w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24.08.2020, sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.547.2020.1.MP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2020 r. (data wpływu 1 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, gdzie Jego głównym przedmiotem działalności jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z). Wnioskodawca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.) i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f. oraz jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zawarł jedną umowę o świadczenie usług tworzenia specjalistycznych programów komputerowych. Osiągnął z tej umowy dochód, który jest związany z przedmiotem złożonego wniosku.

Powyżej wskazana umowa, została zawarta z X sp. z o.o. (dalej Zleceniodawca). Wnioskodawca w ramach powyższej umowy zajmował się tworzeniem oraz współtworzeniem specjalistycznych programów komputerowych dedykowanych wsparciu procesów punktów sprzedażowych B. (dalej: B.). B., która podlega prawu szwajcarskiemu jest dostawcą o zasięgu światowym technologii powiązanych z rynkiem paliwowym. Przytoczona powyżej Spółka za główny punkt swojej aktywności gospodarczej, ustanowiła wspieranie firm na rynku szwajcarskim, jak i na arenie międzynarodowej za pomocą najbardziej innowacyjnego systemu o nazwie: C., który znajduje się całkowicie w chmurze, zaś dzięki któremu istnieje możliwość całkowicie bezosobowej obsługi transakcji.

W oparciu o umowę o świadczenie usług tworzenia specjalistycznych programów komputerowych ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca współtworzył szereg specjalistycznego oprogramowania komputerowego, wśród którego wymienić można, m.in.:

Oprogramowanie C. przyszłościowe oprogramowanie oparte na chmurze, które po raz pierwszy zostało zastosowane na przełomie 2019/2020, na wszystkich stacjach oraz w . Poprzez użycie innowacyjnego modelu możliwe jest korzystanie ze wszystkich funkcjonalności przez dowolną przeglądarkę lub urządzenie, w tym również dowolne urządzenie mobilne. Zastosowana architektura modułowa, w której każdy moduł stanowi oddzielny fragment realizujący poszczególne procesy , tj.:

Moduł - moduł zaprojektowany do obsługi kas poprzez ekran dotykowy. Moduł zapewnia pełen proces zakupowy od zbierania danych o wartości zatankowanego paliwa, poprzez dodawanie/skanowanie produktów do obsługi płatności gotówkowej, jak i bezgotówkowej;
Moduł raportowy moduł pozwalający generować dostosowane dla użytkownika zaawansowane raporty sprzedażowe;
Moduł transformacji moduł pozwalający transformować dane z oraz do systemów zewnętrznych w celu synchronizacji oraz wymiany danych pomiędzy różnymi systemami, co pozwala między innymi na dynamiczny import cen czy eksport transakcji;
Moduł powiadomień moduł pozwalający na dynamiczne zarządzanie jak i dystrybucje powiadomień w systemie. Użytkownik ma możliwość zasubskrybowania się do różnego rodzaju powiadomień, np. czujniki IoT (niski poziom paliwa, diagnostyka urządzeń, awaria urządzenia), zmiana cen określonych produktów, czy brak dostępności produktów. Subskrypcja możliwa jest na różnego rodzaju media, tj. systemowe powiadomienie, wiadomość mailowa czy SMS-owa. Moduł daje także możliwość przesyłania wiadomości między użytkownikami na zasadzie czatu oraz określenie ich priorytetu;
Moduł promocji moduł odpowiedzialny za definiowanie oraz wyliczanie różnego rodzaju promocji, tj. o stałej wartości, procentowej, dodających darmowe produkty czy bony lub oparte o punkty lojalnościowe. Użytkownik definiuje zaawansowane zasady, na podstawie których dana promocja zostaje naliczona. Moduł pozwala na integrację z zewnętrznymi systemami partnerskimi.

W ramach oprogramowania C. podczas świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy, znajdowały się następujące usługi tworzenia oprogramowania:

implementacja nowego modułu transformacji wraz z jego integracja z innymi modułami C.;
rozwinięcie wraz z implementacją nowych funkcjonalności modułu raportowego;
rozwinięcie wraz z implementacją nowych funkcjonalności modułu powiadomień;
rozwinięcie wraz z implementacją nowych funkcjonalności modułu promocji oraz jego integracją z zewnętrznym systemem klasy e-commerce: nopCommerce.

