Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan 30 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego (doprecyzowany w uzupełnieniu)

18 października 2024 r. złożono pismo do X S.A. o odszkodowanie za szkodę spowodowaną uszkodzeniem przewodu neutralnego sieci zasilającej złącze kablowe, co spowodowało wahanie napięć. W wyniku tego doszło do uszkodzeń wyposażenia osoby fizycznej w budynku mieszkalnym (wyposażenie niewykorzystywane do działalności gospodarczej).

5 listopada 2024 r. X S.A. spisał i potwierdził notatką szkodę.

8 listopada 2024 r. X S.A. skierował pismo do poszkodowanego, iż sprawę o rekompensatę (odszkodowanie) skierowali do swojego Ubezpieczyciela, który zarejestrował szkodę w swoim systemie i nadał jej numer. Zgodnie z tym pismem Ubezpieczyciel miał zweryfikować, czy powinien wypłacić odszkodowanie. W piśmie stwierdzono, iż Ubezpieczyciel podejmie decyzję w imieniu X S.A. Ubezpieczyciel wszczął postępowanie na podstawie, którego dokonał wyceny mienia zgodnie z przedłożonymi ekspertyzami na kwotę brutto 1 702,49 zł (kosztorys do szkody wykonany przez Y i Z S.A. z 27 listopada 2024 r.).

Następnie pomimo ustalenia wartości szkody Ubezpieczyciel 27 listopada 2024 r. podjął decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania, ponieważ wartość szkody nie przekracza franszyzy redukcyjnej która zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczeń i umową ubezpieczenia zawartą z X S.A. wynosi 5 000 zł (franszyza redukcyjna to ustalona w umowie ubezpieczenia kwota, o którą zostaje pomniejszone odszkodowanie wypłacane przez Ubezpieczyciela w razie szkody – to klauzula umowna w ubezpieczeniach, która jest udziałem własnym Ubezpieczonego (X S.A.) w szkodzie).

Ubezpieczyciel w tej samej Decyzji napisał, iż wypłata szkody poniżej franszyzy redukcyjnej leży w gestii Ubezpieczonego (X S.A.). Na tej podstawie X S.A. pismem z dnia 2 grudnia 2024 r. dotyczącym sprawy: „szkoda” napisał: „zgodnie z decyzją Y i Z S.A. z 27 listopada 2024 r. (szkoda nr ….) została podana bezsporna kwota odszkodowania w wysokości 1 702,49 zł (franszyza), którą zobowiązujemy się wypłacić w całości na wskazane konto bankowe z datą wypłaty 6 grudnia 2024 r.”

6 grudnia 2024 r. wpłynął przelew dla poszkodowanego na ww. kwotę tytułem: „odszkodowanie”.

Kwota z odszkodowania pozwoliła pokryć część wydatków związanych z zakupem uszkodzonego wyposażenia. Następnie po zakończeniu roku podatkowego X S.A. przesłał PIT-11 osobie fizycznej wymieniając kwotę 1 702,49 zł w części F (Informacja o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy) tytułem „Zawyżone napięcie na sieci”. X S.A. traktuje wypłacone odszkodowanie jako przychód z tzw. „innych źródeł”.

Na podstawie pisma z 5 marca 2025 r. X S.A. stwierdza, iż poniesienie szkody w postaci uszkodzeń mienia (tj. urządzeń elektrycznych) stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Ww. opis całej sytuacji wynika z posiadanych dokumentów i pism.

Informuje Pan także, iż złożony wniosek o indywidualną interpretację podatkową dotyczy Pana osoby tj. A.B., jak również, że to Pan otrzymał odszkodowanie od X S.A. i Pan był osobą poszkodowaną w sprawie (szkoda na Pana rzecz).

Pytania

Czy wypłata przez Ubezpieczonego (X S.A.) poszkodowanej osobie fizycznej odszkodowania za szkodę w mieniu tytułem franszyzy redukcyjnej zgodnie z wyżej opisaną faktyczną sytuacją - korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Czy X S.A. błędnie wystawił PIT-11?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, według Pana oceny prawnej otrzymany przychód w wysokości 1 702,49 zł wynikający z wyżej przedstawionej sprawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a stanowisko X S.A. jest błędne. Również tytuł złożonego PIT-11 przez X S.A. jest błędny, gdyż przychód powinien być tytułem: „Odszkodowanie (franszyza redukcyjna)”.

