Interpretacja indywidualna z dnia 26 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.266.2022.3.MN
Temat interpretacji
W zakresie możliwości rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko w przypadku zawieszenia, a następnie zamknięcia działalności gospodarczej.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w odniesieniu do rozliczenia za 2019 r. i prawidłowe w odniesieniu do rozliczenia za 2020 r.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
1 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości rozliczenia się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 kwietnia 2022 r. (wpływ 21 kwietnia 2022 r.) oraz pismem z 17 maja 2022 r. (wpływ 17 maja 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Od (...) 2017 r. prowadziła Pani jednoosobową działalność gospodarczą, rozliczając się podatkiem zryczałtowanym. W 2018 r. została Pani zatrudniona na umowę o pracę. Pod koniec 2018 r. działalność gospodarczą Pani zawiesiła i rozliczyła PIT-em 28. Od tego czasu działalności Pani nie prowadziła. W 2020 r. wyrejestrowała Pani działalność. Za rok 2020 złożyła Pani PIT-37, rozliczając się jako matka samotnie wychowująca dziecko. W 2020 r. nie prowadziła Pani działalności gospodarczej z uwagi na zawieszenie i nie uzyskała Pani z tego tytułu żadnego dochodu. Został złożony zerowy PIT-28, co oznacza, że faktycznie Pani tej działalności nie prowadziła.
Urząd Skarbowy domaga się zwrotu podatku, twierdząc, że nie może się Pani rozliczyć jako samotna matka. Od 2 tygodni pomimo licznych rozmów telefonicznych, nikt nie potrafi prawidłowo i ostatecznie zinterpretować powyższej sytuacji.
Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego
Jest Pani rozwiedziona. Syna A., urodzonego (…) 2010 r., od 11 lat wychowuje Pani sama, w 2020 r. również wychowywała Pani samotnie.
W okresie będącym przedmiotem zapytania w stosunku do Pani ani do Pani dziecka nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy z 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym ani ustawy z 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Pytanie
Czy przysługiwało Pani prawo do rozliczenia jako matka samotnie wychowująca dziecko? Czy w związku z zatrudnieniem przy zawieszonej działalności gospodarczej i nieuzyskaniu dochodów z tego tytułu otrzymała Pani prawo do rozliczenia jako matka samotnie wychowująca dziecko za 2019 oraz 2020 rok?
Pani stanowisko w sprawie
Uważa Pani, że zawieszenie działalności nie osiągając dochodów jest równoznaczne z tym, że tej działalności nie było. Tak naprawdę nie uzyskała Pani ani złotówki z zawieszonej działalności, co jest wykazane w PIT-28. Ojciec dziecka nie ma żadnego, nawet telefonicznego kontaktu z dzieckiem.
Jednoznacznie oświadcza Pani, że jest matką samotnie wychowującą dziecko.
Jedynym Pani dochodem był dochód z umowy o pracę.
W zapisie jest: Osoba samotnie wychowująca dziecko nie może uzyskiwać przychodów opodatkowanych ryczałtem – nie uzyskała Pani przychodów za lata 2019 i 2020, ponieważ działalności Pani nie prowadziła, była zawieszona.
Z czystym sumieniem przyznaje Pani, że samotnie wychowuje syna A.
Pani zdaniem, przysługiwała Pani możliwość rozliczenia jako matka samotnie wychowująca dziecko, gdyż spełniała Pani wszystkie kryteria.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.).
Zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy:
Od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:
1.małoletnie,
2.bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3.do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej
- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.
Podkreślić należy, że zgodnie z art. 6 ust. 8 cytowanej ustawy:
Sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
Ustawodawca uzależnił więc prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie wszystkich warunków określonych w stosownych przepisach:
‒posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko (dzieci);
‒wychowywania w roku podatkowym dziecka (dzieci);
‒braku zastosowania w stosunku do podatnika i jego dziecka przepisów art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym;
‒wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1993 ze zm.):
Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”. Do przychodów przedsiębiorstwa w spadku nie stosuje się przepisu art. 12 ust. 10a.
W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy:
Pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.
Zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Podatnik może złożyć oświadczenie, w formie pisemnej, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego o rezygnacji z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych lub złożyć oświadczenie o wyborze opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym, przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1.
Do celów przepisów art. 9 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kontekście terminu dla rezygnacji z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych:
Przez termin z ust. 1 należy rozumieć:
‒20 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym, albo
‒31 grudnia roku podatkowego, jeżeli pierwszy przychód z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.
Punktem wyjścia dla obliczania terminu określonego w art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest fakt osiągnięcia przychodu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.
Dopóki zatem podatnik nie osiągnie w danym roku podatkowym przychodu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej, może złożyć rezygnację z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, przy czym ostatecznym terminem dla tej rezygnacji w tym przypadku jest dzień 31 grudnia tego roku.
Zgodnie z art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Podatnicy są zobowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Zatem, ww. przepis nakłada obowiązek składania rocznych zeznań podatkowych i nie zawiera zwolnienia z tego obowiązku podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej.
Należy wyjaśnić, że do momentu, kiedy nie powiadomiła Pani właściwego organu podatkowego o likwidacji działalności gospodarczej, obowiązek w zakresie składania zeznań podatkowych nie ustał. Z obowiązku tego nie zwalnia fakt, że w ramach tego źródła przychodu nie są uzyskiwane żadne przychody, jak również, że działalność gospodarcza została zawieszona.
Wyłączenie sposobu opodatkowania (w tym opodatkowania ryczałtem) wskazane w cytowanym wcześniej art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zapobiegać m.in. sytuacjom, gdzie podatnik, do dochodów którego znajdują zastosowanie (odrębnie) przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, może w stosunku do drugich dochodów (np. z umowy o pracę), stosować przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby tak było, to w ten sposób podatnik korzystałby zarówno z preferencyjnego opodatkowania dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej (podatek zryczałtowany) jak i ze specyficznego uregulowania podatkowego w odniesieniu do osób samotnie wychowujących dzieci.
O ile do danej osoby mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, to nie znajdują do niej zastosowania przepisy art. 6 ust. 4 tej ustawy, jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 3 ustawy podatkowej. Wyłączenie z art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma bowiem charakter podmiotowy dotyczący bowiem osoby fizycznej, a nie jej dochodu podatkowego. Podatnikiem tego podatku jest konkretna osoba fizyczna podlegająca obowiązkowi podatkowemu (ograniczonemu lub nieograniczonemu) i do tak określonej osoby odnosi się wyłącznie z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f., bez względu na zastosowanie do opodatkowania jej pozostałych dochodów innych przepisów niż przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Do osób, co do których mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie znajduje zastosowania przepis art. 6 ust. 4 tej ustawy.
Przedstawiła Pani informacje, z których wynika, że:
1.jest Pani osobą samotnie wychowującą dziecko;
2.od 2017 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem zryczałtowanym;
3.w 2018 r. została Pani zatrudniona na umowę o pracę;
4.w 2018 r. zawiesiła Pani wykonywanie działalności gospodarczej, a w 2020 r. wyrejestrowała Pani działalność gospodarczą;
5.w 2020 r. nie uzyskała Pani przychodu z tytułu działalności gospodarczej;
6.za 2020 r. rozliczyła się Pani jako osoba samotnie wychowująca dziecko, co zostało zakwestionowane przez urząd skarbowy;
7.urząd skarbowy domaga się zwrotu podatku, twierdząc, że nie może się Pani rozliczyć jako samotna matka.
Powzięła Pani w wątpliwość, czy za 2019 i 2020 r. przysługiwało Pani prawo do rozliczenia się jako matka samotnie wychowująca dziecko w związku z zatrudnieniem na umowę o pracę przy zawieszonej działalności gospodarczej i nieuzyskaniu dochodów z tego tytułu.
Wskazać należy, że pomimo zawieszenia przez Panią prowadzenia działalności gospodarczej i nieuzyskiwania dochodów z tej działalności gospodarczej, wobec Pani miały zastosowanie (choćby potencjalnie) przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie bowiem z literalnym brzmieniem przytoczonego wcześniej art. 6 ust. 8 ustawy, z możliwości zastosowania preferencyjnego sposobu opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko, nie może skorzystać osoba, w stosunku do której w roku podatkowym – niezależnie od czasu trwania ani też rezultatów – miały zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Ponadto, zawieszenie działalności gospodarczej nie zwalnia podatnika z obowiązku prowadzenia ewidencji i rejestrów w takim zakresie, jak mają one być prowadzone w trakcie działalności.
Podatnicy, którzy zawiesili działalność, mają więc obowiązek złożenia zeznania rocznego, a także ewentualnej zapłaty podatku dochodowego. Za każdy rok, w którym działalność była zawieszona, należy również dokonywać rozliczenia rocznego i wykazywać rozliczanie działalności, nawet jeśli zawieszenie obejmowałoby okres całego roku i nie wystąpiłyby u podatnika żadne przychody. W okresie zawieszenia działalności przedsiębiorca jest zatem zwolniony z zaliczek na podatek dochodowy, nie jest natomiast zwolniony z rocznego rozliczenia podatku i złożenia deklaracji rocznej na podatek dochodowy.
Wobec podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą złożył oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem zryczałtowanym, a następnie zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej i nie uzyskał z tego tytułu przychodów, istnieje potencjalna możliwość zastosowania przepisów ww. ustawy.
Ponadto, nie został nałożony przepisami ustawy, dodatkowy wymóg w postaci osiągnięcia przez osobę fizyczną przychodu/dochodu z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej.
Zawieszenia działalności nie można uznać za jej likwidację. Zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej oznacza, że „bieżące” przychody z tej działalności gospodarczej nie są osiągane (są równe 0), jednak nie zmienia to faktu, że do osoby przedsiębiorcy nadal mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, co w konsekwencji doprowadza do braku możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
Przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie.
Z przytoczonego wcześniej art. 6 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bezspornie wynika, że prawa do preferencyjnego rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, pozbawione zostały osoby, do których mają zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Powyższe potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lutego 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1557/20, w którym Sąd wskazał, że:
„Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej na podstawie art. 14a u.s.d.g nie uchyla zakazu opodatkowania w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. Jak już wspomniano wcześniej, wyłączenie z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f ma charakter podmiotowy dotyczący bowiem osoby fizycznej, a nie jej dochodu podatkowego. Fakt osiągania dochodów (przychodów) albo ich brak nie ma wpływu na zastosowanie art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f”.
Ponadto, w wyroku z dnia 28 lutego 2018 r. sygn. akt II FSK 193/16 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że cyt.:
„(…) okoliczność, że danym roku podatkowym faktycznie nie uzyskał z tego tytułu żadnych przychodów (i nie poniósł żadnych kosztów) nie powoduje, że w stosunku do niego nie znajdą zastosowania ograniczenia w zakresie możliwości wspólnego opodatkowania, wynikające z art. 6 ust. 8 u.p.d.o.f. Na gruncie przepisów u.p.d.o.f. zasadą jest odrębne opodatkowanie dochodów uzyskiwanych przez poszczególnych podatników – osoby fizyczne.”
Podobny pogląd reprezentowany jest w utrwalonej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, np. w wyrokach NSA z 8 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 193/16, z 24 czerwca 2008 r., sygn. akt II FSK 647/07, z 28 października 2008 r., sygn. akt II FSK 1064/07, z 11 grudnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1300/07, z 18 sierpnia 2009 r., sygn. akt II FSK 465/08, z 25 marca 2010 r., sygn. akt II FSK 155/09.
Mając na uwadze powyższe, nie przysługiwało Pani prawo do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko za 2019 rok.
Natomiast w odniesieniu do rozliczenia za 2020 r., zauważyć należy, że dla celów podatkowych podatnik pozostaje przedsiębiorcą od dnia rozpoczęcia działalności do jej zakończenia (likwidacji) ze wszelkimi konsekwencjami wynikającymi z przepisów prawnych. W przypadku zatem, jeżeli podatnik zgłosił likwidację działalności, to nie można uznać, że dla celów podatkowych jest ona kontynuowana.
Skoro w 2020 r. nie osiągnęła Pani żadnych przychodów z tytułu działalności gospodarczej i w tym samym roku działalność została zamknięta, to uznać należy, że wraz z likwidacją działalności gospodarczej przestała Pani być objęta przepisami ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Tym samym za 2020 r. może Pani rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
‒stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).