Oprogramowanie Portalu Licencyjnego dla C. oprogramowanie Portalu Licencyjnego ma na celu wspieranie małych i średnich klientów B przy zakupie licencji na oprogramowanie C. Nowoczesny portal działający w dowolnej przeglądarce, na dowolnym urządzeniu zwiększa konkurencyjność B na rynku, dając możliwość jej klientom dynamicznego, dostosowanego do ich indywidualnych potrzeb zakupu licencji na oprogramowanie C. Przy zakupie licencji użytkownik dostaje możliwość konfiguracji licencji, pod względem liczby punktów obsługowych (stałych lub dzielonych), wykorzystywanego modułu, zapotrzebowania na dane czy wsparcia specjalistów B. Użytkownik dowolnie rekonfiguruje zapotrzebowania na licencje, co dynamicznie wpływa na jego miesięcznie obciążenie w ramach abonamentu. Portal wspiera także partnerów B, którzy dystrybuują oprogramowanie oraz deweloperów, którzy rozszerzają funkcjonalność oprogramowania B poprzez implementacje własnych modułów.

W ramach oprogramowania Portalu Licencyjnego dla C podczas świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy, znajdowały się następujące usługi tworzenia oprogramowania:

implementacja zarysu architektonicznego;
implementacja interfejsu użytkownika;
implementacja procesu konfiguracji planu abonentowego wraz z dynamicznym procesem określającym zapotrzebowanie na ilość licencji na oprogramowanie C;
implementacja procesu płatności internetowej wraz z cyklicznym (miesięcznym/rocznym) pobieraniem płatności;
integracja z oprogramowaniem C dająca możliwość podglądu rzeczywistego użycia oprogramowania C na stacjach roboczych.

Oprogramowanie B w swoim portfolio produktowym oferuje również korzystanie z aplikacji - dostosowanej do potrzeb klientów, innowacyjnej aplikacji do użytkowania na urządzeniach mobilnych, która w pierwszej fazie pozwala na zakup paliwa na stacjach benzynowych bez konieczności wejścia do budynku i tradycyjnego zakupu przy kasie. Dalsza faza rozwoju zaoferuje zwiększenie możliwości poprzez płatność w bez obsługiwanych punktach sprzedaży czy płatność w restauracji. Aplikacja została wykonana na nowoczesne architekturze, bazującej na podejściu P. (), które zapewnia obsługę każdej przeglądarki, ale także daje możliwość instalowania aplikacji jako natywnej dla systemu czy Windows bez udziału zewnętrznych sklepów z aplikacjami, jak.

Jednym z wyróżników ww. aplikacji są dwa tryby działania, które minimalizują koszty osobowe oraz operacyjne, a także skracają czas pełnego dokonania usługi:

tryb dzienny w czasie standardowej pracy stacji benzynowej po zatankowaniu odpowiedniej ilości benzyny/oleju napędowego użytkownik wybiera w aplikacji dystrybutor, z którego skorzystał oraz wybiera sposób płatności zapisaną kartą kredytową lub wprowadzając wszystkie dane z karty aktualnie używanej. System przeprowadza proces płatności, a następnie generuje elektroniczny dokument potwierdzający dokonanie transakcji;
tryb nocny używany, kiedy sklep stacji benzynowej jest nieczynny lub nie posiada stanowiska z możliwą samoobsługą. Dzięki aplikacji mobilnej, przy dostępie do Internetu, użytkownik samodzielnie dokonuje transakcji po zatankowaniu pojazdu.

W każdym z trybów, użytkownicy, którzy dokonali rejestracji, mają dostęp do historii transakcji i wszystkich jej potwierdzeń oraz mogą zarządzać kartą płatniczą oraz ustawieniami preferencji aplikacji takimi jak, np. język lub automatyczna przesyłanie paragonu/faktury na wcześniej dodany adres poczty elektronicznej.

Reasumując, implementacja aplikacji pozwala na ulepszenie działania wielu stacji, ponieważ ich duża część nie jest wyposażona w bardzo drogie automaty samoobsługowe i nie muszą generować dodatkowych kosztów personalnych za pracę w porze nocnej. Dzięki aplikacji nie trzeba przeprowadzać drogiego i czasochłonnego procesu wymiany pomp na urządzenia samoobsługowe, a jedynym i koniecznym elementem jest wdrożenie systemu płatności działającego poprzez aplikację.

