Preferencyjne opodatkowanie dochodów generowanych przez prawo własności intelektualnej (tzw. IP BOX)

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych –jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 stycznia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 18 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box). Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 2 marca 2022 r. (data wpływu 4 marca 2022 r.) oraz pismem z 21 kwietnia 2022 r. (data wpływu 25 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1.Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca od 6 lipca 2020 r. prowadzi jako osoba fizyczna działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której podstawowym przedmiotem jest działalność związana m.in. z wytwarzaniem oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: „u.p.d.o.f.”) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według zasad ogólnych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).

2.Kontrakt i model współpracy

Kontrahentem Wnioskodawcy w okresie obowiązywania przepisów dot. ulgi IP Box (odzwierciedlonej w art. 30ca-30cb u.p.d.o.f.) do chwili obecnej jest spółka (…) (zwana dalej w skrócie „Spółką” lub „Kontrahentem”). Wnioskodawca zawarł ze Spółką 29 marca 2021 roku umowę o świadczenie usług informatycznych (dalej: „kontrakt”).

Spółka działa na zasadzie pośrednika, delegując Wnioskodawcę do pracy nad projektami swojego partnera biznesowego, którym jest inna spółka: (…) (dalej: „Klient”). Kontrakt określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług, natomiast ich szczegółowy zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych przez Klienta zamówień cząstkowych, czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. ustnej lub poprzez e‑mail bądź też platformę do zarządzania projektem) zadań do wykonania. Przedmiotem tych zamówień jest projektowanie, tworzenie i dostarczanie Klientowi oprogramowania komputerowego według przedstawionej wizji, tzn. zgłoszonych potrzeb, głównych celów i funkcji jakie musi spełniać dany program komputerowy. Jest to oprogramowanie dedykowane na potrzeby cyfrowej platformy, która umożliwia handel online różnymi kryptowalutami. Za pośrednictwem tej platformy inwestorzy mogą m.in. zlecać transakcje kupna i sprzedaży kryptowalut, a także dokonywać wymiany pomiędzy kryptowalutami, pieniędzmi fiducjarnymi lub tokenami. W związku z wykonywaniem Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które obejmuje honorarium z tytułu przeniesienia na rzecz Spółki całości autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie w toku świadczonych usług programów komputerowych.

Wynagrodzenie płatne jest w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej przez Wnioskodawcę faktury VAT. Wnioskodawca, tworząc oprogramowanie, nie pracuje pod kierownictwem Spółki, tudzież jej Klienta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wymaga ich wykonania w siedzibie firmy lub jej Klienta. Wnioskodawca ma możliwość wykonywania prac zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie kontraktu. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania są wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem kontraktu, Spółka ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian Kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

3.Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Posługując się specjalistyczną nomenklaturą, Wnioskodawca jest architektem oprogramowania, a oprogramowanie tworzone przez Wnioskodawcę stanowi głównie wyrażona w języku naturalnym, jak również częściowo w języku programowania, dokumentacja projektowa. Dokumentacja ta najczęściej przybiera postać tzw. diagramów przepływu (ang. flow charts), stanowiących blokowy schemat procedur rozwiązania problemu lub opisu poszczególnych instrukcji (rozkazów dla komputera), dokonanego w języku naturalnym. Stanowi ona na tyle szczegółowy opis procedur wewnętrznych programu, że na jej podstawie da się program „zakodować”, tzn. sporządzić program w formie poleceń określonego języka programowania (kodu źródłowego). Wnioskodawca odpowiada zatem za najbardziej twórczy etap powstawania większego systemu i składających się na niego modułów. Niewątpliwie efekt pracy Wnioskodawcy, wyrażony w wyżej opisanej formie dokumentacji projektowej, spełnia wszelkie przesłanki do uznania go za program komputerowy. Oprogramowanie lub jego części wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej zwana „ustawa o PAIPP”). Wnioskodawca może współpracować z innymi programistami, czy członkami zespołu (analitykami, architektami oprogramowania), którzy świadczą swoje usługi dla Spółki lub są w niej zatrudnieni, wówczas ma On jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

W praktyce zdarzało się i może się zdarzyć, że Wnioskodawca ulepsza (rozwija) oprogramowanie, którego nie jest właścicielem, tzn. nie przysługują mu prawa autorskie do tego oprogramowania, jak również nie posiada licencji wyłącznej na jego użytkowanie. W tym kontekście Wnioskodawca zarówno rozwija oprogramowanie wytworzone przez siebie, jak i działając na zlecenie Spółki, oprogramowanie wytworzone przez inne osoby. Właścicielem ulepszanego (rozwijanego) oprogramowania może być Spółka lub jej Klient, a Wnioskodawca dokonuje ulepszenia (rozwinięcia) na zlecenie Spółki, za jej (i/lub jej klienta) zgodą. W wyniku rozwijania (ulepszania) i modyfikacji oprogramowania lub ich części, tworzone są nowe programy komputerowe i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podkreślić zatem trzeba, że ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które Wnioskodawca sam stworzył, powoduje każdorazowo powstanie części programu komputerowego, który staje się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawca nie będzie więc właścicielem oprogramowania ulepszanego, ale czasowo właścicielem składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie ulepszenie owego oprogramowania ulepszanego. Autorskie prawa majątkowe do nowego oprogramowania, które po zaimplementowaniu powoduje ulepszanie starego, są przenoszone na Spółkę za wynagrodzeniem według modelu opisanego w pkt 2 wyżej.

4.Proces twórczy

Wytwarzane oprogramowanie lub jego części przez Wnioskodawcę opierają się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zaprojektowanie danego modułu w postaci blokowego schematu przedstawiającego jego architekturę, dobór technologii zapewniający szybką implementację oraz niskie koszty utrzymania w przyszłości oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone są w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Tworzenie nowego produktu informatycznego (programu komputerowego, którego zapisem jest dokumentacja projektowa) lub ulepszanie istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym zakresie nowej dokumentacji projektowej), standardowo składa się z następujących etapów:

a)Etap wstępny - obejmuje on konsultacje z Klientem dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, tzw. logiki biznesowej. Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania, zasobów jakie mogą zostać udostępnione Wnioskodawcy w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu, czyli stworzenia nowego oprogramowania, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami pozwalającymi na realizację zamówienia. Nie dysponuje gotowym projektem aplikacji/modułów, spełniających oczekiwania klienta Spółki (projekt musi zostać napisany od samego początku). W trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia zamówienia.

b)Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje on wszelkie czynności faktycznie podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zamówienia, tj. zbudowanie modelu pokazującego strukturę i dynamikę aplikacji realizującej określoną logikę biznesową. Celem jest uchwycenie kluczowych wymagań oraz opracowanie takiej architektury, na podstawie której możliwe będzie zakodowanie aplikacji w wyznaczonych ramach czasowych przez zespół programistów implementujących poszczególne rozwiązania. Ostatecznym efektem tego etapu jest ustalenie tworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych w formie dokumentacji projektowej, przybierającej najczęściej postać diagramów przepływu, stanowiących blokowy schemat procedur rozwiązania problemu lub opisu poszczególnych instrukcji (rozkazów dla komputera), dokonanego w języku naturalnym. Sporządzenie na jej podstawie kodu źródłowego programu, za co Wnioskodawca nie odpowiada, stanowi już tylko rutynową czynność.

c)Etap końcowy - obejmuje on zamknięcie zamówienia i podsumowanie wyników prac. W trakcie tego etapu ma miejsce akceptacja wyników pracy Wnioskodawcy przez Klienta lub zakomunikowanie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie produktu spełniającego jego oczekiwania lub dokonanie ulepszeń tego produktu o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku braku możliwości realizacji zamówienia zgodnie z oczekiwaniami Spółki podczas tego etapu omawiane mogą być również kwestie ewentualnego zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań Spółki w stosunku do modułu, który ma zostać zaprojektowany.

Na potrzeby niniejszego wniosku Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego oprogramowania opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie (tj. w momencie realizacji kontraktu) wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty. Z kolei projektowane i tworzone produkty (programy komputerowe wyrażone w formie dokumentacji projektowej) stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tworzonych przez Wnioskodawcę dotychczas. Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca prowadzi działania w najbardziej zaawansowanej, koncepcyjnej fazie tworzenia produktu informatycznego, jakim jest jego inżynieria. Wymaga to ze strony Wnioskodawcy ciągłego rozwoju, poszerzenia i aktualizowania wiedzy.

