Temat interpretacji

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Opocznie, działając na podstawie art.216 oraz art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 24.01.2005r. (data wpływu: 17.02.2005r.), uzupełnione pismem z dnia 31.03.2005r.

W dniu 17.02.2005r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Opocznie wpłynął wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 31.03.2005r.

Zapytanie dotyczy prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej opodatkowanej na zasadach ogólnych. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest Szkoła Języków Obcych, w której osoba występująca z wnioskiej o interpretacje prawa podatkowego jest lektorem.
Z treści zapytania wynika, że osoba ponosi wydatki związane z opłatą czesnego, jakie uiszcza w ramach studiów uzupełniających magisterskich. Pytanie dotyczy tego, czy w/w wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą odnosząc wydatki do kosztów uzyskania przychodów muszą uwzględniać w tym zakresie uregulowania wynikające z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Przepis ten stanowi, że kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, do których bez wątpienia zaliczane są wydatki na studia uzupełniające magisterskie, nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 ustawy (określającym wydatki nie uznawane za koszt podatkowy). Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do obciążenia ich wartością kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie lub zamiar osiągnięcia przychodu.
Powyższa zasada znajduje swoją podstawę w cytowanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W przepisie tym ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie konkretnie koszty mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, określa pojęcia kosztów uzyskania przychodu w sposób generalny.

Wskazać jednak należy, iż na osobie która osiąga przychody z działalności gospodarczej, spoczywa ciężar wskazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami (w tym także na podnoszenie kwalifikacji zawodowych), a osiąganymi przychodami z tej działalności. Wskazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

W odniesieniu do przedstawionego w piśmie stanu faktycznego Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że poniesione wydatki na cele określone w piśmie w świetle przedstawionych powyżej przepisów stanowią koszty uzyskania przychodów.
Biorąc pod uwagę powyższe orzeczono, jak w sentencji.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja Podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.