Moment powstania obowiązku podatkowego w związku z eksportem towarów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 5 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z eksportem towarów. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 19 października 2022 r. (wpływ 19 października 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Wnioskodawca występuje z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z eksportem towarów na rzecz kontrahentów z krajów trzecich. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W toku prowadzonej działalności, Spółka dokonuje wywozu towarów (mięso, ryby, warzywa i inne artykuły) z terytorium kraju na terytorium krajów trzecich. Faktury dokumentujące sprzedaż są wystawiane w dniu, w którym towary opuszczają magazyn i są załadowane na pierwszy środek transportu. W treści faktury określone są różne warunki dostawy m.in. CFR i CIF według reguł INCOTERMS (2020), które są bazą do określenia ceny towaru.

W realizowanych przez Wnioskodawcę dostawach na warunkach CFR (skrót od ang. Cost and Freight) – „Koszt i Fracht”:

·Wnioskodawca jest odpowiedzialny za dostawę do portu przeznaczenia,

·Wnioskodawca ponosi koszty dostawy do portu przeznaczenia,

·Wnioskodawca odpowiada za odprawę eksportową, natomiast odprawa importowa jest po stronie kupującego.

W przypadku dostawy na warunkach CIF (skrót od ang. Cost insurance freight) „Koszt ubezpieczenie fracht”, zasady są takie jak w regule CFR, przy czym Wnioskodawca obowiązany jest dodatkowo do zawarcia umowy ubezpieczenia.

Płatność ze strony kontrahenta następuje najczęściej w transzach. Przykładowo zapłata wynagrodzenia jest określona następująco:

·zaliczka przed wydaniem towaru z magazynu,

·pozostała wartość wynagrodzenia należna przed dopłynięciem statku z towarem, najczęściej określona jako np. 7 dni przed ETA, czyli przed wejściem statku do portu.

Ustalone w ten sposób warunki płatności mają służyć zabezpieczeniu transakcji. Zarówno w przypadku dostawy na warunkach CFR jak i CIF, Wnioskodawca w każdym momencie w trakcie dostawy ma władzę nad towarem. Warunkiem zwolnienia towaru, czyli przekazania towaru nabywcy lub odbiorcy jest otrzymanie zapłaty całej kwoty wynagrodzenia za towar, zgodnie z warunkami umowy sprzedaży podanymi na fakturze. Wnioskodawca, po uzgodnieniu z Kupującym, przygotowuje instrukcję konosamentową, która określa na podstawie którego z wymienionych niżej dokumentów nastąpi zwolnienie towaru i będzie możliwe odebranie towaru w miejscu przeznaczenia przez Kupującego. Są to: 

·posiadanie oryginalnego konosamentu/Bill of Lading (3 oryginały), które Sprzedawca wysyła bezpośrednio po spełnieniu warunków umowy przez Kupującego (np. zapłacie całej kwoty wynagrodzenia) za towar kurierem do Kupującego,

·Telex Release – oryginalne dokumenty Bill of Lading dostarcza do armatora firma eksportująca towar, w państwie załadunku. Przedstawiciel armatora w kraju dostawy otrzymuje potwierdzenie z oddziału armatora w państwie załadunku,

·Sea Waybill – konosament ekspresowy, konosament elektroniczny.

Nie jest wymagane dostarczanie oryginału armatorowi, aby zwolnić kontener. Jest to konosament, który nie musi być drukowany w formie papierowej w oryginałach, przesyłany i deponowany u przewoźnika w porcie przeznaczenia. Może występować w formie elektronicznej lub jako plik PDF. Kontener lub towar zostanie natychmiast zwolniony i wydany odbiorcy na podstawie dyspozycji przewoźnika, którą otrzyma od Sprzedawcy. W przypadku braku zapłaty, Kupujący nie otrzyma wymaganego dokumentu upoważniającego go do odbioru towaru, bowiem Wnioskodawca może nie dać dyspozycji do przekazania dokumentów upoważniających do zwolnienia kontenera. Wnioskodawca w takiej sytuacji może sprzedać towar innemu klientowi lub zmienić destynację towaru. Zwolnienie kontenera i przekazanie towaru Kupującemu, uwarunkowane jest wywiązaniem się z wcześniejszych ustaleń zawartych w umowie sprzedaży dotyczących płatności. Spółka, w opisanych przypadkach, wykazuje eksport towarów na zasadach ogólnych, czyli z chwilą dokonania dostawy określonej umownie przez strony umowy, w deklaracji za okres w którym nastąpiła zapłata całkowitej kwoty wynagrodzenia, po której następuje zwolnienie towaru i możliwość odbioru towaru przez Kupującego. Przy czym w sytuacji, jeżeli eksport jest poprzedzony zapłatą zaliczki, wykazuje ją w deklaracji za okres, w którym otrzymała zaliczkę.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano:

1.Prawo do dysponowania towarem jak właściciel (tak jak to zostało przedstawione we wniosku o interpretację) przechodzi na kontrahenta w momencie dokonania zapłaty całej kwoty wynagrodzenia za towar, zgodnie z warunkami umowy sprzedaży podanymi na fakturze.

2.Prawo do dysponowania towarem jak właściciel przechodzi na kontrahenta/nabywcę w momencie dokonania zapłaty całej kwoty wynagrodzenia za towar, zgodnie z warunkami umowy sprzedaży podanymi na fakturze. Towar w momencie przeniesienia tego prawa znajduje się na pokładzie statku.

3.Na pytanie o treści: „Proszę o jednoznaczne wskazanie czy Państwo ponoszą odpowiedzialność za towar, w tym za jego zniszczenie lub utratę do momentu dostarczenia do nabywcy towaru (kontrahenta z kraju trzeciego)?”

wskazano, że tak, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za towar, w tym za jego zniszczenie lub utratę do momentu dostarczenia do nabywcy towaru (kontrahenta z kraju trzeciego), który następuje z chwilą dokonania zapłaty umówionego wynagrodzenia przez Kupującego.

4.Usługa transportu towarów uznana jest za wykonaną prawidłowo, jeśli jest zgodna z instrukcją konosamentową tzn. kontener lub towar jest zwolniony przez armatora i wydany odbiorcy w jednej z następujących sytuacji:

-armator otrzymuje od Kupującego oryginalny konosament/Bill of Lading (3 oryginały). Dokumenty te Sprzedawca (Wnioskodawca) wysyła bezpośrednio po spełnieniu warunków umowy przez Kupującego (np. zapłacie całej kwoty wynagrodzenia) za towar kurierem do Kupującego.

-armator otrzymuje od Sprzedawcy oryginale dokumenty Bill of Lading (Telex Release),

-armator otrzymuje dyspozycje o wydaniu towaru od Sprzedawcy (Sea Waybill).

Pytanie

Czy Wnioskodawca prawidłowo rozpoznaje moment powstania obowiązku podatkowego w VAT w eksporcie?

Pana stanowisko w sprawie (z uwzględnieniem uzupełnienie wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, zamieszczenie na fakturach informacji o warunkach dostawy CFR lub CIF, nie oznacza obowiązku rozpoznania momentu podatkowego w VAT w eksporcie towarów z chwilą przekazania towarów przewoźnikowi, lecz zgodnie z zasadą swobody zawierania umów, strony mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, dodając dodatkowe warunki umowy, które przesądzają o powstaniu obowiązku podatkowego w innym momencie niż przekazanie towaru przewoźnikowi.

W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy). Dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

NSA w wyroku z 14 września 2014 r. sygn. akt I FSK 1389/09 stwierdził, że z fizycznym wydaniem rzeczy łączy się po stronie nabywcy wola władania rzeczą dla siebie w zakresie określonego prawa i rezygnacją z posiadania przez dotychczasowego posiadacza. Dodatkowo NSA w powołanym wcześniej wyroku wskazał, że objęcie w posiadanie towaru przez odbiorcę w obrocie handlowym, stanowiące o objęciu towaru w ekonomiczne władztwo, może nastąpić przez:

a)odebranie towaru z magazynu dostawcy,

b)dostarczenie towaru do magazynu odbiorcy,

c)wysłanie towaru przez przewoźnika na podstawie zawartej umowy przewozu.

Przyjąć zatem należy, że wydaniem towaru (dostarczeniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, jest moment, w którym sprzedający odda towar do swobodnego rozporządzania (dysponowania) odbiorcy, a sam przestanie faktycznie władać tym towarem (por. wyrok NSA z dnia 21 listopada 2007 r.; sygn. akt I FSK 114/06)".

Stosownie do art. 353¹ Kodeksu cywilnego strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W konsekwencji, możliwe jest, że sprzedawca i nabywca zawrą umowę, w której uregulują kwestie dostarczenia towaru, co określi moment daty dokonania dostawy a w związku z tym, powstania obowiązku podatkowego.

W eksporcie obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, czyli z chwilą dokonania dostawy lub otrzymania części lub całości zapłaty za towar. Data dostawy, czyli sprzedaży następuje w momencie przeniesienia na nabywcę prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Pomocne w tym zakresie mogą być - stosowane w umowach międzynarodowych - Międzynarodowe Reguły Handlu (Incoterms), określające warunki sprzedaży, jednakże podatnicy (strony transakcji) mogą pomiędzy sobą ustalić dodatkowe warunki, które decydują, w którym momencie dochodzi do dostawy towarów w rozumieniu art. 19a ustawy o VAT.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca w każdym momencie w trakcie dostawy ma władzę nad towarem, tj. może odstąpić od umowy lub zmienić destynację towarów w przypadku braku zapłaty zgodnie z warunkami umowy sprzedaży, nie można mówić, że Kupujący już po przekazaniu towaru przewoźnikowi, dysponuje towarami jak właściciel. Bowiem dopiero po całkowitej zapłacie za towar przez Kupującego, Wnioskodawca przekazuje dokumenty uprawniające do odbioru towaru przez Kupującego. Informacja o warunkach dostawy CFR, czy CIF zamieszczona w treści faktury jest jedynie bazą do określenia ceny towaru. Faktyczne przekazanie praw Kupującemu do rozporządzania towarem jak właściciel następuje po dokonaniu zapłaty całkowitej kwoty wynagrodzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przedmiotowym stanem faktycznym, jeśli płatność ze strony kontrahenta jest określona następująco:

·zaliczka przed wydaniem towaru z magazynu,

·pozostała wartość wynagrodzenia należna przed dopłynięciem statku z towarem, najczęściej określona jako np. 7 dni przed ETA, czyli przed wejściem statku do portu, na podstawie, której to wpłaty są przekazywane dokumenty uprawniające Kupującego do obioru towaru

to obowiązek podatkowy powstaje:

·w dacie otrzymania zaliczki,

·w dacie zapłaty pozostałej części wynagrodzenia.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że zdaniem Wnioskodawcy, informacje zawarte na fakturach o warunkach dostawy CFR lub CIF nie oznaczają obowiązku rozpoznania momentu podatkowego w VAT w eksporcie towarów z chwilą ich przekazania przewoźnikowi, lecz zgodnie z przedmiotowym stanem faktycznym, jeśli płatność ze strony kontrahenta jest określona następująco:

1.zaliczka przed wydaniem towaru z magazynu,

2.pozostała wartość wynagrodzenia należna przed dopłynięciem statku z towarem, najczęściej określona jako np. 7 dni przed ETA, czyli przed wejściem statku do portu, na podstawie, której to wpłaty są przekazywane dokumenty uprawniające Kupującego do obioru towaru

to obowiązek podatkowy powstaje:

·dla punktu 1. w dacie otrzymania zaliczki,

·dla punktu 2. w dacie zapłaty pozostałej części wynagrodzenia.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.; dalej jako: „ustawa”):

Z definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy wynika, że:

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 8 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Według art. 7 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 19a ust. 1 ustawy:

Art. 19a ust. 8 ustawy stanowi:

Przechodząc do kwestii objętej zakresem zadanego pytania należy zauważyć, że dla celów powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. Dokonanie dostawy towarów następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, w wyniku którego podmiot ten uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. Odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie – w istocie rzeczy – praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Należy wskazać, że reguły INCOTERMS (International Commercial Terms), tj. zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki sprzedaży, których stosowanie jest szeroko przyjęte na całym świecie. Reguły te regulują kwestie podziału kosztów, ryzyka oraz obowiązków pomiędzy sprzedającym i kupującym, związanych z dostawą towaru w handlu międzynarodowym. W każdym kontrakcie handlowym niezbędne jest ustalenie, która ze stron tego kontraktu – kupujący czy sprzedający – zajmie się organizacją transportu towaru, poniesie jego koszty, a także ryzyko z nim związane. Aby uniknąć każdorazowego uzgadniania szczegółów kontraktu w tym zakresie, można dla ułatwienia posłużyć się typowymi, ujednoliconymi w skali międzynarodowej klauzulami kontraktowymi, czyli np. INCOTERMS. Ułatwiają one i przyspieszają zawieranie umów oraz dają większą gwarancję prawidłowości obrotu handlowego niż indywidualnie ustalone warunki dostaw. W znaczący sposób redukują nieporozumienia wynikające z braku precyzyjnej znajomości praktyk handlowych oraz określają odpowiedzialność każdej ze stron w sposób prosty, bezpieczny i zrozumiały. Zatem reguły INCOTERMS opisują czynności, koszty i ryzyko związane z dostawą towaru od sprzedających do kupujących.

Odnosząc się do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy, wskazać należy, że regulacje ustawy o VAT nie przewidują szczególnych zasad powstawania obowiązku podatkowego dla eksportu towarów. W tym wypadku obowiązuje zasada ogólna, wyrażona w art. 19a ust. 1 ustawy, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje w momencie dokonania dostawy towarów, rozumianej jako ekonomiczne przeniesienie władztwa nad towarami.

Przy tym odstępstwo od zasady ogólnej zawartej art. 19a ust. 1 ustawy ma miejsce wówczas, gdy przed dostawą towarów zostanie dokonana całość lub część zapłaty (nastąpi zapłata zaliczki lub zaliczek). W takim przypadku, stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty. Powyższe oznacza, że również w przypadku eksportu towarów, gdy przed dokonaniem dostawy otrzymano całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania, w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W analizowanej sprawie, w przypadku eksportu towarów, gdy dostawa towarów jest poprzedzona częściową zapłatą (zaliczką) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty, stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy w sytuacji, gdy zgodnie z warunkami umowy sprzedaży przeniesienie na kontrahenta prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje pod warunkiem otrzymania całego wynagrodzenia, to uznać należy, że w stosunku do pozostałej części zapłaty otrzymanej przed dostawą towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania, na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2022 r., poz. 329, z późn. zm.; (dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·     w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).