Interpretacja indywidualna z dnia 28.06.2016, sygn. ILPB3/4510-1-198/16-4/AO, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Temat interpretacji

Koszty uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej szerokiego asortymentu artykułów do produkcji mebli. Spółka posiada doskonale rozwinięte zaplecze magazynowe. Kontrahenci Spółki oraz podmioty powiązane kapitałowe mają swoje siedziby w Niemczech, Polsce, Rumunii, Czechach, Bośni i Hercegowinie, Słowenii, Serbii, Węgrzech, na Litwie oraz w Estonii.

Spółka dysponuje flotą jedenastu samochodów osobowych znajdujących się w ewidencji środków trwałych Spółki. Niniejsze pojazdy wykorzystywane są przez pracowników Spółki, osobę świadczącą na rzecz Spółki usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej oraz Prezesa Zarządu Spółki.

Osoby zatrudnione przez Spółkę na podstawie umowy o pracę (przedstawiciele handlowi oraz kadra kierownicza) wykorzystują samochody osobowe Spółki wyłącznie na cele służbowe, związane z działalnością Spółki. Z każdym pracownikiem korzystającym z samochodów służbowych została podpisana umowa dotycząca użytkowania pojazdu. Prócz tego, pracownicy złożyli pracodawcy oświadczenie, iż korzystają z niniejszych samochodów wyłącznie w celach służbowych. Zgodnie z treścią umowy o użytkowaniu samochodu służbowego, wszelkie koszty związane z bieżącą eksploatacją pojazdów (w tym paliwo, ubezpieczenie, koszty napraw) pokrywa Spółka. Z umowy tej wynika również, iż w celu zapewnienia bezpieczeństwa samochodu, miejscem parkowania lub garażowania samochodu jest miejsce zamieszkania pracownika. W związku z powyższym, pracownicy używają niniejszych pojazdów również w trakcie dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Każdy z pracowników mieszka poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Spółki.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka podpisała umowę współpracy w zakresie pośrednictwa handlowego. Zleceniobiorcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Do zakresu obowiązków niniejszej osoby należy między innymi pozyskiwanie nowych klientów oraz bieżąca obsługa klientów. Zleceniobiorca w ramach wykonywanych usług wykorzystuje samochód służbowy firmy. Samochód używany jest jedynie w celach związanych z realizacją umowy o współpracy. Koszty związane z eksploatacją samochodu (naprawy, paliwo, ubezpieczenia itp.) pokrywane są przez Spółkę.

Prezesem Zarządu Spółki jest nierezydent, mieszkający w Niemczech. Prezes Zarządu został powołany przez Zgromadzenie Wspólników, nie jest zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę. Prezes Zarządu Spółki wykorzystuje samochód służbowy w celach związanych z działalnością Spółki. Porusza się niniejszym pojazdem po Europie, wykonując obowiązki wynikające z pełnionej funkcji na rzecz Spółki, jak również z miejsca zamieszkania do siedziby Spółki lub też miejsca wykonywania powierzonych obowiązków. Koszty związane z eksploatacją pojazdu (np. koszty paliwa, napraw, ubezpieczeń itp.) ponoszone są przez Spółkę.

W świetle opisanego stanu faktycznego, wszystkie samochody osobowe, bez względu na podmiot z nich korzystający, wykorzystywane są jedynie w celach związanych z realizacją działalności Spółki.

Spółka ponosi również wszelkie koszty związane z eksploatacją niniejszych pojazdów. Paliwo do samochodów tankowane jest bądź na stacjach paliw, bądź ze znajdującego się na terenie Spółki dystrybutora, do którego tankowane są większe ilości paliwa. Paliwo z dystrybutora wykorzystywane jest również do innych pojazdów i maszyn będących własnością Spółki. W przypadku paliwa z dystrybutora, prowadzone jest wewnętrzna ewidencja, w której odnotowywana jest ilość paliwa wykorzystana do konkretnego pojazdu.

