Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 czerwca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 czerwca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo, pismem z 17 lipca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X S.A. z siedzibą w Y. (dalej: „Spółka”, lub „Wnioskodawca”) należy do Grupy Kapitałowej X S.A.– jednej z wiodących grup (…).

W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zajmuje się m.in. realizacją prac badawczo-rozwojowych, ukierunkowanych na rozwój innowacyjnych technologii i rozwiązań wykorzystywanych w branży (…) (dalej: „Działalność B+R”). W jej ramach, Spółka realizowała oraz będzie realizować projekty o charakterze badawczo-rozwojowym (dalej: „Projekty”), obejmujące tworzenie nowych oraz istotnie ulepszonych istniejących produktów, procesów i technologii. Celem tych działań, jest zwiększenie poziomu innowacyjności i konkurencyjności, a także usprawnienie wewnętrznych narzędzi i procesów wykorzystywanych przez pracowników Spółki.

W ramach Działalności B+R, Spółka ponosi różnego rodzaju koszty, w tym wydatki, o których mowa w art. 18d ust. 2 oraz 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). W szczególności, w celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę oraz umów cywilnoprawnych (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym, Spółka ponosi na rzecz poszczególnych Specjalistów B+R koszty:

- należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT”), oraz koszty sfinansowanych przez Spółkę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 350 z późn. zm., dalej: „ustawa o SUS”), składki z tytułu powyższych należności, w części finansowanej przez Spółkę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a także

- należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o SUS, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

(dalej łącznie jako: „Koszty B+R”).

W odniesieniu do Projektów, w ramach których Spółka poniosła, bądź ponosi Koszty B+R, przyjęto następujące podejście w zakresie ujmowania tych kosztów:

1. W odniesieniu do części Projektów, Spółka ujmowała/ujmuje wydatki związane z zakończonymi Projektami jako koszty uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, tj. odpisy od projektów zakończonych i wpisanych do rejestru wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „WNiP”), a następnie amortyzowanych zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy o CIT), przy czym, Projekty te spełniają warunki, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 lit. a-c ustawy o CIT (dalej: „Wariant 1”).

2. W odniesieniu do części Projektów, Koszty B+R zostały już ujęte w księgach rachunkowych i podlegały amortyzacji dla celów rachunkowych (zostały przyjęte do użytkowania dla celów rachunkowych na podstawie dokumentów OT), ale nie zostały jeszcze rozpoznane w kosztach uzyskania przychodów. Spółka rozważa ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, tj. jednorazowo w roku podatkowym, w którym Projekty zostały zakończone (dalej: „Wariant 2”).

3. W odniesieniu do części Projektów, Koszty B+R nie są jeszcze amortyzowane dla celów rachunkowych, (nie zostały przyjęte do użytkowania na podstawie dokumentów OT) oraz nie zostały jeszcze rozpoznane w kosztach uzyskania przychodów. Spółka rozważa ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, tj. jednorazowo w roku podatkowym, w którym Projekty zostaną zakończone (dalej: „Wariant 3”).

4. W odniesieniu do części Projektów, Koszty B+R są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym zostały poniesione zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT (dalej: „Wariant 4”).

W związku z planowanym skorzystaniem z ulgi badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 18d–18e ustawy o CIT (dalej: „ulga B+R”), Spółka powzięła wątpliwość, czy w przypadku wyboru jednej z przewidzianych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, metod rozpoznania kosztów prac rozwojowych jako kosztów uzyskania przychodów – tj.:

• ujęcia w miesiącu poniesienia (art. 15 ust. 4a pkt 1),

• metody jednorazowego ujęcia (art. 15 ust. 4a pkt 2) lub

• metody amortyzacji (art. 15 ust. 4a pkt 3)

– możliwe jest skorzystanie z odliczenia w ramach ulgi B+R, a jeżeli tak, to czy zastosowanie znajdzie intensywność odliczenia właściwa dla danego rodzaju kosztu w roku rozpoznania jako koszt uzyskania przychodów, obecnie (począwszy od 1 stycznia 2022 r.) 200% dla Kosztów B+R, zgodnie z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, niezależnie od roku poniesienia danego wydatku w ramach poszczególnych Wariantów 1-4.

