Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 03.08.2006, sygn. 1472/ROP 1/423-173/ 243/06/DP, Drugi Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie

Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 19.05.2006 r. (data wpływu do tut. Urzędu 19.05.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka jest właścicielem sieci stacji........,w których dokonuje sprzedaży paliw oraz innych towarów. Spółka jest podatnikiem podatku VAT. W celu powiększenia sieci punktów sprzedaży Spółka nabywa gotowe do użytkowania stacje paliw bądź we własnym zakresie buduje nowe - na zakupionych wcześniej gruntach. W związku z realizowanymi inwestycjami budowlanymi w postaci stacji paliw Spółka zobowiązana jest do wybudowania na własny koszt zjazdów, tj. połączeń dróg publicznych z nieruchomością położoną przy drodze, które stanowią bezpośrednie miejsce dostępu do drogi publicznej. Zjazdy takie usytuowane są w pasie przydrogowym stanowiącym własność odpowiedniego samorządu (gminy, powiatu lub województwa) lub Skarbu Państwa. Obowiązek taki powstaje na mocy wydawanych przez odpowiednią jednostkę Zarządu Dróg decyzji administracyjnych związanych z prowadzonym procesem budowlanym (warunki przyłączenia inwestycji do drogi publicznej). W razie jego niespełnienia nie jest możliwe oddanie stacji paliw do użytkowania. Po opracowaniu odpowiedniego projektu i wybudowaniu zjazdów wraz z przebudową infrastruktury usytuowanej na terenie pasa przydrogowego (np. sieci energetyczne, telekomunikacyjne itp.) dokonywany jest komisyjny odbiór robót drogowych udokumentowany w formie protokołu odbioru.

Powstałe zjazdy stanowią własność właściciela gruntu (samorządu lub Skarbu Państwa) na którym zostały wybudowane i od momentu odbioru utrzymywane są przez właściwy Zarząd Dróg. Spółka nie zawiera żadnej osobnej umowy przekazania zjazdów ani nie podpisuje innego dokumentu przekazania poza wspomnianym wyżej protokołem odbioru. Spółka nie otrzymuje zwrotu kosztów poniesionych na budowę lub rozbudowę infrastruktury drogowej, a dodatkowo udziela ona trzyletniej gwarancji na uszkodzenia wynikające z wadliwego wykonania inwestycji drogowej. Ponadto, w niektórych przypadkach Spółka może być zobowiązana do modernizacji istniejących dróg, ich rozbudowy, a także wybudowania lub renowacji innych obiektów budowlanych i urządzeń technicznych związanych z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu (np.sygnalizacja świetlna, rowy, fosy, itp.). Analogicznie jak powyżej, Spółka realizuje tego typu prace na własny koszt i nie uzyskuje zwrotu poniesionych wydatków. Powstałe inwestycje stanowią własność właściciela gruntu i od momentu podpisania protokołu odbiorczego są utrzymywane przez właściwy Zarząd Dróg, przy czym Spółka nie zawiera żadnej umowy przekazania inwestycji drogowych na rzecz samorządu czy Skarbu Państwa.

W związku z powyższym stanem faktycznym Podatnik zwraca się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, i o potwierdzenie - bądź sprostowanie - swego stanowiska w przedmiocie sposobu zaliczania do kosztów podatkowych wydatków poniesionych przy zakupie towarów i usług związanych z wybudowaniem infrastruktury drogowej na obcym gruncie w związku z przejściem tytułu własności infrastruktury drogowej na inne podmioty.

Wnioskodawca przywołuje przepis art. 16 ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych, zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją nie-drogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji nie-drogowej. Zdaniem Spółki działania mające na celu wybudowanie czy też modernizację dróg są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania stacji paliw. Istnienie odpowiedniego dojazdu bezpośrednio przekłada się na liczbę potencjalnych klientów a tym samym na poziom przychodów Spółki.

Jak podniesiono we wniosku, fakt pozostawania dróg pod zarządem odrębnych, uprawnionych jednostek oraz fakt pozostawania ich we własności odrębnych jednostek nie daje Spółce możliwości traktowania powstałej infrastruktury ani jako inwestycji własnej (odrębnego środka trwałego należącego do Spółki) ani jako inwestycji w obcym środku trwałym. Jednak z uwagi na ciążący na Spółce obowiązek poniesienia opisanych we wniosku wydatków, wydatki te związane są nierozłącznie z prowadzoną inwestycją własną, a koszty te - zdaniem Spółki - winny zwiększyć wartość tej inwestycji, a co za tym idzie - wartość początkową wytworzonego (nabytego) środka trwałego. Tak więc ostatecznie koszty te, zdaniem Podatnika, winny być rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust.6 ww. ustawy i jako takie stanowić koszty uzyskania przychodów.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie nie podziela stanowiska Spółki zawartego we wniosku i wyjaśnia, co następuje.

Ustawową definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zmianami) zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami.

Wydatki poniesione przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym wyczerpują przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ ich związek z przychodem nie budzi wątpliwości, jak również nie zostały objęte wyłączeniem na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zaniechanie wybudowania zjazdu łączącego drogę publiczną ze stacją paliw skutkowałoby brakiem możliwości oddania stacji paliw do użytku. Powyższe okoliczności dowodzą tego, że poniesione koszty związane z wybudowaniem dojazdu do stacji paliw Spółka poniosła w celu osiągnięcia przychodu.

Wątpliwości w przedmiotowej sprawie budzi sposób zaliczenia wymienionych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych: bezpośredni, wypływający z dyspozycji art. 15 ust. 1, czy pośredni - w drodze dokonywanych na podstawie art. 15 ust. 6 odpisów amortyzacyjnych.

Amortyzacja środków trwałych jest szczególnym sposobem uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów poniesionych wydatków. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a- 16m, z uwzględnieniem art. 16 ww. ustawy. Natomiast zgodnie z art. 16a amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania środki trwałe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez Podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Z uwagi na brak tytułu prawnego Spółki do ulepszonego odcinka drogi krajowej - w sytuacji braku umowy najmu lub innej o podobnym charakterze - poniesionego wydatku nie można zaliczyć do inwestycji w obcym środku trwałym. W związku z powyższym wskazane we wniosku koszty budowy zjazdu z drogi krajowej nie podlegają przepisom o amortyzacji.

W opisanym stanie faktycznym Spółka wprawdzie nie posiada tytułu prawnego do zjazdu wybudowanego i przekazanego na rzecz Skarbu Państwa (lub samorządu), jednakże dla potrzeb prowadzonej działalności zobowiązana była do jego wybudowania. Spółka zobowiązana była sfinansować całość nakładów przebudowy drogi publicznej na podstawie art. 16 ustawy z dnia 21.03.1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2086), zgodnie z którym budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją nie-drogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Zaniechanie wybudowania zjazdu łączącego drogę publiczną ze stacją paliw skutkowałoby brakiem możliwości oddania stacji paliw do użytku. Powyższe okoliczności dowodzą tego, że poniesione koszty związane z wybudowaniem dojazdu do stacji paliw Spółka poniosła w celu osiągnięcia przychodu.

Jeżeli Spółka zakupiła istniejącą stację paliw i buduje do niej jedynie drogę - to w świetle powyższych wyjaśnień wydatki związane z budową/przebudową drogi nie są inwestycjami w obcych środkach trwałych i nie mogą być rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne. Są one wtedy kosztami uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego zauważa, że - jeśli wraz z budową drogi budowana jest jednocześnie stacja benzynowa, a oddanie drogi warunkuje zgodę na oddanie stacji do użytku (jej funkcjonowanie) - to w świetle art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (który do wartości początkowej stacji paliw nakazuje zaliczać inne koszty dające się zaliczyć do tej wartości) - wydatki na budowę drogi powiększą wartość początkową budowanej stacji i w związku z tym powinny być rozliczane poprzez odpisy amortyzacyjne.

Natomiast koszt budowy drogi na terenie własnym (na placu stacji paliw) Spółka powinna rozliczyć jako inwestycję i odnieść do kosztów podatkowych poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanowił jak w sentencji.