Temat interpretacji
Pytanie podatnika
Działając na podstawie art. 14e oraz art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), udzielając interpretacji w zakresie art. 12 konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. Nr 250, poz. 1080; dalej: umowa polsko-brytyjska),
Minister Finansów uznaje stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku za prawidłowe w sprawie dotyczącej braku obowiązku pobrania podatku u źródła z tytułu korzystania z programu komputerowego na własny użytek.
/>
UZASADNIENIE
Jak wynika ze stanu faktycznego, który został przedstawiony we wniosku Spółka na podstawie umowy licencji nabyła od firmy brytyjskiej prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego. Spółka używa programu tylko i wyłącznie na własne potrzeby i nie przysługuje jej prawo odsprzedaży tego programu lub jego redystrybucji. Nie przysługuje jej również prawo do kopiowania programu z wyjątkiem sytuacji, gdy wykonane kopie są używane w celach archiwizowania danych lub zapewnienia bezpieczeństwa firmy. Zawarta z podmiotem brytyjskim umowa nie powoduje przeniesienia praw autorskich do przedmiotu transakcji. Spółka brytyjska jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii i nie prowadzi działalności w Polsce poprzez stałą placówkę (zakład).
W opinii Spółki, należności wypłacane za prawo do użytkowania oprogramowania komputerowego w świetle umowy polsko-brytyjskiej nie są należnościami licencyjnymi i w związku z tym na Spółce nie spoczywa obowiązek pobrania podatku u źródła.
Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Minister Finansów zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 64, poz. 654 ze zm., dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski.
Kwestie związane z opodatkowaniem wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym należności z tytułu nabycia praw do korzystania z oprogramowania komputerowego, jako dochodów z praw autorskich lub praw pokrewnych, w tym również ze sprzedaży tych praw, wynikają z art. 21 ust. 1 updop. W przypadku gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska ma podpisaną umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 updop).
Umowa polsko-brytyjska w art. 12 ust. 3 definiuje termin "należności licencyjne", który oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
Umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawierane przez Polskę wzorowane są na Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku. W pkt 13 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD, wyraźnie stwierdza się, iż program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji należności licencyjnych", należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak należność licencyjną".
Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 2 umowy polsko-brytyjskiej każdemu określeniu użytemu w umowie i w niej niezdefiniowanemu, należy nadać takie znaczenie, jakie posiada ono zgodnie z prawem państwa-strony umowy, w którym podatek jest ustalany.
W polskim ustawodawstwie nie ma definicji programu komputerowego. Jedynie w art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 904 ze zm.) określono przedmiot praw autorskich, przez który należy rozumieć w szczególności utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Natomiast, w art. 74 ust. 1 tejże ustawy stwierdza się, iż programy komputerowe korzystają z takiej samej ochrony jak utwory literackie.
Zatem brak wyraźnego wymienienia kategorii programów komputerowych jako utworów, w związku z którymi wypłacane należności objęte są zakresem dyspozycji art. 12 ust. 3 umowy polsko-brytyjskiej nie przesądza o wyłączeniu tego rodzaju dochodu spod postanowień tego artykułu.
W przedstawionym stanie faktycznym, zaliczenie należności wypłacanych przez Spółkę na rzecz brytyjskiego podmiotu do odpowiedniej kategorii dochodów, w rozumieniu umowy polsko-brytyjskiej, zależy od istoty praw, jakie odbiorca nabywa w ramach umów przewidujących prawo do korzystania z oprogramowania komputerowego.
Zgodnie z brzmieniem ust. 2 Komentarza OECD do art. 12, jeżeli z umowy zawartej pomiędzy polskim, a zagranicznym kontrahentem wynika, że nabywca oprogramowania komputerowego nabywa egzemplarz lub egzemplarze oprogramowania i nie ma między nim a zbywcą żadnej szczególnej umowy dotyczącej zakresu korzystania z takiego oprogramowania, w takim przypadku nie następuje udzielenie prawa do korzystania z cudzych praw majątkowych. Chodzi tu o sytuację, w której zakres uprawnień nabywcy do korzystania z egzemplarza oprogramowania komputerowego jest ograniczony jedynie do działań umożliwiających mu skorzystanie z legalnie zakupionego egzemplarza tego oprogramowania. Tym samym należność za użytkowanie oprogramowania w takim zakresie nie jest należnością licencyjną w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Ponadto, płatności nie stanowią należności licencyjnych, jeżeli przekazane prawo do użytkowania programu komputerowego nie narusza ustawodawstwa w zakresie praw autorskich.