Końcowo, Spółka wskazuje, iż:

• prowadzona przez Spółkę Działalność B+R nie stanowiła, nie stanowi i nie będzie stanowić badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,

• w ewidencji rachunkowej, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, Spółka wyodrębniła i/lub wyodrębni w przyszłości koszty Działalności B+R,

• w przypadku, gdyby Spółka uzyskiwała przychody z zysków kapitałowych, w rozumieniu art. 7b ustawy o CIT i w latach następnych będzie uzyskiwać takie przychody, to odliczeń z tytułu ulgi B+R Spółka zamierza dokonywać tak, iż kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie przekroczy kwoty dochodu uzyskanego przez Spółkę z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych,

• Spółka nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia lub decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji,

• Spółka zamierza odliczyć w ramach ulgi B+R Koszty B+R zgodnie z art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT,

• Spółka nie posiadała i nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, ani nie jest jednostką naukową,

• w przypadku, gdy Spółka zaliczy do Kosztów B+R wydatki związane z wynagrodzeniem pracowników realizujących prace badawczo-rozwojowe, Spółka zastosuje proporcję wynikającą z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, w części w jakiej proporcja ta będzie zasadna.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone przez niego Koszty B+R, rozliczone zgodnie z Wariantem 1, mogą zostać objęte ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, prawidłowo postąpi przyjmując limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu wymienionego w ust. 2 pkt 1-4a, obowiązujące w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od WNiP, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 2, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, w momencie zakończenia Projektu, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, ma prawo zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu wymienionego w ust. 2 pkt 1-4a, obowiązujące w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów?

3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 3, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie zakończenia Projektu, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, ma prawo zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu wymienionego w ust. 2 pkt 1-4a, obowiązujące w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów?

4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w odniesieniu do Projektów, dla których ponoszone Koszty B+R rozliczane są zgodnie z Wariantem 4, Wnioskodawca jest uprawniony do objęcia tych kosztów ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, z zastosowaniem limitów odliczenia określonych w art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT w roku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone przez niego Koszty B+R, rozliczone zgodnie z Wariantem 1 mogą zostać objęte ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, prawidłowo postąpi przyjmując limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu wymienionego w ust. 2 pkt 1-4a, obowiązujące w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od WNiP, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

2. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 2, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT w momencie zakończenia Projektu, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, ma prawo zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

3. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 3, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie zakończenia Projektu, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, powinien zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3ustawy o CIT odrębnie dla każdego rodzaju kosztu w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

4. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca, w odniesieniu do Projektów, dla których Koszty B+R rozliczane są zgodnie z Wariantem 4, jest uprawniony do objęcia tych kosztów ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, oraz do zastosowania limitów odliczenia określonych w art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT w roku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy dotyczące ulgi B+R

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z brzmieniem przepisów art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy o CIT, badania naukowe definiowane w art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, jako badania podstawowe i badania aplikacyjne należy rozumieć odpowiednio zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2024 r. poz. 1571 z późn. zm., dalej: „ustawa PSWiN”). W konsekwencji, na gruncie znowelizowanego art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe to:

a) badania podstawowe – rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,

b) badania aplikacyjne – rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzenie do nich znaczących ulepszeń.

Z kolei w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, znowelizowanego razem z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy PSWiN. Tym samym, prace rozwojowe na gruncie ustawy o CIT, oznaczają działalność obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Z kolei w myśl art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się:

1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu;

2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

2a. nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych;

3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;

4. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;

4a. nabycie usługi wykorzystania aparatury naukowo-badawczej wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli zakup usługi nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4;

5. koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:

a. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,

b. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,

c. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,

d. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

Stosownie do art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Przy czym, przepis art. 18d ust. 3a ustawy o CIT, odnosi się do podatników posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2474).

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Kosztów B+R, które zostały zaliczone do wartości początkowej WNiP oraz są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy o CIT, Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia tych kosztów do kosztów kwalifikowanych na potrzeby ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego, powszechnie przyjmuje się aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• musi zostać właściwie udokumentowany,

• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W zakresie momentu potrącalności kosztów, zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 4–4h ustawy o CIT. W szczególności, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem m.in. art. 15 ust. 4a, uważa się dzień, na który koszt ten został ujęty w księgach rachunkowych, na podstawie faktury lub innego dowodu. Jednakże w przypadku kosztów prac rozwojowych, ustawodawca wprowadził szczególne zasady rozliczania, właśnie w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, podatnicy mogą zaliczać koszty prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów według jednej z trzech metod:

1) w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo

2) jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo

3) poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Ustawodawca nie wskazuje, że podatnik musi stosować jednolity sposób rozliczania wszystkich kosztów prac rozwojowych, co oznacza, że może on dowolnie - spośród form rozliczenia wskazanych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT - wybrać odpowiednią metodę zaliczenia kosztów prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do każdego projektu z osobna.

