Obowiązki płatnika w związku z zapewnieniem pracownikom narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej. - Interpretacja - 0113-KDIPT2-3.4011.771.2022.7.NM

Shutterstock

Interpretacja indywidualna z dnia 29 grudnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.771.2022.7.NM

Temat interpretacji

Obowiązki płatnika w związku z zapewnieniem pracownikom narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 11 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismami z 16 grudnia 2022 r. (data wpływu 16 grudnia 2022 r.) oraz z 22 grudnia 2022 r. (data wpływu 22 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

.... Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest pracodawcą, płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.; dalej: „ustawa o PIT”) oraz podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Spółka jest polskim oddziałem ....grupy firm X (dalej: „Grupa”), oferującej … . Spółka jest ... oddziałem w Europie. Siedziba Spółki i zarazem serwis znajduje się w … . Spółka współpracuje z markami, które są....  nowoczesnych technologii.

Specjalizacją Spółki są kompleksowe usługi serwisowe. Spółka naprawia … .

Ze względu na istotny wolumen napraw, raportowanie i rozliczenia ze zlecającymi naprawy producentami i ubezpieczycielami następuje poprzez integrację systemów IT i systemów finansowo-operacyjnych. Obsługa tych danych jest kluczowa dla wyliczenia wartości faktur sprzedaży oraz ich zatwierdzenia przez klientów.

Spółka zatrudnia około … osób. W skład kadry wchodzą pracownicy serwisu (m.in. technicy, pomocnicy, magazynierzy, kierownicy), pracownicy działu finansowego i raportowego, IT, kadrowego oraz dyrektorzy (dalej łącznie: „Pracownicy”).

Za poprawne raportowanie napraw z klientami, a następnie fakturowanie tych napraw, odpowiadają Pracownicy z działów serwisowych, IT, finansów i raportowania.

W związku z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego w Polsce oraz chęcią jak największej minimalizacji ryzyka unieruchomienia serwisu oraz zatrzymania procesu fakturowania klientów, a tym samym utracenia głównego źródła przychodu, z powodu zachorowania Pracowników i rozprzestrzeniania wirusa COVID-19, Spółka współpracuje z częścią Pracowników, których charakter pracy i możliwości na to pozwalają, na odległość.

Współpraca z Pracownikami odbywa się w trybie pracy zdalnej w rozumieniu art. 67 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1510 ze zm.; dalej: „Kodeks pracy”).

Spółka w celu przeciwdziałania COVID-19 na podstawie art. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2095; dalej: „Specustawa”) dopuszcza wykonywanie pracy zdalnej poza miejscem stałego wykonywania pracy możliwej dla wszystkich Pracowników, którym charakter pracy na to zezwala.

Praca zdalna może być wykonywana tylko na terytorium Polski oraz w miejscu, w którym zapewnione są warunki pracy, zgodne z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy. Standardowe obowiązki z zakresu umowy o pracę poza siedzibą Spółki mogą być zdalnie kontrolowane przez Spółkę. Tryb pracy zdalnej wprowadzany jest na polecenie przełożonych. Praca zdalna wykonywana jest w systemie czasu pracy określonego w umowie o pracę oraz zgodnie z postanowieniami odpowiednich regulacji wewnętrznych, w tym w szczególności z postanowieniami Regulaminu Pracy obowiązującego w Spółce.

W związku z dynamicznie rozwijającym się rynkiem usług serwisowych oraz koniecznością zapewnienia odpowiednich warunków Pracownikom, współpracującym ze Spółką w trybie pracy zdalnej, których charakter pracy wymaga przygotowania stanowiska pracy zdalnej do efektywnego, komfortowego oraz poprawnego wykonywania obowiązków, Spółka zdecydowała się na zapewnienie narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej w myśl art. 3 ust. 4 Specustawy, poprzez wydanie tym Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid do sklepów, oferujących niezbędne wyposażenie na sprzedaż.

Forma zapewnienia narzędzi i materiałów w postaci voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid koresponduje z wewnętrzną polityka Grupy, która to polityka nakierowana jest na zachęcanie Pracowników i współpracowników do doposażania w ergonomiczne i odpowiednie dla zdrowia wyposażenie do efektywnego świadczenia pracy, a nie na refundację kosztów dostosowania stanowiska pracy zdalnej w formie pieniężnej. Na wyżej wymieniony cel Spółka zamierza przeznaczyć … zł – … zł dla …-… Pracowników, wytypowanych przez bezpośrednich przełożonych na podstawie zakresu obowiązków Pracownika.

Wydanie vouchera, karty podarunkowej lub karty typu prepaid będzie odbywać się na wniosek Pracownika. Weryfikacji oraz akceptacji zakupu na podstawie pisemnego oświadczenia Pracownika będzie dokonywał bezpośredni przełożony.

