Interpretacja indywidualna z dnia 20.03.2012, sygn. IBPBI/2/423-1501/11/MS, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat interpretacji

Czy zakupione usługi gastronomiczne Dealer może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 20 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest dealerem samochodowym. W obiektach dealerskich znajdują się restauracje prowadzone przez zewnętrzny podmiot gospodarczy. W salach konferencyjnych dealerstwa organizowane są różnego rodzaju narady i szkolenia wewnętrzne oraz spotkania biznesowe. Napoje i drobne poczęstunki na te spotkania dostarczane są przez restauracje. Na koniec miesiąca podmiot prowadzący restaurację wystawia na Wnioskodawcę jedną zbiorczą fakturę za usługi gastronomiczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakupione usługi gastronomiczne dealer może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zakupione usługi gastronomiczne są kosztami poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, dlatego też podatnik stoi na stanowisku, iż są one kosztami uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 w/w ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany.

Nie każdy koszt spełniający powyższe przesłanki może jednak zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Za koszty uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Z uwagi na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia reprezentacji zasadnym jest posłużenie się potocznym rozumieniem tego terminu (tak też wskazał NSA w wyroku z 20 listopada 2002r., III SA 810/2001). Przez reprezentację rozumie się okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Jednocześnie, termin okazały w świetle definicji słownikowej oznacza wspaniały, imponujący wygląd, obfitość, wystawność przepych, wspaniałość. Natomiast termin wystawny definiowany jest jako świadczący o zamożności, okazale urządzony, zorganizowany, bogaty, wspaniały, suty. Pomocna w zakresie ustalenia znaczenia pojęcia reprezentacja jest również jego etymologia - łacińskie słowo representatio oznacza wizerunek.

Na potrzeby prawa podatkowego należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatkami na reprezentację będą koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu (tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010r., sygn.: IBPB1/2/423-295/10/PC). W praktyce wskazuje się także, że reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami. W kontekście działalności gospodarczej wydatkami na reprezentację będą zatem te wydatki, które ponoszone są w związku ze stworzeniem określonego wizerunku, pozycji firmy właściwej w związku z prowadzoną działalnością. Reprezentacja jest to zatem okazałość, wystawność, a w przypadku firmy dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów. Innymi słowy, reprezentacja i reklama jest to oddziaływanie na zewnątrz na nieokreślonego kontrahenta (wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r., III SA 1994/99, niepubl.).

Z przepisu art. 16 ust. pkt 28 ustawy o CIT wynika, że za reprezentację uważa się w szczególności koszty poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Nie oznacza to jednak, że wszelkie koszty poniesione na zakup usług gastronomicznych będą traktowane jako reprezentacja. Jeżeli pożywienie i napoje nie służą reprezentacji, lecz innym celom pomocnym w osiągnięciu przychodów bądź zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, to będą one stanowić koszty uzyskania przychodów. Kosztów uzyskania przychodów nie mogą zatem stanowić jedynie te wydatki na artykuły spożywcze i usługi gastronomiczne, które spełniają przesłanki zakwalifikowania do wydatków na reprezentację. Wymienienie wśród kosztów reprezentacji wydatków na nabycie usług gastronomicznych, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, ma bowiem charakter wyliczenia przykładowego.

Reasumując, aby odpowiedzieć na pytanie, czy Wnioskodawca może zaliczać przedmiotowe wydatki do koszów uzyskania przychodów należy zatem wyjaśnić, czy spełniają one przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz czy nie mieszczą się w katalogu wydatków z art. 16, w szczególności czy tego typu działania są przejawem reprezentacji. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca organizuje w swoich obiektach spotkania biznesowe i spotkania wewnętrzne tj. wszelkiego rodzaju narady i spotkania z pracownikami oraz wewnętrzne szkolenia trwające po kilka godzin, w trakcie których zamawia w restauracji znajdującej się w tym samym obiekcie zwyczajowe napoje (woda, kawa, herbata) drobne poczęstunki.

W opinii Wnioskodawcy omawiane wydatki spełniają wszelkie przesłanki niezbędne w celu uznania ich za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te są faktycznie ponoszone, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą jak również są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te są również właściwie udokumentowane otrzymaną fakturą. Ponadto należy zauważyć, że przedmiotowe zachowanie Wnioskodawcy wynika z ogólnie panujących dobrych obyczajów i standardów. Trudno w tego typu zachowaniu dopatrzyć się chęci kreowania wytwornego wizerunku firmy, gdyż jest to ogólnie przyjęty zwyczaj, praktykowany przez niemal wszystkie podmioty występujące w obrocie gospodarczym. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2010r., (sygn: IBPBI/2/423-295/10/PC) stwierdził, że: wydatki z tytułu zakupu herbaty, kawy, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy, czasami drobnego poczęstunku, zwłaszcza jeśli spotkanie się przedłuża, serwowanych w trakcie spotkań z potencjalnymi kontrahentami w siedzibie Spółki - jeśli nie noszą znamion wystawności - jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop, koszty uzyskania przychodów, (podobnie: Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lutego 2008r., sygn.: IBPB1/415-313/08/MW, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2008r., sygn. IPPB3/423-1220/08-2/MW).

W standardach każdego dealerstwa jest posiadanie restauracji. Z uwagi na to, że Wnioskodawca nie posiada własnego zaplecza do przygotowywania napojów i drobnych poczęstunków zmuszony jest korzystać z usług restauracji znajdującej się na terenie dealerstwa.

Zatem należy przyjąć, że ww. wydatki poniesione na usługi gastronomiczne serwowane podczas spotkań na terenie dealerstwa nie stanowią kosztów reprezentacji, nie ma więc przeszkód do uznania, że są one kosztem uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm. zwanej dalej updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Przywołana regulacja wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną. Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łącznie dwóch warunków, tj.:

1. konieczność faktycznego, co do zasady, poniesienia wydatku,
2. poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z uwagi na fakt, iż przepisy prawa podatkowego nie definiują ani pojęcia reprezentacji, należy zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. W internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) pojęcie to zostało zdefiniowane następująco: reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami.

Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest dealerem samochodowym. W obiektach dealerskich znajdują się restauracje prowadzone przez zewnętrzny podmiot gospodarczy. W salach konferencyjnych dealerstwa organizowane są różnego rodzaju narady i szkolenia wewnętrzne oraz spotkania biznesowe. Napoje i drobne poczęstunki na te spotkania dostarczane są przez restauracje. Istotny element stanu faktycznego został ujęty również w stanowisku Wnioskodawcy, z którego wynika, iż Wnioskodawca organizuje w swoich obiektach spotkania biznesowe i spotkania wewnętrzne tj. wszelkiego rodzaju narady i spotkania z pracownikami oraz wewnętrzne szkolenia trwające po kilka godzin, w trakcie których zamawia w restauracji znajdującej się w tym samym obiekcie zwyczajowe napoje (woda, kawa, herbata) drobne poczęstunki.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż przedmiotowe koszty dotyczące zakupionych usług gastronomicznych w związku z organizacją różnego rodzaju narad i szkoleń wewnętrznych oraz spotkań biznesowych, nie noszą znamion okazałości - zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodu dla Spółki, jeżeli narady, szkolenia wewnętrzne oraz spotkania biznesowe są przeprowadzane w celu osiągnięcia przychodów stosownie do omawianego art. 15 updop (wydatki poniesione przez Wnioskodawcę będą racjonalne i będą wykazywać związek przyczynowo - skutkowy z przychodami) oraz zostaną właściwie udokumentowane dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 tejże ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku stan faktyczny stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach