Odpowiedź: Od sierpnia 2022 r. przebywa Pani głównie w Polsce. Raz w miesiącu spędza Pani weekend na Białorusi.

s)Czy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegała/podlega Pani nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?

Odpowiedź: Po przeniesieniu miejsca zamieszkania podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

t)Czy małżonek przyjechał do Polski wraz z Panią? Jeśli nie, proszę podać datę przyjazdu do Polski małżonka.

Odpowiedź: Pani małżonek mieszka w Polsce od urodzenia i nigdy nie przebywał w innym kraju.

u)Czy dzieci pozostają na Pani utrzymaniu? W jakim wieku są Pani dzieci (należy wskazać daty urodzenia)?

Odpowiedź: Dzieci pozostają na Pani utrzymaniu, a także na utrzymaniu ich ojca (daty urodzenia: 20 listopada 2008 r. i 27 stycznia 2011 r.

v)Gdzie Pani dzieci mają stałe miejsce zamieszkania, gdzie uczęszczają do szkoły, kto zajmuje się Pani dziećmi, z kim dokładnie przebywają, kiedy Pani przebywa w Polsce?

Odpowiedź: Dzieci mieszkają w ...., gdzie uczęszczają do szkoły. Opiekę nad dziećmi sprawuje ojciec oraz obie babcie.

w)Czy suma osiąganych przez Panią przychodów przekroczy – w którymkolwiek roku podatkowym, w którym chce Pani skorzystać z ulgi na powrót – kwotę 85.528 zł (z wyłączeniem przychodów podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zwolnionych od podatku dochodowego oraz od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku)?

Odpowiedź: Pani przychody nie przekroczą kwoty 85 528 zł w którymkolwiek roku podatkowym.

x)Czy korzystała Pani w całości lub w części, z tzw. „ulgi na powrót”?

Odpowiedź: Nie korzystała Pani dotąd z ulgi na powrót.

y)W jakich latach podatkowych chciałaby Pani skorzystać z ulgi (należy wskazać konkretne lata podatkowe)?

Odpowiedź: Chciałaby Pani skorzystać z ulgi w latach 2022-2026, zgodnie z ustawą.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, tj. gdy od sierpnia 2022 r. mieszka i pracuje Pani na stałe w Polsce, posiadała Kartę Polaka, uzyskała Pani zezwolenie na pobyt stały, niemal nieprzerwanie pracuje tutaj na podstawie umowy o pracę, przebywa Pani w Polsce ponad 183 dni w roku podatkowym, Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Polsce, a dzieci pozostaję czasowo na Białorusi do ukończenia edukacji szkolnej - przysługuje Pani prawo do skorzystania z ulgi na powrót, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w latach podatkowych 2023-2026?

Pani stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: „Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.”

W Pani ocenie, spełnia Pani oba powyższe warunki - przebywa w Polsce ponad 183 dni w roku oraz tutaj znajduje się Pani centrum interesów życiowych: miejsce pracy, miejsce zamieszkania, mąż, plany życiowe i społeczne zaangażowanie.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani ponownie, iż uważa Pani, że spełnia wszystkie ustawowe warunki do skorzystania z ulgi podatkowej dla powracających do Polski w latach 2022-2026?

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Na podstawie art. 21 ust. 39 ww. ustawy:

Stosownie do art. 21 ust. 43 ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 21 ust. 44 ww. ustawy:

Powyższe przepisy zostały wprowadzone z dniem 1 stycznia 2022 r. przez art. 1 pkt 13 lit. a) tiret 13 ustawy z dnia 23 listopada 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.).

Ponadto, z art. 53 ww. ustawy zmieniającej wynika, że:

Zwolnienie przedmiotowe, o którym mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, polega na zwolnieniu od podatku dochodowego niektórych przychodów osiągniętych w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych przez podatników, którzy w wyniku przeniesienia miejsca zamieszkania na terytorium Polski po dniu 31 grudnia 2021 r. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Jednakże w celu skorzystania z ww. „ulgi na powrót” spełnione muszą być również dodatkowe warunki określone w art. 21 ust. 39, 43 i 44 ustawy.

Dla zastosowania ww. zwolnienia przedmiotowego jest również istotne m.in. aby przeniesienie miało miejsce po 31 grudnia 2021 r. oraz aby podatnik nie miał miejsca zamieszkania na terytorium Polski zarówno w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmienił miejsce zamieszkania na Polskę, jak i w okresie od początku roku, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmienił miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Kwestie związane z posiadaniem miejsca zamieszkania na terytorium Polski zostały uregulowane w art. 3 i art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy:

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy:

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy:

W myśl natomiast art. 4a ww. ustawy:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ponadto zauważyć należy, że wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Kwestie rezydencji podatkowej w Polsce zostały obszernie przedstawione w Objaśnieniach podatkowych z 29 kwietnia 2021 r. wydanych przez Ministerstwo Finansów, które dotyczą zasad ustalania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej) osób fizycznych w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa PIT) oraz zakresu obowiązku podatkowego osób fizycznych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 i 2a ustawy PIT. Celem objaśnień jest przedstawienie sposobu prawidłowego wypełnienia obowiązków podatkowych przez osoby fizyczne w Polsce, bowiem rezydencja podatkowa nie ma charakteru deklaratywnego, lecz związana jest z oceną całokształtu faktów i okoliczności.

Zgodnie z Objaśnieniami, centrum, czyli „skoncentrowanie” interesów osobistych, należy rozumieć jako miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania osobiste. Powiązania osobiste to występowanie więzi rodzinnych, towarzyskich, podejmowanie aktywności społecznej, kulturalnej, sportowej, politycznej, itp. W praktyce, czynnikiem branym najczęściej pod uwagę jest obecność w Polsce współmałżonka, partnera lub małoletnich dzieci.

W zakresie centrum interesów gospodarczych Objaśnienia wskazują, że w praktyce chodzi o miejsce, z którym dana osoba ma ścisłe powiązania ekonomiczne. W tym względzie należy wziąć pod uwagę przede wszystkim związki ekonomiczne osoby fizycznej z danym państwem, wśród których istotne są miejsce wykonywania działalności zarobkowej, główne źródła dochodów podatnika, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, zaciągnięte kredyty, konta bankowe, miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itd.

Oceniając możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy, w pierwszej kolejności należy ustalić od kiedy – w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – może Pani być uznana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, tj. kiedy nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski.

Z przedstawionego przez Panią opisu sprawy wynika, że jest Pani obywatelką Białorusi. W latach 2019-2021 oraz do dnia 27 lipca 2022 r. miejscem Pani zamieszkania dla celów podatkowych była Białoruś. W tym też okresie Pani powiązania osobiste były ściślejsze z Białorusią (rodzina, znajomi, aktywność społeczna). Również Pani powiązania gospodarcze w tym okresie dotyczyły głównie Białorusi (dochody, konto bankowe, mieszkanie). Od 23 listopada 2012 r. posiada Pani Kartę Polaka. 27 lipca 2022 r. przyjechała Pani do Polski i od sierpnia 2022 r. mieszka Pani na stałe w Polsce i tutaj też nieprzerwanie pracuje na podstawie umowy o pracę. Pani mężem jest obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, z którym prowadzi Pani wspólne gospodarstwo domowe i planuje w niedalekiej przyszłości zaciągnięcie kredytu hipotecznego. Od przyjazdu gospodarstwo domowe prowadzi Pani w Polsce. Angażuje się Pani również w życie społeczne i rodzinne w Polsce. W Polsce zamieszkała Pani w wynajętym przez Pani męża w 2019 r. mieszkaniu, na podstawie zawartej umowy najmu. Po przeniesieniu miejsca zamieszkania podlega Pani w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Po przyjeździe, Pani główne powiązania gospodarcze przeniosły się do Polski (dochody z pracy w Polsce, konto w polskim banku, telefonia komórkowa), jednak nadal miała Pani pewne powiązania gospodarcze z Białorusią (mieszkanie, telefonia komórkowa). Majątkiem zarządza Pani z Polski. Raz w miesiącu spędza Pani weekend na Białorusi. Pani dzieci (daty urodzenia: 20 listopada 2008 r. i 27 stycznia 2011 r.) mieszkają w ...., gdzie uczęszczają do szkoły. Opiekę nad dziećmi sprawuje ojciec oraz obie babcie. Dzieci pozostają na Pani utrzymaniu, a także na utrzymaniu ich ojca – Pani byłego męża.

Skoro zatem, od sierpnia 2022 r. na stałe mieszka i pracuje Pani w Polsce. Pani mężem jest obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, z którym prowadzi Pani wspólne gospodarstwo domowe, uznać należy, że już od sierpnia 2022 r. spełniała Pani warunek pozwalający na uznanie Pani za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, z uwagi na posiadanie w Polsce centrum interesów osobistych.

Jednakże, mając na uwadze, że w 2022 r. miała Pani powiązania osobiste i gospodarcze z Białorusią, ustalając Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych należy się odnieść do przepisów Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Białoruś w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, z dnia 18 listopada 1992 r. (Dz. U. z 1993 r. Nr 120 poz. 534).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. Umowy:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. Umowy:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przy tym wskazać należy, iż według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas.

Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Jeżeli chodzi o koncepcję określenia „ognisko domowe”, w Konwencji zaznaczono, że każda forma mieszkania może być wzięta pod uwagę (dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego, wynajęty pokój umeblowany). Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały charakter (wycieczka, podróż służbowa, podróż w celach oświatowych, w celu odbycia kursu szkoleniowego itd.). Ponadto, jeżeli osoba, mająca ognisko domowe w jednym państwie, utworzyła ognisko domowe w drugim państwie z zachowaniem w całej pełni pierwszego ogniska, to fakt, iż pierwsze z nich zostało zachowane w środowisku, w którym osoba ta zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie, może w połączeniu z innymi elementami wskazywać, że osoba ta zachowała ośrodek swych życiowych interesów w pierwszym państwie.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Analizując pierwszą z ww. norm kolizyjnych, należy mieć na uwadze, iż w opisie zdarzenia wskazała Pani, że po przyjeździe do Polski w sierpniu 2022 r. nadal miała Pani pewne powiązania gospodarcze z Białorusią (mieszkanie, telefonia komórkowa). Raz w miesiącu spędza Pani weekend na Białorusi. Pani dzieci (daty urodzenia: 20 listopada 2008 r. i 27 stycznia 2011 r.) mieszkają w ...., gdzie uczęszczają do szkoły. Opiekę nad dziećmi sprawuje ojciec oraz obie babcie. Dzieci pozostają na Pani utrzymaniu, a także na utrzymaniu ich ojca – Pani byłego męża.

Jak z powyższego wynika, od sierpnia 2022 r. powiązania gospodarcze łączyły Panią zarówno z Białorusią (mieszkanie, telefonia komórkowa), jak i z Polską, gdzie zamieszkała Pani w mieszkaniu wynajętym przez Pani męża, tutaj też Pani pracowała. Również powiązania osobiste ma Pani zarówno z Białorusią (tam przebywają Pani dzieci), jak i z Polską (tu jest Pani obecny mąż). Powyższe wskazuje, że od sierpnia 2022 r. posiadała Pani stałe miejsce zamieszkania w obu państwach, zatem nie sposób w oparciu o powyższe okoliczności ustalić, w którym z państw w ww. okresie znajdowało się Pani centrum interesów życiowych.

W takiej sytuacji Pani miejsce zamieszkania należy ustalić w oparciu o kolejne normy wskazane w art. 4 ust. 2 umowy. Stosownie do tego przepisu, jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa.

Z przedstawionego przez Panią opisu wynika, że od sierpnia 2022 r. przebywa Pani głównie w Polsce. Raz w miesiącu spędza Pani weekend na Białorusi.

Zatem, z uwagi na fakt, że od sierpnia 2022 r. zazwyczaj Pani przebywała w Polsce, to z tego względu uznać należy, że – w okresie od sierpnia 2022 r. – Pani miejscem zamieszkania ustalonym w oparciu o normy kolizyjne jest Polska.

Oznacza to, że warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczący przeniesienia miejsca zamieszkania po dniu 31 grudnia 2021 r. – został spełniony.

Następny warunek określa art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Z treści wniosku wynika, że nie miała Pani miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie obejmującym trzy lata kalendarzowe poprzedzające bezpośrednio rok, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz w okresie od początku roku, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski, do dnia poprzedzającego dzień, w którym zmieniła Pani miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Zatem, spełniła Pani również wymagania wskazane w art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) i b) ww. ustawy.

Jednym z warunków, wymienionych w art. 21 ust. 43 pkt 3 ww. ustawy jest posiadanie przez podatnika Karty Polaka.

Z treści wniosku wynika, że Kartę Polaka posiada Pani od 23 listopada 2012 r.

Wobec powyższego wskazać należy, że spełniła Pani również warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, albowiem przeniesienie miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nastąpiło w związku z posiadaniem przez Panią Karty Polaka.

Kolejnym istotnym kryterium umożliwiającym zastosowanie „ulgi na powrót” jest stosownie do art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy, posiadanie certyfikatu rezydencji lub innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do tego zwolnienia.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ww. ustawy:

Z treści ww. regulacji wynika, że dokumentowanie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w okresie niezbędnym do ustalenia prawa do „ulgi na powrót” może alternatywnie nastąpić posiadanym przez podatnika certyfikatem rezydencji lub innym dowodem. Wystarczy zatem, że podatnik posiada inne dokumenty, które potwierdzą jego miejsce zamieszkania w innym państwie, niemniej muszą być to dokumenty potwierdzające miejsce zamieszkania dla celów podatkowych. Takimi dokumentami mogą być np. umowa o pracę, albo umowa najmu mieszkania za granicą, albo zaświadczenie od byłego pracodawcy.

Choć przepisy podatkowe nie wymieniają w tym zakresie żadnego katalogu, to należy pamiętać, że zgodnie z art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Powyższe oznacza, że innymi dowodami wskazującymi na miejsce zamieszkania poza Polską mogą być m.in. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy. Można w tym zakresie przedstawić również inne dowody.

W uzupełnieniu wniosku na pytanie Organu czy posiada Pani certyfikat rezydencji lub inny dowód/inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych poza Polską w latach 2019-2021 oraz w 2022 r. do dnia poprzedzającego dzień, w którym przeprowadziła się Pani do Polski (np. umowa o pracę, historia zatrudnienia, zagraniczne zeznania podatkowe, zagraniczna umowa najmu nieruchomości, paski wynagrodzeń, wyciągi bankowe czy też zagraniczne zaświadczenie od pracodawcy lub inne – prosimy wyjaśnić jakie), wskazała Pani, że posiada Pani dowody potwierdzające rezydencję podatkową na Białorusi (posiada Pani zagraniczne zaświadczenie od Pani ostatniego pracodawcy, przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego, w którym wskazany jest okres Pani zatrudnienia od 9 kwietnia 2019 r. do 26 lipca 2022 r.).

Zatem, z powyższego wynika, że posiada Pani dokumenty potwierdzające, iż Pani miejsce zamieszkania dla celów podatkowych przed przeniesieniem się do Polski na stałe znajdowało się na Białorusi. Spełniła Pani zatem warunek wskazany w art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić jednak należy, że ostateczna weryfikacja czy posiadane przez Panią „inne dowody dokumentujące miejsce zamieszkania dla celów podatkowych” są wystarczające do zastosowania ulgi należy do kompetencji organu podatkowego w toku ewentualnych czynności sprawdzających lub postępowania podatkowego, do którego Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony. Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest sam przepis prawa.

Jednocześnie, w sposób oczywisty spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 21 ust. 43 pkt 5 ww. ustawy, jako że skorzystanie z przedmiotowej ulgi jest możliwe dopiero poczynając od rozliczenia za rok 2022.

Stosownie do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, spełniła Pani również zastrzeżenie wynikające z art. 53 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, ponieważ przeniosła Pani swoje miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po dniu 31 grudnia 2021 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że przysługuje Pani prawo do skorzystania z tzw. „ulgi na powrót”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowe zwolnienie z opodatkowania będzie obejmowało przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85 528 zł, osiągnięte z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 152 lit. a)-d) ww. ustawy – w czterech kolejno po sobie następujących latach podatkowych, licząc od początku roku, w którym nastąpiło przeniesienie miejsca zamieszkania, tj. w latach 2022-2025, albo od początku roku następnego, tj. w latach 2023-2026.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.