „D” z siedzibą w Z (trzeci podmiot w łańcuchu). W ramach ww. transakcji, ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw oraz jest transportowany bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy. Wywóz towaru (…) nastąpił w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, tj. od momentu rozpoczęcia transportu do chwili wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej, nie występowały przerwy nie związane bezpośrednio z organizacją transportu do miejsca docelowego.
Z opisu sprawy wynika, że Państwo wystawili fakturę za sprzedaż towaru (…) Kontrahentowi z Rumunii. Kontrahent z Rumunii z kolei wystawił fakturę na rzecz odbiorcy z Serbii, firmę „D”. Opisana we wniosku transakcja sprzedaży wiąże się z transportem rozpoczynającym się na terytorium Polski (miejsce załadunku), a kończącym się na terytorium państwa trzeciego (Serbii). Ponadto, wskazali Państwo, że prawo do rozporządzania towarem (…) jak właściciel z Państwa Spółki na Kontrahenta z Rumuni, nastąpiło w Polsce, w momencie odbioru towaru z Państwa magazynu w O a z Kontrahenta z Rumuni na Kontrahenta z Serbii – nastąpiło w Serbii, w momencie dostawy towaru na miejsce (w Serbii).
Wskazali Państwo również, że Kontrahent z Rumunii organizował transport (na potwierdzenie przysłał Państwu maila, w którym uzgadnia warunki dostawy z rumuńskim przewoźnikiem firmą „B” z siedzibą w Rumunii w miejscowości Y, uzgadnia trasę Polska -Rumunia-Serbia, uzgadnia koszt transportu oraz jako załącznik fakturę wystawioną przez przewoźnika na firmę „A” z Rumunii). Kontrahent z Rumunii, wykonując czynności związane z realizacją transportu działał we własnym imieniu i na własny rachunek, zlecił transport od swojego dostawcy, tj. od Państwa, z Polski do swojego klienta w Serbii. Zatem podmiotem odpowiedzialnym za transport towarów z Polski poza terytorium UE będzie Kontrahent z Rumunii.
Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, powołane orzecznictwo oraz przedstawione okoliczności sprawy, w analizowanej sprawie transport towaru należy przypisać dostawie dokonanej przez Państwa na rzecz Kontrahenta z Rumunii. W konsekwencji, dostawę towaru dokonaną przez Państwa na rzecz Kontrahenta z Rumunii należy traktować – stosownie do art. 22 ust. 2a w zw. z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy – jako dostawę „ruchomą”, dokonaną i podlegającą opodatkowaniu w miejscu rozpoczęcia transportu, tj. w Polsce. Zatem, skoro towar był transportowany z terytorium Polski na terytorium państwa trzeciego (Serbię), co potwierdził właściwy organ celny, Państwo powinni rozpoznać eksport towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy.
W związku z powyższym, dostawa (…) na rzecz Kontrahenta z Rumunii stanowi eksport towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b) ustawy.
Państwa wątpliwości dotyczą również prawa do zastosowania stawki 0% podatku do dokonanej dostawy i możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty).
Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy:
W eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.
Przy czym, w myśl art. 41 ust. 6 ustawy:
Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.
Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy:
Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:
1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.
Według art. 41 ust. 7 ustawy:
Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.
Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:
Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.
Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:
Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.
Na podstawie art. 43 ust. 9a ustawy:
Jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty przed dokonaniem dostawy towarów, stawkę podatku 0% w eksporcie towarów stosuje się w odniesieniu do otrzymanej zapłaty, pod warunkiem że wywóz towarów nastąpi w terminie 6 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik otrzymał tę zapłatę, oraz podatnik w tym terminie otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6. Przepisy ust. 7, 9 i 11 stosuje się odpowiednio.
Jednocześnie stosownie do art. 41 ust. 11 ustawy:
Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.
Z powołanych przepisów prawa wynika, że zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.
Z opisu sprawy wynika, że otrzymali Państwo od Kontrahenta z Rumunii dokument IE-599, potwierdzający wywóz towarów poza terytorium UE na rzecz ostatecznego nabywcy, tj. firmy z Serbii, gdzie nadawcą jest firma „A”, a odbiorcą „B”. Ponadto, posiadają Państwo dokumenty, które wskazują na wywóz z Rumunii tego samego towaru, który sprzedali Państwo Kontrahentowi z Rumunii (ta sama wielkość, waga oraz kod celny). Przedmiotem wywozu był (…) zrobiony na specjalne zamówienie – waga z opakowaniem to xxx kg. Na fakturze sprzedaży przesłanej Państwu przez Kontrahenta z Rumunii wystawionej przez firmę rumuńską na rzecz kontrahenta z Serbii jest wykazany towar – (…), czyli ten sam jak na Państwa fakturze, którą wystawili Państwo dla kontrahenta z Rumunii (również (…)). Numer faktury przesłanej Państwu przez kontrahenta z Rumunii na rzecz kontrahenta z Serbii widnieje na komunikacie IE-599.
Zatem, mają Państwo prawo do opodatkowania realizowanej dostawy towaru (…) stanowiącej eksport towarów, stawką VAT w wysokości 0%.
Tym samym, Państwo stanowisko zgodnie z którym mogą Państwo opodatkować opisaną transakcję zerową stawką podatku VAT jako transakcję eksportową jest prawidłowe.
Odnosząc się do Państwa wątpliwości dotyczących możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty), wskazać należy, że na mocy art. 19a ust. 1 ustawy:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1)dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2)dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Norma ta ustala, że jeżeli podatnik otrzymał całość lub część zapłaty (np. zaliczkę), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.
