W okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Skoro uzyskuje Pan dochody wyłącznie w Austrii i nie uzyskuje dochodów w Polsce, nie musi Pan składać zeznania podatkowego w Polsce.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 23 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania przychodów z Austrii. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 lipca 2022 r. (wpływ 5 lipca 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zgodnie z polską ustawą PIT zasadą jest, że rezydentem podatkowym jest się w państwie zamieszkania, czyli tam, gdzie:

1.przebywa się większą część roku (ponad 183 dni w roku podatkowym) lub

2.posiada się centrum interesów osobistych lub gospodarczych (tzw. ośrodek interesów życiowych).

Sam fakt posiadania polskiego obywatelstwa nie oznacza automatycznie, że osoba jest zobowiązana do zapłaty podatku w Polsce. O tym, gdzie podlega się opodatkowaniu, decyduje przede wszystkim więc tzw. rezydencja podatkowa (miejsce zamieszkania dla celów podatkowych).

Odnosząc się do wyżej opisanych wytycznych, chciałby Pan uzyskać wiarygodną indywidualną interpretację podatkową, jednocześnie opierając się na opisie stanu faktycznego dotyczącego Pana osoby.

W Austrii pracuje Pan legalnie blisko dziesięć lat. Posiada Pan tam stałe zameldowanie, stałą pracę i głównie w Austrii, konkretnie w (…) koncentruje się Pana życie zawodowe, a także osobiste. To na terenie tego kraju wynajmuje Pan mieszkanie, korzysta ze służby zdrowia, posiada konto bankowe i prowadzi Pan życie towarzyskie.

W polskim prawie wg art. 3 ust. 2a z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkowi podatkowemu podlegają osoby, które nie posiadają miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Będą to osoby, których pobyt w Polsce ma charakter czasowy, a osobom tym nie towarzyszy zamiar stałego pobytu w Polsce. Osoby fizyczne, jeśli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od osiągniętych w Polsce, określonych w przepisie dochodów.

Pan posiada także zameldowanie w Polsce, ale nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów w tym kraju.

W Polsce ma Pan żonę, która jest na rencie i w związku z tym to ona głównie odwiedza Pana w (…), a także dwie dorosłe córki, które każde wakacje spędzają w Austrii, podejmując tam pracę.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Zapytanie dotyczy okresu podatkowego za rok 2021.

Pana stałym miejscem zamieszkania dla celów podatkowych w tym okresie i nadal jest Austria.

Trudno jest Panu jednoznacznie określić, gdzie posiada Pan stałe ognisko domowe, ponieważ Pan przebywa w (…), gdzie wynajmuje Pan mieszkanie i gdzie często odwiedza Pana rodzina. Do Polski jeździ Pan sporadycznie, gdyż w Austrii Pan pracuje, tu korzysta z opieki zdrowotnej i tu również toczy się Pana życie towarzyskie.

Zarówno na terenie Austrii ani Polski nie posiada Pan żadnych inwestycji ani kredytów.

W Polsce ma Pan dom i samochód, który jest zarejestrowany na Pana, chociaż tak naprawdę jest to samochód córki.

Posiada Pan status rezydenta podatkowego Austrii z uwagi na Pana miejsce zamieszkania.

Aktualnie nie ma Pan zamiaru wracać do Polski, gdyż w (…) ma Pan stałą pracę, a w związku z tym stabilizację finansową i nie tylko.

W okresie całego 2021 roku przebywał Pan powyżej 183 dni na terenie Austrii.

Posiada Pan obywatelstwo polskie.

Pana dzieci wiążą przyszłość z Austrią. Już od trzech lat, w miarę wolnego czasu, jeżdżą do (…), gdzie podejmują pracę.

Żona póki co głównie Pana odwiedza, ale nie wyklucza przeprowadzki do Austrii.

Rodzina pozostaje częściowo na Pana utrzymaniu, ponieważ jako mąż i ojciec jest Pan do tego wręcz zobowiązany.

W Pana rozumieniu posiada Pan ograniczony obowiązek podatkowy, gdyż nie posiada Pan miejsca zamieszkania w Polsce i nie osiąga Pan żadnych dochodów tym kraju, lecz tylko i wyłącznie w Austrii.

Pytania

1.Czy na podstawie opisanego zdarzenia jest Pan zobowiązany do rozliczenia się z urzędem skarbowym w Polsce od dochodów osiągniętych tylko w Austrii?

2.Czy w Pana przypadku wystarczy tylko rozliczenie w (…), mając na uwadze, iż posiada Pan certyfikat rezydenta podatkowego Austrii?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie numer 1.

Natomiast w zakresie pytania numer 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pana stanowisko w sprawie

Uważa Pan, że nie ma obowiązku rozliczenia się z polskim urzędem skarbowym.

Pomimo tego jest niepewność co do kwalifikacji podatkowej, dlatego wnioskuje Pan o wydanie interpretacji indywidualnej. Prosi Pan o zajęcie stanowiska w tej sprawie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że:

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a więc – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Na podstawie art. 4a ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wskazał Pan we wniosku, od blisko 10 lat mieszka Pan i pracuje w Austrii, a zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224 poz. 1921 ze zm.).

Powziął Pan w wątpliwość, czy za 2021 r. jest Pan zobowiązany do rozliczenia się w Polsce z dochodów uzyskanych w Austrii.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. umowy:

W rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a)osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b)jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c)jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d)jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Jeżeli podatnik zostaje uznany za rezydenta podatkowego drugiego państwa (na skutek spełnienia kryteriów przewidzianych w krajowym prawie podatkowym tego państwa), a w Polsce jest uznawany za rezydenta podatkowego na mocy wyżej opisanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to mamy do czynienia z podwójną rezydencją podatkową.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przewidują specjalne reguły kolizyjne w przypadku podwójnej rezydencji podatkowej, pozwalające ustalić, w którym państwie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Reguły te zawarte są w powołanym wyżej art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-austriackiej.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Umowa zawarta między Polską i Austrią.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

1.od blisko 10 lat mieszka Pan i pracuje w Austrii;

2.w Polsce nie osiąga Pan żadnych dochodów;

3.posiada Pan status rezydenta Austrii;

4.w Austrii wynajmuje Pan mieszkanie, nie ma Pan tam żadnych kredytów ani inwestycji;

5.w Polsce posiada Pan dom i samochód;

6.Pana żona i dorosłe córki mieszkają w Polsce i są częściowo na Pana utrzymaniu;

7.Pana żona odwiedza Pana w Austrii, ale nie wyklucza też przeprowadzki;

8.Pana córki również przyjeżdżają do Austrii, głównie w wakacje, podejmując tam pracę;

9.aktualnie nie zamierza Pan wracać do Polski.

Dokonując analizy Pana powiązań osobistych, uznać należy, że Pana ośrodek interesów osobistych w 2021 r. znajdował się w Polsce, a nie w Austrii, bowiem na terytorium Polski pozostaje Pana rodzina - żona wraz z dziećmi, która częściowo jest na Pana utrzymaniu.

Ponadto Pana żona, jak również córki, są z Panem w stałym kontakcie, odwiedzając Pana w Austrii. Fakt, że przebywa Pan w Austrii ze względu na pracę, nie przesądza o tym, że na terytorium Austrii znajduje się Pana ośrodek interesów osobistych.

W zakresie powiązań gospodarczych, wyjaśniam, że jest to miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są: miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

W złożonym wniosku wyjaśnił Pan, że w okresie, którego dotyczy wniosek, był Pan zameldowany w Austrii i przebywał na terytorium tego kraju przez ponad 183 dni celem świadczenia pracy. W Polsce nie osiąga Pan żadnych dochodów, jednakże posiada Pan dom i samochód.

Ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan więc częściowo w Polsce, częściowo w Austrii.

Z Polską łączą Pana ściślejsze powiązania osobiste, zatem posiada Pan miejsce zamieszkania w Polsce, a jednocześnie posiada Pan miejsce zamieszkania w Austrii.

Ponadto nie ma możliwości ustalenia, w którym państwie posiada Pan ośrodek interesów życiowych, gdyż w Polsce posiada Pan ośrodek interesów osobistych, a ośrodek interesów gospodarczych posiada Pan w Polsce i w Austrii.

Posiada Pan status rezydenta podatkowego Austrii, zatem Pana miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zatem zastosowanie znajdzie art. 4 ust. 2 pkt b) polsko – austriackiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, który stanowi, że:

Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.

Jak Pan wskazał we wniosku, mieszka Pan i pracuje w Austrii blisko 10 lat. W okresie całego 2021 roku przebywał Pan powyżej 183 dni na terenie Austrii. Ponadto wskazał Pan, że nie ma zamiaru wracać do Polski.

Tym samym, w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 31 grudnia 2021 r. podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. podlegał Pan opodatkowaniu w Polsce tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Polski, z uwzględnieniem Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Skoro uzyskuje Pan dochody wyłącznie w Austrii i nie uzyskuje dochodów w Polsce, nie musi Pan składać zeznania podatkowego w Polsce.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy: stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).