Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 marca 2025 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Wniosek uzupełniła Pani pismem z 6 maja 2025 r. (wpływ: 8 maja 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W 1998 r. działka nr 1 nabyta na Pani ówczesne nazwisko panieńskie A.A, stanu wolnego, akt notarialny darowizny ½ udziału, jako współwłaściciel z siostrą i szwagrem B.B, C.B (oni po ¼, razem ½).

W 2014 r. część budowlana działki 1 została podzielona na 2 równe części: 1/1 – 9,59 ara i 1/2 – 9,59 ara. Nadal byli Państwo współwłaścicielami w ½ udziału oraz pozostałej części niezabudowanej. Nosiła Pani wówczas nazwisko A.D.

W 2021 r. została ściągnięta współwłasność z działek budowlanych, postanowieniem sądu z (...) 2021 r., sygn. akt (...), z którego wynika, że działka 1/1 przeszła na Pani własność A.C (obecne nazwisko). Dołącza Pani kopię odpisu aktu małżeństwa.

Działka 1/2 przeszła na własność B i C.B, bez spłat i dopłat.

Pani swoją działkę 1/1 sprzedała 20 marca 2025 r. celem spłaty do 2 maja 2025 r. innego zobowiązania sądowego z (...) 2024 r., sygn. akt (...).

Załączniki:

1)Akt notarialny darowizny z (...) 1998 r.

2)Wykaz zmian działek z kwietnia 2014 r.

3)Postanowienie sądowe z (...) 2021 r.

4)Odpis skrócony aktu małżeństwa.

5)Akt notarialny sprzedaży działki z (...) 2025 r.

6)Wypis i wyrys z rejestru gruntów.

Uzupełnienie okoliczności faktycznych sprawy:

(...) 1998 r. Pani ojciec E.A aktem darowizny przekazał Pani, będącej stanu wolnego – panna oraz Pani siostrze z mężem działkę 1 o powierzchni 0,79 ha (79 arów), w równych częściach po ½ dla Pani i ½ dla Pani siostry z mężem.

Działka ta w całości miała status rolny, jednakże Pani ani współwłaściciele nie uprawialiście jej. Nie była też dzierżawiona. Jedyne czynności na tejże działce polegały na jej koszeniu i utrzymaniu w czystości.

W 2010 r., na prośbę właściciela sąsiedniej działki (2), z działki 1 i 2 utworzyli Państwo drogę wewnętrzną. Wtedy to działka 1 stała się działką 1/3, pomniejszoną o tę drogę. W drodze został umieszczony słup energetyczny dający możliwość podłączenia do każdej z działek.

Działka pozostała nieużytkiem, nigdy nieogrodzonym, ani niezabudowanym.

Nie występowała Pani ani współwłaściciele o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego, czy też o zmianę przeznaczenia terenu, ani o decyzję o wyłączeniu z produkcji rolnej.

W 2024 r. zmieniono plan zagospodarowania przestrzennego gminy X, w wyniku czego 0,1918 ha (19,18 arów) z działki 1/3 zostało przekształcone na budowlane. Część budowlana została podzielona na 2 równe części po 9,59 arów – działka 1/1 i 9,59 arów – działka 1/2.

Pozostała część (0,5345 ha – 53,45 arów) – działka 1/4 pozostała rolna.

Po tych podziałach wszystkie te działki miały tą samą księgę wieczystą o nr KW (...).

Pani nie mając konkretnego wówczas planu, co do przeznaczenia działek, nie wnosiła Pani o zmianę księgi wieczystej geodezyjnie – podzielonych działek.

W 2021 r. wniosła Pani o zniesienie współwłasności działek 1/2 i 1/3, w wyniku czego została Pani jedynie właścicielką działki 1/1, a Pani siostra z mężem jedynymi właścicielami działki 1/2.

Obie działki miały tę samą powierzchnię, dostęp do drogi i prądu. Jako, że obie były tej samej wartości to podział nastąpił bez żadnych spłat.

Działka 1/4 o powierzchni 0,5345 ha (53,45 arów) pozostała we współwłasności i nie była przedmiotem postępowania.

W 2024 r. podpisała Pani ugodę podziału majątku (sygn. akt (...)) z Pani byłym mężem. Do (...) 2025 r. zobowiązała się Pani spłacić byłego męża z jego części domu, którego budowę rozpoczęli Państwo wspólnie zaciągając kredyt. Kwota tej spłaty to 159 500 zł, która to Pani wykonała. Dom znajduje się w stanie surowym, zamkniętym i pozostałe pieniądze ze sprzedaży działki 1/1 zostaną przeznaczone na jego wykończenie i ogrodzenie.

(...) 2025 r. jako osoba fizyczna, nie prowadząc żądnej działalności gospodarczej, podpisując akt notarialny, sprzedała Pani działkę 1/1 za kwotę 390 000 zł.

Sprzedaż nie nastąpiła w wyniku zarejestrowanej działalności gospodarczej. Nigdy Pani takowej nie prowadziła. Pracowała Pani w oparciu o umowę, a obecnie od 1 kwietnia 2025 r. na umowę zlecenia jako (...).

Na krótko przed sprzedażą, na prośbę osoby kupującej, wyodrębniła Pani do działki 1/1 KW o nr (...).

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy sprzedaż przez Panią działki 1/1, której współwłasność zniesiono w 2021 r., ale będącej częścią działki podarowanej Pani w 1998 r., podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych?

Pani stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Pani zdaniem, sprzedaż działki 1/1 będącej częścią działki 1, którą to ojciec przekazał Pani i Pani siostrze wraz z mężem w równych częściach po ½ w 1998 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zniesienie współwłasności 2 działek 1/1 (na Pani własność) i 1/2 (na własność Pani siostry z mężem) odbyło się bez spłat i dopłat. Nie wzbogaciła się Pani na zniesieniu współwłasności.