W opozycji do programistów wykonujących głownie rutynowe czynności zapisywania programu w określonym języku programowania (kodowania) na podstawie przygotowanej wcześniej dokumentacji projektowej, Wnioskodawca jako architekt podejmuje nieustannie działania o charakterze kreacyjnym. Działania te wymagają nieporównywalnie większego wkładu intelektualnego.

Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie mają charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowią systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosi swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci diagramu przepływu (flow charts) lub innej dokumentacji opisującej działanie algorytmu, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

5.Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od 1 stycznia 2021 roku odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f. ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zamówień. Prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje pozwalają zatem na ustalenie dochodu z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego, wobec którego ma on zamiar zastosować preferencyjną stawkę podatkową.

6.Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2021 oraz w następnych latach, tak długo, jak kontrakt ze Spółką będzie realizowany według przedstawionych zasad. Jednak wątpliwości Wnioskodawcy budzi to, czy prowadzona przez Niego działalność, opisana szczegółowo w niniejszym wniosku, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f. Prowadzenie działalności spełniającej powyższą definicję stanowi bowiem warunek sine qua non prawa do zastosowania ulgi IP Box. Odpowiedź na to pytanie jest punktem wyjścia dla dalszych rozważań, czy uzyskiwany przez Wnioskodawcę dochód, na który składa się wynagrodzenie za przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych wytwarzanych w toku tak prowadzonej działalności, może zostać opodatkowany według preferencyjnej 5-proc. stawki, na zasadach wynikających z art. 30ca u.p.d.o.f. Dokonanie kwalifikacji prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności jako działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f. jest niezbędne do zapewnienia Wnioskodawcy pewności co do skutków prawno-podatkowych Jego działania. Dlatego Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi w tym zakresie. Na wezwanie organu, jeśli pojawi się taka potrzeba, Wnioskodawca jest w stanie doprecyzować i opisać bardziej szczegółowo podejmowane przez siebie działania, aktywność zmierzającą do wytworzenia oprogramowania, ale nie może przyjmować własnej, wątpliwej oceny jako pewnika, aksjomatu zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W odpowiedzi na wezwanie z 21 lutego 2022 r. uzupełnił Pan wniosek wskazując:

         1. Działalność prowadzona przeze mnie jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

2. W ramach działalności gospodarczej opracowuję nowe, modyfikuję oraz ulepszam produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w mojej praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u mnie funkcjonujących.

3. Wnioskodawca dokonuje na mocy zawartego Kontraktu odpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego i rozwijanego (ulepszanego) oprogramowania za każdorazowo ustaloną kwotę wynagrodzenia. Zatem dochód Wnioskodawcy z potencjalnie rozpatrywanego jako „kwalifikowane” prawo własności intelektualnej dobra niematerialnego - wytworzonego/rozwijanego oprogramowania, stanowi dochód ze sprzedaży tych praw własności intelektualnej. Jednak Wnioskodawca nie może postawić z góry w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego tezy, iż osiąga dochody ze sprzedaży prawa własności intelektualnej, które spełnia przesłanki „kwalifikowanego” prawa własności intelektualnej, ponieważ to jest przedmiotem rozstrzygnięcia, oceny prawnej. Wnioskodawca zawarł własną ocenę prawną we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i oczekuje potwierdzenia tej oceny prawnej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Wnioskodawca jednocześnie wyjaśnia, że nie osiąga dochodu z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, czy odszkodowania za naruszenie jego praw autorskich do oprogramowania.

4. Prowadzę odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, z których dochody zamierzam objąć preferencyjną 5% stawką podatku.

5. Ww. ewidencja jest prowadzona przeze mnie na bieżąco.

6. Prowadzona ewidencja pozwala na wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W odpowiedzi na wezwanie z 5 kwietnia 2022 r. uzupełnił Pan wniosek wskazując:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania i modyfikowania programów komputerowych w ramach własnego przedsiębiorstwa, prowadzonego przez siebie indywidualnie z imienia i nazwiska jako osoba fizyczna. Programy komputerowe, o których mowa we wniosku, realizowane są ściśle na potrzeby Kontrahenta, których Wnioskodawca - ze względu na postanowienia umowne - nie może oferować innym uczestnikom obrotu gospodarczego. Niewątpliwie jednak, zdobyte doświadczenie, zwiększone zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania przekładają się na zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy - wzbogaca spektrum swoich usług i ofertę. Wnioskodawca nie ma wiedzy, czy Jego Kontrahent: (…) prowadzi działalność badawczo‑rozwojową. Z ekonomicznego i prawnego punktu widzenia Wnioskodawca działa jako niezależny podmiot i wszystkie prace programistyczne wykonuje w ramach swojej działalności gospodarczej.

 2. Efektem twórczym Wnioskodawcy są każdorazowo programy komputerowe. Z perspektywy Kontrahenta lub jego Klienta, czy ostatecznego użytkownika mogą to być jedynie części/fragmenty/element większego systemu. Podkreślić jednak należy, że te „części/fragmenty/elementy” także stanowią programy komputerowe. Wynika to z nowoczesnej metodologii wytwarzania oprogramowania komputerowego opartego na programowaniu przyrostowym. Podejście przyrostowe oznacza dodawanie do produktu skończonych, gotowych kawałków (również programów komputerowych), często będących częścią większej całości. Dzięki temu praca nad dużym systemem może być rozłożona na opracowanie wielu podprogramów przez różnych programistów. Wnioskodawca rozwija/ulepsza zarówno oprogramowanie własne, do którego nie zbył jeszcze autorskich praw majątkowych, jak również oprogramowanie stanowiące własność Kontrahenta i/lub jego klienta. W pierwszym przypadku Wnioskodawca ulepsza/rozwija oprogramowanie, które stanowi jego prawo własności intelektualnej, potencjalnie rozpatrywane jako kwalifikowane w myśl art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W drugim przypadku Wnioskodawca rozwija/ulepsza oprogramowanie stanowiące własność Kontrahenta i/lub jej klienta w ten sposób, że wytwarza np. nowe funkcjonalności, moduły, komponenty lub inne części oprogramowania, które przed implementacją stanowią odrębne programy komputerowe, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pierwotnym właścicielem praw autorskich do tych efektów twórczych, tj. oprogramowania dodającego np. nowe funkcjonalności jest Wnioskodawca. Wnioskodawca przenosi całość autorskich praw majątkowych (do wytworzonego przez siebie oprogramowania) na Kontrahenta, otrzymując w zamian wynagrodzenie z tego tytułu. W każdym przypadku działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

 3. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, zgodnie z cytowanym przez organ fragmentem opisu stanu faktycznego: „ma On jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP”.

 4. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu przeniesienia (odsprzedania) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych powstałych w wyniku własnej, samodzielnej pracy.

 5. Części/fragmenty/elementy są odrębnymi programami komputerowymi podlegającymi ochronie określonej w z art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.).

 6. Jeżeli osiąga Pan dochód z tytułu odsprzedania prawa majątkowego do całego systemu wytworzonego przez zespół programistów, którego jest Pan członkiem należy wyjaśnić czy jest Pan współwłaścicielem wytworzonego systemu?

Taka sytuacja nie ma miejsca.

 7. Wnioskodawca zaznacza, że wytwarza wiele programów komputerowych i rozumie pod tym pojęciem określone funkcjonalności, które mogą działać samodzielnie w określonym środowisku i na określonej platformie. Tytułem przykładu i wyjaśnienia przedstawia przykładowe wyliczenie programów opracowanych w 2021 roku:

  - Moduły (…) w systemie CMS, które umożliwiają wprowadzanie nowych treści, zarządzanie wyglądem przez zespół nietechniczny.

  - Moduł (…) w systemie CMS, który umożliwia dodawanie oraz zarządzanie ogłoszeniami o zmianach w obszarze giełdy, które są prezentowane na stronie marketingowej. Rozwiązanie umożliwia wprowadzanie zmian przez zespół nietechniczny.

  - Aplikacja konwertująca stare wpisy (z poprzedniej strony marketingowej) o aktualnościach na nowy format, która umożliwia automatyczne wprowadzanie ich do nowego systemu.

  - Moduł (…) w systemie CMS, umożlwiający tworzenie oraz zarządzanie lekcjami i kursami. Moduł umożliwia wprowadzanie zmian bez udziału zespołu deweloperskiego.

8. Wnioskodawca tworzy samodzielnie algorytmy własnych programów komputerowych, które jako samodzielne moduły/aplikacje mogą równolegle rozbudowywać (np. poprzez dodanie nowych funkcjonalności) system/oprogramowanie Klienta.

 9. W ramach pracy Wnioskodawcy powstały instrukcje komend adresowanych do komputera.

10.Efektem pracy Wnioskodawcy jest kod źródłowy wraz z powiązaną dokumentacją projektową.

11.Dokumentacja projektowa, kod źródłowy i wszelkie efekty prac Wnioskodawcy są ze sobą nierozerwalnie związane tworząc ostateczny produkt informatyczny, tj. program komputerowy odpowiadający potrzebom Kontrahenta lub jego Klienta. Wszystkie programy komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionego Kontraktu podlegają ochronie w myśl art. 74 ustawy o prawie ochronnym i prawach pokrewnych. Wnioskodawca nie przenosi praw autorskich „łącznie” z osobami współtworzącymi na rzecz Spółki. Wnioskodawca zbywa prawa autorskie do samodzielnie wytworzonych programów komputerowych.

Pytanie

1.Czy podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu przedstawionego oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.?

2. Jeżeli stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe, to czy dochód uzyskiwany przez Wnioskodawcę (uzyskiwany w ramach opisanego Kontraktu) ze sprzedaży Spółce autorskich praw majątkowych do tworzonych przez Niego programów komputerowych podlega opodatkowaniu z zastosowaniem 5-proc. stawki zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f.?

Pana stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania pierwszego, działalność przez Niego prowadzona w zakresie tworzenia oprogramowania spełnia definicję działalności badawczo‑rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f., badaniami naukowymi są:

1.badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

2.badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce - rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Natomiast, zgodnie z art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., pojęcie prace rozwojowe - oznacza prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, czyli działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Przytoczone wyżej przepisy wprowadzają kilka istotnych kryteriów, od których spełnienia uzależniona jest możliwość uznania określonych działań za działalność badawczo-rozwojową. Kryteria te powinny być spełnione łącznie, by konkretna działalność została zakwalifikowana do działalności badawczo‑rozwojowej.

Zgodnie z tymi kryteriami, działalność badawczo-rozwojowa powinna:

1.obejmować badania naukowe lub prace rozwojowe,

2.mieć twórczy charakter,

3.być podejmowana w sposób systematyczny oraz

4.być podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Działalność podejmowana przez Wnioskodawcę polega na tworzeniu i rozwoju nowego oprogramowania komputerowego w odpowiedzi na zapotrzebowanie biznesowe Spółki i jej Klienta. Działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu u.p.d.o.f. Polegają one bowiem na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Spółki i/lub jej Klienta. Charakter pracy Wnioskodawcy w obszarze inżynierii oprogramowania w swej naturze jest procesem twórczym, gdyż każde jego zadanie lub problem można rozwiązać na wiele różnych sposobów przy wykorzystaniu wielu dostępnych narzędzi, technologii. Wybór, dostosowanie oraz ulepszenie już istniejących rozwiązań zależy tylko i wyłącznie od jego wiedzy, doświadczenia oraz wyobraźni. Wnioskodawca działa w sposób systematyczny. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca bierze udział w tworzeniu i rozwijaniu programu komputerowego. Odpowiada m.in. za analizę wymagań Klienta (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz jego implementację. Prowadząc działalność Wnioskodawca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie inżynierii oprogramowania komputerowego, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Ad 2.

W zakresie pytania drugiego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że ma prawo zastosować 5‑proc. stawkę opodatkowania wobec dochodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych do oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę w ramach przedstawionego Kontraktu, zgodnie z art. 30ca ustawy u.p.d.o.f.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o „kwalifikowanym” prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

1. przedmiot ochrony jest wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, oraz

2. prawo własności intelektualnej podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source code), czy kod wynikowy (ang. object code) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP Box (dalej Objaśnienia): pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...). Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: „ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.”

Z związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z przytoczoną wyżej regulacją polskiej ustawy, ochrona programów komputerowych „obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia”. Zwrot „forma wyrażenia” odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez „formę wyrażenia” programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, „formą wyrażenia” może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję „działającego” programu albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C‑393/09 Bezpećnostni softwarovó asociace - Svaz soflwarové ochrany v. Ministerstvo kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin „program komputerowy” obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (zob. pkt 36 wyroku). Odnosząc się do powyższych konstrukcji prawnych przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz dorobku doktryny, należy uznać, że dokumentacja projektowa tworzona przez Wnioskodawcę spełnia wszelkie przesłanki definicyjne programu komputerowego podlegającego ochronie prawnoautorskiej. Chociaż efekt prac Wnioskodawcy niekoniecznie wyrażony jest w formie kodu źródłowego, czy wynikowego, to dokumentacja projektowa mająca postać m.in. diagramów przepływu (ang. flow charts), instrukcji działania algorytmów, stanowi na tyle szczegółowy opis procedur wewnętrznych programu, że na jej podstawie da się program z łatwością „zakodować”.

Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności. Zdaniem Wnioskodawcy, co wskazuje w uzasadnieniu do pytania nr 1, Jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej.

Niewątpliwie Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartego kontraktu otrzymuje wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania. Skoro przeniesienie własności tych praw następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Reasumując:

1. Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarza kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci autorskiego prawa do programu komputerowego, które podlega ochronie według przepisów prawa polskiego,

2. Wnioskodawca osiąga dochód ze sprzedaży tego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,

3. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Niego w odpowiedzi na zapotrzebowanie Spółki i/lub jej Klienta, należy uznać za dochód z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5-proc. stawkę opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Pana we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Tutejszy organ przyjął, za najbardziej aktualny stan faktyczny przedstawiony w uzupełnieniu wniosku z 5 kwietnia 2022 r.

Z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

W celu stwierdzenia, czy prowadzi Pan działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 5a pkt 38-40 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje Słownik języka polskiego PWN, „działalność twórcza” to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN słowo „systematyczny” oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo „systematycznie” odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Tymczasem z opisu sprawy przedstawionego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji i z jego uzupełnień wynika, że prowadzi Pan działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania i modyfikowania programów komputerowych w ramach własnego przedsiębiorstwa, prowadzonego przez siebie indywidualnie z imienia i nazwiska jako osoba fizyczna. Programy komputerowe, o których mowa we wniosku, realizowane są ściśle na potrzeby Kontrahenta. Efektem twórczym są każdorazowo programy komputerowe. Otrzymuje Pan wynagrodzenie z tytułu przeniesienia (odsprzedania) autorskich praw majątkowych do programów komputerowych powstałych w wyniku własnej, samodzielnej pracy. W ramach działalności gospodarczej opracowuje Pan nowe, modyfikuje oraz ulepsza produkty, procesy, usługi niewystępujące dotychczas w Pańskiej praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już u Pana funkcjonujących. Prowadzona przez Pana działalność jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prowadzonej działalności nabywa Pan, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie mają charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowią systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Przenosi Pan całość autorskich praw majątkowych (do wytworzonego przez siebie oprogramowania) na Kontrahenta, otrzymując w zamian wynagrodzenie z tego tytułu. W każdym przypadku Pana działania polegające na rozwijaniu/ulepszaniu oprogramowania zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz uzupełnieniach opis sprawy oraz cytowane przepisy, stwierdzamy, że przedstawione przez Pana działania spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są prowadzone w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość świadczonych przez Pana usług ani też całość prowadzonej przez Pana działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Reasumując – podejmowana przez Pana działalność polegająca na tworzeniu oprogramowania komputerowego lub jego części (oprogramowanie) stanowi działalność badawczo‑rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Pana z tzw. ulgi Innovation Box, należy zauważyć, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo‑rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania.

Art. 30ca ust. 8 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepisy art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Art. 30ca ust. 11 ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Zatem, podatnik, który osiągnął w ciągu roku dochód z kwalifikowanego IP i decyduje, że wobec tego dochodu będzie stosował 5% stawkę podatku, jest zobowiązany do wykazania tego dochodu w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym ten dochód został osiągnięty. Podatnik ma prawo stosować 5% stawkę podatkową do dochodu z tego konkretnego kwalifikowanego IP w okresie, w którym kwalifikowane IP posiada ochronę prawną.

Podatnik, który chce skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do opisu sprawy, należy wskazać, że:

1)Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, rozwijania, ulepszania i modyfikowania oprogramowania lub jego części;

2)Wykonuje Pan powyższe czynności w ramach prowadzonej działalności badawczo‑rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych;

3)Dokumentacja projektowa, kod źródłowy i wszelkie efekty Pana prac są ze sobą nierozerwalnie związane tworząc funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo ostateczny produkt informatyczny, tj. program komputerowy odpowiadający potrzebom Kontrahenta lub jego ostatecznego użytkownika. Efektem twórczym Pana pracy są programy komputerowe podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;

4)Przenosi Pan na Kontrahenta całość autorskich praw majątkowe do wytworzonego, rozwiniętego i ulepszonego oprogramowania lub jego części w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie;

5)Od 1 stycznia 2021 r. prowadzi Pan od początku i na bieżąco odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję zgodną z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazał Pan, że jest Pan architektem oprogramowania, a efektem Pana pracy jest kod źródłowy wraz z powiązaną dokumentacją projektową. Dokumentacja ta najczęściej przybiera postać tzw. diagramów przepływu (ang. flow charts), stanowiących blokowy schemat procedur rozwiązania problemu, lub opisu poszczególnych instrukcji (rozkazów dla komputera), dokonanego w języku naturalnym. Tworzy ona na tyle szczegółowy opis procedur wewnętrznych programu, że na jej podstawie da się program „zakodować”, tzn. sporządzić program w formie poleceń określonego języka programowania (kodu źródłowego). Tworzy Pan samodzielnie algorytmy własnych programów komputerowych.

Dochodem, który zamierza Pan objąć preferencyjną 5% stawką podatkową są dochody osiągnięte z tytułu sprzedaży autorskich praw majątkowych powstałych w związku z wytwarzaniem przez Pana oprogramowania.

W związku z powyższym, o ile w istocie, jak Pan wskazał w ramach pełnionej funkcji architekta oprogramowania wytwarza, rozwija, ulepsza i modyfikuje Pan oprogramowania lub jego części (programy komputerowe) podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i otrzymywane wynagrodzenie jest wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich do tworzonego oprogramowania, to należy uznać, że otrzymane wynagrodzenie z tego tytułu stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT i ma Pan możliwość skorzystania z preferencyjnego opodatkowania tego dochodu według stawki 5%.

Tym samym jest Pan uprawiony do zastosowania stawki 5% do dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej za rok 2021 i w kolejnych latach podatkowych z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do wytworzonego, rozwiniętego i ulepszonego przez Pana oprogramowania lub jego części (przy założeniu, że Pana sytuacja i obowiązujące prawo nie zmienią się w istotnym zakresie).

Podkreślenia wymaga w tym miejscu fakt, że w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest wyłącznie autorskie prawo do programu komputerowego.

Tylko i wyłącznie dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnych wskazanych w art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą bowiem stanowić podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową.

Jedynym wyjątkiem od powyższej zasady jest możliwość zastosowania preferencyjnego opodatkowania, o którym mowa w art. 30ca wskazanej ustawy odpowiednio do dochodów z licencji do korzystania z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przysługującej podatnikowi na podstawie umowy, w której zastrzeżono wyłączność korzystania przez podatnika z tego prawa, pod warunkiem uprzedniego prowadzenia przez podatnika prac badawczo-rozwojowych, których efektem jest kwalifikowane prawo własności intelektualnej, na które udzielono tej licencji (art. 30ca ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem preferencyjnemu opodatkowaniu podlega wyłączenie ta część uzyskanego dochodu, która dotyczy kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z powyższym – autorskie prawo do programu komputerowego lub jego części, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, rozwinięte, ulepszone i zmodyfikowane przez Pana w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dochód uzyskany przez Pana z przeniesienia praw autorskich do Oprogramowania stanowi kwalifikowany dochód w rozumieniu art. 30ca ust. 4 w związku z art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności sprawy. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na opisie sprawy. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Podkreślić należy, że wydając interpretacje indywidualne organ opiera swoje rozstrzygnięcie wyłącznie o przedstawiony przez Pana we wniosku opis sprawy i przyjmuje argumenty podnoszone przez Pana bez ich weryfikowania. Nie można jednak wykluczyć, że właściwy organ podatkowy prowadząc w przyszłości ewentualne postępowanie podatkowe, po przeanalizowaniu całokształtu zebranego materiału dowodowego, będzie mógł poczynić ustalenia prowadzące go do odmiennych wniosków niż zawarte w niniejszej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).