W przypadku wyboru metody rozliczenia kosztów prac rozwojowych poprzez odpisy amortyzacyjne, zastosowanie znajduje art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, który umożliwia objęcie ulgą B+R odpisów amortyzacyjnych od WNiP w postaci kosztów prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym. Warunkiem jest ustalenie proporcji, w jakiej w wartości początkowej tych składników majątku pozostają koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1–4a oraz ust. 3a pkt 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, za WNiP mogą zostać uznane prace rozwojowe, jeżeli:

a) produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz

b) techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz

c) z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.

Spełnienie tych przesłanek jest warunkiem uznania nakładów poniesionych na prace rozwojowe za składnik majątku podlegający amortyzacji podatkowej.

W związku z powyższym, odpisy amortyzacyjne od takich WNiP mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R, o ile spełnione są warunki wynikające z art. 16b ust. 2 pkt 3 lit. a-c ustawy o CIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektora KIS”) z 6 listopada 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.488.2023.1.AZ,

• interpretacja Dyrektora KIS z 12 lutego 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.568.2019.1.APO,

• interpretacja Dyrektora KIS z 6 maja 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.59.2022.1.IM.

Zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku WNiP, w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się dokonywane od tego WNiP odpisy amortyzacyjne w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w art. 18d ust. 2 pkt 1–4a lub ust. 3a pkt 2 ustawy o CIT.

W przypadku Kosztów B+R, które zostały skapitalizowane jako element wartości początkowej WNiP, a następnie rozliczane są podatkowo poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy o CIT, Spółka stoi na stanowisku, że proporcja, o której mowa w art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, powinna uwzględniać intensywność odliczenia właściwą dla danego rodzaju kosztu, określoną w art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT.

Zgodnie z dyspozycją art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a-200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, intensywność odliczenia zależy od rodzaju kosztu kwalifikowanego oraz statusu podatnika, a nie od formy jego rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów. Tym samym, brak jest podstaw do różnicowania prawa do zastosowania przewidzianej ustawowo intensywności (tj. odpowiednio 100% lub 200%) w zależności od tego, czy dany koszt został odliczony jednorazowo czy też w inny sposób.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że w przypadku gdy poniesione Koszty B+R zostały zaliczone do wartości początkowej WNiP oraz są rozliczane podatkowo poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy o CIT, prawidłowe będzie – dla celów obliczenia kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT – zastosowanie limitu określonego w art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, właściwego dla każdego rodzaju kosztu składającego się na wartość początkową WNiP, obowiązującego w roku podatkowym, w którym dokonywane są odpisy amortyzacyjne zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych prac rozwojowych.

Spółka podkreśla, że taka wykładnia przepisów znajduje potwierdzenie w aktualnej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych, w tym w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 6 listopada 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.488.2023.1.AZ, w której wskazano:

„W związku z powyższym, Wnioskodawca uznaje, że prawidłowe jest stanowisko zgodnie z którym Wnioskodawca ponosząc koszty kwalifikowane (koszty osobowe w postaci wynagrodzeń dla osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową Wnioskodawcy) wskazane w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a, które zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4a pkt 3 uCIT (tj. poprzez odpisy amortyzacyjne wartości niematerialnych i prawnych), powinien tak wskazane koszty zaliczać do kosztów uzyskania przychodów z uwzględnieniem proporcji wskazanej w art. 18d ust. 7 pkt 3 uCIT.”

Analogiczne stanowisko zaprezentowano również w interpretacji Dyrektora KIS z 28 lipca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.285.2023.2.ZK.

Spółka zauważa również, że art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, nie zawiera żadnych przepisów wyłączających możliwość zastosowania właściwej intensywności odliczenia do kosztów kwalifikowanych ujętych w wartości początkowej WNiP i rozliczanych poprzez odpisy amortyzacyjne. Tym samym, jakakolwiek interpretacja wyłączająca prawo do zastosowania podwyższonego limitu do danej kategorii kosztów wyłącznie ze względu na sposób ich rozliczenia (tj. poprzez amortyzację zamiast ujęcia jednorazowego lub miesięcznego), byłaby sprzeczna z literalnym brzmieniem przepisu oraz zasadą równości podatników stosujących różne – prawnie dopuszczalne – metody ujmowania kosztów prac rozwojowych.