W przedstawionym stanie faktycznym wystąpiła transakcja, której przedmiotem jest korzystanie z nabytego programu komputerowego na potrzeby własnej działalności. Spółka nie jest uprawniona do odsprzedaży tego programu lub jego redystrybucji. Nie przysługuje jej również prawo do kopiowania programu komputerowego.
Jeżeli więc, zgodnie z twierdzeniem Spółki, nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani udzielenia prawa do użytkowania prawa autorskiego, a korzystający może eksploatować program komputerowy wyłącznie na potrzeby własne - nie dochodzi wówczas do zapłaty, którą można by zakwalifikować jako należność z tytułu praw autorskich. W związku z czym świadczone usługi związane z użytkowaniem oprogramowania komputerowego nie stanowią również przekazania ani ingerencji w prawa autorskie.
W związku z tym, należności przekazywane firmie zagranicznej z tytułu zakupu licencji i związanych z nim usług, nie będą objęte dyspozycją art. 12 umowy polsko-brytyjskiej oraz art. 21 i 26 updop. Oznacza to, że podmiot polski dokonujący wypłaty takich należności nie będzie obowiązany do potrącenia od nich zryczałtowanego podatku dochodowego.
W takiej sytuacji, dochód firmy brytyjskiej w postaci wynagrodzenia, jakie otrzymuje, należy kwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 umowy polsko-brytyjskiej. Zyski te podlegają opodatkowaniu tylko w państwie siedziby podmiotu, który dochód taki uzyskuje, o ile firma brytyjska nie posiada zakładu na terytorium Polski (art. 7 ust. 1 umowy polsko-brytyjskiej).
Należy jednak przy tym zauważyć, że inna byłaby ocena skutków podatkowych związanych z korzystaniem z oprogramowania komputerowego, w przypadkach, kiedy oprogramowanie takie służyłoby jako instrument do odpłatnego korzystania z posiadanych przez podmiot zagraniczny informacji w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej (know-how) lub z baz danych mających charakter dzieła w rozumieniu prawa autorskiego. W takich przypadkach, kiedy przekazywane podmiotowi brytyjskiemu należności obejmowałyby zarówno opłatę za korzystanie z takich informacji lub z takiego dzieła jak i opłatę za oprogramowanie komputerowe umożliwiające podmiotowi polskiemu takie korzystanie, należności te podlegałyby w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 updop w związku z art. 12 umowy polsko-brytyjskiej.
Ponadto, brak obowiązku potrącenia przez Spółkę podatku od wypłacanej rezydentowi brytyjskeimu należności nie oznacza, że Spółka nie będzie miał obowiązku złożenia formularza IFT-2R, czyli informacji o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez podatników podatku dochodowego niemających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak bowiem wynika z treści art. 26 ust. 3d updop, taką informację o wypłatach na rzecz osób zagranicznych należności z tytułów wymienionych w art. 21 updop sporządzają i przekazują do urzędu skarbowego podmioty polskie, które dokonują takiej wypłaty, nawet jeżeli na podstawie czy to ustawy czy umowy, nie są obowiązane do potrącania podatku.
Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.
Minister Finansów informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Minister Finansów pragnie również wyjaśnić, iż prowadzone postępowanie o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie podatnika nie jest postępowaniem dowodowym.
Odpowiedź nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jest natomiast wiążąca dla właściwych organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Na niniejsze postanowienie, na podstawie art. 14e § 2, art. 14a § 4 oraz art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Stronie przysługuje zażalenie do Ministra Finansów w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Minister Finansów