W opisanym stanie faktycznym, Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów wszelkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją niniejszych pojazdów (tj. wydatki na ubezpieczenia, przeglądy, zakup części zamiennych, naprawy, opłaty za przejazd autostradą, paliwo), jako że wykorzystywane są wyłącznie w celach związanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Ponadto, w ramach obwiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta z odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od podatku należnego.

Spółka rozważa możliwość udostępnienia niniejszych pojazdów pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę oraz Prezesowi Zarządu Spółki również do celów prywatnych przejazdów. Samochody byłyby zatem użytkowane zarówno do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, jak również do celów prywatnych użytkowników.

Wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczy konsekwencji podatkowych wykorzystania pojazdów Spółki w celach prywatnych w zakresie zarówno podatku dochodowego, jak i podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 22 czerwca 2016 r.).

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki związane z utrzymaniem i wykorzystaniem samochodów służbowych, w sytuacji gdy poza czynnościami służbowymi będą wykorzystywane również do celów prywatnych użytkowników...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z podniesionym przepisem, aby koszty poniesione przez podatnika mogły zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie dwa warunki:

• poniesienie kosztów ma na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
• koszty nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1.

W przypadku samochodów osobowych, o których mowa w przedmiotowym wniosku, Spółka ponosi szereg wydatków związanych z ich utrzymaniem oraz eksploatacją, takich jak np.:

• ubezpieczenie,
• koszty związane z utrzymaniem czystości pojazdów,
• koszty usług serwisowych,
• koszty części do pojazdów, które nie są pokrywane w ramach usług serwisowych,
• koszty paliwa itp.

Prócz tego Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych od posiadanych pojazdów zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem oraz eksploatacją pojazdów, jak również odpisy amortyzacyjne od posiadanych środków trwałych.

Niniejsze pojazdy będą wykorzystywane przez Spółkę głównie do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Dopiero po zaspokojeniu potrzeb służbowych samochody nieodpłatnie mogą być wykorzystywane przez pracowników oraz Prezesa Zarządu do celów prywatnych.

Udostępniając w przyszłości pracownikom pojazdy służbowe również do celów prywatnych, Spółka przyznaje tym pracownikom dodatkowy pozapłacowy element wynagrodzenia oczekując w zamian efektywnego wykonywania obowiązków czy zwiększonej motywacji. Przychód z tytułu nieodpłatnego użytkowania pojazdu przez pracownika podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podobnie w przypadku Prezesa Zarządu, udostępnienie w przyszłości pojazdów służbowych do celów prywatnych, będzie dodatkową formą wynagradzania Prezesa Zarządu, co z kolei przełoży się na efektywność oraz zwiększoną motywację przy wykonywaniu powierzonych obowiązków. W przypadku Prezesa Zarządu Spółki, przychód z tytułu nieodpłatnego wykorzystania do celów prywatnych samochodu służbowego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach wskazanych w art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, wyżej wskazane wydatki związane z utrzymaniem oraz eksploatacją pojazdów służbowych jak również odpisy amortyzacyjne, nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: w celu osiągnięcia przychodu, jak i zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

1. celowość oznacza: przydatność do jakichś potrzeb, świadome zmierzanie do celu, taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu,
2. zabezpieczyć oznacza: zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, uczynienie bezpiecznym, zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie, zapewnienie komuś środków do życia, zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary, natomiast
3. zachować oznacza: pozostać w posiadaniu czegoś, dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności, uchronić przed zapomnieniem.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy, Spółka rozważa możliwość udostępnienia swoim pracownikom oraz Prezesowi Zarządu Spółki (który pełni swoją funkcję w Spółce na podstawie powołania przez Zgromadzenie Wspólników) samochody służbowe (osobowe) znajdujące się w ewidencji środków trwałych do celów prywatnych przejazdów. Samochody byłyby zatem użytkowane zarówno do celów służbowych związanych z działalnością gospodarczą Spółki, jak również do celów prywatnych użytkowników.

W tym miejscu należy zauważyć, że kosztami podatkowymi co do zasady są tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują nie tylko wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie, ale i diety, inne należności za czas podróży służbowej, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, świadczenia medyczne oraz inne wydatki na rzecz pracowników, pod warunkiem spełnienia przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że za przychody pracownicze należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez pracownika od pracodawcy. Takim przysporzeniem będzie u pracownika również wartość świadczenia w postaci pokrycia przez pracodawcę kosztów paliwa zużywanego przez pracownika do jego prywatnych celów.

Podobnie wynagrodzenie w postaci wykorzystywania samochodu służbowego w celach prywatnych przez Prezesa Zarządu Spółki, pełniącego swoją funkcję na podstawie powołania przez Zgromadzenie Wspólników może stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca w opisie przedmiotowej sprawy - udostępnianie pojazdów służbowych w celach prywatnych będzie dodatkową formą jego wynagradzania i przychód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na marginesie należy wskazać, że w opisanej przez Spółkę sytuacji nie zachodzą przesłanki wyłączenia określone w art. 16 ust. 1 pkt 38 i pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W omawianej sprawie nie można mówić o świadczeniu jednostronnym, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 omawianej ustawy, bowiem w przedstawionym opisie sprawy świadczeniu Spółki na rzecz Prezesa Zarządu w postaci udostępnienia w przyszłości pojazdów służbowych do jego celów prywatnych odpowiada jego wzajemne świadczenie na rzecz Spółki w postaci wykonywania przez niego określonych czynności i zadań wynikających z pełnionej funkcji.

W niniejszej sprawie nie znajdzie również zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 38a cyt. ustawy, bowiem zarząd nie jest organem stanowiącym, tylko wykonawczym osób prawnych.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych udostępnianych pracownikom oraz Prezesowi Zarządu także dla celów prywatnych, które nie dotyczą ich bezpośredniego wykorzystywania przez pracowników oraz Prezesa Zarządu do jazd prywatnych np. ubezpieczenie, koszty związane z utrzymaniem czystości pojazdów, koszty usług serwisowych oraz koszty nabycia części do tych pojazdów itp., stanowią koszty uzyskania przychodu w części, w jakiej faktycznie służą uzyskiwaniu przychodów z działalności. Jedynie takie wydatki, które rzeczywiście związane są z wykorzystaniem samochodów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, spełniają bowiem warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Warunkiem niezbędnym do ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka zwiększy swoje przychody.

Natomiast wydatki na paliwo zużywane przez pracowników Spółki oraz Prezesa Zarządu wykorzystujących samochody służbowe dla celów prywatnych, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy wartość tego paliwa stanowi przychód tych pracowników oraz Prezesa Zarządu Spółki podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując, wydatki związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodów służbowych, w sytuacji gdy poza czynnościami służbowymi będą wykorzystywane również do celów prywatnych użytkowników, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednakże mieć na uwadze, że ustawodawca wyłączył określone koszty związane z użytkowaniem samochodów przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych z kategorii kosztów uzyskania przychodów. I tak:

• do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m.in. składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
• kosztem podatkowym Spółki nie będą również odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu spółce do używania art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy,
• w sytuacji, gdy samochód nie jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku jego utraty lub likwidacji oraz kosztów jego remontu powypadkowego art. 16 ust. 1 pkt 50 cyt. ustawy.

Jednocześnie tut. Organ pragnie dodać, że w związku z tym, iż to pytanie podatkowe określone przez podatnika wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, w niniejszej interpretacji indywidualnej odniesiono się ściśle do kwestii w nim zawartej, tj. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z utrzymaniem i wykorzystaniem (eksploatacją) samochodów służbowych. Nie odniesiono się natomiast do kwestii dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od posiadanych środków trwałych, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Dodatkowo informuje się, że w pozostałym zakresie wniosku dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu