Temat interpretacji
Zgodnie z art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W przypadku gdy podatnik otrzymuje dochody z więcej niż z jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest suma dochodów ze wszystkich źródeł przychodów.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu przedmiotowemu podlega wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Definiując pojęcie przychodu pracownika ustawodawca, w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczył do niego nie tylko wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne np. wynagrodzenie ze stosunku pracy, ale też wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty oraz inne nieodpłatne świadczenia, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń, jest możliwa przy spełnieniu dwóch warunków, a mianowicie:
- a) świadczenia te sfinansowane zostały w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych;
b) wartość tych świadczeń nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 380zł;
Przy ustaleniu wartości rzeczowych świadczeń nie ma znaczenia fakt od ilu pracodawców pracownik otrzyma te świadczenia. Znaczenie ma tylko wartość tych rzeczowych świadczeń, otrzymanych ze środków, o których mowa wyżej. Jeżeli więc wartość rzeczowych świadczeń przekroczy kwotę zwolnioną od podatku, czyli w roku 2004 kwotę 380 zł, nadwyżka ta stanowi dla pracownika przychód podlegający opodatkowaniu.
Jeżeli zatem pracownik otrzyma od kilku pracodawców świadczenia rzeczowe, a u każdego z osobna nie przekroczą kwoty 380 zł, ale łącznie w roku podatkowym przewyższają kwotę 380 zł, podlegać będą opodatkowaniu.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie normuje obowiązku informowania pracownika o wartości przyznanych mu świadczeń (w tym świadczeń rzeczowych) z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, pozostaje to w indywidualnej gestii płatnika (zakładu pracy), bez względu na to czy świadczeń dokonuje więcej niż jeden płatnik, ponieważ zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 1997 r. Nr 137, poz. 926 ze zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, która obowiązana jest na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobierania podatku dochodowego. Płatnik (zakład pracy) obowiązany jest do naliczania i poboru podatku od świadczeń na rzecz swoich pracowników jakich sam dokonał, bez względu na świadczenia tego typu, których dokonały na rzecz jego pracowników inne podmioty i wpłaceniu ich odpowiedniemu organowi podatkowemu.
W związku z tym, że podatnik uzyskuje przychody ze stosunku pracy u kilku pracodawców (żadnego z nich nie może upoważnić do sporządzenia rocznego obliczenia podatku), po upływie roku, składając roczne zeznanie podatkowe, jest on zobowiązany doliczyć nadwyżkę ponad kwotę 380 zł do swoich przychodów ze stosunku pracy.