Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 08 kwietnia 2008r. (data wpływu do tut. BKIP 21 kwietnia 2008r.), uzupełnionym w dniu 23 czerwca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podwyższonego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 12 czerwca 2008r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 23 czerwca 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Banku podejmując uchwały o podziale zysku za lata 2005 oraz za 2006 wskazało, iż część zysku zostanie przekazana na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, dalej: Fundusz. Ponieważ Bank stosuje począwszy od roku 2005 Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, dalej: MSR, kwoty, które powinny stosownie do decyzji Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy zasilić ZFŚS, obciążyły koszty odpowiednio: roku 2006 oraz 2007, w świetle regulacji MSR bowiem zobowiązanie wynikające z programów wpłat z zysku i systemów premiowych wynikających z pracy pracowników, a nie transakcji przeprowadzonej z właścicielami jednostki nie mogą zostać ujęte jako podział zysku netto, lecz obciążają koszty. Zgodnie z normą § 19 obowiązującego w Banku układu zbiorowego pracy, dalej: układ zbiorowy, Bank dokonuje corocznie jednorazowego odpisu podstawowego w ciężar kosztów na Fundusz /w wysokości minimum 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego/.

Zarząd Banku, działając jako pracodawca w rozumieniu art. 31 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) potwierdził w formie uchwały podjętej w roku 2008, iż w latach 2006 oraz 2007 kwoty wskazane odpowiednio w uchwałach Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy o podziale zysku za rok 2005 oraz za rok 2006 zasiliły ZFŚS (zostały wpłacone na wyodrębniony rachunek ZFŚS), jednocześnie Zarząd Banku potwierdził, iż kwoty te zwiększyły środki ZFŚS zgodnie z normą § 19 ust. 1 układu zbiorowego, określającą minimalną wartość odpisu na ZFŚS.

Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy Wnioskodawcy podejmie ponadto uchwałę o podziale zysku z lat ubiegłych w kwocie odpowiadającej odpisom, które faktycznie zasiliły w roku 2006 oraz 2007 ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Stosownie do normy art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm. określonym dalej skrótem : UZFŚS.) u pracodawców, zatrudniających według stanu na 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz. Zgodnie z art. 6 ust. 1 UZFŚS odpisy i zwiększenia, w szczególności wskazane w art. 4 tej ustawy, obciążają koszty działalności pracodawcy.

Bank działając zgodnie z art. 4 ust. 1 UZFŚS określił wysokość odpisu na ZFŚS w układzie zbiorowym. Zgodnie z § 19 ust. 1 układu zbiorowego pracodawca dokonuje corocznie jednorazowego odpisu podstawowego w ciężar kosztów Spółki na ZFŚS w wysokości minimum 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w II półroczu roku poprzedniego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych w danym roku oraz uprawnionych emerytów i rencistów zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 UZFŚS wysokość odpisów na Fundusz może być dowolnie kształtowana przez układ zbiorowy pracy. Oznacza to, że układ zbiorowy pracy może zarówno zlikwidować Fundusz, jak i zwiększyć wysokość odpisów na Fundusz w stosunku do regulacji w UZFŚS (co ma miejsce w przypadku ZUSP dla pracowników Banku). W układzie zbiorowym pracy obowiązującym w Banku wskazana została wyłącznie minimalna wielkość odpisu na Fundusz. Zarząd Banku działający jako pracodawca ma zatem możliwość dokonania większego odpisu na Fundusz aniżeli odpisy obligatoryjne wynikające z UZFŚS. W przypadku Banku sam układ zbiorowy stanowi bowiem podstawę do dalszego zwiększenia Funduszu, co jest możliwe w świetle powołanego art. 4 ust. 1 UZFŚS.

Decyzja o zwiększeniu odpisu została potwierdzona przez Zarząd Banku a środki pieniężne zasiliły rachunek ZFŚS obciążając jednocześnie koszty działania Banku w roku 2006 oraz 2007, co było zgodne zarówno w obowiązującym w Banku układem zbiorowym jak i zasadami rachunkowości stosowanymi przez Bank (MSR).

W opinii Banku koszty poniesione z tytułu zwiększonego odpisu na ZFŚS stosownie do regulacji obowiązującego w Banku układu zbiorowego stanowiły dla Banku koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b) Updop odpowiednio w roku 2006 oraz 2007.

Stanowisko Banku znajduje ponadto potwierdzenie w treści interpretacji wydawanych przez organy podatkowe. W szczególności przez Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 20 lutego 2007 r. (sygn.: 1471/DPR2/423-186/06/AB) jak również przez Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w Lublinie w indywidualnej interpretacji wydanej w dniu 22 stycznia 2007 r. (sygn.: PD.423-72/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.