Temat interpretacji

Obowiązki płatnika - fundacja.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony pismem w dniu 29 listopada 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest organizacją pozarządowa posiadającą osobowość prawną działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 roku Prawo o fundacjach oraz uchwalonego statutu. Wnioskodawca został zarejestrowany w KRS rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej pod numerem KRS. Wnioskodawca jest organizacją pożytku publicznego.

Celem działania Wnioskodawcy jest działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych, pomoc społeczna, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób, wspieranie rodziny i systemu pieczy zastępczej, działalność na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, działalność charytatywna, ochrona i promocja zdrowia, promocja zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy, działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn, działalność wspomagająca rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości, działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych, nauka, szkolnictwo wyższe, edukacja, oświata i wychowanie, wypoczynku dzieci i młodzieży, kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego, wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej, turystyka i krajoznawstwo, porządek i bezpieczeństwo publiczne, działalność na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami, działalność na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka, przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym, promocja i organizacji wolontariatu.

Głównym obszarem działań Wnioskodawcy w ramach działalności statutowej jest szeroko rozumiana pomoc społeczna na rzecz podopiecznych Wnioskodawcy, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (określona w statucie w § 9 pkt 2, a także w Regulaminie udzielania pomocy społecznej Fundacji oba dokumenty łatwo dostępne dla podopiecznych, opublikowane są na stronie internetowej Wnioskodawcy).

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę pomocy społecznej zawiera on ze swoimi podopiecznymi umowy, na mocy których otwiera podopiecznym konta bankowe, na które przekazywane są bezpośrednio środki ze zbiórek publicznych oraz darowizn pochodzących od darczyńców będących osobami fizycznymi i osobami prawnymi (§ 3 umowy podopieczna/podopieczny). Wnioskodawca refunduje również wydatki poniesione na ochronę zdrowia, rehabilitację inne związane z procesem leczenia podopiecznego, takie jak: opłaty za świadczenia medyczne i rehabilitacyjne (wykonywane w kraju i zagranicą), zakup lekarstw oraz środków medycznych niezbędnych w procesie leczenia, zakup protez, sprzętu rehabilitacyjnego zaleconego przez lekarza oraz materiałów edukacyjnych i dydaktycznych, zajęcia usprawniające (w szczególności zajęcia na basenie, hipoterapia, dogoterapia), turnusy i wyjazdy rehabilitacyjne ( 4 umowy- podopieczna/podopieczny).

Refundacja może być dokonana tylko po uprzednim złożeniu w siedzibie Wnioskodawcy pocztą lub osobiście oryginałów faktur. Zwrot poniesionych kosztów dokonywany jest w terminie do 30 dni od złożenia prawidłowo opisanych i podpisanych dokumentów. Z utworzonego konta nie są pokrywane wydatki nieudokumentowane. Wnioskodawca może również odmówić wykonania operacji finansowej na koncie podopiecznego, jeśli przedstawione rachunki, faktury VAT lub polecenia budzą wątpliwości co do ich merytorycznej rzetelności i celowości ponoszonych kosztów lub nie odpowiadają pod względem formalnym wymogom określonym w umowie oraz ustawie o rachunkowości. Refundacja jest zgodna z Regulaminem udzielania pomocy społecznej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy w opisanym stanie faktycznym pomoc otrzymana przez podopiecznych od Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia i zapłaty tego podatku oraz sporządzenia i przekazania rocznych informacji PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: ustawa o pit) źródłami przychodów są inne źródła, do których zaliczyć można uzyskiwanie nieodpłatnych świadczeń. Wskazać jednak należy, iż zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o pit, wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej. Z uwagi na fakt, iż ustawa o pit nie zawiera definicji pomocy społecznej należy odnieść się w tym zakresie do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej. W myśl postanowień art. 2 ust. 1 tej ustawy pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości. Z treści tejże ustawy wynika, że działalność z zakresu pomocy społecznej może być prowadzona również przez organizacje pozarządowe. Tak też wynika z odpowiedzi Ministra Finansów na interpelację poselską nr 8004 z 2009 r.

Wobec powyższego wartość świadczeń udzielanych w ramach pomocy społecznej przez organizacje społeczne i pozarządowe może korzystać z ww. zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych pod warunkiem spełnienia dwóch warunków:

1. statut organizacji społecznej (pozarządowej) powinien przewidywać udzielanie pomocy społecznej,
2. organizacja powinna mieć jasno określone kryteria komu pomoc ta przysługuje.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, iż Wnioskodawca w 9 pkt 2 Statutu przewiduje, iż celem działania Wnioskodawcy jest pomoc społeczna. Ponadto Wnioskodawca w Regulaminie udzielania pomocy społecznej Fundacji jasno określił kryteria komu pomoc ta przysługuje. Co równie istotne, oba dokumenty są łatwo dostępne dla podopiecznych, bowiem opublikowane są na stronie internetowej Wnioskodawcy.

Tym samym zwolnienie wynikające z powołanego wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o pit będzie miało zastosowanie do świadczeń sfinansowanych przez Wnioskodawcę, skoro celem statutowym Wnioskodawcy jest działalność z zakresu pomocy społecznej.

Na takim stanowisku stanął również Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2016 r. znak: IPPB4/4511-436/16-4/MS2.

