Interpretacja indywidualna z dnia 12.09.2008, sygn. ITPB3/423-365b/08/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2008 r. (data wpływu 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków na finansowanie wyjazdów o charakterze integracyjnym do kosztów uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2008 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wydatków na finansowanie wyjazdów o charakterze integracyjnym do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją i montażem stolarki okiennej i drzwiowej PVC oraz aluminium, przy zatrudnieniu blisko 300 osób. Aktualnie jednym z podstawowych problemów Wnioskodawcy jest utrzymanie stanu zatrudnienia, zapobieganie odchodzeniu pracowników z pracy, związane z migracją zarobkową poza granice kraju. Znalezienie nowych osób wymaga czasu oraz poniesienia dodatkowych nakładów na przyuczanie i szkolenia. Jeden ze sposobów tworzenia silniejszych więzi Spółki z pracownikami, integrowania załogi, polega na organizowaniu imprez integracyjnych. Pretekstem organizowania takich imprez są przeważnie zbliżające się święta, związane z podsumowaniem ostatniego roku działalności lub okrągła rocznica powstania Spółki. Imprezy mają charakter jedno- lub dwudniowy. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku Wnioskodawca ponosi wydatki na zorganizowanie pracownikom transportu na miejsce imprezy, wyżywienie, wynajęcie lokalu, zapewnienie muzyki i atrakcji artystycznych. W przypadku wyjazdów dwudniowych Spółka dodatkowo ponosi koszty noclegu pracowników oraz koszty organizowania zawodów integracyjnych dla uczestników. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości będzie ponosiła koszty związane z organizacją wydarzeń o charakterze szkoleniowym, koszty wycieczki, czy też koszty integracyjnych programów animacyjnych i tzw. team buildingu. W praktyce, wydatki związane z organizacja wyjazdu ujmowane są na fakturach VAT wystawianych przez różne podmioty (przewoźnika, restauratora, hotelarza, organizatora wycieczki).

Niezależnie od powyższego Spółka organizuje szkolenia wyjazdowe dla swoich kontrahentów-pośredników, którzy zajmują się pozyskiwaniem dla Spółki zamówień na dostawę stolarki. Podczas szkoleń przekazywana jest specjalistyczna wiedza na temat produktów Spółki, dotycząca ich właściwości, możliwości zastosowań, sposobu montażu lub użycia. Szkolenie obejmuje zagadnienia, bez znajomości których sprzedaż produktów Spółki przez pośrednika i jego pracowników byłaby niemożliwa, albo mniej efektywna. Koszty szkolenia zawierają w sobie również koszty imprez towarzyszących szkoleniom. Imprezy maja na celu uatrakcyjnienie wyjazdu szkoleniowego i przyczyniają się do zwiększenia frekwencji osób, które pozyskaną na szkoleniu wiedzę będą mogły wykorzystywać przy sprzedaży produktów Spółki.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy ww. wydatki na finansowanie wyjazdów o charakterze integracyjnym, szkoleniowym bądź motywacyjnym dla pracowników Spółki stanowią koszt uzyskania przychodów?
2. Czy ww. wydatki na organizację szkoleń dla kontrahentów-pośredników stanowią koszt uzyskania przychodów?

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Zagadnienie zawarte w pytaniu pierwszym będzie przedmiotem odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, organizacja szkoleń wyjazdowych dla kontrahentów, z którymi prowadzi interesy gospodarcze stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów. Podczas szkoleń przekazywana jest bowiem specjalistyczna wiedza na temat produktów Spółki, dotycząca ich właściwości, możliwości zastosowań, sposobu montażu bądź użycia. Szkolenie obejmuje takie zagadnienia, bez znajomości których sprzedaż produktów Spółki przez pracowników kontrahenta byłaby niemożliwa, albo mniej efektywna. W związku z tym, szkolenie przyczynia się bezpośrednio do zapewnienia sprzedaży towarów Spółki (utrzymanie źródła przychodów) albo jej zwiększenia (pozytywny wpływ na wartość przychodów). Właściwe przeszkolenie osób, wprawdzie niezatrudnionych bezpośrednio, ale uczestniczących w systemie dystrybucyjnym Spółki, ma istotny wpływ na wysokość uzyskiwanych przez Spółkę przychodów. Organizowane szkolenia dla kontrahentów nie mają na celu zareklamowania przed nimi towarów Spółki, ani też reprezentowania się w celu poprawy jej wizerunku. Szkolenia te nie noszą więc znamion reklamy, ani reprezentacji. Celem takich działań jest podniesienie efektywności sprzedaży towarów przez przedstawicieli handlowych dla zwiększenia zarówno ich obrotów, jak i firmy będącej ich dostawcą, w tym przypadku Wnioskodawcy. Zachowany zostaje więc podstawowy warunek uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu, jakim jest istnienie między nim a osiągniętym przychodem związku przyczynowo-skutkowego, czyli wpływu określonego wydatku na powstanie lub zwiększenie przychodu. Imprezy towarzyszące szkoleniom mają na celu uatrakcyjnienie wyjazdu szkoleniowego i przyczyniają się do zwiększenia frekwencji osób, które pozyskaną na szkoleniu wiedzę będą mogły wykorzystywać przy sprzedaży produktów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) dalej: ustawa, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu, lub

• poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reprezentacji, tak więc należy się posiłkować definicjami zawartymi w Słowniku Języka Polskiego. Reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Przenosząc definicję słownikową na grunt ustaw podatkowych, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznajemy występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159).

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji obraz przedsiębiorcy przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do współpracy i zakupów jego produktów. Reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje szkolenia dla swoich kontrahentów w celu przekazania wiedzy na temat produktów Spółki. Ponoszone w związku z powyższym wydatki obejmują m.in. koszt imprez towarzyszących.

Mając na uwadze powyższe, wydatki na organizacje szkoleń dla kontrahentów spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów. Jednakże ww. warunków nie realizują wydatki związane z organizacją imprez towarzyszących szkoleniom (do których można zaliczyć np. występy artystyczne, wycieczki dla uczestników, bilety do teatru, kina, na basen, saunę) gdyż noszą one znamiona wystawności, okazałości, a więc mają cechy wydatków na reprezentację. Ponadto nie stanowią one elementu niezbędnego do realizacji głównego celu szkolenia, czyli przekazania stosownej wiedzy na temat produktów Spółki. Natomiast zapewnienie uczestnikom szkolenia dodatkowych atrakcji po przeprowadzeniu zaplanowanego dziennego programu szkoleniowego bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że działania i wydatki związane z organizacją czasu wolnego przyczyniają się do zwiększenia frekwencji, nie odbiera tym czynnościom cech reprezentacji.

W tym miejscu należy również zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem oraz prawidłowym jego udokumentowaniem. Na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Dlatego też Spółka powinna posiadać dowody dokumentujące szkoleniowy charakter wyjazdu, z których jednoznacznie będzie wynikać taki właśnie charakter danego spotkania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.