W konsekwencji, na gruncie powołanych regulacji, należy uznać, że zaliczkę otrzymaną na poczet eksportu towarów należy wykazać w deklaracji podatkowej w tym okresie rozliczeniowym, w którym, stosownie do brzmienia regulacji art. 19a ust. 8 ustawy, powstał obowiązek podatkowy z tytułu jej otrzymania, tj. w okresie kiedy otrzymano całość lub część zapłaty.
Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Jak stanowi art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
W myśl art. 99 ust. 11c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Stosownie do art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 albo art. 113a ust. 1, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1)rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2)kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3)kontrahentów;
4)dowodów sprzedaży i zakupów.
Zgodnie z art. 109 ust. 3b ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Powyższy przepis obliguje czynnych podatników podatku VAT do wykazywania określonych czynności w ewidencji oraz do przesyłania do urzędu skarbowego ewidencji prowadzonej na potrzeby podatku od towarów i usług, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji, za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Z uwagi na to, że podatek od towarów i usług należy do grupy podatków powstających z mocy prawa, który pobierany jest w trybie tzw. samoobliczenia, dlatego też szczególnie istotną rolę w tym podatku odgrywają deklaracje podatkowe (plik JPK_VAT z deklaracją). Przy ich pomocy podatnik określa i zgłasza organowi podatkowemu (deklaruje) wysokość zobowiązania podatkowego. Deklaracja podatkowa (plik JPK_VAT z deklaracją) stanowi zatem opis zdarzeń, zaistniałych w określonym przedziale czasowym, który w efekcie ma doprowadzić do wykonania przez podatnika obowiązku zapłaty podatku lub zrealizowania swojego uprawnienia w postaci uzyskania zwrotu podatku od organu podatkowego.
Przy czym, na podstawie art. 109 ust. 3e ustawy:
W terminie 14 dni od dnia:
1)stwierdzenia przez podatnika, że przesłana ewidencja zawiera błędy lub dane niezgodne ze stanem faktycznym, lub
2)zmiany danych zawartych w przesłanej ewidencji
-podatnik jest obowiązany przesłać korektę ewidencji na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c.
Stosownie do art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) zwanej dalej: „Ordynacją podatkową”:
Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.
Na mocy art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej:
Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.
Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu. Może ona dotyczyć każdej pozycji deklaracji, np. określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości kwoty zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji (np.: adresu, nr NIP) – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym – poprawnym – wypełnieniu jej formularza, z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Skorzystanie przez podatnika z wprowadzonej przez ustawodawcę instytucji korekty deklaracji powoduje, że złożona przez niego deklaracja korygująca zastępuje pierwotną (korygowaną) deklarację i pociąga za sobą skutki prawne, pozbawiające jednocześnie pierwotną deklarację mocy prawnej. Korekta deklaracji ma na celu skorygowanie błędu poprzez zastąpienie go właściwym zapisem.
Należy zaznaczyć, że aby możliwe było opodatkowanie eksportu towarów stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego otrzymania przez podmiot potwierdzenia wywozu towarów przez organ celny określony w przepisach celnych. Spełnienie tego warunku ma gwarantować, że faktycznie wystąpił eksport towarów w myśl art. 2 pkt 8 ustawy skutkujący wywozem towarów z terytorium Polski. Otrzymanie odpowiedniego dokumentu „urzędowego” zapobiegnie sprzedaży towarów, która to sprzedaż mogłaby być faktycznie nieopodatkowana w sytuacji braku wywozu towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.
W analizowanej sprawie wywóz towaru będącego przedmiotem eksportu (na który w styczniu otrzymali Państwo zaliczkę a w kwietniu pozostałą część należności) z Polski do Serbii nastąpił w kwietniu. Ponadto wskazali Państwo, że posiadają dokumenty potwierdzające wywóz towaru (komunikat IE-599). Zaliczkę oraz wpłatę pozostałej należności za dostawę towaru od Kontrahenta z Rumuni opodatkowali Państwo stawką 23%.
Jak już wskazałem powyżej, mają Państwo prawo do opodatkowania realizowanej dostawy towaru (…) stanowiącej eksport towarów, stawką VAT w wysokości 0%.
Zatem, w analizowanym przypadku, w związku z wywozem towarów poza terytorium Unii Europejskiej, potwierdzonym posiadanym przez Państwa komunikatem IE-599, są Państwo uprawnieni do dokonania korekty podatku należnego (wynikającego z otrzymanej w styczniu zaliczki a w kwietniu pozostałej należności). Korekty tej winni Państwo dokonać – zgodnie z art. 41 ust. 9 ustawy – w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym otrzymali Państwo dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.
Podsumowując, mają Państwo prawo do opodatkowania realizowanej dostawy towaru (…) stanowiącej eksport towaru, stawką VAT w wysokości 0% i są uprawnieni do dokonania korekty podatku należnego wynikającego z otrzymanej zaliczki oraz pozostałej należności w deklaracji składanej za okres rozliczeniowy, w którym otrzymali Państwo dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.
Zatem, Państwa stanowisko w zakresie:
-prawa do zastosowania stawki 0% podatku do dokonanej dostawy – jest prawidłowe,
-możliwości dokonania korekty podatku należnego poprzez złożenie korekty deklaracji za miesiąc styczeń (z tytułu otrzymanej zaliczki) oraz za miesiąc kwiecień (od pozostałej otrzymanej kwoty) – jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Państwo ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. Zatem, wydając przedmiotową interpretację oparłem się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Ponadto, w sytuacji zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Ponadto wskazać należy, iż w związku z tym, że pytanie oznaczone nr 3 zostało zadane warunkowo – tj. oczekiwano rozstrzygnięcia w przypadku uznania opisanej we wniosku transakcji za wewnątrz wspólnotową dostawę towarów – odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 3.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.