Skutki podatkowe odpłatnego zbycia nieruchomości.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w części dotyczącej sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego przez zasiedzenie jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze zamiany jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 7 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Uzupełniła go Pani pismami nadesłanymi  2 czerwca 2022 r. oraz 22 czerwca 2022 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawczyni prosi o wyjaśnienie jaki podatek powinna zapłacić z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia, który uregulowany jest w art. 10  ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (co dokładnie powinno być opodatkowane). Wnioskodawczyni nadmienia, że na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w …. z dnia 14 maja 1976 r., sygn. akt ……, Wnioskodawczyni nabyła od rodziców nieruchomość przez zasiedzenie, zabudowaną działką gruntu nr ….., o obszarze 0,0228 m²_, objętą księgą wieczystą nr …... Natomiast sąsiadującą działkę nr ……, także przez zasiedzenie nabyła siostra .... z mężem, objętą księgą wieczystą …………. Częściami składowymi działek gruntu nr … i nr …. są: dwurodzinny budynek mieszkalny dwukondygnacyjny, zbudowany na obydwu działkach, przez który przebiega granica ww. działek, oraz zabudowania gospodarcze przyległe  do poszczególnych działek. W budynku mieszkalnym znajdują się dwa odrębne lokale, oznaczone literami A i B, zgodnie z dokumentacją A. i G., potwierdzoną przez Sąd Rejonowy. Na parterze zamieszkuje siostra A. S. z mężem, na piętrze zamieszkuje Wnioskodawczyni z mężem. Na podstawie Rep. A nr .. z dnia  10 stycznia 2022 r. dotyczącego ustanowienia odrębnej własności lokali oraz zniesienia współwłasności, Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży przynależnej części nieruchomości (Rep. A nr ……… z dnia 22 kwietnia 2022 r.).

W kolejnym uzupełnieniu Wnioskodawczyni nadmienia, że od nabycia działek nie były podejmowane czynności mające na celu uregulowanie prawa własności  w nieruchomościach nr ….. i nr …………. i nie doszło do wymiany udziałów  w nieruchomościach. Nie został dokonany podział i scalenie przedmiotowych nieruchomości. Z chwilą wyrażenia zgody przez obie strony, działki nr …. i nr …… zostały scalone i objęte współwłasnością ustawową we współposiadaniu według  Rep. A nr …………; zobowiązano notariusza do złożenia wniosku wieczysto-księgowego i przesyłania do właściwego Sądu dokumentów stanowiących podstawę wpisu. Wartość nieruchomości szacunkowo strony określiły po 100 000 zł każda z nich. Umowa zamiany została dokonana bez wzajemnych spłat i dopłat, za zgodą obydwu stron. Powyższe informacje są zawarte w Rep. A nr ……….. Przed ustanowieniem odrębnej własności lokali, udział Wnioskodawczyni wynosił 0,0228 ha. Przedmiotem zniesienia współwłasności był budynek mieszkalny dwukondygnacyjny zbudowany na dwóch działkach o nr ……… i nr ………, w którym zamieszkiwały siostra A. S.  i E. oraz Wnioskodawczyni z mężem. Udziały w tej nieruchomości S. posiadali w wielkości 0,0706 ha przed zniesieniem współwłasności, Wnioskodawczyni  w wysokości 0,0228 ha. Wnioskodawczyni zamieniła swoją 1/2 część działki nr ………,  o obszarze 0,0228 ha na 1/2 część działki nr …………, o powierzchni 0,0706 ha od siostry i jej męża. Wartość każdego udziału strony szacunkowo oszacowały po 100 000 zł. Wartość udziału Wnioskodawczyni w nabytych nieruchomościach nie zwiększyła się  i Wnioskodawczyni nie nabyła większej wartości. Zniesienie współwłasności nastąpiło  bez spłat i dopłat. Sprzedaż własności nieruchomości Wnioskodawczyni nastąpiła za zgodą stron – nabywcy i sprzedawcy w dniu 22 kwietnia 2022 r. Sprzedaż nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej w dniu 22 kwietnia 2022 r.

Pytanie

Czy po sprzedaży w 2022 r. nieruchomości (lokalu mieszkalnego nr ..), potwierdzonej aktem notarialnym Repertorium A nr ………., Wnioskodawczyni zostanie obciążona finansowo z tytułu wzbogacenia od sumy notarialnej czy sprzedaży, czyli sprzedaży przed upływem 5 lat?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawczyni uważa, że nie musi płacić podatku od sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat. Nie powinna płacić podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia, gdyż od nabycia tej nieruchomości minęło 5 lat. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie musi Ona również składać PIT-39 za 2022 r.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

W myśl art. 9 ust. 1a ww. ustawy:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości  i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Stosownie do treści art. 172 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny  (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.):

Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi  do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności. Warunkiem nabycia własności nie jest natomiast orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności. Orzeczenie takie stanowi potwierdzenie nabycia własności i jest orzeczeniem deklaratywnym, czyli stwierdzającym zaistnienie pewnych faktów, na które można się powołać w celu np. dokonania wpisu prawa własności do księgi wieczystej.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Podkreślić zatem należy, że użyty w cytowanym powyżej przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych termin „nabycie” oznacza każde przeniesienie na nabywcę własności rzeczy w ramach spadku, innej jednostronnej czynności, na podstawie aktu prawnego, umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej  do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Tak więc jednym  ze sposobów nabycia nieruchomości jest nabycie własności nieruchomości w drodze zamiany.

Umowa zamiany jest umową konsensualną, odpłatną i wzajemną, w której świadczenia obu stron mają charakter niepieniężny.

Zgodnie z art. 603 ustawy Kodeks cywilny:

Zamiana jest więc umową o podobnym charakterze co sprzedaż. Świadczy o tym między innymi fakt, że ustawodawca nie reguluje odrębnie tej umowy, a jedynie w art. 604 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zasadnicza różnica między umową sprzedaży a umową zamiany polega na tym, że w umowie zamiany nie występuje świadczenie pieniężne. Różnica pomiędzy tymi umowami sprowadza się jedynie do formy zapłaty, którą w przypadku umowy sprzedaży stanowi wartość pieniężna, a w przypadku zamiany – inna rzecz.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje jednoznacznie, że zamiana jest umową wywołującą skutek podatkowy. Przepis ten stanowi, że zamiana u obu stron umowy, powoduje powstanie obowiązku podatkowego, jeżeli ma miejsce przed upływem określonego tym przepisem czasu. Dla obu stron umowy zawarcie umowy zamiany z jednej strony oznacza zbycie nieruchomości (udziału w niej), z drugiej zaś strony oznacza nabycie nieruchomości (udziału w niej), którą zamieniający otrzymuje w zamian za to, co sam utracił na rzecz drugiej strony umowy. W przepisach nie istnieje żaden wyjątek, który wyłączałby opisany skutek, np. z uwagi na zachowanie takiej samej powierzchni nieruchomości sprzed zamiany i po niej. Przekazanie nieruchomości/udziału w pierwotnej nieruchomości w drodze zamiany oznacza odpłatne zbycie tej części, natomiast uzyskanie w zamian części nieruchomości, która uprzednio należała do kogoś innego – oznacza odpłatne nabycie tej części.

W świetle przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że rezultatem umowy zamiany nieruchomości jest z jednej strony zbycie nieruchomości, a z drugiej nabycie na własność innej nieruchomości. Tym samym w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej uprzednio w drodze zamiany, datą, od której należy liczyć okres pięcioletni, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest rok,  w którym dokonano zamiany nieruchomości. Oczywiste jest bowiem, że zamiana jest formą nabycia, gdyż właściciel nabywa w drodze umowy coś, do czego prawa własności wcześniej nie miał, bo należało do innej osoby, nawet w sytuacji, kiedy zamiana nieruchomości następuje bez wzajemnych dopłat.

Bez znaczenia dla niniejszej sprawy jest to czy do odpłatnego zbycia dochodzi w drodze umowy sprzedaży, zamiany, działu spadku, czy zniesienia współwłasności. Użyte  

w powyższym przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy „odpłatne zbycie” oznacza każde przeniesienie prawa własności lub praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Termin odpłatne zbycie obejmuje bowiem szeroki zakres umów.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym na podstawie aktu notarialnego Rep. A  nr …. nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię 1/2 części nieruchomości  (działki nr ……….) w drodze zamiany, a następnie w 2022 r. jej sprzedaż. Za datę nabycia odpłatnie zbywanej działki w części nabytej w drodze zamiany, należy przyjąć datę zawarcia umowy zamiany, tj. 2020 r.

W przedstawionej sprawie wskazać należy, że ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2020 r. poz. 1910 ze zm.), reguluje m.in. kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu. W art. 2 ust. 1 ww. ustawy, ustawodawca stwierdza, że:

Stosownie do art. 2 ust. 2 ww. ustawy:

Art. 3 ust. 1 ww. ustawy, stanowi, że:

Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ww. ustawy:

Jak z powyższego wynika, właściciel odrębnego lokalu jest jednocześnie współwłaścicielem nieruchomości wspólnej. Prawo własności lokalu oraz związane z nim prawo współwłasności nieruchomości wspólnej nie mogą być przedmiotem odrębnego obrotu prawnego. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

Z kolei celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że:

Zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie,  ale nie w rzeczy.

Stosownie do art. 210 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego:

Zgodnie z art. 212 § 1 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy– w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którą nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

-podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

-wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie we współwłasności.

Zatem, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości), której (którego) wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Jeżeli zatem, w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela bądź wielkość (powierzchnia) nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Jak wskazuje Wnioskodawczyni, wartość udziałów, które nabyła w wyniku dokonanego w dniu 10 stycznia 2022 r. zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziałów jakie przysługiwały Jej w nieruchomości przed dokonaniem zniesienia współwłasności, a więc nie można mówić o nabyciu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Uwzględniając powyższe oraz przyjmując za Wnioskodawczynią, że w wyniku zniesienia współwłasności nie nabyła większej wartości i zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat,  stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawczyni, czynności nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie należy traktować jako nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, w przedmiotowej sprawie do nabycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości doszło w następujący sposób:

-nabycie udziału w drodze zasiedzenia, na podstawie postanowienia Sądu z 1976 r.,

-nabycie udziału w drodze umowy zamiany w 2020 r.

Należy tu wskazać, że zniesienie współwłasności i wydzielenie odrębnych lokali, nie stanowiło dla Wnioskodawczyni nowego nabycia nieruchomości, bowiem jak wskazano we wniosku wartość udziałów, które nabyła w wyniku dokonanego w dniu 10 stycznia 2022 r. zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziałów, jakie przysługiwały Wnioskodawczyni w nieruchomości przed dokonaniem zniesienia współwłasności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez obowiązku wzajemnych spłat i dopłat.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy:

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Nie należy ich jednak utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, których zasady ustalania uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy:

W myśl art. 22 ust. 6e ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 30e ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Jak stanowi art. 30e ust. 5 ww. ustawy:

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że nienastępujące w ramach działalności gospodarczej odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości nabytego przez zasiedzenie,   nie spowodowało powstania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy  o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w tym przepisie.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Natomiast nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej sprzedaż udziału w nieruchomości w części nabytej w drodze umowy zamiany 2020 r., stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym  od osób fizycznych, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy. Dochodem z ww. odpłatnego zbycia nieruchomości (w części nabytej w 2020 r. na skutek umowy zamiany), będzie różnica pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości połowy ceny określonej w umowie sprzedaży pomniejszonej  o połowę kosztów odpłatnego zbycia, a kosztami uzyskania przychodów określonymi  na podstawie art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Zatem, w odniesieniu do sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze zamiany stanowisko Wnioskodawczyni, że nie powinna płacić podatku dochodowego z tytułu sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia, gdyż od nabycia tej nieruchomości minęło 5 lat, i składać zeznania PIT-39 za 2022 r. należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W zakresie podatku od spadków i darowizn zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości Pani stanowiska może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i musi Pani zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …….., ul. …………, ………….. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).