Taka wykładnia byłaby również niezgodna z celem wprowadzenia przepisów o uldze B+R, którym było stworzenie równego i elastycznego systemu zachęt podatkowych dla podmiotów inwestujących w innowacje – niezależnie od przyjętej przez nich polityki księgowo-podatkowej w zakresie ujmowania wydatków na prace rozwojowe.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym ponoszone przez niego Koszty B+R, rozliczone zgodnie z Wariantem 1 mogą zostać objęte ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia kosztów, o których mowa w art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, prawidłowo postąpi przyjmując limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu wymienionego w ust. 2 pkt 1-4a, obowiązujące w roku zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od WNiP, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

Ad. 2

W świetle powyższego, powszechnie przyjmuje się aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• musi zostać właściwie udokumentowany,

• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów:

• w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo

• jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo

• poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Zastosowanie jednej z tych metod pozostaje do wyboru przez podatnika, co potwierdza zarówno literalna treść przepisu (sformułowanie „mogą”), jak i przytoczone poniżej jednolite stanowisko organów podatkowych. Brak jest przy tym jakichkolwiek ograniczeń w zakresie możliwości wyboru metody.

W związku z tym, jeżeli Spółka poniosła koszty prac rozwojowych, ujęła je w ewidencji rachunkowej, ale nie zaliczyła ich jeszcze do kosztów uzyskania przychodów, to – w przypadku zakończenia tych prac rozwojowych – poniesione koszty może jednorazowo rozpoznać jako koszt uzyskania przychodu w dacie zakończenia Projektu, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT.

Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS dnia 21 września 2021 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.298.2021.1.PC.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik osiągający przychody inne niż z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania koszty kwalifikowane poniesione na działalność badawczo-rozwojową, o ile spełnione są przesłanki wskazane w przepisach, w tym w szczególności warunek, że koszty te zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz nie zostały podatnikowi zwrócone ani odliczone na podstawie innych przepisów. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane – tj. w którym zostały one rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów.

W przypadku kosztów prac rozwojowych, ustawa przewiduje możliwość rozpoznania ich podatkowo na jeden z trzech sposobów wskazanych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT – m.in. jednorazowo w roku zakończenia prac rozwojowych. Przepis nie uzależnia prawa do skorzystania z ulgi B+R ani wysokości odliczenia od wybranej przez podatnika metody rozpoznania kosztów prac rozwojowych w kosztach uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w licznych interpretacjach indywidualnych Dyrektora KIS, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 14 maja 2024 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.155.2024.1.AZ,

• interpretacji indywidualnej z 31 października 2022 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.759.2022.1.ZK.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 2, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT w momencie zakończenia Projektu, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, ma prawo zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT odrębnie dla każdego rodzaju kosztu w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

Ad. 3

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego, powszechnie przyjmuje się aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• musi zostać właściwie udokumentowany,

• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W odniesieniu do momentu potrącalności kosztów, co do zasady zastosowanie znajduje art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień jego ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury lub innego dowodu. Jednakże, ustawodawca wprowadził szczególne zasady w odniesieniu do kosztów prac rozwojowych, wskazane w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na jeden z trzech sposobów:

1) w miesiącu poniesienia albo proporcjonalnie przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy,

2) jednorazowo w roku podatkowym, w którym prace rozwojowe zostały zakończone,

3) poprzez odpisy amortyzacyjne od wytworzonych wartości niematerialnych i prawnych.

Wybór jednej z powyższych metod pozostaje w gestii podatnika, co potwierdza literalne brzmienie przepisu – poprzez użycie słowa „mogą” – oraz jednolita linia interpretacyjna organów podatkowych. Ustawodawca nie uzależnił zastosowania którejkolwiek z metod od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, a jedynie od charakteru wydatku jako kosztu prac rozwojowych i momentu zakończenia tych prac.

W związku z tym, w przypadku, gdy Spółka poniosła Koszty B+R w ramach Projektów, które nie są jeszcze amortyzowane dla celów rachunkowych, (nie zostały przyjęte do użytkowania na podstawie dokumentów OT), oraz nie zostały jeszcze rozpoznane w kosztach uzyskania przychodów – możliwe będzie ich jednorazowe rozpoznanie jako kosztów uzyskania przychodów w dacie zakończenia Projektu, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik osiągający przychody inne niż z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania koszty kwalifikowane poniesione na Działalność B+R, o ile spełnione są przesłanki wskazane w przepisach, w tym w szczególności warunek, że koszty te zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz nie zostały podatnikowi zwrócone ani odliczone na podstawie innych przepisów. Odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane – tj. w którym zostały one rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów.

W przypadku kosztów prac rozwojowych, ustawa przewiduje możliwość rozpoznania ich podatkowo w jeden z trzech sposobów wskazanych w art. 15 ust. 4a ustawy o CIT – m.in. jednorazowo w roku zakończenia prac rozwojowych. Przepis nie uzależnia prawa do skorzystania z ulgi B+R ani wysokości odliczenia od wybranej przez podatnika metody rozpoznania kosztów prac rozwojowych w kosztach uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, intensywność odliczenia zależy od rodzaju kosztu kwalifikowanego oraz statusu podatnika a nie od formy jego rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów. Tym samym, brak jest podstaw do różnicowania prawa do zastosowania przewidzianej ustawowo intensywności (tj. odpowiednio 100% lub 200%) w zależności od tego, czy dany koszt został odliczony jednorazowo czy też w inny sposób.

Stanowisko to znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora KIS, m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 14 maja 2024 r. o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.155.2024.1.AZ,

• interpretacji indywidualnej z 31 października 2022 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.759.2022.1.ZK.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku Kosztów B+R rozliczonych zgodnie z Wariantem 3, Wnioskodawca będzie uprawniony do ich jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w momencie zakończenia Projektu, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT, a przy ustalaniu wysokości odliczenia tych kosztów w ramach ulgi B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, powinien zastosować limity wynikające z art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, odrębnie dla każdego rodzaju kosztu w roku jego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania tych Projektów.

Ad. 4

Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych może odliczyć od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. W kolejnych przepisach ustawy, ustawodawca wskazuje zamknięty katalog kosztów, które mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, obejmujący m.in. wynagrodzenia pracowników, nabycie materiałów i surowców, ekspertyzy, opinie, usługi doradcze, a także amortyzację wartości niematerialnych i prawnych powstałych w wyniku zakończonych prac rozwojowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, warunkiem skorzystania z ulgi jest, aby koszty te nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie ani nie zostały wcześniej odliczone od podstawy opodatkowania. Dodatkowo, na podstawie art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym koszty zostały poniesione, przy czym w przypadku braku możliwości ich pełnego rozliczenia (np. z uwagi na stratę podatkową), możliwe jest ich odliczenie w kolejnych sześciu latach podatkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W świetle powyższego, powszechnie przyjmuje się aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

• musi być definitywny, a więc bezzwrotny,

• musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

• musi zostać właściwie udokumentowany,

• nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ustalając moment potrącalności kosztów, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 4a ustawy o CIT, który przewiduje trzy alternatywne metody rozliczania kosztów prac rozwojowych jako kosztów uzyskania przychodów:

1) w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo

2) jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo

3) poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Konstrukcja przepisu wskazuje jednoznacznie na swobodę podatnika w wyborze jednej z metod, niezależnie od tego, w jakim trybie koszty te są wykazywane w ewidencji rachunkowej.

W odniesieniu do bieżącego rozliczania kosztów kwalifikowanych, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT, nie ma podstaw do ograniczania prawa podatnika do skorzystania z ulgi B+R, o ile spełnione są ogólne warunki określone w art. 18d ustawy o CIT.

Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a-200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;

3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a.

W konsekwencji, skoro ponoszone przez Spółkę Koszty B+R w ramach realizowanych Projektów są lub będą rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów na bieżąco (zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 1 ustawy o CIT) i jednocześnie spełniają warunki przewidziane w art. 18d ustawy o CIT, brak jest podstaw do wyłączenia ich z możliwości objęcia ulgą B+R.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca, w odniesieniu do Projektów, dla których Koszty B+R rozliczane są zgodnie z Wariantem 4, jest uprawniony do objęcia tych kosztów ulgą B+R na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, oraz do zastosowania limitów odliczenia określonej w art. 18d ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT w roku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym zdarzeniu przyszłym i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

§ 1. Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie