Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
2 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Przez cały rok 2024 działalność była zawieszona. W okresie zawieszenia działalności nie były wykonywane żadne czynności gospodarcze poza wycofaniem samochodu osobowego z majątku firmowego do majątku prywatnego (samochód ten został wcześniej zakupiony jako prywatny, a następnie wciągnięty do działalności gospodarczej na podstawie oświadczenia, co miało na celu jedynie możliwość oszczędności na kosztach paliwa). Następnie, po upływie kilku miesięcy od wycofania, samochód ten został sprzedany osobie prywatnej za kwotę 9 000 zł.
Osiągał Pan w 2024 roku dochody z umowy o pracę. Pana małżonka przez cały rok pozostawała osobą bezrobotną i nie osiągała żadnych dochodów, zajmując się wychowaniem dwojga dzieci.
Pozostawali Państwo w związku małżeńskim przez cały rok i mieli Państwo wspólność majątkową. Planuje Pan złożyć roczne zeznanie podatkowe PIT-37, w którym zamierza Pan skorzystać ze wspólnego rozliczenia z małżonką.
Uzyskał Pan informację w urzędzie skarbowym, że sprzedaż samochodu, mimo że była jedyną transakcją w działalności, skutkuje powstaniem przychodu w działalności gospodarczej, co uniemożliwia wspólne rozliczenie z małżonką. Ustawa o podatku dochodowym nie określa minimalnej liczby transakcji, częstotliwości osiąganych przychodów ani minimalnej wysokości takiego przychodu, które decydowałyby o wykluczeniu ze wspólnego rozliczenia.
Z perspektywy sprawiedliwości podatkowej należałoby precyzyjnie określić te warunki, aby uniknąć sytuacji, w której pojedyncza sprzedaż składnika majątku (który wcześniej był Pana prywatną własnością) o stosunkowo niskiej wartości (której nie można uznać za istotną część przychodu) prowadzi do niekorzystnych konsekwencji dla podatnika.
Nie miał Pan świadomości, że sprzedaż środka trwałego w takich okolicznościach może skutkować utratą prawa do wspólnego rozliczenia. Gdyby posiadał Pan taką wiedzę, nie dokonałby Pan tej sprzedaży, gdyż nie była ona celem prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie naturalnym krokiem po jej zawieszeniu.
Mając na uwadze okoliczności tej sytuacji, zwrócił się Pan z prośbą o potwierdzenie możliwości wspólnego rozliczenia, podkreślając, że działalność gospodarcza była zawieszona i nie generowała żadnych innych przychodów, a transakcja miała charakter jednorazowy i dotyczyła składnika majątku wcześniej użytkowanego w firmie.
Mając na uwadze powyższe argumenty oraz fakt, że wspólne rozliczenie byłoby istotnym wsparciem finansowym dla Pana rodziny, zwrócił się Pan z prośbą o pozytywne rozpatrzenie wniosku i potwierdzenie, że mimo uzyskania przychodu ze sprzedaży środka trwałego za kwotę 9 000 zł, może Pan skorzystać ze wspólnego rozliczenia z małżonką za rok 2024.
Pytanie
Czy w przedstawionej sytuacji może Pan skorzystać ze wspólnego rozliczenia z małżonką za 2024 rok, pomimo uzyskania pojedynczego przychodu ze sprzedaży środka trwałego, który został wcześniej wycofany z działalności gospodarczej?
Pana stanowisko w sprawie
Z pokorą i zrozumieniem podchodzi Pan do regulacji podatkowych, jednak uważa Pan, że w przedstawionym przypadku możliwość wspólnego rozliczenia z małżonką powinna zostać zachowana, ponieważ:
1.Działalność gospodarcza przez cały rok 2024 była zawieszona, co oznacza, że nie była aktywnie prowadzona, nie osiągnięto regularnego dochodu, nie realizowano żadnych zleceń, kontraktów ani czynności zarobkowych.
2.Sprzedaż wycofanego samochodu miała charakter jednorazowy i nie stanowiła rzeczywistego źródła dochodu.
