Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 kwietnia 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wymianę trzech wind w budynku prawidłowo mogą zostać uznane za wydatki zwiększające wartość początkową środka trwałego, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

(…) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: „Wnioskodawca” lub „Podatnik”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: ustawa o CIT) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest w głównej mierze (…)

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowych położonych (…), dla których Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą nr: (…) oraz (…). Na przedmiotowych nieruchomościach usytuowany jest budynek – „Centrum Handlowe (…)”, będący galerią handlową w której zlokalizowane jest (...) sklepów (dalej: „CH (…)”).

W budynku znajdują się windy: trzy z nich stanowią część składową środka trwałego - budynku galerii. W ramach pierwotnego określenia wartości początkowej CH (…), zaliczono je w wartość początkową środka trwałego.

Z uwagi na wyeksploatowanie posiadanych urządzeń Wnioskodawca dokonał wymiany tych trzech wind towarowych. Wymiana wind towarowych jest zgodna z aktualnymi wymaganiami technicznymi wynikającymi z obowiązujących przepisów prawa budowlanego oraz norm technicznych dotyczących instalacji dźwigów w obiektach handlowych.

Celem wymiany wind było przede wszystkim ulepszenie środka trwałego poprzez zastosowanie nowocześniejszych, bezpieczniejszych rozwiązań technologicznych, a także zapewnienie ciągłości operacyjnej budynku jako obiektu handlowego. Nowe modele wind charakteryzują się zbliżoną funkcjonalnością dla użytkownika, natomiast różnice wynikają z charakterystyki technologicznej tych wind. Zainstalowane windy są szybsze - prędkość zwiększona z 0,63 m/s na 1m/s (dwie windy) oraz z 0,47m/s na 1m/s (jedna winda). Ponadto, dwie z trzech wind mają zwiększoną nośność - w przypadku dwóch wind z 1600kg na 2000kg, trzecia winda pozostaje z taką samą nośnością ok. 600kg. Nadal są to windy do obsługi towarowej obiektu handlowego.

Windy w poprzedniej wersji technologicznej miały już ponad 20 lat i nie są już obecnie produkowane, zatem nie jest możliwe zastąpienie „starych” wind na obiekcie identycznymi modelami o identycznych parametrach. Stare modele wind to tzw. windy „olejowe” i do ich obsługi wymagane było również zagospodarowanie części powierzchni budynku pod maszynownie. Tym samym, ze względu na wstawienie wind elektrycznych Spółka nie będzie musiała korzystać z maszynowni. Tym samym Spółka odzyska kilka-kilkanaście m2 powierzchni, którą będzie mogła wynająć lub w inny sposób wykorzystać.

Wnioskodawca chce zakwalifikować poniesione wydatki jako ulepszenie istniejącego środka trwałego – budynku CH (…). Zdaniem Spółki, wydatki z tytułu wymiany wind towarów spowodują zwiększenie wartości początkowej budynku, co w konsekwencji wpłynie na wielkość odpisów amortyzacyjnych dokonywanych przez Wnioskodawcę.

Pytanie Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wymianę trzech wind w budynku – zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym – prawidłowo mogą zostać uznane za wydatki zwiększające wartość początkową środka trwałego, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy występują przesłanki, aby uznać powołane wydatki na wymianę trzech wind w budynku jako wydatki na ulepszenie środka trwałego. Wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej budynku w wyniku zastosowania nowocześniejszych i wydajniejszych rozwiązań technologicznych, co spełnia przesłanki ulepszenia środka trwałego, zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. W konsekwencji powyższe wydatki będą rozliczane jako koszt uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne.

Uzasadnienie:

W ocenie Wnioskodawcy zakres prac opisanych w stanie faktycznym (wymiana trzech wind) wskazuje, iż ich zasadniczym celem jest ulepszenie istniejącego środka trwałego, tym samym zwiększenie jego wartości początkowej.

Na podstawie art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, za ulepszenie środka trwałego uznaje się wydatki poniesione na jego przebudowę, rozbudowę, modernizację, rekonstrukcję lub adaptację, jeżeli powodują wzrost wartości użytkowej tego środka w stosunku do wartości z dnia przyjęcia go do używania. W świetle powyższego przepisu, istotą ulepszenia jest zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego w wyniku wprowadzenia zmian mających charakter jakościowy lub ilościowy.

Wnioskodawca wskazuje, że wymiana wind towarowych w budynku CH (…), opisana w stanie faktycznym, spełnia kryteria modernizacji środka trwałego, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Zgodnie z definicją „modernizacji” zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pojęcie to oznacza „unowocześnienie czegoś, dostosowanie do współczesnych wymagań lub standardów”. Dokonana wymiana wind ma na celu unowocześnienie istniejących urządzeń poprzez zastosowanie nowocześniejszych rozwiązań technologicznych, które spełniają aktualne normy techniczne oraz wymogi prawne.

Zastąpienie dotychczasowych wind modelami charakteryzującymi się zwiększoną prędkością oraz nośnością przyczynia się do wzrostu wartości użytkowej budynku. Dzięki temu nieruchomość będzie bardziej efektywnie pełnić swoją funkcję jako obiekt handlowy, co jest kluczowe dla jej bieżącej eksploatacji i przyszłej rentowności. Wymiana wind, choć konieczna z uwagi na brak dostępności identycznych modeli na rynku, nie zmienia funkcji środka trwałego, lecz podnosi jego standard techniczny.

Nowe urządzenia przyczyniają się również do poprawy trwałości i niezawodności systemów transportu wewnętrznego, co ma bezpośredni wpływ na komfort i bezpieczeństwo najemców oraz klientów CH (…). Działania te nie mają na celu przywrócenia pierwotnego stanu technicznego (co charakteryzowałoby remont), lecz wprowadzają ulepszenia, które zwiększają wartość środka trwałego w ujęciu użytkowym.

Z uwagi na charakter inwestycji, polegający na zastąpieniu istniejących urządzeń nowoczesnymi rozwiązaniami o lepszych parametrach technicznych, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że poniesione wydatki należy zakwalifikować jako ulepszenie środka trwałego. Wydatki te spełniają kryteria ustawowe, gdyż powodują trwałe zwiększenie wartości użytkowej budynku w stosunku do stanu z dnia przyjęcia go do używania.

W kontekście powyższego, warto odwołać się do orzecznictwa sądów administracyjnych oraz interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS), które potwierdzają stanowisko Wnioskodawcy. Przykładowo, w wyroku NSA w Łodzi z 4 grudnia 2020 r. (sygn. akt I SA/Łd 312/01) Sąd stwierdził, że: ustalenie, że dany środek trwały został poddany przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji jest tylko pierwszą przesłanką zwiększenia wartości początkowej środka trwałego o wydatki poniesione na ulepszenie musi być spełniona jeszcze jedna przesłanka: wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia tego środka do używania.

Ulepszenie środka trwałego polega zatem na dokonywaniu nakładów na tenże środek, które powodują wzrost wartości użytkowej tego środka. W analizowanym przypadku, wymiana wind przyczynia się do zwiększenia efektywności funkcjonalnej budynku a także powiększenia dostępnej powierzchni użytkowej na potrzeby działalności (poprzez brak konieczności istnienia maszynowni), co potwierdza zasadność zaliczenia wydatków do kosztów ulepszenia – zwiększenia wartości początkowej ŚT.

Podobne stanowisko zaprezentowano w interpretacji indywidualnej DKIS z 7 listopada 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.595.2023.1.DW), w której organ potwierdził, że o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac. Wymiana wind w budynku CH (…), prowadząca do poprawy efektywności transportu towarowego, wpisuje się w definicję modernizacji. Tym samym oznacza ulepszenie składnika majątku (budynku).

Dodatkowo należy podkreślić, że zgodnie z treścią art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Wnioskodawca podkreśla, że koszt wymiany wind przekracza 10.000,00 zł i powoduje wzrost wartości użytkowej budynku.

Z perspektywy użytkowników nieruchomości (najemców i klientów) wymiana wind jest neutralna (zasada działania wind jednak nie różni się w każdym przypadku dla użytkowników generalnie), ale z perspektywy technicznej podnosi standard budynku (zwiększone parametry wskazane w stanie faktycznym), co potwierdza, że wydatki te nie mogą być traktowane jako remont. Jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 13 grudnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 477/17), istotą remontu jest jedynie wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej, stanowiącej cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego, powiększoną o koszty jego ulepszenia. Wydatki na remont mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że efektem wykonanych prac, nie jest zwiększenie wartości technicznej, użytkowej, a konsekwencji - wartości początkowej środka trwałego, stanowiącej podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że za remont należy uznawać wyłącznie działania zmierzające do przywrócenia pierwotnej funkcjonalności środka trwałego, podczas gdy modernizacja oznacza wprowadzenie zmian polepszających jego parametry użytkowe. Przedmiotowa wymiana wind znacząco polepsza parametry użytkowe budynku.

Wymiana wind w CH (…) spełnia wszystkie przesłanki ulepszenia środka trwałego określone w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Zastosowanie nowocześniejszych modeli wind, które charakteryzują się lepszymi parametrami technicznymi (prędkość, nośność), prowadzi do wzrostu wartości użytkowej budynku. Wydatki te należy zatem rozliczać poprzez zwiększenie wartości początkowej środka trwałego, co znajduje odzwierciedlenie w kolejnych odpisach amortyzacyjnych.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że modernizacja środka trwałego w postaci wymiany wind wpisuje się również w praktyki rynkowe związane z utrzymaniem i rozwojem infrastruktury komercyjnej.

W kontekście budynków takich jak CH (…), utrzymanie konkurencyjności na rynku wynajmu powierzchni handlowej wymaga inwestycji w nowoczesne technologie, które podnoszą standard obiektu i zwiększają jego atrakcyjność dla najemców. Zastosowanie urządzeń o wyższej prędkości i nośności przyczynia się do skrócenia czasu transportu towarów, co bezpośrednio przekłada się na efektywność operacyjną najemców.

Warto również podkreślić, że nowoczesne windy towarowe są bardziej energooszczędne, co prowadzi do zmniejszenia kosztów eksploatacyjnych obiektu w dłuższym okresie. Takie oszczędności stanowią dodatkowy argument przemawiający za zaliczeniem poniesionych wydatków do ulepszenia środka trwałego, ponieważ pozytywnie wpływają na całkowity koszt utrzymania budynku. W opinii Wnioskodawcy, wydatki związane z wymianą wind są zatem uzasadnione nie tylko technicznie, ale również ekonomicznie.

Jak wskazuje praktyka stosowania art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ważnym kryterium oceny kwalifikacji wydatków jest trwały charakter wprowadzonych ulepszeń. W analizowanym przypadku, nowe windy są projektowane z myślą o wieloletniej eksploatacji, co świadczy o długofalowym wpływie inwestycji na wartość użytkową budynku. Jest to zgodne z założeniami przepisu, który kładzie nacisk na zwiększenie funkcjonalności środka trwałego.

Podsumowując, wymiana wind w CH (…) jest działaniem zgodnym z obowiązującymi normami prawnymi oraz najlepszymi praktykami zarządzania infrastrukturą komercyjną. Planowane prace przyniosą wymierne korzyści zarówno właścicielowi budynku, jak i jego użytkownikom, co potwierdza, że są to wydatki na ulepszenie środka trwałego, a nie zwykły remont. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki te powinny zostać rozliczone poprzez zwiększenie wartości początkowej budynku i uwzględnione w kolejnych odpisach amortyzacyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Powyższa definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Z tej przyczyny przy kwalifikacji danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów konieczne jest każdorazowe zbadanie, czy koszt ten pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (lub możliwością ich osiągania) albo służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty

-zzasobów majątkowych podatnika,

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT zawiera katalog, w którym ustawodawca określił wydatki, które pomimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Składniki majątku stanowiące środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zostały wymienione przez ustawodawcę w art. 16a-16c ustawy o CIT.

I tak, z art. 16a ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c,

W myśl art. 16d ust. 1 ustawy o CIT:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT:

Natomiast art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi, że:

Zgodnie natomiast z art. 16k ust. 1 ustawy o CIT:

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

-przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

-rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

-rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

-adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

-modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków jako poniesionych na ulepszenie środka trwałego należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego do spraw budowlanych, który w oparciu o stosowne dokumentacje, oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Jak wynika z treści wniosku są Państwo użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowych położonych (…), na których usytuowany jest budynek – „Centrum Handlowe (…)”. W budynku znajdują się trzy windy, które uznaliście Państwo za część składową środka trwałego. Z uwagi na wyeksploatowanie posiadanych urządzeń dokonaliście Państwo wymiany wszystkich trzech wind towarowych. Jak Państwo wskazali we wniosku celem wymiany wind było przede wszystkim ulepszenie środka trwałego poprzez zastosowanie nowocześniejszych, bezpieczniejszych rozwiązań technologicznych, a także zapewnienie ciągłości operacyjnej budynku jako obiektu handlowego. Windy w poprzedniej wersji technologicznej miały już ponad 20 lat i nie są już obecnie produkowane, zatem nie jest możliwe zastąpienie „starych” wind na obiekcie identycznymi modelami o identycznych parametrach.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wydatki na wymianę trzech wind mogą zostać uznane za wydatki zwiększające wartość początkową środka trwałego, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że wydatki na wymianę windy nie mogą zostać potraktowane jako wydatki zwiększające wartość początkową środka trwałego.

Winda stanowi bowiem samodzielny (oddzielny od budynku) środek trwały, sklasyfikowany zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, w grupie 6 pod symbolem 640 - Dźwigi osobowe i towarowe, podlegający tym samym odrębnej, od budynku w którym się znajduje, amortyzacji podatkowej.

W tym miejscu wskazać należy, że zasady klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864). Klasyfikacja ta jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Przewidziana przez ustawodawcę w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik 1 do ustawy o CIT, dla dźwigów osobowych i towarowych (jako Urządzeń Technicznych z Grupy 6 KŚT) stawka amortyzacji w wysokości 10% wskazuje, że dostrzega on odrębność tego środka, ze względu na okres eksploatacji, od budynków, które z reguły amortyzowane są dłużej. Teoretycznie winda może być zdemontowana i zainstalowana w innym budynku. Zatem, windę należy traktować jako odrębny środek trwały. Nie należy zatem o jej wartość zwiększać wartości budynku.

W konsekwencji wydatki poniesione na wymianę trzech wind w budynku CH (...) stanowią wydatki na nabycie nowych środków trwałych, podlegających amortyzacji podatkowej.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się z kolei do przywołanych przez Państwa wyroków sądów administracyjnych stwierdzić należy, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.