Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 23 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 października 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1048/21 (wpływ prawomocnego orzeczenia WSA w Warszawie – 25 marca 2025 r.) i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 września 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 września 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy uregulowanie przez Spółdzielnię zobowiązania wobec Członka Spółdzielni z tytułu zwrotu wkładu świadczeniem niepieniężnym (akcje) - poprzez wydanie Członkowi Spółdzielni tego samego świadczenia niepieniężnego (akcji) którym pokrył wcześniej wkład spółdzielczy spowoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie Wnioskodawcy.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 grudnia 2020 r. (wpływ do Organu 8 grudnia 2020 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W roku 2003 Wnioskodawca - Spółdzielnia A. z siedzibą w (…) (dawniej Spółdzielnia B. z siedzibą w (…)) dalej Spółdzielnia lub Wnioskodawca - zawarła z C. Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dawniej D. Sp. z o.o. z siedzibą w (…)) dalej Członek Spółdzielni - umowę wkładu.

Wskazać należy, że Członek Spółdzielni i Spółdzielnia są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lit. a) w zw. z ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej pdop). Obydwa podmioty są polskimi rezydentami w całości rozliczającymi swoje dochody w Polsce.

Wkład spółdzielczy został objęty przez Członka Spółdzielni świadczeniem niepieniężnym (akcje na okaziciela). Członek Spółdzielni zażądał w roku 2020 zwrotu części wniesionego wkładu. Zwrot nastąpił poprzez wydanie Członkowi Spółdzielni tego samego świadczenia niepieniężnego, tj. części wcześniej wniesionych akcji na okaziciela.

Wskazać należy, że Statut Spółdzielni przewiduje, że Członkowie Spółdzielni są zobowiązani wnieść do Spółdzielni wpis i objąć, co najmniej jeden udział. Nadto Członkowie Spółdzielni mogą objąć w Spółdzielni wkład. Wkład może być pieniężny jak i niepieniężny i ma on charakter zwrotny. W przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego na pokrycie wkładu spółdzielczego Statut określa zasady jego zwrotu. Zgodnie ze Statutem wkład niepieniężny jest zwracany poprzez wydanie tego samego świadczenia niepieniężnego, którym został objęty wkład spółdzielczy. Statut dopuszcza także możliwość zwrotu świadczenia niepieniężnego w postaci innego ekwiwalentnego świadczenia niepieniężnego (inne akcje lub udziały spółek prawa handlowego) a także dopuszcza możliwość zwrotu świadczenia niepieniężnego w pieniądzu, tj. poprzez spełnienie na rzecz Członka Spółdzielni ekwiwalentnego świadczenia pieniężnego. Regulacja zawarta w Statucie Spółdzielni odpowiada wytycznym zawartym w treści normy prawnej z art. 20 § 2 ustawy Prawo Spółdzielcze.

Członek Spółdzielni złożył w roku 2020 do Spółdzielni pisemne żądanie zwrotu części wkładu niepieniężnego - akcji zwykłych na okaziciela E. S.A. na jego rzecz. Zwrot wkładu ma nastąpić w podstawowej formie przewidzianej w Statucie Spółdzielni i umowie wkładu, tj. poprzez wydanie Członkowi Spółdzielni tych samych akcji, którymi pokrył wkład spółdzielczy. Subsydiarne formy zwrotu (w pieniądzu lub w innych akcjach) nie będą zastosowane, gdyż Spółdzielnia jest cały czas w posiadaniu tych akcji.

Pismem z dnia 25 listopada 2020 r. nr 0114-KDIP2-1.4010.334.2020.1.JF wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Wnioskodawca pismem z dnia 4 grudnia 2020 r. uzupełnił opis stanu faktycznego w poniższym zakresie:

1.Podanie momentu dokonania wkładu spółdzielczego przez Członka Spółdzielni do Wnioskodawcy na podstawie zawartej pomiędzy podmiotami umowy wkładu.

Członek Spółdzielni zawarł z Wnioskodawcą umowę wkładu w dniu 11.12.2003 r. pokrywając wkład spółdzielczy udziałami spółek prawa handlowego. W roku 2004 Spółdzielnia podniosła wartość wkładu spółdzielczego a Członek Spółdzielni zadeklarował i następnie wniósł na pokrycie tej podniesionej wartości wkładu spółdzielczego akcje zwykłe na okaziciela E. S.A., a których część jest aktualnie zwrócona i jest przedmiotem pytania objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

2.Podanie w jaki sposób Członek Spółdzielni nabył akcje zwykłe na okaziciela E. S.A.

