w zakresie: - braku opodatkowania obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, - powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 23 września 2021 r. (data wpływu 27 września 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

-nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości,

-nieprawidłowe – w zakresie powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

-braku opodatkowania obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości,

-powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Sp. z o.o., dalej Wnioskodawca, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 14 września 2018 r., dokonał dostawy prawa własności nieruchomości położonej w  ….

W § 13 umowy sprzedaży ustalono, że w przypadku, gdyby w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w sytuacji nałożenia z tego tytułu opłaty na Wnioskodawcę, nabywca zapłaci na rzecz Wnioskodawcy równowartość tej opłaty, jednakże nie więcej, niż kwotę 30.000,00 zł netto powiększoną o VAT, o ile będzie należny.

Prezydent Miasta …, decyzją z dnia 21 kwietnia 2021 r., nr …, ustalił jednorazowa opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości powołując się na uchwałę nr … Rady Miejskiej w …, z dnia 2 października 2017 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru położonego w …, pomiędzy ulicą ….

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w …, po rozpatrzeniu odwołania Wnioskodawcy, decyzją z dnia 7 lipca 2021 r., nr … utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta  … z dnia 21 kwietnia 2021 r. (Dz. Urz. …).

Decyzja organu odwoławczego została doręczona Wnioskodawcy w dniu 16 lipca 2021 r.

Decyzja ta została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Wniesienie skargi nie spowodowało wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Materialnoprawną podstawę ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiły w szczególności art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wnioskodawca, kierując się zapisami art. 29a ust. 1 ustawy VAT uznał, że należna od nabywcy kwota opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, powinna zwiększyć podstawę opodatkowania z tytułu dostawy nieruchomości, co uwzględnił w wystawionej fakturze.

Wnioskodawca powziął jednak wątpliwości, czy prawidłowo postąpił opodatkowując opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, którą obciążył nabywcę nieruchomości.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i rozlicza podatek za miesięczne okresy rozliczeniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

2.Czy w przypadku uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania pierwszego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że jeżeli obciążył nabywcę nieruchomości ustaloną w umowie kwotą opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, to czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a obowiązek podatkowy powstanie w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzymał ostateczną decyzję ustalającą wysokość tej opłaty?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pytania pierwszego.

Kwestie związane z jednorazową opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, uregulowane zostały w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dalej ustawa o planowaniu.

Zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu, jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Z kolei w myśl art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.

W dacie sprzedaży nie było wiadomo czy taka opłata w ogóle zostanie ustalona.

Przepis art. 37 ust. 3 i ust. 4 w zw. z art. 36 ust 4 ustawy o planowaniu określa jedynie termin dla wszczęcia postępowania w przedmiocie ustalenia opłaty, nie zawiera zaś żadnych regulacji odnośnie terminu do wydania decyzji w sprawie (por. wyrok NSA z 27.09.2016 r. sygn. II OSK 3161/14, wyrok NSA z 24.11.2016, II OSK 2502/15 i z dnia 6.12.2012r. II OSK 1394/11, CBOSA).

Powyższe oznacza, że decyzja ustalająca przedmiotową opłatę może być wydana po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, za okres rozliczeniowy, w którym dokonano sprzedaży nieruchomości.

Analiza orzecznictwa sądów administracyjnych prowadzi do wniosku, że takie przypadki nie są wcale rzadkie. Uwzględniając całokształt okoliczności przedstawionych w niniejszym stanowisku do pytania pierwszego Wnioskodawca uważa, że w przypadku obciążenia nabywcy nieruchomości przedmiotową opłatą czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko w zakresie pytania drugiego

Jak już wcześniej wywiedziono w stanowisku do pytania pierwszego, w dacie sprzedaży nieruchomości nie jest możliwe ustalenie wysokości opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, a także czy taka opłata w ogóle zostanie ustalona. Gdyby stanowisko w zakresie pytania pierwszego zostało uznane za nieprawidłowe, tj. że przedmiotowa opłata, w przypadku obciążenia nią nabywcy nieruchomości, będzie podlegała opodatkowaniu, to obowiązek podatkowy powstanie w rozliczeniu za okres w którym Wnioskodawca otrzyma ostateczną decyzje ustalająca wysokość tej opłaty.

Przedstawione stanowisko znajduje wsparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 września 2020 r., I FSK 82/18, w którym Sąd wywiódł, że „Brak decyzji ustalającej wysokość odszkodowania jest przeszkodą w określeniu podstawy opodatkowania. Prawne istnienie odszkodowania (możliwość jego dochodzenia, uzyskania przymiotu świadczenia należnego) warunkuje wystąpienie czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli nie ma w obrocie prawnym decyzji ustalającej to odszkodowanie, to nie jest ono należne - nie ma w sensie prawnym odszkodowania. Zatem na dzień wydania gruntów nie ma jeszcze niezbędnego elementu prawnopodatkowego stanu faktycznego, tj. podstawy opodatkowania - odszkodowania w zamian za wywłaszczoną nieruchomość. W ocenie Sądu zdarzenie prawne opisane w art. 7 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. nastąpi dopiero w dniu doręczenia skarżącemu decyzji ustalającej odszkodowanie".

Powołany wyrok dotyczy odszkodowana, lecz w ocenie Wnioskodawcy nic nie stoi na przeszkodzie, aby zaprezentowane w nim stanowisko, w zakresie daty powstania obowiązku podatkowego, odpowiednio zastosować do przedmiotowej opłaty, gdy na podstawie umowy, po dokonaniu dostawy nieruchomości, zostanie nią obciążony nabywca i w konsekwencji przyjąć, że obowiązek podatkowy powstanie w dacie doręczenia Wnioskodawcy ostatecznej decyzji ustalającej wysokość tej opłaty. Przypomnieć przyjdzie, że w dacie dokonania dostawy nie była znana kwota opłaty, a także czy będzie ona w ogóle ustalona.

Jeżeli nie ma w obrocie prawnym decyzji ustalającej wysokość opłaty, to nie jest ona należna, czyli w sensie prawnym nie ma opłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest:

-nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości,

-nieprawidłowe – w zakresie powstania momentu obowiązku podatkowego z tytułu obciążenia nabywcy nieruchomości opłatą z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów – art. 2 pkt 22 ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, na podstawie umowy sprzedaży z dnia 14 września 2018 r., dokonał dostawy prawa własności nieruchomości. W § 13 umowy sprzedaży ustalono, że w przypadku, gdyby w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w sytuacji nałożenia z tego tytułu opłaty na Wnioskodawcę, nabywca zapłaci na rzecz Wnioskodawcy równowartość tej opłaty, jednakże nie więcej, niż kwotę 30.000,00 zł netto powiększoną o VAT, o ile będzie należny.

Prezydent Miasta …, decyzją z dnia 21 kwietnia 2021 r., nr …, ustalił jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w …, po rozpatrzeniu odwołania Wnioskodawcy, decyzją z dnia 7 lipca 2021 r., nr … utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta … z dnia 21 kwietnia 2021 r.

Decyzja organu odwoławczego została doręczona Wnioskodawcy w dniu 16 lipca 2021 r.

Decyzja ta została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. Wniesienie skargi nie spowodowało wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Materialnoprawną podstawę ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości stanowiły w szczególności art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wnioskodawca, kierując się zapisami art. 29a ust. 1 ustawy VAT uznał, że należna od nabywcy kwota opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, powinna zwiększyć podstawę opodatkowania z tytułu dostawy nieruchomości, co uwzględnił w wystawionej fakturze.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy prawidłowo postąpił opodatkowując opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego, którą obciążył nabywcę nieruchomości.

Zgodnie z art. 36 ust. 4 ustawy 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2021 r., poz. 741 ze zm.), jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

W myśl art. 37 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wysokość odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości, o którym mowa w art. 36 ust. 3, oraz wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, o której mowa w art. 36 ust. 4, ustala się na dzień jej sprzedaży. Obniżenie oraz wzrost wartości nieruchomości stanowią różnicę między wartością nieruchomości określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu obowiązującego po uchwaleniu lub zmianie planu miejscowego a jej wartością, określoną przy uwzględnieniu przeznaczenia terenu, obowiązującego przed zmianą tego planu, lub faktycznego sposobu wykorzystywania nieruchomości przed jego uchwaleniem.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;

2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;

2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;

3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

a)podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;

b)koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Należy zaznaczyć, iż strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży są nieruchomości, wówczas z dokonywanej dostawy nie można wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku, gdy strony umowy zgodziły się na przeniesienie innych kosztów np.: renty planistycznej, dopłaty do ceny. Zapłatą sprzedającego jest uzgodniona kwota, którą w tym przypadku stanowi oprócz należności za nieruchomość, również opłata za tzw. rentę planistyczną.

Zatem podstawa opodatkowania przedmiotu czynności obejmuje zarówno wartość samej nieruchomości jak i ww. ponoszone koszty.

