Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 06.09.2006r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 11.09.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2006r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii ustalenia metody amortyzacji nieruchomości wprowadzonych do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie wynajmu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż :

Wnioskodawca prowadzi od dnia 01.08.2006r. jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie usługowej hodowli zwierząt i wynajmu nieruchomości;

przed rozpoczęciem powyższej działalności gospodarczej złożone zostało w urzędzie skarbowym pisemne oświadczenie o wyborze formy opodatkowania uzyskanych przychodów z w/w tytułu 19% podatkiem liniowym;

do dnia 31.07.2006r. Strona dokonywała wynajmu nieruchomości jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, a uzyskane dochody opodatkowywała na zasadach ogólnych według skali podatkowej;

z dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej wynajmowane wcześniej nieruchomości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych nowoutworzonej firmy i od 01.08.2006r. wynajmowane są w ramach działalności gospodarczej;

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy dla celów ustalenia odpisów amortyzacyjnych od wprowadzonych z dniem 01.08.2006r. do ewidencji środków trwałych nieruchomości, wynajmowanych do dnia 31.07.2006r. poza działalnością gospodarczą, jest zobowiązany kontynuować stawki amortyzacji wcześniej stosowane, czy też może ustalić je w innej wysokości, traktując nieruchomości jako po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji ?

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację, Wnioskodawca wyraża stanowisko, iż nie ma obowiązku kontynuowania stawek i metody amortyzacji wynajmowanych nieruchomości, gdyż w przedmiotowej sprawie nie nastąpiła zmiana formy prawnej działalności, o której mowa w art. 22g ust. 12 i 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Strony, w zaistniałej sytuacji mamy do czynienia wyłącznie ze zmianą źródła przychodów, zdefiniowanych w art. 10. Powyższe w świetle powołanej ustawy nie obliguje do kontynuacji stawek i metody amortyzacji nieruchomości wynajmowanych uprzednio poza działalnością gospodarczą.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Problematyka amortyzacji środków trwałych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.).

W myśl art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do zapisu art. 22d ust. 2 w/w ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a - 22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4. Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w sytuacji ich nabycia w drodze kupna określone zostały w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl powołanego powyżej przepisu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 18, uważa się:

1) w razie nabycia w drodze kupna cenę ich nabycia,

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,

2) w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia,

3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny, lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową w dniu nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,

4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Zgodnie z art. 22g ust. 12 w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów wartość początkową środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego.

Stosownie do zapisu art. 22g ust. 13, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie:

1) podjęcia działalności przez podmiot po przerwie trwającej nie dłużej niż 3 lata,

2) zmiany formy prawnej prowadzonej działalności polegającej na połączeniu lub podziale dotychczasowych podmiotów albo zmianie wspólników spółki nie będącej osobą prawną,

3) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków na działalność wykonywaną na imię obojga małżonków,

4) zmiany działalności wykonywanej na imię obojga małżonków na działalność wykonywaną przez jednego lub odrębnie przez każdego z małżonków,

5) zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków

- jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

W myśl art. 22h ust. 3 w/w ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2- 7.

Mając na uwadze powołane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawioną we wniosku sytuację, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy art. 22g ust. 12 i ust. 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie nastąpiła zmiana formy prawnej podmiotu, jak również nie został spełniony żaden inny warunek określony w w/w przepisach. W sprawie będącej przedmiotem wniosku nie występują zatem przesłanki zobowiązujące Wnioskodawcę do kontynuowania metody amortyzacji stosowanej przy wynajmie nieruchomości poza działalnością gospodarczą. Z uwagi na powyższe, Strona ma prawo do ustalenia wartości początkowej nieruchomości na podstawie ogólnie obowiązujących zasad, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bez konieczności uwzględniania dokonywanych uprzednio odpisów amortyzacyjnych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.