Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku , z dnia 07.03.2007r. (wpływ do tut. Urzędu 08.03.2007r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy możliwe jest podwyższenie przez podatnika stawek amortyzacyjnych, obniżonych wcześniej zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółka jest właścicielem centrum handlowego położonego w Bielsku-Białej. W roku 2006 oraz w latach poprzednich Spółka amortyzowała środki trwałe wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej metodą liniową, z wykorzystaniem stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik do ustawy o pdop. Począwszy od stycznia 2007r., działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o pdop, Spółka obniżyła stawki amortyzacyjne stosowane dla celów podatkowych wobec własnych środków trwałych. W odniesieniu do wybranych środków trwałych, stawka amortyzacyjna została obniżona nawet do zera. W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie, że możliwym jest podwyższenie przez nią stawek amortyzacyjnych, obniżonych wcześniej zgodnie z cyt. wyżej art. 16i ust. 5 ustawy o pdop.Zdaniem Strony, na tle przedstawionego stanu faktycznego, Spółka jest uprawniona - na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o pdop do podwyższenia stosowanych stawek amortyzacji podatkowej począwszy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego Spółki. W ocenie Strony dla rozstrzygnięcia sprawy, decydujące znaczenie ma interpretacja przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o pdop dokonana w oparciu o jego brzmienie (wykładnia literalna), a także cel jego wprowadzenia (wykładnia celowościowa). Ponadto, dla zupełności procesu wykładni należy uwzględnić również poglądy organów podatkowych wyrażane w analogicznych sprawach. Podstawowym rodzajem wykładni przepisów prawa podatkowego jest wykładnia językowa. W procesie stosowania prawa ten rodzaj interpretacji przepisów ma zasadnicze znaczenie i powinien być punktem wyjścia dla ustalenia treści norm prawnych. Wykładnia literalna polega na ustaleniu treści normy prawnej w oparciu o znaczenie językowe użytych w niej sformułowań. W obecnym brzmieniu, przepis art. 16i ust. 5 ustawy o pdop odnosi się wprost do zmiany" stawki amortyzacyjnej. Przy czym, zdaniem Spółki, użyty w powyższym przepisie termin zmiana" powinien być rozumiany zgodnie z jego definicją słownikową. Zwrot ten zatem należy odczytywać jako zastąpienie czegoś czymś, zamienianie, wymianę czegoś na coś. Spółka podkreśla przy tym, że użyty przez ustawodawcę termin nie odnosi się w żaden sposób do kierunku modyfikacji. W konsekwencji, interpretowanie terminu zmiana" użytego w treści art. 16i ust. 5 ustawy o pdop jedynie jako obniżenie stawek amortyzacyjnych pozostawałoby w sprzeczności z regułami wykładni językowej. Co za tym idzie, Spółka stoi na stanowisku, iż w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o pdop, Spółka jest uprawniona do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. Na tle niniejszej sprawy, także wyniki wykładni celowościowej przemawiają zdaniem Spółki, za możliwością podwyższenia przez podatnika obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. W tym kontekście, Spółka wskazuje, iż zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy zmieniającej ustawę o pdop z dniem l stycznia 2003 r., do nowelizowanej ustawy wprowadzono możliwość zmniejszenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu w dowolnej wysokości oraz w wybranym przez podatnika momencie. Taka zmiana była podyktowana koniecznością stworzenia mocniejszego instrumentu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych w okresie osiągania dochodów a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty i dochodu do opodatkowania".Jak zatem wynika z cytowanego fragmentu uzasadnienia, intencją ustawodawcy przy wprowadzeniu zmiany art. 16i ust. 5 ustawy o pdop było zliberalizowanie dotychczasowej regulacji dotyczącej zmiany stawek amortyzacji podatkowej. Wyłączenie możliwości podwyższenia stawek w omawianym przypadku prowadziłoby do efektu odwrotnego, niezamierzonego przez ustawodawcę. Taka koncepcja stałaby więc w sprzeczności z teorią racjonalnego ustawodawcy, który dokonując nowelizacji przepisów prawa realizuje założone przez siebie cele. Ponadto, brak możliwości podwyższania stawek w sytuacji, w której amortyzacja została czasowo obniżona przez podatnika do zera, oznaczałoby de facto wyłączenie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych przez podatnika, co z pewnością nie było celem nowelizacji art. 16i ust. 5 ustawy o pdop.Dla potwierdzenia przedstawionego we wniosku stanowiska, Spółka powołuje się na interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane przez organy podatkowe w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej, tj. Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu z dnia 10 sierpnia 2004r. nr PSUS/OBPI/423/121/04/BD, Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 5 listopada 2004r. nr 1MUS-1471/DPD2/423/181/04/DP, Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z 26 marca 2004r. nr PDP-423-16/PW/04 i Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego z 7 lipca 2004r. nr PUS.I/423/64/2004.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 w/w ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy o pdop podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. jej obniżenie bądź podwyższenie do stawki zgodnej z Wykazem, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o pdop, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W związku z tym, w danym roku podatkowym w przypadku środków trwałych wprowadzonych wcześniej do ewidencji obniżenie lub podwyższenie stawki amortyzacyjnej może nastąpić: np. w styczniu danego roku, w przypadku, gdy rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, a amortyzacja dokonywana jest miesięcznie; na koniec pierwszego kwartału, jeśli amortyzacja dokonywana jest kwartalnie; na koniec roku, w przypadku, gdy podatnik nalicza odpisy amortyzacyjne jednorazowo. Warto podkreślić, że możliwość obniżania/podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż z uwagi na to, że podstawową zasadą jest amortyzowanie według stawek określonych w wykazie, a jednocześnie przepisy ustawy o pdop nie wprowadzają zakazu powrotu do stawek podstawowych, stanowisko Spółki dotyczące możliwości podwyższenia obniżonej uprzednio stawki amortyzacyjnej od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.