Zwolnienie przedmiotowe wynika z art. 21 ust. 1 pkt 3 oraz z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, iż cały proces ustalenia wartości szkody był procedowany przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe (odszkodowania za szkody majątkowe w takim przypadku podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych), niemniej Towarzystwo nie wypłaciło odszkodowania, gdyż w umowie ubezpieczenia zawartej na podstawie Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (Ogólne Warunki Ubezpieczenia określają i zawierają informacje wymienione między innymi w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, art. 16 i 17) oraz uzgodnień pomiędzy Ubezpieczającym (X S.A.) a Towarzystwem Ubezpieczeniowym, do umowy ubezpieczenia została wprowadzona franszyza redukcyjna (udział własny Ubezpieczonego w szkodzie, Ubezpieczony to X S.A.).

Zawarcie umowy ubezpieczenia (w tym udzielenie ochrony ubezpieczeniowej) reguluje ustawa z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (między innymi art. 15) oraz Kodeks cywilny.

Najbardziej istotną kwestią w całej sprawie jest wypłata odszkodowania tytułem franszyzy redukcyjnej, jeśli byłoby to tylko samo odszkodowanie od X S.A. to zgodnie z istniejącymi wcześniej interpretacjami podatkowymi podlegałoby to podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, natomiast w tym przypadku będzie to zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zaznaczyć również należy, iż w tym przypadku nie wystąpiła u poszkodowanego korzyść majątkowa, a wręcz przeciwnie strata, gdyż kwota przyznana na podstawie wyceny Towarzystw Ubezpieczeniowego była znacząco mniejsza niż zakup tego samego rodzaju nowego wyposażenia (ubezpieczyciel potrącił koszty zużycia).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy:

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zwrot „w szczególności” użyty w ww. artykule oznacza, że ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9. Katalog ten nie jest więc zamknięty. Oznacza to, że do „innych źródeł” należy zakwalifikować wszelkie przychody – w rozumieniu ustawy – których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Do kategorii przychodu – w rozumieniu cytowanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – można niewątpliwie zaliczyć różnego rodzaju świadczenia pieniężne, w tym w szczególności np. odszkodowania. Nie oznacza to jednak, że wszystkie te świadczenia podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ust. 1 cyt. ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Przy czym korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 1465 oraz z 2024 r. poz. 878, 1222, 1871 i 1965), z wyjątkiem:

a)określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b)odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c)odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d)odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g)odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;

Z analizy ww. przepisu wynika, że z tego zwolnienia korzystają jedynie te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których prawo do otrzymania wynika wprost z przepisów ustawy, przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw lub aktów administracyjnych wydanych na podstawie tych przepisów bądź z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 4 komentowanej ustawy:

Wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

a)odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,

b)dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a;

Ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają jedynie środki wypłacone przez towarzystwo ubezpieczeniowe z tytułu zawartej umowy ubezpieczenia.

Z treści art. 805 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) wynika, że:

§ 1. Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

§ 2. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1)przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2)przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej.

Z art. 822 § 1-4 Kodeksu cywilnego wynika, że:

§ 1. Przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

§ 2. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

§ 3. Strony mogą postanowić, że umowa będzie obejmować szkody powstałe, ujawnione lub zgłoszone w okresie ubezpieczenia.

§ 4. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zatem, z umowy ubezpieczenia wynika, że obowiązkiem ubezpieczającego jest zapłata składki, natomiast obowiązkiem zakładu ubezpieczeń jest spełnienie określonego świadczenia, tj. wypłata odszkodowania.

W świetle powyższego przez kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń, objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozumie się świadczenia do wypłaty których zobowiązany jest ubezpieczyciel w związku z zawartą umową ubezpieczenia.

Natomiast franszyza redukcyjna jest to kwota, o którą ubezpieczyciel, zgodnie z zawartą umową ubezpieczenia, zmniejsza odszkodowanie. Stanowi ona swego rodzaju ograniczenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeniowego za powstałą szkodę. Suma ta jest wypłacana poszkodowanemu przez ubezpieczonego/sprawcę szkody, bezpośrednio z jego środków i do jej wypłaty nie dochodzi w ramach zawartej umowy ubezpieczenia. Wypłata odszkodowania do wysokości franszyzy nie jest przewidziana w umowie ubezpieczenia. Umowa ta określa jedynie, iż ubezpieczyciel umniejsza odszkodowanie o określoną kwotę (w przypadku franszyzy redukcyjnej), co nie jest równoznaczne z tym, iż umowa ubezpieczenia nakłada na sprawcę – (ubezpieczonego) obowiązek zapłaty tej kwoty na rzecz poszkodowanego. Wypłata do wysokości franszyzy, czy też w wysokości franszyzy nie wynika z umowy ubezpieczenia, a z przepisów ustawy Kodeks cywilny, w przypadku gdy poszkodowany skorzysta z roszczenia przeciwko sprawcy szkody o zapłatę kwoty odpowiadającej franszyzie. Postanowienia dotyczące franszyzy zawarte w umowie ubezpieczenia są postanowieniami umownymi, ograniczającymi odpowiedzialność ubezpieczyciela w pewnym zakresie, na które to postanowienia strony zawierające tę umowę wyrażają zgodę.

Ocena skutków podatkowych Pana sytuacji

Z treści wniosku wynika w szczególności, że 18 października 2024 r. złożono pismo do X S.A. o odszkodowanie za szkodę spowodowaną uszkodzeniem przewodu neutralnego sieci zasilającej złącze kablowe, co spowodowało wahanie napięć. W wyniku tego doszło do uszkodzeń wyposażenia osoby fizycznej w budynku mieszkalnym (wyposażenie nie wykorzystywane do działalności gospodarczej). 5 listopada 2024 r. X S.A. spisał i potwierdził notatką szkodę. 8 listopada 2024 r. X S.A. skierował pismo do poszkodowanego, iż sprawę o rekompensatę (odszkodowanie) skierowali do swojego Ubezpieczyciela, który zarejestrował szkodę w swoim systemie i nadał jej numer. Ubezpieczyciel wszczął postępowanie na podstawie, którego dokonał wyceny mienia zgodnie z przedłożonymi ekspertyzami na kwotę brutto 1 702,49 zł (kosztorys do szkody wykonany przez Y i Z S.A. z 27 listopada 2024 r.). Następnie pomimo ustalenia wartości szkody Ubezpieczyciel 27 listopada 2024 r. podjął decyzję o odmowie wypłaty odszkodowania, ponieważ wartość szkody nie przekracza franszyzy redukcyjnej która zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczeń i umową ubezpieczenia zawartą z X S.A. wynosi 5 000 zł. Ubezpieczyciel w tej samej Decyzji napisał, iż wypłata szkody poniżej franszyzy redukcyjnej leży w gestii Ubezpieczonego (X S.A.). Na tej podstawie X S.A. pismem z dnia 2 grudnia 2024 r. dotyczącym sprawy: „szkoda” napisał: „zgodnie z decyzją Y i Z S.A. z 27 listopada 2024 r. (szkoda nr ….) została podana bezsporna kwota odszkodowania w wysokości 1 702,49 zł (franszyza), którą zobowiązujemy się wypłacić w całości na wskazane konto bankowe z datą wypłaty 6 grudnia 2024 r.” 6 grudnia 2024 r. wpłynął przelew dla poszkodowanego na ww. kwotę tytułem: „odszkodowanie”. Następnie po zakończeniu roku podatkowego X S.A. przesłał PIT-11 osobie fizycznej wymieniając kwotę 1 702,49 zł w części F (Informacja o wysokości przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy) tytułem „Zawyżone napięcie na sieci”. X S.A. traktuje wypłacone odszkodowanie jako przychód z tzw. „innych źródeł”. Informuje Pan także, iż złożony wniosek dotyczy Pana osoby tj. A.B., jak również, że to Pan otrzymał odszkodowanie od X S.A. i Pan był osobą poszkodowana w sprawie (szkoda na Pana rzecz).

W rozpatrywanej sprawie powziął Pan wątpliwość czy wypłacona kwota, stanowiąca tzw. franszyzę redukcyjną, podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym czy zasadne było wystawienie Panu przez X S. A. informacji PIT-11.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej uregulowania prawne stwierdzam, że źródłem wypłaty Panu odszkodowania mieszczącego się w ramach tzw. franszyzy redukcyjnej nie jest przepis rangi ustawowej. Wskazana kwota (1 702,49 zł) wypłacona została ze środków Spółki (X S.A.) na Pana wniosek jako osoby poszkodowanej. Zatem jest ona przychodem, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychodem z innych źródeł. Przychód ten nie podlega zwolnieniu z opodatkowania ani na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ani art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie spełnia przesłanek, o których mowa w treści tych przepisów. Obowiązany jest Pan zatem otrzymaną kwotę odszkodowania wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok, w którym nastąpiła jej wypłata.

W konsekwencji X S.A. słusznie wystawiła Panu informację PIT-11. Spółka była do tego zobowiązana w oparciu o art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Wobec tego Pana stanowisko uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

•Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.