3.Ustawa o podatku dochodowym nie precyzuje wprost, że przychód ze sprzedaży środka trwałego, który (z podkreśleniem) wcześniej był prywatny i został wprowadzony do firmy na podstawie oświadczenia (ustawa mówi ogólnie o środkach trwałych, ale nie precyzuje, w jaki sposób zostały one wprowadzone do majątku firmy), wyklucza możliwość wspólnego rozliczenia. Ustawa nie określa również minimalnej liczby transakcji, częstotliwości osiąganych przychodów ani minimalnej wysokości takiego przychodu, które decydowałyby o wykluczeniu ze wspólnego rozliczenia. Z perspektywy sprawiedliwości podatkowej należałoby precyzyjnie określić te warunki, aby uniknąć sytuacji, w której pojedyncza sprzedaż składnika majątku o stosunkowo niskiej wartości (której nie można uznać za istotną część przychodu) prowadzi do niekorzystnych konsekwencji dla podatnika.
4.Przyjęcie interpretacji, zgodnie z którą pojedyncza sprzedaż składnika majątku o stosunkowo niskiej wartości wyklucza wspólne rozliczenie, może prowadzić do nieproporcjonalnego ograniczenia praw podatnika, co byłoby niekorzystne dla Pana rodzinnej sytuacji.
5.Działał Pan w dobrej wierze, nie mając świadomości, że taka transakcja może skutkować utratą prawa do wspólnego rozliczenia – gdyby o tym wiedział, powstrzymałby się od sprzedaży.
6.Ustawodawca nie przewidział wprost sytuacji, w której jednorazowa transakcja zbycia środka trwałego z majątku prywatnego miałaby skutkować utratą prawa do wspólnego rozliczenia.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.
W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.
Na podstawie art. 6 ust. 2 ww. ustawy:
Małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, pozostający w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
1.przez cały rok podatkowy albo
2. od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego - w przypadku gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego
‒mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot pomniejszających dochód; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.
W świetle art. 6 ust. 3 cytowanej ustawy:
Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku.
Na mocy art. 6 ust. 8 ww. ustawy:
Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4d, nie ma zastosowania, w przypadku gdy chociażby jeden z małżonków, osoba samotnie wychowująca dziecko lub jej dziecko:
1) stosuje przepisy:
a) art. 30c lub
b) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, z wyjątkiem art. 6 ust. 1a tej ustawy
‒w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń;
2)podlega opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Wobec powyższego, w świetle ww. przepisów ustawy, z wnioskiem o wspólne opodatkowanie dochodów mogą wystąpić małżonkowie, jeżeli spełnią łącznie, określone w art. 6 ust. 2 i 8 ustawy, następujące warunki:
- są polskimi rezydentami podatkowymi,
- pozostają w związku małżeńskim i we wspólności majątkowej:
- przez cały rok podatkowy albo
- od dnia zawarcia związku małżeńskiego do ostatniego dnia roku podatkowego w przypadku, gdy związek małżeński został zawarty w trakcie roku podatkowego,
- nie stosują przepisów o podatku liniowym lub przepisów ustawy o ryczałcie (z wyjątkiem dotyczących najmu prywatnego) w zakresie osiągniętych w roku podatkowym przychodów, poniesionych kosztów uzyskania przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, zobowiązania lub uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń,
- nie podlegają opodatkowaniu na zasadach wynikających z ustawy o podatku tonażowym lub ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Z opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowana w formie ryczałtu ewidencjonowanego. Przez cały 2024 r. Pana działalność była zawieszona, natomiast w tym czasie wycofał Pan z majątku firmowego do majątku osobistego samochód osobowy. Po upływie kilku miesięcy od wycofania samochodu z działalności gospodarczej sprzedał go Pan. Pana małżonka w 2024 r. była osobą bezrobotną i nie osiągnęła żadnych dochodów. Pozostawał Pan przez cały 2024 r. we wspólności majątkowej małżeńskiej. Zamierza Pan złożyć zeznanie podatkowe PIT-37 za 2024 r. wspólnie z żoną.
Pana wątpliwość budzi możliwość skorzystania ze wspólnego rozliczenia z żoną za 2024 r., pomimo uzyskania pojedynczego przychodu ze sprzedaży środka trwałego, który został wcześniej wycofany z działalności gospodarczej.
Wspólne rozliczenie z małżonkiem jest możliwe w sytuacji, gdy do któregoś z małżonków prowadzącego działalność gospodarczą mają zastosowanie przepisy ustawy o ryczałcie, ale złoży on „zerowy” PIT-28, co oznacza, że:
- przez cały rok podatkowy nie osiągnął przychodów, ani
- nie poniósł kosztów uzyskania przychodów, ani
- nie był obowiązany lub nie korzysta z uprawnienia do zwiększania lub pomniejszenia podstawy opodatkowania albo przychodów, ani
- nie jest obowiązany albo nie korzysta z uprawnienia do dokonywania innych doliczeń lub odliczeń.
Stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 776 ze zm.):
Ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.
Według art. 2 ust. 1 cytowanej ustawy:
Osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.
Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e-1g, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych, spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.
W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy:
a) uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 2 000 000 euro, lub
b) uzyskali przychody wyłącznie z działalności prowadzonej w formie spółki, a suma przychodów wspólników spółki z tej działalności nie przekroczyła kwoty 2 000 000 euro.
Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ww. ustawy:
Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, będących:
- środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
- składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1500 zł,
- składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy rokowi lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.
Przychody z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności i dniem jego zbycia, nie upłynęło 6 lat.
Jak stanowi art. 21 ust. 1d ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Podatnik, który na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej zawiesił wykonywanie działalności gospodarczej, jest zwolniony, w zakresie tej działalności, z obowiązków wynikających z ust. 1 lub 1a za okres objęty zawieszeniem.
Z powyższego przepisu wynika, że podatnik w okresie zawieszenia swojej działalności gospodarczej jest zwolniony z obowiązku obliczania i wykazania ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.
Nie oznacza to jednak, że zawieszenie działalności gospodarczej powoduje całkowite wyłączenie stosowania w stosunku do przedsiębiorcy przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zwracam bowiem uwagę, że zgodnie z art. 21 ust. 1g–1j omawianej ustawy podatkowej ryczałt od przychodów ewidencjonowanych dotyczący okresu zawieszenia podatnik jest zobowiązany obliczyć i wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, po wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej, w terminach określonych w tych przepisach.
Ponadto w myśl art. 21 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy:
Podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych - w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
W związku z zawieszeniem działalności gospodarczej należy odnieść się do przepisów ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 236 ze zm.), a w szczególności do art. 25 ust. 1, zgodnie z którym:
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 25 ust. 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców:
W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
1) może wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, w tym rozwiązywania zawartych wcześniej umów;
2) może przyjmować należności i jest obowiązany regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) może zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) może osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą;
8) może powołać albo odwołać zarządcę sukcesyjnego, o którym mowa w ustawie z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej i innych ułatwieniach związanych z sukcesją przedsiębiorstw (Dz. U. z 2021 r. poz. 170).
Z powyższych przepisów wynika, że przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej i w tym czasie nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z tej działalności. Może jednak wykonywać czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przyjmować należności lub regulować zobowiązania powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności lub wynikające z umów zobowiązujących podatnika do ich poniesienia podpisanych przed zawieszeniem działalności gospodarczej. W okresie zawieszenia działalności przedsiębiorca zwolniony jest z niektórych obowiązków, np. z obowiązku płacenia ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Jeżeli jednak w okresie zawieszenia osiągnie jakikolwiek przychód z tej działalności, jest zobowiązany opodatkować go zgodnie z obowiązującymi go zasadami opodatkowania dochodów z prowadzonej działalności gospodarczej.
W Pana przypadku doszło do sprzedaży samochodu, który był wykorzystywany w Pana działalności gospodarczej. W okresie zawieszenia działalności wycofał Pan samochód osobowy z majątku firmowego do majątku prywatnego, a następnie, po upływie kilku miesięcy od wycofania sprzedał Pan samochód osobie prywatnej.
Skoro dokonał Pan sprzedaży składnika wykorzystywanego uprzednio w działalności gospodarczej, a od momentu wycofania z tej działalności gospodarczej nie upłynęło sześć lat, to uzyskał Pan przychód z działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
W związku z powyższym zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wyłączające możliwość dokonania przez Pana wspólnego rozliczenia z małżonką na formularzu PIT-37 za 2024 r.
Na powyższe nie ma znaczenia fakt, że sprzedaż składnika wykorzystywanego w działalności gospodarczej miała charakter jednorazowy o stosunkowo niskiej wartości, która nie stanowiła rzeczywistego dochodu. Przepisy dotyczące wspólnego rozliczenia małżonków nie stanowią o żadnych wyjątkach w tym zakresie.
Zatem Pana stanowisko jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a,
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług,
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA)albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.