Nadmienia Pani, że korzystając z infolinii skarbowej, urząd skarbowy poinformował Panią, iż w tym przypadku podatek nie ma zastosowania.

Takiej samej informacji udzielił Pani notariusz, sporządzając umowę (akt notarialny) podczas odczytywania i złożenia podpisów.

Wniosek o wydanie interpretacji złożyła Pani, gdyż nie chce Pani bazować tylko na informacji przekazanej ustanie, a na pisemnej interpretacji dotyczącej tylko Pani i dotyczącej Pani sprawy, tzn. zaistniałego stanu faktycznego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która została wyrażona w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy jednym ze źródeł przychodów jest: odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a)nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b)spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c)prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d)innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Tym samym, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie – które nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej - nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c cytowanej ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Dlatego też w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tej nieruchomości.

W opisie sprawy podała Pani, że:

·w 1998 r. otrzymała Pani od ojca w drodze darowizny ½ udziału w nieruchomości – działce nr 1, pozostałą ½ udziału w tej nieruchomości otrzymała Pani siostra z małżonkiem;

·w 2014 r. część budowlana działki nr 1 została przez Państwa podzielona na dwie działki 1/1 oraz 1/2. Każda z tych działek miała taką samą powierzchnię – 9,59 ara. Pozostała część działki miała nadal charakter rolny;

·Na moment podziału geodezyjnego działek nie zostały ustanowione odrębne księgi wieczyste;

·W 2021 r. wniosła Pani o zniesienie współwłasności działki nr 1/1 oraz 1/2. W wyniku zniesienia współwłasności działka 1/1 stała się Pani własnością, a działka 1/2 stała się własnością Pani siostry i jej małżonka;

·Działki 1/1 oraz 1/2 miały tę samą powierzchnię i były tej samej wartości, dlatego też zniesienie współwłasności obyło się bez żadnych spłat;

·Postanowiła Pani sprzedać swoją działkę 1/1 i przed jej sprzedażą została ustanowiona dla tej działki odrębna księga wieczysta;

·W 2025 r. dokonała Pani sprzedaży działki nr 1/1;

·Sprzedaż tej działki nie nastąpiła w wykonaniu zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Wątpliwości Pani sprowadzają się do ustalenia, czy sprzedaż działki 1/1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz kiedy doszło do nabycia tej nieruchomości przez Panią.

Zauważam, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Dlatego też wyjaśniam, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę – przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny. Natomiast moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei, w myśl art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny:

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 341):

Dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Wykładnia pojęcia nieruchomości była przedmiotem wielu orzeczeń Sądu Najwyższego, zgodnie z dominującą w nich koncepcją nieruchomością jest część powierzchni ziemskiej, dla której urządzono księgę wieczystą. Zatem, gdy dla określonej nieruchomości zostanie założona księga wieczysta obowiązuje reguła „jedna księga wieczysta - jedna nieruchomość”. (zob. uchwała Sądu Najwyższego - Izba Cywilna, z 21 marca 2013 r. sygn. akt III CZP 8/13, opubl: Biuletyn SN rok 2013, Nr 3 oraz Naczelnego Sąd Administracyjnego w wyroku z 24 czerwca 2009 r. sygn. akt. II FSK 292/08). Zgodnie z tym poglądem graniczące ze sobą działki, będące własnością tej samej osoby, dla których prowadzone są oddzielne księgi wieczyste, stanowią dwie odrębne nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny.

Stosownie do art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Z kolei art. 196 § 1 i § 2 ww. Kodeksu stanowi, że:

§ 1. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

§ 2. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Zgodnie zaś z art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Natomiast zgodnie z art. 211 ww. Kodeksu:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Art. 212 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego stanowi, że:

§ 1. Jeżeli zniesienie współwłasności następuje na mocy orzeczenia sądu, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Przy podziale gruntu sąd może obciążyć poszczególne części potrzebnymi służebnościami gruntowymi.

§ 2. Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Z zawartej we wskazanym przepisie definicji wynika, że współwłasność charakteryzuje się trzema podstawowymi cechami: jednością przedmiotu, wielością podmiotów oraz niepodzielnością wspólnego prawa.

Jedność przedmiotu oznacza, że w stosunku współwłasności przedmiotem prawa własności przysługującego kilku osobom jest jedna rzecz ruchoma lub nieruchomość. Jeśli rzecz wchodzi w skład zbioru rzeczy, stanowiącego pewną funkcjonalną całość, to współwłasność dotyczy każdej pojedynczej rzeczy wchodzącej w skład takiego zbioru, nie zaś zbioru. Istotną cechą charakteryzującą współwłasność jest wielość podmiotów prawa własności jednej rzeczy. Chodzi tu o co najmniej dwie lub więcej osób, które pomimo łączącego je stosunku współwłasności są nadal odrębnymi podmiotami prawa. We współwłasności prawo własności przysługuje, jak wynika z brzmienia zacytowanego przepisu, niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

·podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

·wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty, wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział.

Skoro zatem:

·na moment wyodrębnienia geodezyjnego działki nr 1/1 oraz 1/2 nie stały się odrębnymi nieruchomościami (nie posiadały odrębnych ksiąg wieczystych);

·działka 1/1 oraz 1/2 były tej samej wartości;

·zniesieniu współwłasności nie towarzyszyły spłaty

to uznaję, że datą nabycia działki nr 1/1 przez Panią jest data otrzymania udziału w działce nr 1 w drodze darowizny od Pani ojca w 1998 r.

Dlatego też sprzedaż działki 1/1 w 2025 r. nie spowodowała u Pani powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Pani uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.