Mając na uwadze ww. okoliczności faktyczne, świadczenia przekazywane na rzecz podopiecznym są przychodami z innych źródeł, korzystającymi jednakże ze zwolnienia z opodatkowania określonego i art. 21 ust. I pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlegającymi uwzględnieniu w zeznaniu podatkowym. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, Fundacja nie ma obowiązku naliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ani porządzenia i przekazania rocznych informacji PIT. Wnioskodawca uważa, że odpowiedź na pytanie nr 2 powinna być zatem negatywna.

Pytanie oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawcy zostało ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy: źródłami przychodów są inne źródła.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 omawianej ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania w szczególności, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Stosownie natomiast do art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przywołanym wcześniej art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bezpośrednio koresponduje art. 42a tej ustawy, zgodnie z którym podmioty, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz do właściwego urzędu skarbowego.

Jednocześnie na mocy art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca Fundacja jest organizacją pożytku publicznego. Celem działania Wnioskodawcy jest działalność na rzecz osób niepełnosprawnych i przewlekle chorych, pomoc społeczna, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób, wspieranie rodziny i systemu pieczy zastępczej, działalność na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, działalność charytatywna, ochrona i promocja zdrowia, promocja zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy, działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn, działalność wspomagająca rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości, działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych, nauka, szkolnictwo wyższe, edukacja, oświata i wychowanie, wypoczynku dzieci i młodzieży, kultura, sztuka, ochrona dóbr kultury i dziedzictwa narodowego, wspieranie i upowszechnianie kultury fizycznej, turystyka i krajoznawstwo, porządek i bezpieczeństwo publiczne, działalność na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami, działalność na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa, upowszechniania i ochrony praw dziecka, przeciwdziałanie uzależnieniom i patologiom społecznym, promocja i organizacji wolontariatu. Głównym obszarem działań Wnioskodawcy w ramach działalności statutowej jest szeroko rozumiana pomoc społeczna na rzecz podopiecznych Wnioskodawcy, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (określona w statucie w § 9 pkt 2, a także w Regulaminie udzielania pomocy społecznej Fundacji).

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego, należy wyjaśnić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pomocy społecznej, i w tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1507, z późn. zm.).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej: pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi (art. 2 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej).

Zgodnie jednak z art. 25 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej: organy administracji rządowej i samorządowej, zwane dalej organami, mogą zlecać realizację zadania z zakresu pomocy społecznej, udzielając dotacji na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zleconego zadania organizacjom pozarządowym, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie oraz podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3 tej ustawy, prowadzącym działalność w zakresie pomocy społecznej, zwanych dalej podmiotami uprawnionymi.

Z kolei na podstawie przywołanego art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 688, z późn. zm.): organizacjami pozarządowymi są:

1. niebędące jednostkami sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych lub przedsiębiorstwami, instytutami badawczymi, bankami i spółkami prawa handlowego będącymi państwowymi lub samorządowymi osobami prawnymi,
2. niedziałające w celu osiągnięcia zysku

osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4.

Natomiast na podstawie art. 25 ust. 5 ustawy o pomocy społecznej: do zlecania zadań, o których mowa w ust. 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie: działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie: sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. 1, obejmuje zadania w zakresie pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób.

W związku z powyższym, organizacje pozarządowe mogą prowadzić działalność pożytku publicznego w sferze pomocy społecznej, która może być finansowana lub dofinansowana z dotacji bądź innych środków finansowych uzyskanych przez organizację z tytułu np. składek członkowskich, ofiarności publicznej.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie: Organ administracji publicznej zamierzający zlecić realizację zadania publicznego organizacjom pozarządowym lub podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 3, ogłasza otwarty konkurs ofert. W trybie otwartego konkursu ofert następuje więc zlecenie organizacjom pozarządowym zadań publicznych w postaci wsparcia lub powierzenia realizacji tych zadań.

Reasumując, organizacja pozarządowa może prowadzić statutową działalność pożytku publicznego w sferze pomocy społecznej, niezależnie od źródła finansowania prowadzonej w tym obszarze działalności, w szczególności ubiegania się o środki publiczne w trybie otwartego konkursu ofert, wyboru oferty organizacji w tym trybie, czy też zawarcia umowy o wsparcie lub powierzenie realizacji zadania publicznego, o której mowa w art. 16 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Odnosząc powyższe wyjaśnienia do przedstawionego stanu faktycznego, w którym wskazano, że Fundacja jest organizacją pożytku publicznego, a do jej celów, zgodnie ze statutem, należy m.in. świadczenie pomocy społecznej, należy zauważyć, że w sytuacji gdy Fundacja w ramach prowadzonej działalności z zakresu pomocy społecznej przekazuje swoim podopiecznym środki finansowe oraz refunduje ich wydatki, to świadczenia te będą spełniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ograniczają bowiem stosowania ww. normy wyłącznie do świadczeń otrzymywanych na zasadzie i w trybie określonym w przepisach ustawy o pomocy społecznej, podobnie jak tego rodzaju ograniczenia nie zawiera art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca w ramach prowadzenia statutowej działalności z zakresu pomocy społecznej udziela pomocy finansowej na rzecz osób fizycznych, to osoby te uzyskają przychód z innych źródeł, określony w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 79 tejże ustawy.

W konsekwencji, w przypadku udzielania w ramach statutowej działalności świadczeń pomocy społecznej na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Reasumując w opisanym stanie faktycznym pomoc otrzymana przez podopiecznych od Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia i zapłaty tego podatku oraz sporządzenia i przekazania rocznych informacji PIT.

Ustosunkowując się do powołanej interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzona w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się odnosząca, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej