Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 czerwca 2025 r., wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy mając na uwadze opisany stan faktyczny, Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych odpis aktualizujący wierzytelność należną od L. I. SRL w momencie postawienia L. I. SRL w stan likwidacji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

PPHU L. sp z.o.o. (zwana dalej także jako: „Spółka”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka jest jednym z największych europejskich dystrybutorów przędz tekstylnych i technicznych. Spółka zajmuje się produkcją, importem i dystrybucją (eksportem) przędz naturalnych i syntetycznych.

Spółka dostarcza swoje produkty na rzecz kontrahentów z Unii Europejskiej i z poza Unią Europejską.

Spółka jest jedynym udziałowcem i posiada 100% udziałów w kapitale zakładowym i w głosach w spółce L. I. SRL z siedzibą we Włoszech, (…) (zwana dalej także jako „L. I. SRL”).

L. I. SRL to osoba prawna będąca odpowiednikiem polskiej formuły spółki z o.o. przewidzianej w Kodeksie Spółek Handlowych posiadająca we Włoszech nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawych.

L. I. SRL ta w ramach swojej działalności podlega prawu Włoskiemu i zarejestrowana jest w rejestrze przedsiębiorców włoskim (...) pod numerem (…) z kapitałem zakładowym (...) EUR.

Celem powołania spółki L. I. SRL była efektywna dystrybucja i sprzedaż przędz do odbiorców znajdujących się na terytorium Włoszech. Realizując współpracę z L. I. SRL, Spółka dokonywała dostaw towarów w procedurze wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) na rzecz L. I. SRL, co Spółka dokumentowała stosownymi fakturami VAT. W związku z dokonanymi dostawami przez Spółkę na rzecz L. I. SRL i udokumentowaniem ich fakturami VAT został rozpoznany przez Spółkę przychód należny zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Żadne ze wskazanych wyżej nieuregulowanych zobowiązań L. I. SRL względem Spółki nie uległo przedawnieniu.

Pogarszająca się sytuacja gospodarcza i spadek zyskowności działalności we Włoszech spowodowało, że L. I. SRL nie jest w stanie uregulować wszystkich bieżących zobowiązań na rzecz Spółki.

Zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 35b ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości) Spółka wprowadzała do ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy 31 grudnia 2024 r., uwzględniając stopień prawdopodobieństwa zapłaty, odpis aktualizujący, w odniesieniu do:

1)należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości oraz w stosunku do których zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu – do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu-komisarzowi w postępowaniu upadłościowym lub umieszczonej w spisie wierzytelności w postępowaniu restrukturyzacyjnym;

2)należności od dłużników w przypadku oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości, jeżeli majątek dłużnika nie wystarcza lub jedynie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego – w pełnej wysokości należności;

3)należności kwestionowanych przez dłużników oraz z których zapłatą dłużnik zalega, a według oceny sytuacji majątkowej i finansowej dłużnika spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna – do wysokości niepokrytej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności;

4)należności stanowiących równowartość kwot podwyższających należności, w stosunku do których uprzednio dokonano odpisu aktualizującego – w wysokości tych kwot, do czasu ich otrzymania lub odpisania;

5)należności przeterminowanych lub nieprzeterminowanych o znacznym stopniu prawdopodobieństwa nieściągalności, w przypadkach uzasadnionych rodzajem prowadzonej działalności lub strukturą odbiorców – w wysokości wiarygodnie oszacowanej kwoty odpisu, w tym także ogólnego, na nieściągalne należności.

Spółka zamierza zakwalifikować dokonane odpisy aktualizujące wartość należności do podatkowych kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a i art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W roku 2025 planowane jest otwarcie postępowania likwidacyjnego L. I. SRL zgodnie z prawem włoskim, przeprowadzenie procesu likwidacji przez likwidatorów oraz zakończenie bytu prawnego L. I. SRL.

Pytanie

Czy mając na uwadze opisany stan faktyczny, Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych odpis aktualizujący wierzytelność należną od L. I. SRL w momencie postawienia L. I. SRL w stan likwidacji?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy Spółka będzie mieć prawo zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów dokonanych odpisów aktualizujących na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a i art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy o CIT, w związku z dokonanymi dostawami towarów na rzecz L. I. SRL po spełnieniu warunku postawienia L. I. SRL w stan otwarcia likwidacji.

Wynika to z następującej podstawy prawnej.

Zgodnie brzmieniem z art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „UCIT”), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 UCIT do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 UCIT.

Dokonując wykładni powyższego przepisu, by zakwalifikować odpis aktualizacyjny należności jako koszt uzyskania przychodu konieczne jest łączne spełnienie trzech przesłanek:

1.wierzytelność została zaliczona do przychodów należnych zgodnie z art. 12 ust. 3 UCIT, tj. zgodnie z zasadą memoriałową;

2.w stosunku do danej należności dokonano odpisu aktualizacyjnego zgodnie z art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości,

3.nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1 UCIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 UCIT nieściągalność wierzytelności, o której mowa powyżej, uznaje się za uprawdopodobnioną w szczególności jeżeli:

a)Dłużnik został postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość albo

b)Zostało otwarte postępowanie restrukturyzacyjne lub został złożony wniosek o zatwierdzenie układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu, o którym mowa w ustawie z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, lub zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c)Wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d)Wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Jak wskazano w stanie faktycznym Spółka:

-ujęła wierzytelności względem L. I. SRL jako przychody zgodnie z art. 12 ust. 3 UCIT,

-dokonała z dniem 31 grudnia 2024 roku wprowadzenia odpisu aktualizacyjnego zgodnie z art. 35b ust. 1 ustawy o rachunkowości.

