Temat interpretacji

Spółka przeprowadzi sprzedaż premiową, polegającą na wydawaniu nagród klientom - osobom fizycznym, prowadzącym działalność gospodarczą, jak i nieprowadzącym działalności, przy dokonaniu odpowiedniego przez nich zakupu, bądź dokonując określonej wartości zamówienia - mającą na celu wsparcie sprzedaży.

Nagrodami będą kupony premiowe, do zrealizowania w sklepach wybranych przez klienta, a honorowane przez dane sklepy, za określoną wartość. Regulamin akcji promocyjnej ściśle określi warunki przyznania nagrody (kuponu), a jej jednorazowa wartość nie przekroczy kwoty 760 zł. Na kuponach nie będzie zamieszczona żadna informacja na temat towarów, będących przedmiotem transakcji. Dokumentami odzwierciedlającymi przyznanie nagrody będą: regulamin akcji, lista nagrodzonych oraz protokół przekazania nagrody.

Zdaniem Podatnika wydatki na zakup kuponów w pełnej wysokości stanowią koszty uzyskania przychodów. Sprzedaż premiowa polega na uatrakcyjnieniu towarów i wpływa na zwiększenie przychodów ze sprzedaży. Tym samym, na podstawie przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki poniesione na zakup kuponów, stanowią koszty uzyskania przychodów. Z uwagi na fakt, że za pomocą kuponów nie jest rozpowszechniana informacja o towarach, nie ma zastosowania limit przewidziany dla kosztów reklamy niepublicznej. Nie jest wymagane prowadzenie dodatkowej ewidencji nagrodzonych, zarówno prowadzących działalność gospodarczą, jak i nieprowadzących działalności.

Organ podatkowy stwierdza, że stanowisko Podatnika jest prawidłowe.

Sprzedaż premiową należy utożsamiać z transakcją, w ramach krórej obok sprzedaży towaru lub usługi dochodzi do wydania nabywcy premii (nagrody). Jej konstrukcja oparta jest bowiem na założeniu, że każdemu klientowi spełniającemu określone warunki, np. kupującemu określony towar lub towar o określonej wartości albo korzystającemu z określonych usług, wręczana jest nagroda. Może ona przybierać różną postać, jak np. nieodpłatne wydanie towaru, nieodpłatne świadczenie usług, lub jak w omawianych przypadku wydawanie bonu premiowego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), o zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodów decydują łącznie dwie przesłanki:

1) istnienie związku przyczynowo-skutkowego między tym wydatkiem a osiąganymi przychodami;

2) brak wyraźnego wyłączenia tego rodzaju wydatków z kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki na zakup kuponów premiowych, wydawanych klientom w związku z dokonaniem przez nich zakupu bądź złożeniem zamówienia, będą miały wpływ na uatrakcyjnienie sprzedaży, a tym samym na pozyskanie klienta i uzyskanie przychodu. Należy podkreślić, że kryteria przyznania nagrody będą ściśle określone w regulaminie. Każda osoba spełniająca wymienione tam warunki otrzyma kupon o określonej wartości. Nie mają tu zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od ośób prawnych, dotyczące limitu wydatków na reprezentację i reklamę, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Organizowanie sprzedaży premiowej, polegającej na wydawaniu kuponu premiowego, nie stanowi reklamy, gdyż nie rozpowszechnia informacji o towarach, miejscach nabycia tych towarów itp.

W związku z powyższym, wydatki te jako pozostające w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, stanowią w całości koszty uzyskania przychodów.

Formalnym wymogiem zaliczenia wymienionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest ich poprawne udokumentowanie.

Generalna zasada, wyrażona w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (...).

Ewidencję rachunkową prowadzi się na podstawie dowodów księgowych, zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (j. t. Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Wymogi stawiane dowodom księgowym uregulowane są w przepisach art. 21 tej ustawy.

Powinny one zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania. Można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 5 i pkt 6, jeżeli wynika to z techniki dokumentowania zapisów księgowych.

Na podstawie opisanego we wniosku sposobu udokumentowania przyznania nagrody (dokonanie zakupu lub złożenie zamówienia przez klienta, regulamin akcji, lista nagrodzonych, protokół przekazania nagrody), oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, organ podatkowy uznaje, że nie jest wymagane prowadznie dodatkowej ewidencji nagrodzononych, zarówno prowadzących jak i nieprowadzących działalności gospodarczej.