Temat interpretacji
POSTANOWIENIE
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60) w sprawie udzielenia interpretacji, co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego, na wniosek Strony z dnia 24.03.2005 r. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w części dot. II zagadnienia
odmawia
uznania stanowiska Spółki przedstawionego w w/w piśmie za prawidłowe i przedstawia własne stanowisko w sprawie.
UZASADNIENIE
Spółka zwróciła się z zapytaniem dotyczącym zaliczenia odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodu różnic kursowych powstałych przy potrąceniu (kompensacie) wzajemnych wierzytelności wyrażonych w walutach obcych.
Zdaniem Spółki, ponieważ różnice te dotyczą podstawowej działalności Spółki nie powinny być obojętne podatkowo, mimo iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia przypadki powstania różnic kursowych tylko w sytuacji faktycznego otrzymania lub zapłaty.
W oparciu o przedstawiony powyżej stan faktyczny Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, informuje co następuje:
Pojęcie kompensaty (potrącenia) określa art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16 poz. 93 ze zm.) zgodnie z którym, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.
Stosownie do postanowień art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54 poz. 654 ze zm.) przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnice między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Jednocześnie art.15 ust. 1a ww. ustawy stanowi, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.
Z przytoczonych przepisów dotyczących przychodów i kosztów z tytułu różnic kursowych wynika, że powstają one zarówno w przychodach jak i kosztach jedynie wówczas, gdy występują różne kursy walut odpowiednio między dniem uzyskania przychodu a dniem jego faktycznego otrzymania lub dniem ich zarachowania i dniem faktycznej zapłaty. Pomimo tego, że kompensata jest formą regulowania wzajemnych zobowiązań i należności, to powstające w jej następstwie operacje finansowe nie skutkują w ujęciu kasowym utratą lub wzrostem wartości waluty. Tym samym w sytuacji gdy rozliczenia pomiędzy podmiotami realizowane są na zasadzie kompensaty wzajemnych zobowiązań i należności, nie powstają różnice kursowe, które miałyby wpływ na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji różnice kursowe powstałe pomiędzy powstaniem przychodu lub kosztu, a dniem kompensaty należności lub zobowiązania, jako niezrealizowane mogą zostać jedynie uwzględnione w rachunku bilansowym. Jeżeli w wyniku kompensaty część należności lub zobowiązania nie zostanie uregulowana, to jej rozliczenie nastąpi zgodnie z art.12 ust. 2a lub art.15 ust. 1a w/w ustawy.
Wobec powyższego, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.
Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących,
- nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast
właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.
Pouczenie:
Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej wKrakowie, za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.