Jeżeli dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz nie była zwolniona od tego podatku, to uiszczone przez nabywcę wynagrodzenie obejmujące koszty renty planistycznej również będzie podlegało opodatkowaniu na zasadach właściwych dla dostawy przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że należna od nabywcy kwota opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, powinna zwiększyć podstawę opodatkowania z tytułu dostawy nieruchomości. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że w § 13 umowy sprzedaży ustalono, że w przypadku, gdyby w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w sytuacji nałożenia z tego tytułu opłaty na Wnioskodawcę, nabywca zapłaci na rzecz Wnioskodawcy równowartość tej opłaty, jednakże nie więcej, niż kwotę 30.000,00 zł netto powiększoną o VAT, o ile będzie należny. Oznacza to, że zapłatą sprzedającego jest uzgodniona kwota, którą w tym przypadku stanowi oprócz należności za nieruchomość, również opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca powziął wątpliwości, kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu opłaty dotyczącej wzrostu wartości nieruchomości.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika jednak, że ewentualna dopłata do ceny sprzedaży nieruchomości związana jest z nałożeniem tzw. opłaty (renty) planistycznej na Wnioskodawcę - w umowie sprzedaży przewidziano, iż w takiej sytuacji nabywca zapłaci na rzecz Wnioskodawcy równowartość tej opłaty, jednakże nie więcej, niż kwotę 30.000,00 zł netto powiększoną o VAT, o ile będzie należny.

W świetle powyższego należy wskazać, iż w momencie sprzedaży nie było wiadomo, czy okoliczności powodujące konieczność dopłaty do wynagrodzenia z tytułu nabycia nieruchomości w ogóle wystąpią (nałożenie tzw. opłaty (renty) planistycznej na Wnioskodawcę) i jaka będzie wysokość tej dopłaty. W przedmiotowej sprawie mamy zatem do czynienia z sytuacją zwiększenia ceny (wynagrodzenia dla Wnioskodawcy z tytułu umowy sprzedaży nieruchomości) i tym samym zwiększenia podstawy opodatkowania dostawy nieruchomości.

Zgodnie z art. 29a ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podstawa opodatkowania uległa zwiększeniu, korekty tej podstawy dokonuje się w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

W analizowanej sytuacji zatem nastąpiła konieczność korekty podstawy opodatkowania „in plus”. W zależności od przyczyny korekty, tj. momentu, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania, podatnik jest zobowiązany do korekty podstawy opodatkowania w rozliczeniu za okres, w którym ta przyczyna zaistniała. Jeżeli w momencie wystawienia faktury pierwotnej, podatek należny z tytułu danego zdarzenia wykazany jest w prawidłowej wysokości (biorąc pod uwagę okoliczności aktualne na ten moment), a dopiero zdarzenie, które następuje po sprzedaży stanowi podstawę do podwyższenia ceny, a w konsekwencji - dokonania korekty poprzez podwyższenie podatku, korekty dokonuje się na bieżąco (bez cofania się i korygowania rozliczeń za okres, w którym rozliczono podatek należny z tytułu sprzedaży nieruchomości). W tym zatem przypadku dopiero zdarzenie skutkujące podwyższeniem ceny zwiększa wysokość prawidłowo wcześniej wykazanej podstawy opodatkowania i podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży. Korekta podstawy opodatkowania jest zatem ujmowana w momencie zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny.

W niniejszej sprawie strony umowy sprzedaży nieruchomości uzależniły przyznanie dodatkowego wynagrodzenia od spełnienia się warunku (przyszłego, ale niepewnego zdarzenia), czyli od nałożenia na Wnioskodawcę tzw. opłaty (renty) planistycznej. W takim przypadku korekta powinna być dokonana w deklaracji podatkowej za miesiąc, w którym warunek został spełniony (na Wnioskodawcę nałożono tzw. opłatę planistyczną) - wówczas zaistniała bowiem przesłanka zwiększająca wynagrodzenie.

Z opisu stanu faktycznego sprawy wynika, iż decyzja utrzymująca w mocy decyzję ustalającą Wnioskodawcy jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości została zaskarżona przez Wnioskodawcę, przy czym wniesienie skargi nie spowodowało wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. Mając to na uwadze zasadne będzie wskazanie, iż momentem zaistnienia zdarzenia skutkującego podwyższeniem ceny (i podstawy opodatkowania) jest moment nałożenia na Wnioskodawcę tzw. opłaty planistycznej, tj. dzień, od którego decyzja o nałożeniu tej opłaty podlega wykonaniu. Wnioskodawca powinien zatem rozliczyć tę część wynagrodzenia z tytułu sprzedaży nieruchomości w rozliczeniu za okres, w którym decyzja o nałożeniu tej opłaty stała się wykonalna.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do wskazanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 września 2020 r., I FSK 82/18, należy zauważyć, że zapadł on na tle innego stanu faktycznego i nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Końcowo zaznacza się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej zostanie ustalony inny stan interpretacja nie wywoła skutku prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne. 

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 2329).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie  ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.