Zatem po otwarciu postępowania likwidacyjnego L. I. SRL zostanie spełniona przesłanka uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności Spółki względem L. I. SRL, o której mowa w art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a UCIT czyli postawienie dłużnika w stan likwidacji.

Tym samym Wnioskodawca uważa, że po otwarciu likwidacji L. I. SRL spełniając przesłanki przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 26a i art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o CIT będzie posiadał prawo do kwalifikacji dokonanych odpisów aktualizujących jako koszt podatkowy w roku podatkowym, w którym doszło od otwarcia likwidacji L. I. SRL.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 13 listopada 2020 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.545.2020.3.AWO.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „updop”, „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Należy przy tym zauważyć, że art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera nie tylko katalog wyłączeń niektórych wydatków z kosztów uzyskania przychodów, ale pewne jego punkty stanowią, niezależnie od art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, po spełnieniu wymienionych tam warunków.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a ustawy o CIT,

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca co do zasady wyłącza z kosztów uzyskania przychodów również odpisy aktualizujące z wyjątkiem odpisów, które łącznie spełniają następujące warunki:

-są odpisami aktualizującymi wartość należności, określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.);

-dotyczą należności bądź jej części uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT;

-nieściągalność należności została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT.

Stosownie do art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT,

Należy dodać, że prawidłowe ujęcie odpisów aktualizujących wartość należności w księgach rachunkowych jest niezbędne w celu zaliczenia ich w momencie uprawdopodobnienia do kosztów uzyskania przychodów. Koszt podatkowy nie wystąpi bowiem w sytuacji uprawdopodobnienia nieściągalności należności, jeżeli nie został dokonany odpis aktualizujący tę należność, bowiem kosztem tym jest odpis aktualizujący, a nie wierzytelność czy należność, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Katalog możliwości uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o CIT ma charakter otwarty, czyli możliwe są sytuacje, gdy wierzyciel w inny sposób uprawdopodobni, że dana wierzytelność jest nieściągalna. Wobec powyższego, nieściągalność wierzytelności będzie uznana za uprawdopodobnioną w przypadkach określonych w ww. przepisie oraz gdy przesłanki uprawdopodobnienia będą miały charakter przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wskazanych w ww. przepisie. Dodać także należy, że uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności ciąży na podatniku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że termin do zaliczenia nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów ograniczony jest przepisem art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o CIT, zgodnie z którym,

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy mając na uwadze opisany stan faktyczny, Spółka może zaliczyć do kosztów podatkowych odpis aktualizujący wierzytelność należną od L. I. SRL w momencie postawienia L. I. SRL w stan likwidacji.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że:

-w związku z dokonanymi dostawami przez Spółkę na rzecz L. I. SRL i udokumentowaniem ich fakturami VAT został rozpoznany przez Spółkę przychód należny zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 3 ustawy o CIT;

-żadne ze wskazanych wyżej nieuregulowanych zobowiązań L. I. SRL względem Spółki nie uległo przedawnieniu;

-zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości (art. 35b ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości) Spółka wprowadzała do ksiąg rachunkowych na dzień bilansowy 31 grudnia 2024 r., uwzględniając stopień prawdopodobieństwa zapłaty, odpis aktualizujący od tych należności;

-w roku 2025 planowane jest otwarcie postępowania likwidacyjnego L. I. SRL zgodnie z prawem włoskim, przeprowadzenie procesu likwidacji przez likwidatorów oraz zakończenie bytu prawnego L. I. SRL.

Z powyższego wynika, że po otwarciu postępowania likwidacyjnego L. I. SRL zostanie spełniona przesłanka uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności Spółki względem L. I. SRL, o której mowa w art. 16 ust. 2a pkt 1 lit. a ustawy o CIT, czyli postawienie dłużnika w stan likwidacji.

Zatem, odpisy aktualizujące należności zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów w dacie łącznego spełnienia dwóch warunków:

-dokonanie odpisu aktualizującego wartość należności (w ujęciu rachunkowym),

-udokumentowanie prawdopodobieństwa nieściągalności wierzytelności (nieprzedawnionej, uprzednio zaliczonej do przychodów należnych).

Gdy warunki powyższe zostaną spełnione w różnych latach podatkowych, zaliczenie należności do kosztów uzyskania przychodów będzie możliwe w roku podatkowym, w którym spełniony zostanie drugi z warunków. Jednakże, gdy nieściągalność wierzytelności została uprawdopodobniona wcześniej niż dokonano jej ewidencyjnego odpisania, to odpisaną wierzytelność zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym nastąpił odpis aktualizujący wierzytelności jako nieściągalnej.

Tym samym, po otwarciu likwidacji L. I. SRL spełniając przesłanki przewidziane w art. 16 ust. 1 pkt 26a i art. 16 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o CIT, będą Państwo posiadać prawo do kwalifikacji dokonanych odpisów aktualizujących jako koszt podatkowy w roku podatkowym, w którym doszło od otwarcia likwidacji L. I. SRL.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.