Rabaty przyznawane przez Wnioskodawcę na dokonywanie zakupów za pośrednictwem Platformy są dostępne dla nieograniczonego grona uczestników spełniających warunki korzystania z określonych akcji promocyjnych na takich samych zasadach.

Powyższy stan faktyczny dotyczy jedynie sytuacji, w których uczestnikami są osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy i niepozostające z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że rabaty, które są przyznawane użytkownikom w ramach akcji promocyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę nie stanowią przychodu dla uczestników akcji promocyjnych, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przyznanymi rabatami (niezależnie od faktu, czy użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał, czy też nie)?

2.W razie gdyby stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym po stronie uczestników otrzymujących od Wnioskodawcy kupony rabatowe nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (niezależnie od faktu, czy użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał czy też nie), zostało uznane za nieprawidłowe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, czy w przedstawionym stanie faktycznym spełnione są warunki z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy tym samym do rabatów udzielonych użytkownikom w związku z promocją i reklamą Wnioskodawcy, z których użytkownicy ci skorzystają, zastosowanie znajdzie zwolnienie przedmiotowe wskazane w ww. przepisie?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Państwa rabaty, które są przyznawane użytkownikom w ramach akcji promocyjnych nie stanowią przychodu dla uczestników akcji promocyjnych, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciężą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przyznanymi rabatami (niezależnie od faktu, czy użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał czy też nie).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u. p.d.o.f. „opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku”.

Stosownie zaś do art. 11 ust. 1 u. p.d.o.f. „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Tym samym, mając na uwadze powyższą definicję, aby mówić o przychodzie po stronie danej osoby, musi dojść do postawienia do jej dyspozycji określonych wartości pieniężnych, albo musi ona otrzymać świadczenia w naturze lub inne świadczenia niepieniężne. Przepisy ustawy p.d.o.f. zawierają zasady dotyczące ustalania wartości świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń, w tym również odnoszące się do sytuacji, gdy świadczenia są częściowo odpłatne. W przypadku częściowej odpłatności przychodem jest różnica pomiędzy wartością innego nieodpłatnego świadczenia określoną zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy p.d.o.f. a ceną faktycznie zapłaconą. W ramach obrotu gospodarczego istnieją jednak sytuacje, kiedy możliwość nabycia danej rzeczy lub usługi za cenę preferencyjną nie prowadzi do powstania przychodu po stronie nabywcy. Z tego rodzaju zdarzeniem mamy przykładowo do czynienia w sytuacji, kiedy nieokreślonej i otwartej grupie odbiorców przyznawany jest rabat, z którego wszyscy odbiorcy mogą skorzystać na takich samych zasadach. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „rabatu”. Termin „rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). W praktyce przyznanie rabatu oznacza konieczność zapłaty za dany towar lub usługę ceny preferencyjnej, niższej niż przed udzieleniem rabatu. Skoro pierwotna cena towarów ulega zmniejszeniu dla beneficjentów rabatu, to w rezultacie zapłacona kwota dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu towaru.

Żadna z definicji rabatu nie ogranicza możliwości przyznania rabatu wyłącznie sprzedawcy danych rzeczy lub usług - rabat jest raczej definiowany poprzez jego sens ekonomiczny, przejawiający się w intencji podmiotu udzielającego rabatu do zwiększenia swoich przyszłych zysków poprzez wprowadzenie zachęty ekonomicznej w postaci rabatu, która przełoży się na większa ilość sprzedanych towarów lub usług.

Wnioskodawca zauważył, że dokładnie ten sam mechanizm, tj. dążenie do intensyfikacji korzystania z Platformy, leży u podstaw przyznania kuponów rabatowych na zakupy dokonane za pośrednictwem Platformy. Z ekonomicznego punktu widzenia zwiększona ilość transakcji dokonywanych za pośrednictwem Platformy wprost przekłada się na zwiększenie zysków Wnioskodawcy pochodzących z opłat za dokonywanie transakcji za pośrednictwem Platformy. Tym samym z perspektywy Wnioskodawcy dla oceny skutków opisanych powyżej programów promocyjnych nie powinien mieć znaczenia fakt, że rabat nie jest udzielany przez podmiot sprzedający dany Towar, jak ma to miejsce przy standardowych konstrukcjach rabatowych. Zastosowanie prawa do uzyskania rabatu jako druga możliwość wykorzystania zgromadzonych w Programie …. .  Punktów będzie też odebrana pozytywnie przez klientów firmy, z racji prostoty i wygody jego użytkowania, do którego klienci przyzwyczaili się. W omawianym zdarzeniu przyszłym rabaty będą udzielane przez podmiot prowadzący Platformę internetową, za pośrednictwem której dochodzi do transakcji sprzedaży (co z kolei generuje prowizję stanowiącą przychód Wnioskodawcy), a wprowadzenie programu rabatowego bezpośrednio przełoży się na wzrost zysków Wnioskodawcy. Dzięki wprowadzeniu omawianych akcji promocyjnych zwiększy się bowiem rozpoznawalność marki i baza jej aktywnych użytkowników, co ostatecznie będzie skutkowało wzrostem liczby transakcji realizowanych za pośrednictwem Platformy. Tym samym wprowadzenie prezentowanych programów promocyjnych powinno być, z perspektywy u.p.d.o.f., traktowane analogicznie jak akcje rabatowe organizowane przez podmioty dokonujące sprzedaży towarów lub usług. Jeśli chodzi o sam rabat, wskazać należy, iż udzielenie rabatu nie zawsze skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu przepisów ustawy u.p.d.o.f. po stronie osób będących beneficjentami przyznanego rabatu. Rabat jest neutralny podatkowo w sytuacji, gdy krąg uprawnionych do zakupów z rabatem jest potencjalnie nieograniczony. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w omawianym zdarzeniu – do otrzymania kuponów rabatowych na przyszłe zakupy upoważniony jest każdy podmiot, który spełni warunki ustanowione w regulaminach poszczególnych akcji promocyjnych, co oznacza, że jest to nieograniczony krąg uczestników akcji rabatowych, dla których rabaty są dostępne na takich samych warunkach. Takie podejście jest reprezentowane w orzecznictwie podatkowym w sytuacji przyznawania przez sprzedawców rabatów na rzecz kupujących do wykorzystania przy kolejnych u nich zakupach i zdaniem Wnioskodawcy powinno mieć zastosowanie także w sytuacji przedstawionej we wniosku.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia powyższych kwestii ma wykładnia pojęcia przychodu zdefiniowanego w cytowanym wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z tego przepisu, za przychód należy uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne, jak również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Otrzymany kupon rabatowy nie może zostać uznany za otrzymanie przez Użytkownika pieniędzy. Świadczenia wskazanego we wniosku nie można również uznać za nieodpłatne świadczenie, ponieważ nieodpłatne świadczenie nie wiąże się z żadnym zobowiązaniem wzajemnym, a z wniosku wynika, że kupon rabatowy o określonej wartości kwotowej przekazywany jest użytkownikom po spełnieniu warunków określonych w regulaminie. W analizowanej sprawie należy zatem rozważyć, czy kwota równoważna kwocie zrealizowanego kuponu rabatowego stanowi dla Użytkownika internetowej platformy handlowej „wartość pieniężną”, o której stanowi omawiany przepis.

Jak przyjmuje się w orzecznictwie, pod pojęciem „wartości pieniężne” należy rozmieć aktywa finansowe, stanowiące substytut pieniądza, a więc przede wszystkim papiery wartościowe, a także środki płatnicze, jak weksle, czeki, akredytywy, przekazy. Jednakże nie wszystkie wartości pieniężne muszą przybrać postać przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wyrażonym w wyroku z dnia 10 maja 2017 r., sygn. akt I SA/Po 1313/16 – wiążącym dla przedmiotowej sprawy – zarówno otrzymanie kuponu rabatowego, który uprawnia do zakupu towaru lub usługi po cenie uwzględniającej przyznany rabat, jak i wykorzystanie kuponu przy zakupie towaru lub usługi nie mieści się w ww. zakresie pojęciowym przychodu. Wykorzystanie kuponu rabatowego przy zakupie towaru lub usługi za pośrednictwem platformy internetowej nie powoduje powstania przychodu po stronie kupującego, ponieważ realizując kupon rabatowy, podatnik (kupujący) nie otrzymuje pieniędzy ani wartości pieniężnych, dokonuje zakupu towaru lub usług po cenie uwzględniającej przyznany rabat. Przy tym zakup towaru po cenie obniżonej (uwzględniającej wartość kuponu rabatowego) nie mieści się w definicji przychodu, bez względu na to, kto udziela rabatu.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 2478/17 zwrócił uwagę, że « wartość pieniężna » stanowiąca przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może stanowić świadczenia dostępnego dla wszystkich klientów korzystających z zakupów za pośrednictwem powszechnie dostępnej internetowej platformy handlowej. Aby określony przychód jako « wartość pieniężna » w ogóle wystąpił powinien mieć charakter wyjątkowy, skierowany tylko dla określonego kręgu podmiotów. Jeśli bowiem określone świadczenie jest powszechnie dostępne lub możliwe do uzyskania dla wszystkich, to tym samym nie reprezentuje ono żadnej wartości rynkowej. Każdy może w równym stopniu z niego skorzystać, co często jest elementem gry lub strategii rynkowej danego podmiotu gospodarczego.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 4 grudnia 2019 r. (sygn. S-ILPB1/4511-1- 178/16/19-S/AMN), który za prawidłowe uznał stanowisko Wnioskodawcy że rabaty, które są przyznawane Użytkownikom w ramach akcji promocyjnych organizowanych lub współorganizowanych przez Wnioskodawcę nie stanowią przychodu dla uczestników akcji promocyjnych, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciężą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z przyznanymi rabatami (niezależnie od faktu, czy Użytkownik z przyznanego rabatu ostatecznie skorzystał czy też nie).

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przyznanie kuponów rabatowych osobom dokonującym zakupów za pośrednictwem Platformy nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Uczestników. W świetle przytoczonej powyżej argumentacji Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że także fakt skorzystania przez konkretne osoby z przyznanych rabatów nie prowadzi do powstania po ich stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu u.p.d.o.f.

Gdyby jednak Dyrektor KIS nie podzielił stanowiska Wnioskodawcy uznając, że po stronie osób otrzymujących od Wnioskodawcy kupony rabatowe w związku z ich realizacją powstaje przychód podlegający opodatkowaniu p.d.o.f., Wnioskodawca uważa, że do powyższego przychodu zastosowanie powinno znaleźć zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy p.d.o.f.

Przepis ten stanowi, iż wolna od podatku dochodowego jest « wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym ».

Stosownie zaś do art. 20 ust. 1 ustawy p.d.o.f. « za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach « .

Dla zastosowania zwolnienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy p.d.o.f. decydujące jest spełnienie łącznie określonych w nim warunków, a więc:

-świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny, świadczenie nie jest nagrodą za określone zachowanie lub wykonanie danej czynności, świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy (otrzymanie świadczenia nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy - brak zobowiązania wzajemnego),

-jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł oraz,

-świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.

Podstawową przesłanką omawianego zwolnienia jest więc otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia.

Przepisy ustawy p.d.o.f. nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego następstwem jest nieodpłatne przysporzenie w majątku jednej osoby, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest także odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Takie rozumienie terminu nieodpłatne świadczenie potwierdzają także wydawane interpretacje indywidualne – np. interpretacja indywidualna z dnia 2 kwietnia 2013 r. (IBPBII/1/415-2/13/AA) wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: „zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu. (...) Aby zwolnienie mogło być zastosowane, to świadczenia muszą być przekazywane za „nic”, czyli nie mogą być związane z jakimkolwiek działaniem świadczeniobiorcy, nie mogą stanowić świadczeń „w zamian za”.

W niniejszej sprawie otrzymanie świadczenia w postaci rabatu nie wiąże się z koniecznością uiszczenia przez Uczestnika jakichkolwiek opłat lub innej formy świadczenia ekwiwalentnego na rzecz Wnioskodawcy.

Mając na uwadze stan faktyczny, nie sposób jest mówić o konieczności wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego lub innej formy ekwiwalentnego zachowania na rzecz Wnioskodawcy w odniesieniu do uczestników akcji promocyjno-rabatowych, otrzymujących kupony rabatowe. Wnioskodawca prowadzi jedynie akcję promocyjno-rabatową celem zwiększenia zainteresowania dokonywaniem zakupów za pośrednictwem Platformy.

Aby zatem ustalić, czy wartość otrzymanego rabatu w związku z realizacją kuponu rabatowego przyznawanego przez Wnioskodawcę wolna jest od podatku (przy założeniu, że wartość ta powinna być traktowana w kategoriach przychodu, z czym Wnioskodawca się nie zgadza), należy ustalić, czy ma ona związek z promocją lub reklamą Wnioskodawcy, czy jednorazowa wartość zrealizowanego rabatu nie przekracza kwoty 200 zł oraz czy świadczenie to nie jest dokonywane na rzecz pracowników Wnioskodawcy lub osób pozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym. Pojęcia promocji i reklamy nie są definiowane w u.p.d.o.f. –  w związku z powyższym, aby dokonać wykładni tych pojęć, można posłużyć się ich definicjami słownikowymi. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, promocja to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia, a reklama to działania mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług. Jak wynika z powyższego, działania podejmowane w ramach reklamy i promocji kierowane są do obecnych i potencjalnych klientów, a ich celem jest zachęcenie do zakupu oferowanego towaru lub usługi. W ocenie Wnioskodawcy podejmowane działania marketingowe w postaci akcji promocyjnych mają na celu zwiększenie intensywności korzystania z usług Wnioskodawcy przez Użytkowników oraz zwiększenie bazy Użytkowników. Wnioskodawca jest zdania, że wydawanie kuponów rabatowych na zakupy dokonywane za pośrednictwem Platformy i ich realizacja wprost przełożą się na powiększenie bazy Użytkowników Platformy skutkujące zwiększeniem ilości zawieranych za jej pośrednictwem transakcji a tym samym wpłyną na wzrost przychodów Wnioskodawcy. W związku z powyższym, opisane w stanie faktycznym akcje promocyjne i dokonywane w ich ramach nieodpłatne świadczenia w postaci (zrealizowanych) rabatów na zakupy dokonywane za pośrednictwem Platformy mają ścisły związek z promocją działalności Wnioskodawcy, spełniając pierwszy z warunków zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy p.d.o.f.

Ze stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika jednoznacznie, iż wartość pojedynczego rabatu, z którego skorzystać może Użytkownik realizując przyznany kupon rabatowy nigdy nie przekracza wartości 200 złotych, a więc spełniony jest kolejny z warunków uznania ich za zwolnione z opodatkowania.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenia w postaci zrealizowanych kuponów rabatowych, których celem jest promocja i reklama Wnioskodawcy oraz jego oferty, o ile można je rozpatrywać w kategoriach przychodu (z czym Wnioskodawca polemizuje), stanowią nieodpłatne świadczenia otrzymywane od Wnioskodawcy w związku z jego reklamą i promocją w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy p.d.o.f. W związku z tym, w przypadku, gdy ich wartość nie przekroczy jednorazowo kwoty 200 zł, świadczenia te będą podlegały zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

W podobny sposób wykładni art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy p.d.o.f. dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 2 marca 2015 r. (IBPBII/1/415-945/14/MK): „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że wręczenie osobom – które nie są z Urzędem związane żadnym stosunkiem prawnym – upominków stanowi nieodpłatne świadczenie dla tych osób. Wartość tego nieodpłatnego świadczenia jest przychodem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Skoro świadczenia te będą miały charakter promocyjny i reklamowy, do przychodu uzyskanego z tytułu ich otrzymania przez osoby niebędące pracownikami oraz osoby niepozostające z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem jeżeli nieodpłatne świadczenie w postaci prezentów zostało przyznane w związku z reklamą lub promocją Gminy - co wynika z treści wniosku - wówczas równowartość świadczeń otrzymanych przez osoby, które nie są z Urzędem związane żadnym stosunkiem prawnym, objęta będzie przedmiotowym zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć jednak należy, że zwolnienie to przysługuje wówczas jeżeli jednorazowa wartość świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł. Z wniosku wynika, że wartość upominków nie przekroczy kwoty 120 zł.”, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (IPPB4/4511-684/15-2/MP): „Biorąc zatem powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przekazanie nieodpłatnego świadczenia o jednorazowej wartości nieprzekraczającej 200 zł, związane z organizowanymi akcjami promocyjnymi oraz reklamowymi osobom fizycznym będącym Klientami Banku lub potencjalnym Klientom Banku, stanowi nieodpłatne świadczenie w myśl art. 20 ust. 1 ustawy, które korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w konsekwencji na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 41 ust. 4 i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.),

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

− podatku, zaliczki.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Stosownie do art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in. inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy,

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Dla celów podatkowych przyjmuje się – co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie – że pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy,

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

Wątpliwości Państwa budzi kwestia skutków podatkowych dla Uczestników akcji promocyjnej dokonujących zakupów za pośrednictwem Platformy sprzedażowej i  otrzymujących rabaty na zakupiony towar oraz ciążących na Państwu obowiązków płatnika i obowiązków informacyjnych.

Kluczowe znaczenie dla rozstrzygnięcia powyższych kwestii ma wykładnia pojęcia przychodu zdefiniowanego w cytowanym wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z tego przepisu za przychód należy uznać otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze lub wartości pieniężne, jak również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Otrzymany kupon rabatowy nie może zostać uznany za otrzymanie przez Użytkownika pieniędzy. Świadczenia wskazanego we wniosku nie można również uznać za nieodpłatne świadczenie, ponieważ nieodpłatne świadczenie nie wiąże się z żadnym zobowiązaniem wzajemnym, a z wniosku wynika, że kupon rabatowy o określonej wartości kwotowej przekazywany jest użytkownikom po spełnieniu warunków określonych w regulaminie. W analizowanej sprawie należy zatem rozważyć, czy kwota równoważna kwocie zrealizowanego kuponu rabatowego stanowi dla Użytkownika internetowej platformy handlowej „wartość pieniężną”, o której stanowi omawiany przepis.

Jak przyjmuje się w orzecznictwie, pod pojęciem „wartości pieniężne” należy rozmieć aktywa finansowe, stanowiące substytut pieniądza, a więc przede wszystkim papiery wartościowe, a także środki płatnicze, jak weksle, czeki, akredytywy, przekazy. Jednakże nie wszystkie wartości pieniężne muszą przybrać postać przychodu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym miejscu należy również zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996). Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Zatem nie można uznać, że osoba korzystająca z takiego kuponu nabywając towar po cenie niższej od regularnej oferty osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie produktu. Nie ma wątpliwości, że każdy rabat (jako zniżka ceny) uzyskany w związku z realizacją kuponu rabatowego stanowi określoną korzyść dla nabywcy towaru objętego kuponem rabatowym. Jednakże przyjęcie stanowiska, że stanowi on przychód w postaci wartości pieniężnej oznaczałoby, iż każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar.

Jak wynika z informacji przedstawionych w treści wniosku, akcja marketingowa będzie przebiegała w ten sposób jak: ogłoszenie w środkach masowego przekazu (np. w internecie) Regulaminu danej akcji, wydanie uczestnikom evoucherów po spełnieniu przez nich warunków określonych w Regulaminie (np. zakup towarów na Platformie), finansowanie kuponów przez Wnioskodawcę, kupony mogą być wykorzystane wyłącznie na zakup towarów na Platformie, w momencie zakupu towarów na Platformie Użytkownik zapłaci cenę Towaru wynikającą z oferty sprzedaży, po uwzględnieniu otrzymanego od Wnioskodawcy rabatu (kuponu) i tę kwotę przekaże na rachunek Wnioskodawcy.

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że udzielanie rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, spełniających warunki korzystania z określonych akcji promocyjnych na takich samych zasadach, jednocześnie niebędących pracownikami Wnioskodawcy i niepozostających z Wnioskodawcą w stosunku cywilnoprawnym, nie generuje po stronie Użytkowników, powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, zarówno otrzymanie, jak i realizacja przez Użytkowania kuponu rabatowego otrzymanego w ramach promocji od podmiotu prowadzącego internetową platformę handlową, uprawniającego Go do zakupu za pośrednictwem tej platformy w przyszłości produktu po obniżonej cenie, nie stanowi dla Niego przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie Użytkowników platformy w związku z udzielaniem rabatów na zakup towarów Wnioskodawcy nie powstanie przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpowiadający wartości udzielonego rabatu.

Tym samym na Państwu, jako płatniku, nie będą spoczywać w stosunku do Uczestników promocji obowiązki płatnika do obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz sporządzenia informacji PIT-11.

Dodatkowe informacje

Końcowo należy nadmienić, że tutejszy Organ w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego zajmuje stanowisko tylko w kwestii, która była przedmiotem zapytania nr 1, gdyż jedynie w sytuacji uznania stanowiska Wnioskodawcy zawartego w pytaniu nr 1 za nieprawidłowe, Wnioskodawca wystosował pytanie nr 2.

Ponadto należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Państwa może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).