Członek Spółdzielni nabył akcje zwykłe na okaziciela E. S.A., którymi pokrył podwyższony wkład spółdzielczy w roku 2004, płacąc pieniądzem od Skarbu Państwa na podstawie umowy sprzedaży akcji z dnia 13.02.2003 r. oraz od dziesięciu Spółek akcyjnych NFI na podstawie jednej umowy sprzedaży akcji z dnia 10.05.2002 r. także regulując zobowiązanie w pieniądzu. Cena sprzedaży jednej akcji w obydwu umowach wynosiła (…) i była to wówczas jak i w roku 2004 (rok objęcia akcjami podwyższonego wkładu spółdzielczego) rynkowa wartość tych akcji, która odpowiadała wartości podwyższonego wkładu spółdzielczego.

3.Podanie czy pod pojęciem „(…) zwrotu części wkładu niepieniężnego - akcji zwykłych na okaziciela E. S.A. – na jego rzecz” należy rozumieć, że wnioskodawca dokona zwrotu tylko części ww. akcji zwykłych, czy też całości akcji zwykłych wniesionych w ramach wkładu do Wnioskodawcy przez Członka Spółdzielni.

Spółdzielnia dokonała w 2020 r. na rzecz wnioskodawcy zwrotu jedynie części akcji zwykłych wniesionych przez wnioskodawcę w roku 2004 w ramach podwyższenia wkładu do Spółdzielni.

4.Czy wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego, tj. wartość wydanych Członkowi Spółdzielni tych samych akcji, którymi pokrył wkład spółdzielczy (akcji zwykłych na okaziciela E. S.A), będzie na dzień wydania 2020 r. wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem.

Wartość rynkowa akcji zwykłych na okaziciela E. S.A. wydanych Wnioskodawcy w 2020 r. jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, tj. wartość rynkowa ww. akcji w chwili ich zwrotu w 2020 r., jest wyższa niż odpowiednia część wkładu spółdzielczego pokryta tymi akcjami w roku 2004.

Pytanie

Czy uregulowanie przez Spółdzielnię zobowiązania wobec Członka Spółdzielni z tytułu zwrotu wkładu świadczeniem niepieniężnym (akcje) - poprzez wydanie Członkowi Spółdzielni tego samego świadczenia niepieniężnego (akcji) którym pokrył wcześniej wkład spółdzielczy spowoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie Spółdzielni na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy pdop albo na zasadach ogólnych na podstawie art. 12 ustawy pdop?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem wnioskującej Spółdzielni uregulowanie przez Spółdzielnię zobowiązania wobec Członka Spółdzielni z tytułu zwrotu wkładu świadczeniem niepieniężnym (akcje) - poprzez wydanie Członkowi Spółdzielni tego samego świadczenia niepieniężnego (akcji) którym pokrył wcześniej wkład spółdzielczy nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego po stronie Spółdzielni ani na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2020 r., poz. 1406, ze zm., dalej: „ustawy pdop”) ani na zasadach ogólnych z art. 12 ustawy pdop.

W myśl art. 14a ust. 1 ustawy pdop w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Z treści przepisu z art. 14a ust. 1 ustawy pdop wynika, że ustawodawca przewiduje powstanie przychodu po stronie podatnika spełniającego świadczenie niepieniężne tylko wtedy gdy jego pierwotne zobowiązanie było świadczeniem pieniężnym. Świadczy o tym m.in. użycie przez ustawodawcę pojęcia „wysokość zobowiązania”. Pojęcie to jest właściwe dla zobowiązań pieniężnych, podczas gdy świadczenie niepieniężne można określać jedynie przez pryzmat jego wartości, nie zaś wysokości. Ponadto ustawodawca wskazuje w treści art. 14a ust. 1 ustawy pdop przykładowe zobowiązania, których wykonanie poprzez spełnienie świadczenia niepieniężnego skutkuje powstaniem przychodu po stronie podatnika spełniającego to świadczenie. Zabieg ten ma za zadanie umożliwić prawidłową interpretację hipotezy normy prawnej wynikającej z art. 14a ust. 1 ustawy pdop. W analizowanym przepisie ustawodawca nie podał przykładu żadnego świadczenia, które ma jedynie charakter niepieniężny, natomiast wskazane przez ustawodawcę pierwotne świadczenia jak: pożyczka i dywidenda występują co do zasady w formie pieniężnej chociaż mogą przybrać formę niepieniężną. Dywidenda jest wypłacana w formie pieniężnej a jedynie w wyjątkowych przypadkach może być uregulowana świadczeniem niepieniężnym. Z kolei sposób opisania pożyczki w art. 14a ust. 1 ustawy pdop, która występuje przed wpisanym w nawias kredytem, nakazuje przyjąć, że ustawodawcy chodziło o wskazanie umów tożsamych rodzajowo (pożyczka, kredyt), tj. wyrażonych wyłącznie w pieniądzu; kredyt nie może być spełniony świadczeniem niepieniężnym. Innymi słowy ustawodawca nie zaznaczył w treści analizowanej normy, że może ona obejmować swym zakresem spełnienie świadczeniem niepieniężnym pierwotnego świadczenia niepieniężnego. Struktura tego przepisu a także jego wyjątkowy charakter wobec zasady wyrażonej w art. 1 ust. 1 ustawy pdop (zasada opodatkowania dochodu, którego powstanie musi poprzedzić osiągnięcie przychodu) i wskazanie przez prawodawcę szczególnych okoliczności powodujących obowiązek rozpoznania przychodu po stronie podatnika spełniającego swoje zobowiązanie, pomimo braku jakiegokolwiek przysporzenia w wyniku tej czynności - wyklucza przyjęcie poglądu, że analizowana norma dotyczy również stanu faktycznego obejmującego spełnienie świadczenia niepieniężnego świadczeniem niepieniężnym czy też spełnienie świadczenia niepieniężnego innym ekwiwalentnym świadczeniem niepieniężnym czy też spełnienia świadczenia niepieniężnego ekwiwalentnym świadczeniem pieniężnym. Konstrukcja przepisu art. 14a ust. 1 ustawy pdop reguluje jedną tylko sytuację mianowicie taką gdy świadczenie pierwotnie pieniężne jest regulowane świadczeniem niepieniężnym, tj. postać datio in solutum jest taka, że w miejsce pierwotnego świadczenia pieniężnego wykonane zostaje świadczenie niepieniężne.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w treści orzecznictwa sądów administracyjnych obejmującego wykładnię treści art. 14a ust. 1 ustawy pdop. Z zapatrywania sądów wynika, iż do zastosowania tego przepisu dochodzi wyłącznie w sytuacji kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek, tj.: pomiędzy stronami musi istnieć stosunek zobowiązaniowy na podstawie, którego dłużnik obowiązany jest do zapłaty na rzecz wierzyciela określonej kwoty pieniędzy oraz zobowiązanie musi być uregulowane w całości lub w części przez spełnienie świadczenia niepieniężnego. Innymi słowy, jeżeli pierwotne zobowiązanie dłużnika ma charakter niepieniężny to spełnienie tego zobowiązania świadczeniem niepieniężnym bądź świadczeniem pieniężnym nie jest objęte hipotezą normy prawnej wynikającej z art. 14a ustawy o pdop (zob. wyrok NSA z 31.07.2018 r., II FSK 2049/16, wyrok NSA z 30.07.2018 r., II FSK 2353/16, wyrok NSA z 31.01.2019 r., II FSK 370/17 i II FSK 227/17, wyrok NSA z 20.02. 2019 r., II FSK 369/17, wyrok NSA z 05.03.2019 r., sygn. akt II FSK 668/17, wyrok NSA z 13.06. 2019 r., II FSK 2237/17, wyrok NSA z 27.11.2019 r., II FSK 156/18; wyrok NSA z 06.03.2020 r., II FSK 784/18). W tym miejscu wskazać należy, że istnieją w obrocie także poglądy przeciwne, z których wynika, że ustawodawca objął hipotezą normy prawnej z art. 14a ust. 1 ustawy pdop, okoliczność uregulowania świadczeniem niepieniężnym każdego zobowiązania niezależnie od tego czy pierwotnie miało ono charakter pieniężny czy niepieniężny (zob. wyrok NSA z 27.06.2017 r. sygn. akt: II FSK 658/17). Pogląd ten zdaniem Wnioskodawcy nie znajduje podstawy w treści przepisu art. 14a ust. 1 ustawy pdop. Poglądowi temu przeczy ponadto wykładnia historyczna przepisu art. 14a ustawy pdop, który został wprowadzony do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od dnia 01.01.2015r. jako odpowiedź ustawodawcy wobec linii orzeczniczej sądów administracyjnych (np. wyrok NSA z dnia 8 lutego 2012 r., II FSK 1384/10, wyrok NSA z dnia 9 lipca 2013 r., II FSK 2312/11) a zgodnie z którą wobec dłużnika (spółki prawa handlowego) „wypłacającego” w ramach datio in solutum dywidendę rzeczową w postaci np. nieruchomości w miejsce świadczenia pieniężnego nie powstawał przychód, ponieważ dłużnik spełniający zobowiązanie nie otrzymywał od wierzyciela (wspólnika spółki) żadnego ekwiwalentnego przysporzenia. Sądy administracyjne utrzymywały, że taka czynność stanowiła wykonanie w miejsce pierwotnego świadczenia pieniężnego (wypłaty dywidendy rzeczowej w miejsce dywidendy pieniężnej) i była realizacją obowiązku spółki, wykonywanego poprzez przeniesienie na wierzyciela będącego wspólnikiem - konkretnych składników posiadanego majątku. Rozporządzenie takie, zdaniem judykatury, nie prowadziło do wystąpienia jakiegokolwiek przysporzenia po stronie spółki, podobnie zresztą jak w przypadku wypłaty dywidendy pieniężnej. Reakcją ustawodawcy na tę linię orzeczniczą było wprowadzenie do porządku prawnego art. 14a ustawy pdop regulującego w sposób szczególny cywilistyczną instytucję datio in solutum. Odnosząc zatem treść art. 14a ustawy pdop do źródeł historycznych stwierdzić należy, że przyczyną licznych sporów podatników z organami a także licznych wypowiedzi judykatury była kwestia uregulowania zobowiązania pieniężnego poprzez spełnienie w jego miejsce świadczenia niepieniężnego. Nie sposób zatem przyjąć, że wprowadzona do systemu norma prawna odnosi się do innych jeszcze postaci datio in solutum niż postać objęta wieloletnim sporem tj. postać spełnienia zobowiązania pieniężnego świadczeniem niepieniężnym.

W przedmiotowej sprawie zgodnie ze Statutem Spółdzielni jak i zgodnie z umową wkładu, zwrot wkładu niepieniężnego ma nastąpić poprzez jego wydanie w postaci w jakiej został wniesiony (akcje). Zatem nie występuje sytuacja, w której zobowiązanie pieniężne miałoby być spełnione świadczeniem niepieniężnym. Od początku powstania zobowiązania z tytułu umowy wkładu pomiędzy Spółdzielnią i Członkiem Spółdzielni jego przedmiotem było świadczenie niepieniężne i jako takie ma ono być spełnione. Skoro zobowiązanie Spółdzielni ma pierwotnie charakter niepieniężny to jego spełnienie w takiej samej formie (zwrot tego samego świadczenia niepieniężnego (akcje) oczywiście nie jest świadczeniem w miejsce wykonania, o którym mowa w treści art. 14a ust. 1 ustawy pdop, tj. nie jest przypadkiem datio in solutum polegającym na spełnieniu zobowiązania pieniężnego świadczeniem niepieniężnym.

Ponadto wydanie przez Spółdzielnię świadczenia niepieniężnego tytułem zwrotu wkładu wniesionego uprzednio na objęcie wkładu spółdzielczego nie skutkuje powstaniem po stronie Spółdzielni obowiązku podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy pdop ponieważ Spółdzielni wydając wkład (akcje) nie otrzymuje od Członka Spółdzielni żadnego przysporzenia, które mogłoby być zidentyfikowane jako przychód w rozumieniu art. 12 ustawy o pdop. Zwolnienie się ze zobowiązania poprzez spełnienie świadczenia przez Spółdzielnię powoduje wygaśnięcie tego zobowiązania, który to skutek nie ma własnej, swoistej wartości ekonomicznej, którą można byłoby zakwalifikować do źródeł przychodu wskazanych w treści art. 12 ustawy pdop. Wobec powyższego po stronie Spółdzielni nie powstaje obowiązek rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu wkładu niepieniężnego (akcji) Członkowi Spółdzielni na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 12 ustawy pdop.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 22 lutego 2021 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-1.4010.334.2020.2.JF, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 23 lutego 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 23 marca 2021 r. (data wpływu skargi do Organu 29 marca 2021 r.) wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej oraz zasądzenie od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz Spółdzielni A. kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądem administracyjnym/sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w (…) uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 6 października 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 1048/21.

Pismem z 19 listopada 2021 r. nr 0110-KWR3.4020.80.2021.2.JK wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 17 października 2024 r. sygn. akt II FSK 133/22 oddalił skargę kasacyjną organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 17 października 2024 r. i wpłynął do Organu 25 marca 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;
• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwa do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.