Temat interpretacji

W dniu 28.02.2005r. Spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabyła towary (kleje) w celu ich dalszej odsprzedaży. Z powodu braku popytu upłynął termin ważności tych klejów. Spółka podnosi, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 kwietnia 2001r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2001r. Nr 62, poz. 627 ze zm.) i rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, towary (w tym kleje), których termin ważności upłynął, muszą być zutylizowane. Spółka była obowiązana zatem zutylizować przeterminowany towar. W związku z tym poniosła wydatek na nabycie towaru, którego nie odprzedała i jednocześnie poniosła koszty jego utylizacji.

Wobec powyżej przedstawionego stanu faktycznego, Spółka prosi o odpowiedź na następujące pytania:

1. Czy poniesione wydatki na nabycie towarów mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w momencie zutylizowania tych towarów?

2. Czy poniesione wydatki na utylizację przeterminowanych środków obrotowych mogą stanowić koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółki, zarówno wydatki na nabycie towarów, których termin ważności upłynął, jak i koszty utylizacji tych towarów, stanowią koszt uzyskania przychodu. Wydatki poniesione na nabycie towarów będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w momencie ich utylizacji, zaś koszty procesu utylizacji są kosztem uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. W ocenie Podatnika, wydatki te mieszczą się w kategorii kosztów wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, iż wydatki te nie znajdują się w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Zatem, warunkiem zakwalifikowania danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest:

1) poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodu oraz

2) nie zakwalifikowanie wydatku do grupy kosztów nie uznawanych przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych za koszty uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do stanu faktycznego zaprezentowanego przez Podatnika, stwierdzić należy co następuje:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy.

Gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a uzyskanym przychodem, wówczas spełniony jest podstawowy i wystarczający warunek do uznania poniesionego wydatku za koszt podatkowy.

Ponadto, analiza wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wystąpienie konkretnego przychodu jest warunkiem wystarczającym, ale niekoniecznym do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, niezbędne jest natomiast działanie podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia.

Zaznaczyć jednak należy, iż możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Podatnik bowiem uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, zważywszy, iż o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Jednostka podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, winna w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem.

Tak określone koszty podatkowe powinny być następnie przyporządkowane do odpowiedniego roku podatkowego zgodnie z przepisami art. 15 ust. 4 cytowanej ustawy, stanowiącym, iż koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Przywołana regulacja przyjmuje zasadę, iż koszty podatkowe są rozliczane w roku podatkowym, w którym osiągnięto przychód związany z ich poniesieniem.

Jedynie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, których jednak nie można przyporządkować do konkretnego przychodu, zgodnie z regulacją art. 15 ust. 4 in fine, mogą być rozpoznane, dla celów podatkowych, w momencie poniesienia.

Wobec powyższego, tutejszy organ podatkowy podziela stanowisko Podatnika, iż kosztem podatkowym będzie wartość zlikwidowanych towarów, w dacie ich faktycznej utylizacji oraz że wydatki poniesione na utylizację przeterminowanych towarów staną się kosztem uzyskania przychodu w dacie poniesienia, pod warunkiem wszakże, iż Wnioskująca dysponuje dowodami potwierdzającymi możliwość przyczynienia się wydatków poniesionych na nabycie tych towarów, do osiągania przychodów.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.