W ramach oprogramowania podczas świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy, znajdowały się następujące usługi tworzenia oprogramowania:

zaprojektowanie oraz implementacja architektury aplikacji,
implementacja procesu płatności internetowe wraz z integracją z zewnętrznym system pobierania płatności,
implementacja interfejsu użytkownika,
implementacja podejścia w aplikacji dla systemów oraz ,
integracja z zewnętrznym systemem sterującym pompą paliwową,
implementacja modułu preferencji użytkownika w aplikacji.

Oprogramowanie innowacyjna aplikacja WEB-owa umożliwiająca kreowanie wyglądu różnego rodzaju szablonów, m.in.:

paragonów, kuponów rabatowych oraz innych wydruków drukarek fiskalnych,
wiadomości SMS-owych,
wiadomości email-owych,
projektowanie pomieszczeń restauracyjnych, z uwzględnieniem rozmieszczenia stołów, barów, itp.

Oprogramowanie powstało jako odpowiedź na zapotrzebowanie na łatwy (wizualny) kreator wydruków kas fiskalnych, w szczególności paragonów, który umożliwi osobie nietechnicznej sterowanie wyglądem wydruku. Producenci drukarek fiskalnych dostarczają skomplikowane i czasochłonne narzędzia, które są wręcz niemożliwe do użytkowania przez osoby nietechniczne. Zastosowywanie umożliwia takim osobom, w łatwy sposób zaprojektowanie wydruków na zasadzie Przesuń i upuść oraz zasadzie WYSIWYG (what you see is what you get czyli co widzisz, to otrzymujesz) w dowolnej przeglądarce internetowej. Użytkownik otrzymuje zdefiniowane, zależnie od rodzaju szablonu, źródło danych, obszar roboczy oraz obszar poglądu, który jest dynamicznie odświeżany przy każdej zmianie szablonu co pozwala na zdefiniowanie szablonu, który później jest wykorzystywany do wydruku na kasie fiskalnej, wiadomości sms, czy wiadomości mailowej. Innowacyjnością jest także unifikacja procesu tworzenia szablonu dla różnego rodzaju mediów (drukarka, sms, html, email, restauracja) oraz jego modułowa architektura, która pozwala w łatwy sposób dodać następny typ mediów.

W ramach oprogramowania podczas świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy, znajdowały się następujące usługi tworzenia oprogramowania:

implementacja zarysu architektury,
implementacja interfejsu użytkownika,
implementacja mechanizmu renderującego dynamiczny podgląd szablonu,
implementacja mechanizmu zapisu szablonu wraz z jego interpretacją do formatu ,
implementacja obszaru roboczego dla użytkownika,
integracja z oprogramowaniem C.,
implementacja dynamicznego źródła danych jak również elementów narzędzi podstawowych, wykorzystywanych przy tworzeniu szablonu.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Zleceniobiorcy, obejmowały w szczególności:

implementacja zarysu architektonicznego, po konsultacji ze stroną biznesową,
poszukiwanie i dobór najlepszych narzędzi oraz technologii,
tworzenie oprogramowania,
implementacja automatycznych testów oprogramowania,
implementacja integracji oprogramowanie z zewnętrznymi systemami,
przygotowanie oraz konfiguracja środowisk testowych,
ewentualne poprawki oprogramowania.

Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania przez Wnioskodawcę ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia innowacyjnych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), programów czy też ich składowych części. Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami, które nie występują dotychczas w praktyce gospodarczej albo są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań, które już istnieją. Dostosowanie w pełni do określonych funkcjonalności i przeznaczenia, wykorzystanie najnowszych technologii, wysoki stopień bezpieczeństwa, stabilności działania oraz integracja z dotychczas opracowanymi rozwiązaniami to główne cechy, wyróżniające na rynku innowacyjne rozwiązania projektowane i tworzone przez Wnioskodawcę. Przewidywalność, mała liczba potencjalnych obszarów występowania błędów, jak również zautomatyzowanie procesów to również cechy wyróżniające rozwiązania, które opracowuje Wnioskodawca. Nowe rozwiązania programistyczne, nad którymi pracuje Wnioskodawca nie noszą znamion działań okresowych zmian ani też rutynowych działań. Są one systematycznym i zaplanowanym rozwojem danego projektu informatycznego, który zaowocuje opracowaniem całkowicie nowego rozwiązania lub też powstaniem rozwiązania, które będzie mieć na celu wprowadzenie nowej funkcjonalności jako istotnej modyfikacji dotychczasowego rozwiązania.

Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, co w konsekwencji, stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza oprogramowanie w wyniku Jego działań powstaje nowe rozwiązanie, które stanowi osobne oprogramowanie, powodujące ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, a stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór nowy kod źródłowy programu komputerowego, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności prowadzi dokumentowanie efektów prowadzonej przez siebie działalności takich jak: dokumentacja wytworzonego oprogramowania, dokumentacja zmian w oprogramowaniu. Niniejszy proces polega na każdorazowym opisaniu tworzonej części oprogramowania, co ma za zadanie wskazanie opracowanego programu komputerowego lub fragmentu całości systemu. Tworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie, powstałe na skutek twórczej działalności Wnioskodawcy jest przez Niego, rozwijane i ulepszane w sposób systematyczny w ramach codziennej pracy.

W oparciu o zawarte umowy, Wnioskodawca przenosi całość praw do opracowanych programów komputerowych na wskazanych w umowach polach eksploatacji. Z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci prawa do wytworzonych utworów, w zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostaje stanowi zatem w istocie zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez Niego utworów. Sprzedaż tych praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest pozarolniczą działalnością gospodarczą.

W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony Zleceniodawców lub jakiejkolwiek wyznaczonych przez nich osób. Umowy łączące Wnioskodawcę ze Zleceniodawcami mają charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług jest niezależnym wykonawcą oraz ponosi wobec Zleceniodawców odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy.

Poczynając od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco, ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., zapewniającą w szczególności wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych kodów źródłowych poprzez sporządzanie w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego na komputerze, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które stanowią potwierdzenie poniesionych wydatków z zakresu projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie tworzone jest jako narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wersja elektroniczna zestawienia jest archiwizowana.

Wnioskodawca, w związku z obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2019 r. regulacjami IP Box, chciałby skorzystać z przepisów art. 30ca i art. 30cb u.p.d.o.f., które dają możliwość zastosowania 5% stawki opodatkowania do dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, czyli autorskiego prawa do programu komputerowego (art. 30ca ust. 1 i ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.). Tym samym, Wnioskodawca chciałby w zeznaniu rocznym za 2019 r., rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Zleceniodawcami z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy według powyżej opisanego stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, jak również, czy spełnia przesłanki uprawniające Go do zastosowania stawki 5% od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do oprogramowania wytwarzanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, artykuł 9 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c, jak również dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f., ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

Zgodnie z art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć ustawa mówi o badaniach naukowych oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z poźn. zm),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Natomiast, w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Czyli, z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wtedy, kiedy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. w myśl, której przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z ustawowej definicji wynika tym samym fakt, że taka działalność musi mieć charakter twórczy.

Czyli ww. definicja nakreśla, że działalność badawczo-rozwojowa jest aktywnością, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Ponadto, z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w sposób systematyczny, zaś właściwą definicją systematyczności prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Jak również, taka działalność musi mieć określony cel czyli powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań.

Najważniejszym elementem definicji działalności badawczo-rozwojowej jest rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.:

badania naukowe, które jest zdefiniowane w art. 5a pkt 39 u.p.d.o.f.,

prace rozwojowe, o których mowa w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f.

Patrząc na wyłączenie zawarte w art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Niniejsze wyłączenie pojawiło się w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących usług oraz innych operacji w toku, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Wracając do opisanego stanu faktycznego wskazać należy, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem. Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a także wybrał liniową formę opodatkowania określoną w art. 30c u.p.d.o.f.

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, świadczy On specjalistyczne usługi programistyczne. W ich zakresie zajmuje się projektowaniem i wytwarzaniem nowych programów komputerowych o określonej specyfikacji i funkcjonalności. Odpowiedzialność Wnioskodawcy w sferze oferowanych przez Niego usług, polega na globalnym procesie budowy oprogramowania, na który składają się czynności takie, jak analizy wstępnych założeń co do opracowywanego rozwiązania przez prowadzenie samego procesu tworzenia oprogramowania, kończąc na przekazaniu praw autorskich do wytworzonych rozwiązań. Do zadań Wnioskodawcy należy tworzenie od podstaw określonych rozwiązań programistycznych, jak również rozszerzanie opracowanych rozwiązań poprzez dodawanie do nich nowych modułów i funkcjonalności, a także ulepszanie działających rozwiązań programistycznych, integruje tworzone rozwiązania z innymi rozwiązaniami oraz prowadzi prace koncepcyjne polegające na projektowaniu całkowicie nowych rozwiązań programistycznych.

Efekty działalności programistycznej Wnioskodawcy w każdym przypadku mają charakter twórczy pracując nad nowymi rozwiązaniami programistycznymi nie występuje element typowej standaryzacji. Wnioskodawca zakłada cele, które, aby mogły zostać za każdym razem osiągnięte, to wymagają unikatowego podejścia oraz twórczej pracy koncepcyjnej od samego początku realizacji prac programistycznych. Oprogramowanie, które zostaje wytwarzane przez Wnioskodawcę jest efektem Jego własnej indywidualnej działalności intelektualnej, ponieważ jest ono wytwarzane przez Niego samodzielnie od podstaw z wykorzystaniem swoich autorskich rozwiązań, które wypracował w trakcie prowadzonej działalności. Tym samym, wytworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (jest to wyraz Jego własnej twórczości intelektualnej).

Wykonując prace nad oprogramowaniem Wnioskodawca podejmuje działania, które składają się z analizy konkretnego projektu, do którego później Wnioskodawca opracowuje szczegółowy model działania oraz tworzy konkretne rozwiązania. Zastosowane rozwiązania jak i kod źródłowy są wynikami Jego twórczej pracy i odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Efektem działań jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. .U. z 1994 r., Nr 24, poz. 83 z późn. zm.), podlega takiej ochronie, jak utwory literackie.

Wnioskodawca prowadzi działalność programistyczną, która obejmuje przy tym wykorzystanie wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Działalność programistyczna Wnioskodawcy przyczynia się do tworzenia, rozwoju i ulepszania innowacyjnych rozwiązań programistycznych, jak również świadczy specjalistyczne usługi programistyczne, które zmierzają do opracowania rozwiązań, pozwalających na korzystanie ze złożonych i specjalistycznych i automatycznych funkcjonalności.

Prace programistyczne prowadzone przez Wnioskodawcę nacechowane są w głównej mierze charakterem prac rozwojowych. Prace programistyczne Wnioskodawcy nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w oprogramowaniu, zaś tworzone rozwiązania charakteryzują się wysokim poziomem innowacyjności, który wynika z faktu, że każde z rozwiązań jest indywidualne oraz posiada niepowtarzalne funkcjonalności. W konsekwencji, opracowane przez Wnioskodawcę rozwiązania programistyczne są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Wnioskodawca prowadzi prace programistyczne w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany) i są one każdorazowo poprzedzone fazą eksploracyjną, która ma na celu wynalezienie najbardziej optymalnego sposobu osiągnięcia planowanego rezultatu i stworzenie określonego rozwiązania o danej specyfikacji. Działalność związana z tworzeniem oprogramowania stanowi przy tym główny przedmiot działalności Wnioskodawcy, który kontynuowany będzie także w przyszłości.

W świetle powyższego uznać należy, że działalność programistyczna prowadzona przez Wnioskodawcę jak również przytoczona we wniosku ma charakter działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 u.p.d.o.f.

Przedsiębiorcy, którzy osiągają dochody generowane przez prawa własności intelektualnej począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Zgodnie z art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f., kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 u.p.d.o.f.).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca u.p.d.o.f., wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru określonego w tymże przepisie.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 u.p.d.o.f. dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 u.p.d.o.f. dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f., podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 u.p.d.o.f., w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c u.p.d.o.f.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z preferencyjnej 5% stawki podatku od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym. Wnioskodawca wytwarza, rozwija i ulepsza opisane w stanie faktycznym prawa własności intelektualnej, w postaci chronionych prawem autorskim programów komputerowych, które stanowią przejaw prowadzonej przez Niego, w ramach Jego działalności gospodarczej, działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 w zw. z pkt 40 u.p.d.o.f. Jednocześnie Wnioskodawca na bieżąco prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodną z wymogami art. 30cb u.p.d.o.f. ewidencję, pozwalającą w szczególności na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 u.p.d.o.f., przypadających na każde wyżej wymienione prawo i zapewniającą określenie kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań.

W świetle powyższego wywodu oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, z których każdy stanowi utwór prawnie chroniony, wytworzony w ramach działalności badawczo-rozwojowej, stanowi dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca będzie mógł zastosować stawkę 5% podatku od dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Niego oprogramowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r., poz. 432),
autorskie prawo do programu komputerowego

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie z kolei do treści art. 30ca ust. 4 tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

( a + b ) x 1,3 / (a + b + c +d)

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

W myśl art. 30cb ust. 1 ww. ustawy, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy, podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy, w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box. Jednak dla celów obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP istotne jest, by ewidencja ta była prowadzona w sposób należyty tak, aby móc w rocznym zeznaniu podatkowym wykazać łączną sumę przychodów, kosztów podatkowych, dochodów, strat, dochodów podlegających opodatkowaniu stawką 5% oraz dochodu, który nie będzie podlegał preferencyjnemu opodatkowaniu.

Podkreślić należy, że obowiązek bieżącego i prawidłowego wyodrębniania przychodów i kosztów dotyczących kwalifikowanego IP, dotyczy również podatników prowadzących rozliczenia w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Najprostszym dostępnym rozwiązaniem jest wówczas stworzenie arkusza kalkulacyjnego zawierającego comiesięczne zestawienie dokumentów, które potwierdzają poniesione wydatki dotyczące projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie takie obejmuje wydatki od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej, która zmierza do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP do końca danego miesiąca kalendarzowego. Zestawienie to sporządzane jest poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Należy je sporządzać w oparciu o zestawienie dokumentów potwierdzających poniesione wydatki.

Podsumowując stwierdzić należy, że powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju, Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki oraz Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste zamknięcie łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego, m.in. przez patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy, czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem, że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania, będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z Raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Należy podkreślić, że stosowanie tej ulgi (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Podatnik ma możliwość stosowania wskazanej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik może skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielenia prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2018 r., poz. 1668, z późn. zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 tej ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych &− oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. &− Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo systematyczny występuje w sformułowaniu podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny, a więc odnosi się do działalności, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie, odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium systematyczności danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym, od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona, ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji, głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z). Wnioskodawca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z X sp. z o.o. (dalej; Zleceniodawca) umowę o świadczenie usług tworzenia specjalistycznych programów komputerowych. Wnioskodawca w ramach powyższej umowy zajmował się tworzeniem oraz współtworzeniem specjalistycznych programów komputerowych dedykowanych wsparciu procesów punktów sprzedażowych B. B podlega prawu szwajcarskiemu, jest dostawcą o zasięgu światowym technologii powiązanych z rynkiem paliwowym. W oparciu o umowę o świadczenie usług tworzenia specjalistycznych programów komputerowych ze Zleceniodawcą, Wnioskodawca współtworzył szereg specjalistycznego oprogramowania komputerowego, wśród którego wymienić można m.in.: Oprogramowanie C, Oprogramowanie Portalu Licencyjnego dla C, Oprogramowanie , Oprogramowanie. Wytwarzanie, ulepszanie i rozwijanie oprogramowania przez Wnioskodawcę ma miejsce w ramach prowadzonej bezpośrednio przez Niego działalności o charakterze twórczym, podejmowanej w sposób systematyczny (metodyczny, zaplanowany i uporządkowany), w celu zwiększenia zasobów wiedzy lub wykorzystywania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia innowacyjnych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług), programów czy też ich składowych części. Efekty działalności Wnioskodawcy są rozwiązaniami, które nie występują dotychczas w praktyce gospodarczej albo są na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań, które już istnieją. Nowe rozwiązania programistyczne, nad którymi pracuje Wnioskodawca nie noszą znamion działań okresowych zmian ani też rutynowych działań. Są one systematycznym i zaplanowanym rozwojem danego projektu informatycznego, który zaowocuje opracowaniem całkowicie nowego rozwiązania lub też powstaniem rozwiązania, które będzie mieć na celu wprowadzenie nowej funkcjonalności jako istotnej modyfikacji dotychczasowego rozwiązania. Oprogramowanie wytwarzane, rozwijane i ulepszane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej jest rezultatem Jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, co w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza oprogramowanie w wyniku Jego działań powstaje nowe rozwiązanie, które stanowi osobne oprogramowanie, powodujące ulepszanie starego o nowe funkcjonalności, a stanowiące odrębny od tego oprogramowania utwór, tj. nowy kod źródłowy programu komputerowego, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W oparciu o zawarte umowy, Wnioskodawca przenosi całość praw do opracowanych programów komputerowych na wskazanych w umowach polach eksploatacji. Z chwilą zapłaty wynagrodzenia traci prawa do wytworzonych utworów w zamian za wynagrodzenie. Wynagrodzenie, jakie Wnioskodawca dostaje stanowi zatem zapłatę za przeniesienie praw autorskich do napisanych przez Niego utworów. Sprzedaż tych praw następuje w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W ramach świadczonych usług Wnioskodawca nie podlega kierownictwu ze strony Zleceniodawców. Umowy łączące Wnioskodawcę ze Zleceniodawcami mają charakter kontraktu zawartego pomiędzy przedsiębiorcami. Wnioskodawca w ramach świadczonych usług jest niezależnym wykonawcą oraz ponosi wobec Zleceniodawców odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy. Od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco, ewidencję zawierającą wszystkie elementy określone w art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zapewniającą w szczególności wyodrębnienie poszczególnych autorskich praw do wytwarzanych kodów źródłowych poprzez sporządzanie w postaci arkusza kalkulacyjnego kumulatywnego na komputerze, comiesięcznego zestawienia dokumentów, które stanowią potwierdzenie poniesionych wydatków z zakresu projektu kwalifikowanego IP na koniec danego miesiąca. Zestawienie tworzone jest jako narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zadań. Wersja elektroniczna zestawienia jest archiwizowana. Wnioskodawca chce w zeznaniu rocznym za 2019 r., rozliczyć dochód uzyskany z autorskiego prawa do programu komputerowego w ramach opisanej współpracy ze Zleceniodawcami, z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%.

Mając powyższe na uwadze, dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. autorskiego prawa do programu komputerowego, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP, w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, Wnioskodawca prowadzi stosowną ewidencję odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Tym samym w sytuacji, gdy Wnioskodawca wytwarza oprogramowanie stanowiące utwór podlegający ochronie prawnej z art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przenosi na Zleceniodawcę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, za co otrzymuje wynagrodzenie, będzie uprawniony do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania według stawki 5%.

Należy również w tym miejscu podkreślić, że podatnik nie ma możliwości rozliczania na bieżąco dochodu uzyskanego z przeniesienia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Podatnik nie ma bowiem możliwości, od początku roku podatkowego, odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od dochodu uzyskiwanego z przenoszenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z uwzględnieniem stawki podatku dochodowego wynoszącej 5%. Podatnik po spełnieniu ustawowych warunków, będzie mógł skorzystać z preferencyjnego opodatkowania, lecz dopiero po zakończeniu roku podatkowego, tj. w zeznaniu rocznym. Natomiast, w trakcie roku podatkowego podatnik jest zobowiązany do zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej na zasadach określonych w art. 30c w związku z art. 44 ust. 3f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosowanych w ramach prowadzonej przez siebie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc analizowane przepisy prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że przedstawione we wniosku działania Wnioskodawcy spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wymienione w opisie sprawy prace realizowane przez Wnioskodawcę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozpatrując z kolei możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z tzw. ulgi Innovation Box, podkreślić należy, że przyznanie preferencji podatkowej w postaci 5% opodatkowania dochodu z kwalifikowanego IP, jest możliwe wyłącznie wobec dochodu podatnika pochodzącego z prowadzonej przez Niego działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy opisane przez Niego prace programistyczne stanowią działalność badawczo-rozwojową i czy w związku z tym, w podanym stanie faktycznym (tj. w zeznaniu rocznym za 2019 r.), Wnioskodawca spełnił przesłanki uprawniające do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania według stawki 5% podatku dochodowego od osób fizycznych (zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzw. IP Box), przy spełnieniu warunków formalnych dotyczących prowadzenia ewidencji księgowej zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, organy podatkowe podejmują w toku postępowania podatkowego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie