Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Busku Zdroju działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 19.01.05 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Podatnik w dniu 18 styczeń 2005 r. złożył wniosek, w którym stwierdza, że prowadzi działalność gospodarczą jako kierowca w zakresie usług transportu samochodowego na sprzęcie powierzonym i pyta czy może zaliczyć w koszty uzyskania przychodów diety z tytułu podróży służbowych. Podróżą służbową jest wyjazd związany z przewiezieniem ładunków na wskazanych trasach. Wnioskodawca uważa, że ma prawo zaliczyć w koszty działalności gospodarczej diety w wysokości nie przekraczającej kwot, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Art. 23 ust. 1 pkt 52 cytowanej ustawy stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi wsółpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Wysokość diet regulują następujące przepisy:
- diety zagraniczne - rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991),
- diety krajowe - rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).

Wyżej powołane przepisy nie definiują podróży służbowej. W art. 29 § 1 kodeksu pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) zawarto, iż koniecznym elementem umowy o pracę jest wskazanie miejsca świadczenia pracy. Należy zatem przyjąć, iż podróżą służbową jest wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza stałe miejsce świadczenia pracy (art. 77).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż w przypadku osób prowadzących działalność gospodarczą podróżą służbową jest ich wyjazd związany z tą działalnością poza stałe miejsce jej prowadzenia.

W przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kierowcy samochodu ciężarowego brak jest podstaw do przyjęcia, że wykonywanie przez te osoby działań poza miejscowością podaną we wniosku o dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej (tj. siedzibą lub miejscem stałego wykonywania działalności) wiąże się z odbyciem podróży służbowej, gdyż ze względu na specyfikę i zakres świadczenia takich usług nie jest możliwe wskazanie stałego miejsca ich wykonywania.

Z opisanego przez Pana stanu faktycznego wynika, że miejsce wykonywania usług uzależnione jest od otrzymanego zlecenia, a wykonanie usług w różnych miejscowościach na terenie kraju stanowi istotę wykonywanej działalności.

Podkreśla się, iż powyższe nie wyklucza zaliczenia określonej kwoty diety z tytułu podróży służbowej związanej z załatwieniem własnej sprawy służbowej jako podmiotu gospodarczego, jednak za taką nie można uznać usługi wykonywanej związanej z przewiezieniem ładunków na wskazanych trasach w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wydatki faktycznie poniesione podczas wyjazdów związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej przez podatnika świadczącego usługi kierowcy - zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy. Warunkiem koniecznym jest jednak, aby wydatek poniesiony był w ramach prowadzonej działalności i w celu uzyskania przychodu, a także prawidłowo udokumentowany.

Reasumując, w opisanym stanie prawnym, naczelnik urzędu skarbowego uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione przez stronę we wniosku z dnia 19 stycznia 2005 r.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/płatnika/inkasenta/następcy prawnego podatnika/osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.