Interpretacja indywidualna z dnia 19.02.2016, sygn. ILPB3/4510-1-528/15-4/JG, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 19 listopada 2015 r. (data wpływu 27 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z 9 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) oraz o brakującą opłatę w dniu 9 lutego 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest dużą firmą produkcyjną, która produkuje materace piankowe. Zatrudnia ponad 400 pracowników. Spółka dba o środowisko pracy, jak też o dobre relacje między pracownikami. Wobec istniejących na rynku pracy trudności w znalezieniu sumiennych i wykwalifikowanych pracowników, Spółka podejmuje wszelkie możliwe starania, aby być postrzeganym w regionie jako sumienny i rzetelny pracodawca. Spółce zależy nadto, aby pracownicy zdrowo się odżywiali, albowiem to zapewnia mniejszą absencję w pracy. Z tego względu Spółka dokonuje codziennie zakupu świeżych warzyw i owoców, które po ich umyciu, są wystawiane na tacach w pomieszczeniach socjalnych na terenie zakładu pracy. Wystawiane są głównie: banany, jabłka, gruszki, kalarepa, rzodkiewki, banany, śliwki, etc. Wymienione artykuły rozmieszczane są w kilku miejscach w różnych budynkach. Dzięki temu pracownicy zarówno produkcyjni, jak też pracownicy administracji mogą w czasie przerw w pracy podejść i posilić się owocami lub warzywami. Pracodawca nie kontroluje kto i ile zje owoców lub warzyw. Bywa też tak, że z produktów korzystają również przedstawiciele kontrahentów Spółki. Tutaj także Spółka nie ma wiedzy odnośnie tego, czy danego dnia ktoś z kontrahentów faktycznie poczęstował się jakimś owocem oraz jaka to była ilość. Bywa tak (choć niezwykle rzadko), że nie wszystkie owoce lub warzywa zostają skonsumowane. Wówczas następnego dnia owoce są utylizowane przez Spółkę. Najczęściej są to już produkty, które nie nadają się już do spożycia.

Spółka nabywając owoce i warzywa otrzymuje fakturę VAT z naliczonym podatkiem VAT. Podatek VAT jest przez Spółkę odliczany. Wydatki na nabycie ujmuje w kosztach uzyskania przychodów. Spółka jednocześnie wykazuje przekazanie owoców i warzyw jako dostawę, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka nie ujmuje wartości owoców i warzyw do przychodów pracowników z tytułu stosunku pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy Spółka postępuje prawidłowo ujmując wydatki na nabycie owoców i warzyw w kosztach uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działanie, które polega na zaliczeniu wydatków na nabycie owoców warzyw do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe. Zgodnie bowiem z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W doktrynie oraz orzecznictwie podkreśla się, iż aby wydatek można było zaliczyć do kosztów uzyskania konieczne jest, aby zostały spełnione następujące przesłanki:

1. poniesienie kosztu;
2. koszt winien być poniesiony przez podatnika;
3. pomiędzy wydatkiem a przychodami istnieje związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie kosztu ma lub powinno mieć wpływ na powstanie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów;
4. koszt nie jest wymienionym w ramach listy negatywnej wymienionej w art. 16 ustawy oraz
5. wydatek został należycie udokumentowany.

W przekonaniu Spółki ponosząc wydatki na nabycie owoców i warzyw, wszystkie przesłanki warunkujące zaliczenie tego wydatku do kosztów podatkowych są spełnione. Działanie Spółki jest nadto wysoce racjonalne. Tworzenie przyjaznych warunków pracy, w dobie powszechnej emigracji pracowników poza granicę RP, to działanie mające m.in na celu zapewnienie dopływu nowych pracowników. Działania takie przede wszystkim tworzą pozytywną renomę Spółki jako pracodawcy na lokalnym rynku pracy. Istotne jest przy tym to, że Spółka ma siedzibę poza Poznaniem, a wielu pracowników i specjalistów dojeżdża właśnie z okolic Poznania. Spółka musi zatem podejmować działania, która będą wzbudzać pozytywne skojarzenia o niej jako pracodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne oraz powyższe wyjaśnienia do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki na nabycie owoców i warzyw, które wystawiane są w pomieszczeniach socjalnych na terenie zakładu pracy mogą zostać uznane za koszty podatkowe Spółki w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ spełniają wymogi definicji wyrażonej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy oraz nie zostały wymienione w negatywnym katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Końcowo, tut. Organ nadmienia, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie informuje się, że wniosek Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych został, a w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 408 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu