Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) - Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie uznaje przedstawione stanowisko we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego za prawidłowe.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 21.02.2005 r., uzupełnionym 17.03.2005 r. zwrócił się Pan do tut. Organu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawił Pan następujący stan faktyczny:

Do dnia 15.12.2004 r. prowadził Pan pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie handlu. Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej wybudował Pan pawilon handlowy, który został oddany do użytkowania w czerwcu 2002 roku, wpisany do ewidencji środków trwałych i zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzowany wg obowiązującej stawki (tj. 1,5%). Obecnie wynajmuje Pan ten budynek podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą i z przychodów uzyskiwanych z tytułu wynajmu rozlicza się Pan na zasadach ogólnych.

W związku z tym zwrócił się Pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z pytaniem, czy w dalszym ciągu może Pan amortyzować budynek wybudowany dla potrzeb działalności gospodarczej, który obecnie wynajmowany jest podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą ? formułując własne stanowisko w sprawie, iż przysługują odpisy amortyzacyjne od budynku, który był środkiem trwałym a obecnie jest wynajmowany podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą i zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią koszty uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 14a § 1 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Z tak zdefiniowanego pojęcia środka trwałego wynika, że przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stosuje się do podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, których źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza jak i najem, dzierżawa oraz leasing (art. 23a pkt 1 ustawy). Zatem dla tej grupy podatników, którzy osiągają przychody ze źródła przychodów najem nie określono odrębnych zasad prowadzenia ewidencji środków trwałych związanych z tym źródłem przychodów.
W związku z powyższym w tej sytuacji mają zastosowanie przepisy regulujące prowadzenie ewidencji wg zasad przewidzianych dla podatników uzyskujących przychody z działalności gospodarczej.

W myśl przepisu art. 22c pkt 5 ustawy amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności.

Wskazany przepis stanowi, iż amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której składniki te były wykorzystywane.

Należy więc domniemywać, że dopuszczalne jest amortyzowanie środka trwałego, który nie jest używany, ale nadal wykonywana jest działalność, w której składnik ten był wykorzystywany.

W myśl przepisu art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Oznacza to, że amortyzacji podlega tylko ta część budynku, która jest rzeczywiście wykorzystywana na cele uzasadniające jego amortyzację.

Ww. interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.