Temat interpretacji

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy koszty, których nie można przypisać do konkretnego przychodu stanowią dla podatnika koszt uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia a koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem stanowią koszt uzyskania przychodu w tym okresie rozliczeniowym, w którym powstał przychód, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. Faktura za świadczone usługi telekomunikacyjne jest wystawiana przez Spółkę zgodnie z umową, na podstawie której usługa telekomunikacyjna jest świadczona. Zapłata należności określonej w/w fakturą następuje w terminie 14 dni od dnia jej wystawienia, tj. zgodnie z pkt. 5.7 Regulaminu Świadczenia Usług Telekomunikacyjnych Dla Konsumentów przez Spółkę. Taki sposób powstawania przychodu należnego wywołuje konsekwencje podatkowe nie tylko na przełomie roku , ale również w ciągu danego roku podatkowego. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, dodatkowej analizy wymaga kwestia momentu przypisania przez Spółkę kosztów uzyskania przychodu do danego miesiąca lub roku z podziałem na :koszty pośrednie, których nie można przypisać do konkretnego przychodu oraz koszty bezpośrednie, które można powiązać z konkretnym przychodem.

Zdaniem Strony, zgodnie z uzupełnieniem do w/w wniosku złożonym w dniu 24.03.2006r., do kosztów pośrednich zaliczyć należy:1.koszty zużycia materiałów i energii, w tym materiały eksploatacji samochodów, materiały gospodarcze, materiały biurowe, paliwo, energia elektryczna2.koszty usług obcych, w tym koszty transmisji międzynarodowej, międzymiastowej, opłaty telekomunikacyjne, koszty związane z wynajmem pomieszczeń biurowych, koszty związane z wynajmem pomieszczeń technicznych, pod urządzenia telekomunikacyjne, koszty remontów urządzeń radiotechnicznych, koszty remontów środków transportu, koszty usług informatycznych, koszty usług prawnych, koszty usług bankowych3.podatki i opłaty, w tym opłaty za częstotliwość, opłaty urzędowe,4.wynagrodzenia i świadczenia na rzecz pracowników,5.koszty delegacji służbowych,6.koszty reprezentacji i reklamy,7.koszty amortyzacji,8.koszty związane z ubezpieczeniem majątku. Spółka uważa, że koszty, których nie można przypisać do konkretnego przychodu stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Natomiast koszty, które można połączyć z konkretnym przychodem stanowią w Spółce koszt uzyskania przychodu w tym okresie rozliczeniowym, w którym powstał przychód.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje: Zgodnie z art.15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r nr 54, poz.654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1. Uznanie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich w ciężar kosztów uzyskania przychodów stanowi przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu. Równocześnie o poprawności dokonania odliczenia od przychodów poniesionych wydatków decyduje także właściwie ustalenie okresu (momentu) w którym można dokonać potrącenia poniesionych wydatków. Zasady zaliczania ponoszonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów reguluje art. 15 ust. 4 w/w ustawy, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym toku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesione, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe - w tym przypadku są one potracalne w roku, w którym zostały poniesione. Powyższa zasada rozliczania wydatków w czasie ma na celu zapewnienie współmierności przychodów do kosztów ich uzyskania i jednocześnie ma zastosowanie do kosztów bezpośrednio związanych z osiąganymi przychodami. Z powyższego wynika, że o ile poniesione wydatki spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a jednocześnie ich poniesienie bezpośrednio wpływa na wartość osiąganych przychodów, podatnik ma prawo odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą, tj. w roku, w którym w efekcie poniesienia tych kosztów osiągnął przychód podlegający opodatkowaniu. Podatnik ma prawo także zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, ale dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że ich zarachowanie nie było możliwe. W takim przypadku są one potrącalne w roku (miesiącu), w którym zostały poniesione. Natomiast w przypadku wydatków pośrednio związanych z uzyskiwanymi przez podatnika przychodami, o zaliczeniu ich w koszty podatkowe decyduje faktyczny moment ich poniesienia.

Jednocześnie, zdaniem Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego, w przedstawionym stanie faktycznym, szczegółowej analizy wymaga fakt, czy wskazane przez Spółkę wydatki, zaliczone do wydatków pośrednio związanych z uzyskiwanymi przez nią przychodami, nie dotyczą środków trwałych oraz czy ich poniesienie nastąpiło przed oddaniem środka trwałego do używania lub nie spowodowało ulepszenia danego środka trwałego. Na podstawie art. 16g ust. 1, ust. 3 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisów, jeżeli wydatki te związane są z nabyciem lub wytworzeniem środka trwałego i zostały poniesione przed oddaniem tego środka do używania, wówczas nie podlegają zaliczeniu w koszty w dacie ich poniesienia, lecz zwiększają wartość początkową środka trwałego i podleją zaliczeniu w koszty pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne. Analogiczna sytuacja, tj. brak możliwości bezpośredniego obciążania kosztów podatkowych ponoszonymi wydatkami, występuje również, gdy w wyniku ich poniesienia doszło do ulepszenia środka trwałego, o czym stanowi art. 16g ust. 13 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Takie wydatki zwiększają wartość początkową środka trwałego, w związku z którym zostały poniesione.

Mając powyższe na uwadze, Naczelnik tut. Urzędu stwierdza, że o ile nie zachodzą przesłanki uzasadniające uwzględnienie w/w wydatków przy ustalaniu wartości początkowej środka trwałego (wartości niematerialnej i prawnej), stanowisko Spółki przedstawione w wystąpieniu jest prawidłowe.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Strony i jest wiążąca dla organów podatkowych oraz organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony #8722; do czasu jej zmiany lub uchylenia (art. 14b § 1 i 2 ustawy - Ordynacja podatkowa).