Zakupiony przez Pracownika sprzęt stanowi własność Pracownika i pozostanie jego własnością po zakończeniu stosunku zatrudnienia. Zapewnienie narzędzi i materiałów nie przysługuje Pracownikom w okresie wypowiedzenia ani Pracownikom nieoddelegowanym na pracę zdalną.

W uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał, że wszyscy Pracownicy, którym wydane będą vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid, świadczą pracę dla Spółki na podstawie umowy o pracę.

Wniosek nie dotyczy umów cywilnoprawnych.

Spółka zamierza rozliczyć Pracowników z zakupionych narzędzi i materiałów poprzez zebranie pisemnych oświadczeń Pracowników o wykorzystaniu vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid na cele doposażenia stanowiska pracy w związku ze świadczeniem obowiązków z zakresu umowy o pracę poza siedzibą Spółki. Dodatkowo, na żądanie przełożonego, Pracownik jest zobowiązany do okazania dowodu zakupu (rachunku/paragonu/potwierdzenia). W odróżnieniu od wcześniej wymienionych pisemnych oświadczeń Pracowników o wykorzystaniu vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid, ww. dowody zakupu nie będą gromadzone oraz przechowywane w dokumentacji Spółki.

Pracownicy otrzymają vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid o wartości … zł – … zł każdy, w zależności od zgłoszonego do przełożonego zapotrzebowania.

Dla ośmiu Pracowników Spółka przewidziała vouchery, karty podarunkowe lub karty prepaid o wartości … zł – … zł każdy. Wyższa wartość vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid, przewidziana dla wyżej wymienionych ośmiu Pracowników, wynika z faktu, iż Pracownicy ci są zatrudnieni na najwyższych stanowiskach w Spółce. W związku ze zwiększoną odpowiedzialnością oraz dostępem do ściśle tajnych dokumentów Spółki oraz wewnętrznych informacji, Spółka uznała, iż należy doposażyć tych Pracowników w narzędzia i materiały, umożliwiające zarówno efektywne i komfortowe świadczenie obowiązków na odległość, jak i zapewniające bezpieczeństwo dokumentów oraz informacji, przechowywanych przez tych Pracowników poza siedzibą Spółki w związku z świadczeniem na odległość obowiązków wynikających z umowy o pracę.

W przypadku braku możliwości wypożyczenia Pracownikowi narzędzi i materiałów, będących własnością Spółki, Pracownik otrzyma voucher, kartę podarunkową lub kartę prepaid o adekwatnie wyższej wartości ze względu na brak wystarczającej ilości narzędzi i materiałów w dyspozycji Spółki, w stosunku do zapotrzebowania Pracowników. Dlatego też Spółka przewidziała wydanie voucherów, kart podarunkowych lub kart prepaid o różnych wartościach.

Pod pojęciem „Współpraca z Pracownikami odbywa się w trybie pracy zdalnej w rozumieniu art. 67 ustawy – Kodeks pracy”, należy rozumieć zdefiniowaną w art. 67 ust. 1 (Rozdział IIb) telepracę. Określenie w treści wniosku o wydanie interpretacji „praca zdalna” powinno być rozumiane jako telepraca, czyli praca, która może być wykonywana regularnie poza zakładem pracy, z wykorzystaniem środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu przepisów o świadczeniu usług drogą elektroniczną. Spółka zaznacza, iż formalnie Pracownicy nie są zatrudnieni w formie telepracy, a jedynie otrzymali polecenie wykonywania pracy zdalnej (telepracy) w związku z opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przeciwdziałaniu COVID-19.

Pracownicy, wymienieni we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie są zatrudnieni w formie telepracy w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. Pracownicy, wymienieni we wniosku o wydanie interpretacji, otrzymali polecenie wykonywania pracy zdanej, zgodnie z art. 3 ust. 1 Specustawy.

Pytania

1.Czy w związku z zapewnieniem przez Spółkę narzędzi i materiałów poprzez wydanie Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid na zakup niezbędnego dla nich sprzętu do pracy zdalnej Spółka, jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu na podstawie art. 31 ustawy o PIT?

2.Czy Spółka będzie uprawniona do zaliczenia kosztu, poniesionego na zakup voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid, do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ustawy o CIT?

Niniejsza interpretacja stanowi udzielenie odpowiedzi w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych na pytanie nr 1 wniosku, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie przez Spółkę narzędzi i materiałów poprzez wydanie Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid na zakup niezbędnego dla nich sprzętu do pracy zdalnej nie zrodzi obowiązku dla Spółki, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu, na podstawie art. 31 ustawy o PIT.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o PIT stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie przepisów art. 3 Specustawy, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna). Wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych. Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca. Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.

Wyżej wymienione zapewnienie narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej na podstawie przepisów Specustawy, nie skutkuje powstaniem przychodu po stronie Pracowników w rozumieniu ustawy o PIT, a jest jedynie zapewnieniem odpowiednich warunków Pracownikom do wykonywania obowiązków, wynikających z umowy o pracę.

Na podstawie art. 3 Specustawy, nie został wskazany (określony) sposób zapewnienia narzędzi lub materiałów.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż zapewnienie przez Spółkę narzędzi i materiałów poprzez wydanie Pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid na zakup niezbędnego dla nich sprzętu do pracy zdalnej, nie zrodzi obowiązku dla Spółki, jako płatnika do pobrania zaliczki na podatek dochodowy z tego tytułu na podstawie art. 31 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy:

Źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Jak wynika z treści powołanego art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne lub częściowo odpłatne. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa on aktywa tej osoby. Konsekwencją przyjęcia tezy o charakterze przychodu, jako definitywnego przysporzenia w majątku podatnika jest uznanie, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko te przychody, które nie mają charakteru zwrotnego. W celu określenia, co stanowi przychód podatnika, należy zidentyfikować stosunek prawny leżący u podstaw danej czynności.

Przepis art. 12 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Tak szeroko zdefiniowane pojęcie przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on od pracodawcy realną korzyść mającą wymiar finansowy, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 12 ust. 4 powołanej ustawy stanowi, że:

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:

1)w związku z wprowadzonym stanem zagrożenia epidemicznego w Polsce wprowadzili Państwo pracę zdalną regulowaną przepisami ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych;

2)w zw. z powyższym, zdecydowali się Państwo zapewnić pracownikom narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej, poprzez wydanie tym pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid do sklepów, oferujących niezbędne wyposażenie na sprzedaż;

3)zamierzają Państwo rozliczyć pracowników z zakupionych narzędzi i materiałów poprzez zebranie pisemnych oświadczeń pracowników o wykorzystaniu vouchera, karty podarunkowej lub karty prepaid na cele doposażenia stanowiska pracy w związku ze świadczeniem obowiązków z zakresu umowy o pracę poza siedzibą Spółki.

Odnosząc się do ww. świadczeń przyznanych pracownikom będącym na pracy zdalnej w czasie trwania zagrożenia epidemiologicznego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 ze zm.):

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii, ogłoszonego z powodu COVID-19, oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).

W myśl art. 3 ust. 3 ww. ustawy:

Wykonywanie pracy zdalnej może zostać polecone, jeżeli pracownik ma umiejętności i możliwości techniczne oraz lokalowe do wykonywania takiej pracy i pozwala na to rodzaj pracy. W szczególności praca zdalna może być wykonywana przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość lub dotyczyć wykonywania części wytwórczych lub usług materialnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy:

Narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej zapewnia pracodawca.

Stosownie do art. 3 ust. 5 cytowanej ustawy:

Przy wykonywaniu pracy zdalnej pracownik może używać narzędzi lub materiałów niezapewnionych przez pracodawcę pod warunkiem, że umożliwia to poszanowanie i ochronę informacji poufnych i innych tajemnic prawnie chronionych, w tym tajemnicy przedsiębiorstwa lub danych osobowych, a także informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę.

Z powyższych przepisów wynika m.in., że narzędzia i materiały potrzebne do wykonywania pracy zdalnej oraz obsługę logistyczną pracy zdalnej ma zapewnić pracodawca. Przy czym przepis ten pozostawia pracodawcy swobodę co do sposobu zapewnienia pracownikowi pracującemu zdalnie narzędzi i materiałów potrzebnych mu do wykonywania tej pracy. Zapewnienie to może mieć zatem charakter rzeczowy, poprzez wyposażenie stanowiska pracy w narzędzia i materiały, jak i wypłatę świadczenia za używanie własnych materiałów i narzędzi pracownika.

Niezależnie od formy zapewnienia przez pracodawcę narzędzi i materiałów potrzebnych pracownikowi do wykonywania pracy zdalnej, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, otrzymane przez pracownika świadczenia, nie stanowią jego przychodu w rozumieniu tej ustawy. Analogicznie jak ekwiwalent wypłacany za zwiększone zużycie energii elektrycznej, wody, czy drukowanie, co jest naturalną konsekwencją pracy w domu.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, wskazać należy, że zapewnienie przez Państwa pracownikom narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu, poprzez wydanie tym pracownikom voucherów, kart podarunkowych lub kart typu prepaid, nie stanowi dla tych pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na Państwu natomiast, jako płatniku, nie ciąży obowiązek pobierania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Tym samym, stanowisko Państwa jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą Państwo zastosować się do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).