
Temat interpretacji
P O S T A N O W I E N I E
Na podstawie art.14a, art.14 § 1, § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r.- Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wołominie w odpowiedzi na wniosek Spółki Akcyjnej z dnia 06.12.2005r. (data wpływu do urzędu-08.12.2005r.) w kwestii interpretacji z zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych
postanawia
uznać stanowisko Spółki zawarte we wniosku
za prawidłowe.
U Z A S A D N I E N I E
Stan przedstawiony we wniosku jest następujący.
Spółka Akcyjna wybudowała hale oraz poniosła inne nakłady na nieruchomości, której prawo wieczystego użytkowania gruntu należy do Elektrociepłowni. Spółka Akcyjna uzyskała wszystkie wymagane prawem pozwolenia na poniesione nakłady. Nakłady są amortyzowane jako budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie oraz jako inwestycje w obcych środkach trwałych. Nieruchomość, na której poczyniono nakłady, Spółka Akcyjna ma we władaniu na podstawie zawartej umowy dzierżawy. Wartość nakładów znacznie przewyższa wartość gruntów. Elektrociepłownie skorzystały z prawa żądania od Spółki Akcyjnej nabycia od niej własności działki za odpowiednim wynagrodzeniem zgodnie z treścią art. 231 § 2 kodeksu cywilnego.
Stanowisko podatnika
W ocenie Spółki, przeniesienie własności działki w trybie art.231 § 2 kodeksu cywilnego jest wyjątkiem w zakresie przenoszenia własności nieruchomości, w tym prawa wieczystego użytkowania gruntu. Jest to przeniesienie własności gruntu bez przenoszenia własności budynków i innych urządzeń znajdujących się na działce a wzniesionych przez Spółkę Akcyjną. W związku z tym do tej czynności nie będzie miała zastosowania ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Ocena prawna stanowiska wnioskodawcy w przedstawionym stanie.
Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy, stanowiska przedstawionego przez Spółkę oraz obowiązujących w omawianym zakresie przepisów prawa podatkowego organ podatkowy stwierdza, że stanowisko podatnika jest prawidłowe. Przeniesienie własności działki w trybie art.231 § 2 kodeksu cywilnego nie implikuje obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych w oparciu o art.1 ust.1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 9 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. z 2005r. Dz.U. Nr 41, poz.399 ze zm.).W przypadku określonym art. 231 §2 kodeksu cywilnego między stronami powstaje stosunek zobowiązaniowy w postaci tzw. zobowiązania realnego, czyli zobowiązania, w ramach którego podmioty stosunku obligacyjnego znajdują się w sytuacji związanej rzeczą, której to zobowiązanie dotyczy. Elementy umowy sprzedaży wskazują, że umowa ta jest umową konsensualną, odpłatną, wzajemną i zobowiązującą do przeniesienia własności.
Pomiędzy regulacją zawartą w art. 231 § 2 kodeksu cywilnego a regulacją z art.535 (sprzedaż) kodeksu cywilnego dotyczącą umów sprzedaży, zachodzi istotna różnica. O ile bowiem w przypadku umowy sprzedaży chodzi o umowę o charakterze zobowiązującym, o tyle realizacja roszczenia z art. 231 kodeksu cywilnego ma postać umowy przenoszącej własność (umowy rzeczowej), będącej wykonaniem wcześniej istniejącego zobowiązania powstałego ex lege. Spełnienie przesłanek określonych w art.231 kodeksu cywilnego stanowi przykład innego zdarzenia o którym mowa w art.156 kodeksu cywilnego rodzącego zobowiązania do przeniesienia własności. Z umowy sprzedaży wynika obowiązek zapłacenia sprzedawcy ceny. Natomiast art. 231 kodeksu cywilnego stanowi, że przeniesienie własności następuje za zapłatą odpowiedniego wynagrodzenia, zbliżonego charakterem do odszkodowania za szkodę poniesioną przez właściciela na skutek zajęcia gruntu pod zabudowania. Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że w ramach zdarzeń prawnych taksatywnie wymienionych w przepisie art.1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ujęto przeniesienia własności nieruchomości dokonywanej w trybie art.231 kodeksu cywilnego i brak jest podstaw do zakwalifikowania tej konstrukcji prawnej jako umowy sprzedaży. Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wołominie postanowił jak w sentencji.
