Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 23.11.2005, sygn. PB1-423-20-2005-KW, Urząd Skarbowy Kraków-Śródmieście

Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku spółki z dnia 27.10.2005 r. (data wpływu: 28.10.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii dotyczącej uznania za koszt uzyskania przychodów zasądzonego przez Sąd odszkodowania z tytułu używania know-how stwierdza, że przedstawione we wniosu stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 27.10.2005 r. Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie interpretacji w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania zasądzonego przez Sąd z tytułu używania know-how.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedsiębiorstwo państwowe którego następcą prawnym jest Spółka, zawarło w 1992 roku umowę o wykorzystanie know-how do produkcji specjalistycznych produktów chemicznych. Wynagrodzenie za korzystanie z tej wiedzy miało formę opłat proporcjonalnych do uzyskanej wartości sprzedaży wyprodukowanych produktów z użyciem know-how. W 1996 roku przedsiębiorstwo państwowe po nieudanych negocjacjach obniżenia opłat z 14% na 5% jednostronnie odstąpiło od umowy, uważając, iż dostępne w literaturze fachowej know-how stało się przedmiotem domeny publicznej i nie jest już objęte tajemnicą. Licencjonodawca w 2002 roku wniósł pozew do Sądu i uzyskał korzystny dla siebie wyrok, na podstawie którego Spółka zobowiązana została do zapłaty odszkodowania za używanie know-how wraz z odsetkami za zwłokę za okres od dnia wypowiedzenia umowy do dnia wniesienia pozwu, w wysokości ustalonej w umowie t. j. 14% od wartości sprzedaży w tym okresie. Po uprawomocnieniu się wyroku Spółka zaczęła ratalną spłatę należności głównej.

W ocenie Spółki zasądzone wyrokiem sądowym odszkodowanie wraz z należnymi odsetkami za zwłokę jest bezpośrednio związane z przychodami osiągniętymi w latach 1996-2002 oraz stanowi niejako spłatę zaległej opłaty licencyjnej w związku z czym stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia t. j. spłaty kolejnych rat zobowiązania i odsetek za zwłokę. Powyższe zdaniem Spółki uzasadnione jest również faktem, iż odszkodowanie to nie mieści się w kategorii wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 18 i 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 54 ze zm.).Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:
Stosownie do postanowień przepisu art. 15 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Ustawodawca nie wykluczył z kosztów uzyskania przychodów odszkodowań wypłaconych na mocy wyroku sądowego za używanie know-how. Z analizy stanu faktycznego zawartego w przedmiotowym wniosku wynika, iż Spółka zobowiązana została do zapłaty odszkodowania w wysokości 14% wartości sprzedaży wyprodukowanych z użyciem know-how produktów w okresie od dnia zerwania umowy do dnia wniesienia pozwu, czyli w takiej procentowej wysokości, jakiej Spółka dokonywała tych wypłat do 1996 r. t. j. do chwili zerwania umowy. A zatem powyższe świadczy, iż zasądzone odszkodowanie jest zapłatą zaległych należności licencyjnych. Fakt naliczenia odszkodowania w wysokości 14% od wartości sprzedaży wyprodukowanych z użyciem know-how w tym okresie produktów, świadczy również, iż odszkodowanie to jest bezpośrednio związane z przychodami osiągniętymi w latach 1996-2002. W związku z powyższym zasądzone odszkodowanie związane jest z działalnością podatnika i może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Zasady odnoszenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów wynikają z art. 15 ust. 4 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
W opisanym stanie faktycznym zarachowanie wydatków do danego roku podatkowego, z uwagi na wypowiedzenie umowy nie było możliwe, w związku z czym zasądzone wyrokiem sądowym odszkodowanie stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia czyli w chwili zasądzenia odszkodowania. W tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, że zapłata dokonana będzie w późniejszym terminie.

Powyższa inerpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla Podatnika, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście, w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.