Interpretacja indywidualna z dnia 6 kwietnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.46.2022.2.MJ
Temat interpretacji
Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego dla wpłat dokonywanych na mieszkaniowy rachunek powierniczy w trakcie budowy przekazanych po zamknięciu poszczególnych etapów budowy. Ustalenie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty ostatniej transzy dokonanej na mieszkaniowy rachunek powierniczy przekazanej po przeniesieniu prawa własności na nabywcę.
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla wpłat dokonywanych na mieszkaniowy rachunek powierniczy w trakcie budowy przekazanych Panu po zamknięciu poszczególnych etapów budowy i nieprawidłowe w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłaty ostatniej transzy dokonanej na mieszkaniowy rachunek powierniczy przekazanej Panu po przeniesieniu prawa własności na nabywcę.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
14 lutego 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 4 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych na mieszkaniowy rachunek powierniczy.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 marca 2022 r. (data wpływu 29 marca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Prowadzi Pan 1-os działalność gosp. związaną z deweloperką na małą skalę. Aktualnie stawia Pan pierwszy dom jednorodzinny o pow. użytk. 90m2 budowany częściowo ze środków własnych. Dalszą budowę domu będzie prowadził Pan na zasadzie sprzedaży i otwarcia rachunku powierniczego, do którego zobowiązuje Pana ustawa deweloperska. Z harmonogramu budowy, który wstępnie przygotował Pan dla banku wynika, że w czasie budowy bank będzie wypłacał Panu transze od kupującego na kontynuowanie dalszej budowy. Ilość tych transz jest określona na 7.
W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że:
a)Na pytanie „Czy w ramach prowadzonej działalności będzie zawierał Pan z przyszłymi nabywcami umowy deweloperskie, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U z 2021 r. poz. 1445), na podstawie których zobowiązany będzie Pan do ustanowienia lub przeniesienia na nabywców, po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego, odrębnej własności domu jednorodzinnego i przeniesienia na nich własności tego domu?” wskazał Pan, że będzie Pan zawierał z nabywcami umowy deweloperskie.
b)Na pytanie „Czy podczas całego przedsięwzięcia deweloperskiego będzie Pan otrzymywał od nabywców wpłaty na mieszkaniowy rachunek powierniczy, tj. rachunek, który na mocy art. 5 ust. 1 powołanej ustawy zostanie otwarty w wyniku zawarcia przez Pana umowy z bankiem o jego prowadzenie?” wskazał Pan, że będzie Pan otrzymywał od nabywców wpłaty na mieszkaniowy rachunek powierniczy.
c)Właścicielem środków zgromadzonych na rachunku powierniczym będzie bank, który wypłaci Panu zgromadzone środki w momencie zweryfikowania zamknięcia danego etapu budowlanego.
d)Środkami zgromadzonymi na rachunku powierniczym nie może Pan dysponować, gdyż należą do banku. Bank je Panu udostępni dopiero w momencie wskazanym w punkcie c)
e)W odpowiedzi na pytanie „Czy zawarta umowa o prowadzenie otwartego rachunku powierniczego będzie określać warunki, po spełnieniu których będzie mógł się Pan starać o wypłatę środków z rachunku powierniczego?” wskazał Pan, że umowa między Panem a bankiem będzie bazowała na zatwierdzonym harmonogramie budowy.
f)Po zdaniu budowy w Inspektoracie Budownictwa nastąpi przeniesienie własności na nabywców w formie aktu notarialnego.
g)Ostatnia transza z rachunku powierniczego jest realizowana po przeniesieniu prawa własności na nabywcę w formie aktu notarialnego.
Pytanie (ostatecznie postawione w uzupełniu):
Czy w momencie fizycznego otrzymania od banku wpłaty na Pana konto pierwszej transzy zaistnieje od razu obowiązek podatkowy VAT, czy też dopiero po otrzymaniu ostatniej transzy, kiedy budowa jest skończona i zdana do użytkowania oraz nastąpiło notarialne przeniesienie praw własności na kupującego?
Pana stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, po zakończeniu danego etapu budowy powinien Pan wystawić fakturę zaliczkową na kwotę transzy określonej w harmonogramie i zapłacić należny podatek VAT od tej kwoty. Na tej zasadzie powinien Pan rozliczyć wszystkie pozostałe transze przelewane przez bank, aż do zakończenia budowy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary, , należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Wobec powyższego przepisu należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi – co do zasady – usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.
Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT:
Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.
Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.
Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy:
Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z wyjątkiem:
1. dostaw towarów, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 1b;
2. dostaw towarów i świadczenia usług, w stosunku do których obowiązek podatkowy powstaje w sposób, o którym mowa w ust. 5 pkt 4.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Prowadzi Pan 1-os działalność deweloperską na małą skalę. Aktualnie stawia Pan pierwszy dom jednorodzinny o pow. użytk. 90m2 budowany częściowo ze środków własnych. Dalszą budowę domu będzie prowadził Pan na zasadzie sprzedaży i otwarcia rachunku powierniczego, do którego zobowiązuje Pana ustawa deweloperska. Z harmonogramu budowy, który wstępnie przygotował Pan dla banku wynika, że w czasie budowy bank będzie wypłacał Panu transze od kupującego na kontynuowanie dalszej budowy. Będzie Pan zawierał z nabywcami umowy deweloperskie i otrzymywał od nabywców wpłaty na mieszkaniowy rachunek powierniczy. Właścicielem środków zgromadzonych na rachunku powierniczym będzie bank, który wypłaci zgromadzone środki w momencie zweryfikowania zamknięcia danego etapu budowlanego. Środkami zgromadzonymi na rachunku powierniczym nie może Pan dysponować, gdyż należą do banku. Bank udostępni je Panu w momencie zweryfikowania zamknięcia danego etapu budowlanego. Umowa między Panem a bankiem będzie bazowała na zatwierdzonym harmonogramie budowy. Po zdaniu budowy w Inspektoracie Budownictwa nastąpi przeniesienie własności na nabywców w formie aktu notarialnego. Ostatnia transza z rachunku powierniczego jest realizowana po przeniesieniu prawa własności na nabywcę w formie aktu notarialnego.
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego.
W celu wyjaśnienia Pana wątpliwości należy zauważyć, że zgodnie z art. 49 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 2439):
Banki mogą prowadzić w szczególności następujące rodzaje rachunków bankowych:
1. rachunki rozliczeniowe, w tym bieżące i pomocnicze, oraz prowadzone dla nich na zasadach określonych w rozdziale 3a rachunki VAT;
2. rachunki lokat terminowych;
3. rachunki oszczędnościowe, rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe, w tym rachunki rodzinne, oraz rachunki terminowych lokat oszczędnościowych;
4. rachunki powiernicze.
Stosownie do treści art. 50 ust. 1 ustawy Prawo bankowe:
Posiadacz rachunku bankowego dysponuje swobodnie środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku. W umowie z bankiem mogą być zawarte postanowienia ograniczające swobodę dysponowania tymi środkami.
W myśl art. 59 ust. 1 ustawy Prawo bankowe:
Na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku – na podstawie odrębnej umowy – przez osobę trzecią.
Z kolei w świetle art. 59 ust. 2 ustawy Prawo bankowe:
Stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik).
Natomiast zgodnie z art. 59 ust. 3 ustawy Prawo bankowe:
Umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane.
Stosownie do art. 59 ust. 4 Prawa bankowego:
W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko posiadaczowi rachunku powierniczego – środki znajdujące się na rachunku nie podlegają zajęciu. W razie ogłoszenia upadłości posiadacza rachunku powierniczego – środki pieniężne znajdujące się na tym rachunku podlegają wyłączeniu z masy upadłości (ust. 5). W przypadku śmierci posiadacza rachunku powierniczego zgromadzone na tym rachunku kwoty nie wchodzą do spadku po posiadaczu rachunku (ust. 6).
W tym miejscu wskazać również należy na przepisy ustawy z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1445).
Stosownie do treści art. 1 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego:
Ustawa reguluje zasady ochrony praw nabywcy, wobec którego deweloper zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę, albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.
Zgodnie z art. 3 pkt 5 ww. ustawy:
Użyte w ustawie określenie umowa deweloperska oznacza umowę, na podstawie której deweloper zobowiązuje się do ustanowienia lub przeniesienia na nabywcę po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego prawa, o którym mowa w art. 1, a nabywca zobowiązuje się do spełnienia świadczenia pieniężnego na rzecz dewelopera na poczet ceny nabycia tego prawa.
Na podstawie art. 4 ww. ustawy:
Deweloper zapewnia nabywcom co najmniej jeden z następujących środków ochrony:
1. zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy;
2. otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy i gwarancję ubezpieczeniową;
3. otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy i gwarancję bankową;
4. otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy.
Stosownie do art. 5 ust. 1 powołanej ustawy:
Dla przedsięwzięcia deweloperskiego deweloper zawiera umowę o prowadzenie otwartego albo zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego, zwanego dalej „mieszkaniowym rachunkiem powierniczym”.
