Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 t. j. ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.09.2005 r. (data wpływu 29.09.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 28.09.2005 r., w trybie art. 14a ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa, Spółka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza z wnioskiem o pisemną interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała pożyczkę w kwocie będącej równowartością w złotych 7213 EUR wg średniego kursu Euro z dnia przelewu pożyczki. W dniu 19.05.2005 r. Spółka otrzymała kwotę 30.000 PLN.
W dniu 22.09.2005 r. Spółka dokonała zwrotu pożyczki 28.154, 50 PLN (7213eur*3,9033) wraz z odsetkami w wysokości 517,81 PLN. Umowa pożyczki została zaciągnięta w złotych polskich, poprzez postawienie do dyspozycji Spółki kwoty w złotych, będącą równowartością określonej kwoty EURO i spłata pożyczki nastąpiła w złotych wg. kursu EURO z dnia spłaty. W wyniku spłaty pożyczki powstały wg. Spółki "statystycznie naliczone dodatnie różnice kursowe" w kwocie 1845,50 PLN. W związku z powyższym Spółka uważa, że w/w "statystycznie naliczone dodatnie różnice kursowe" są neutralne podatkowo i nie mają wpływu na wynik podatkowy tzn. nie korygują kosztów uzyskania przychodów jak również nie są przychodami podatkowymi. Oznacza to, zdaniem podatnika, że kwota 1845,50 PLN ujęta w księgach handlowych jako przychód bilansowy (przychód finansowy) nie wpłynie na przychody i koszty podatkowe.

Dokonując oceny prawnej przedstawionego stanowiska, tut. organ stwierdza co następuje:
Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) do przychodów nie zalicza się m. in. otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Stosownie natomiast do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Oznacza to, iż środki pieniężne otrzymane lub wydatkowane na spłatę pożyczki (kredytu) nie mają wpływu na rozliczenie podatkowe podatnika.
Środki finansowe pochodzące z pożyczek (kredytów) traktowane są jako własne środki podatnika i w związku z tym w przypadku spłacania pożyczek (kredytów) walutowych zastosowanie mają przepisy art. 15 ust. 1a oraz art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 15 ust. 1a ustawy jw. koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłoszonego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. W myśl przepisu art. 12 ust. 1 pkt. 1 powołanej ustawy przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym również różnice kursowe. Zgodnie z art. 12 ust. 2a ustawy przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnice między wartością tych środków obliczonych przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodów oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłoszonego przez bank, z którego korzysta podatnik. Jak wynika więc z wyżej powołanych przepisów jedynie w przypadku kiedy podatnik otrzymałby pożyczkę w walucie obcej i w takiej też walucie środki finansowe wpłynęłyby na jego rachunek, fakt zwrotu tej pożyczki (kredytu) w walucie obcej powodowałby możliwość wystąpienia różnic kursowych i odniesienia ich odpowiednio w podatkowe przychody lub koszty. Z przedstawionego natomiast przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała pożyczkę w walucie PLN i dokonała spłaty również w walucie PLN. Kredyt złotówkowy, lecz denominowany walutą obcą, jest kredytem, którego kapitał jest określony w złotówkach. Również jego spłata dokonywana jest w walucie polskiej a przelicznik walutowy, będący elementem uzgodnień pomiędzy pożyczkobiorcą a pożyczkodawcą, ma na celu jedynie aktualizację wartości (części kapitałowej) kredytu w stosunku do waluty obcej i zazwyczaj jest uzależniony od poziomu istniejącej na rynku inflacji. Spłata pożyczki jest więc zdarzeniem podatkowo obojętnym i okoliczność przewalutowania pożyczki faktu tego nie zmienia. Spłata pożyczki (kredytu) o zwaloryzowanej wartości stanowi zatem nadal spłatę pożyczki (kredytu), której stosownie do art. 16 ust. 1 pkt. 10a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Zastosowany natomiast w umowie pożyczki przelicznik walutowy w walucie obcej dla waluty polskiej, czyli tzw. waloryzacja pożyczki w związku z inflacją, jest wewnętrzną sprawą umawiających się stron i nie wynika z przepisów podatkowych, a więc w tej części kwota zwaloryzowanej pożyczki do spłaty nie może być uznana za uzasadnienie do uznania statystycznie naliczonych różnic kursowych za przychody podatkowe lub koszt uzyskania przychodów.

W świetle powyższego tutejszy organ podatkowy postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika/ płatnika/ inkasenta/ następcy prawnego podatnika/ osoby trzeciej odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, ul. Wadowicka 10 za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Krowodrza w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.