Jak wynika z art. 3 pkt 7 ww. ustawy:
Otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy - należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2020 r. poz. 1896, z późn. zm.) służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę, na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje zgodnie z harmonogramem przedsięwzięcia deweloperskiego określonego w tej umowie.
Natomiast w myśl art. 3 pkt 8 ww. ustawy:
Zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje jednorazowo, po przeniesieniu na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1.
W myśl art. 5 ust. 2 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego:
Bank prowadzący mieszkaniowy rachunek powierniczy ewidencjonuje wpłaty i wypłaty odrębnie dla każdego nabywcy.
Zgodnie z art. 10 ww. ustawy,
Bank wypłaca deweloperowi środki pieniężne wpłacone przez nabywcę na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy po otrzymaniu odpisu aktu notarialnego umowy przenoszącej na nabywcę prawo, o którym mowa w art. 1, w stanie wolnym od obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich, z wyjątkiem obciążeń na które wyraził zgodę nabywca.
W świetle art. 11 ww. ustawy:
Bank wypłaca deweloperowi środki zgromadzone na otwartym mieszkaniowym rachunku powierniczym po stwierdzeniu zakończenia danego etapu realizacji przedsięwzięcia deweloperskiego.
W myśl art. 22 ust. 1 pkt 8 tej ustawy:
Umowa deweloperska zawiera w szczególności wysokość i terminy lub warunki spełniania świadczeń pieniężnych przez nabywcę na rzecz dewelopera.
Natomiast, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego:
Przeniesienie na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1, poprzedzone jest odbiorem lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego przez nabywcę, który następuje po zawiadomieniu o zakończeniu budowy domu jednorodzinnego, przy jednoczesnym braku sprzeciwu ze strony właściwego organu, albo na podstawie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.
Zatem jak wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w powołanym wcześniej art. 59 ust. 3 ustawy Prawo bankowe, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług lub dostawy towarów, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty. Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi.
Należy wskazać, że istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego podmiotu, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy – jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Sprzedawca otrzymuje informacje o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem.
W sytuacji kiedy płatności na rachunek powierniczy dokonywane są w taki sposób, że korzystanie z tych środków jest odsunięte w czasie aż do chwili spełnienia warunków przewidzianych w umowie, stanowi to de facto formę kaucji/zabezpieczenia wykonania zobowiązań. Do momentu zatem uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi.
W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.
Zatem z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego otwartego – środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT (z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), bowiem decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, że może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, że wpłacone kwoty uznaje się za zapłatę za wykonane świadczenie lub zaliczkę, przedpłatę.
Analiza powołanych wyżej przepisów prawa w kontekście przedstawionego we wniosku opisu sprawy prowadzi do wniosku, że środki pieniężne wpływające od nabywcy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług dopiero w momencie wypłaty środków z rachunku powierniczego na rachunek Pana bieżący (lub inny dyspozycyjny rachunek) - jeżeli wypłata ta nastąpi przed wydaniem domu. Zatem, w stosunku do wypłacanych przez bank kwot z rachunku powierniczego na Pana konto przed podpisaniem aktu notarialnego przenoszącego prawo własności domu na nabywcę obowiązek podatkowy powstaje – zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy – w momencie, w którym środki zgromadzone na mieszkaniowym rachunku powierniczym zostaną przez bank zwolnione i będzie Pan mógł nimi swobodnie dysponować.
Zatem, w powyższym zakresie Pana stanowisko jest prawidłowe.
Natomiast, w przypadku wypłaty środków pieniężnych z rachunku powierniczego dotyczących ostatniej transzy, z okoliczności sprawy wynika, że wcześniej dojdzie do dostawy domu jednorodzinnego, tj. przeniesienia prawa rozporządzania domem jak właściciel. Tym samym, obowiązek podatkowy w odniesieniu do tej wypłaty powstanie nie w momencie wpływu środków pieniężnych na rachunek powierniczy, ani w momencie ich wypłaty na Pana rachunek, lecz z chwilą dostawy budynku, tj. z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel na nabywcę, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy.
Tym samym, w powyższym zakresie uznałem Pana stanowisko za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Ponadto należy wskazać, iż wniosek z 4 lutego 2022 r. ostatecznie dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, od którego należna jest opłata w wysokości 40 zł. Natomiast od ww. wniosku dokonał Pan opłaty w wysokości 80 zł. W związku z powyższym, kwota 40 zł jako nienależna zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku z dnia 4 lutego 2022 r. , zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w .... Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).