Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, zawarte we wniosku złożonym w dniu 21.05.2005 r. (data wpływu do Urzędu 25.05.2007 r.) - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego, przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka z o.o. XXXXX prowadzi sprzedaż towarów medycznych częściowo lub całkowicie refundowanych zgodnie z umową podpisaną z Narodowym Funduszem Zdrowia. Sprzedaż w/w wyrobów dla osób fizycznych ewidencjonowana jest za pomocą kas fiskalnych. Paragon, który otrzymuje klient zawiera całkowitą cenę wyrobu z podziałem metody płatności na część, którą płaci klient i część refundowaną z NFZ. W miesięcznych raportach fiskalnych figuruje 100% wartość sprzedaży.

Do rozliczeń podatkowych za datę powstania przychodu ze sprzedaży w danym miesiącu sprawozdawczym Spółka przyjmuje dzień wystawienia paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż wg całkowitej ceny sprzedaży (cena płacona przez klienta plus kwota refundowana przez NFZ). Kosztem uzyskania tych przychodów w okresie sprawozdawczym jest całkowita wartość sprzedanych towarów w tym okresie wg ceny zakupu.

Spółka zadaje pytania:

1. Czy w świetle obowiązujących, zmienionych od dania 01 stycznia 2007 r., przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka prawidłowo wykazuje dzień powstania przychodu jako dzień wystawienia paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż według całkowitej ceny sprzedaży (cena płacona przez klienta plus kwota refundowana przez NFZ) i odpowiednio koszt?

2. Czy część przychodu refundowana z NFZ winna być wykazana w dniu uznania rachunku bankowego a tylko część zapłacona przez klienta w dniu wystawienia paragonu fiskalnego?

Spółka stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) za datę powstania przychodu uważa się dzień wystawienia faktury, a zatem przychód powinien być wykazywany w dniu wystawienia paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż wg całkowitej ceny sprzedaży (czyli część płacona przez klienta plus kwota refundowana z NFZ) oraz odpowiednio koszt dotyczący danej sprzedaży. Spółka uważa, że jako sprzedawca jedynie pośredniczy w finansowych rozliczeniach między klientami a NFZ w związku z powyższym punkt 2 art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma tutaj zastosowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn.zm.) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Datę powstania przychodu, o którym mowa w wyżej cytowanym przepisie określają ust. 3a, 3c, 3d oraz 3e. Za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności (ust. 3a). Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku (ust. 3c) przepis stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego (ust. 3d).

W myśl art. 12 ust. 3e w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów ustalenie daty uzyskania przychodu jest związane z wystąpieniem określonych stanów faktycznych, z którymi ustawa łączy moment powstania przychodu.

Refundacje dokonywane przez Narodowy Fundusz Zdrowia należy zaliczyć do świadczeń wymienionych w art. 12 ust. 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z dyspozycją zawartą w tym przepisie przychód z tytułu sprzedaży towarów medycznych, w części dotyczącej refundacji tych towarów powstaje w momencie otrzymania zapłaty t.j. refundacji. Przychodem z tytułu sprzedaży towarów medycznych są faktycznie osiągnięte utargi dzienne z tytułu sprzedaży oraz kwoty otrzymanej refundacji. Za dzień uzyskania przychodu, w przypadku dopłat uznaje się dzień, w którym uzyskano refundację wpływ środków pieniężnych na konto bankowe.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Spółki przedstawione w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe, również w zakresie przywołanego przepisu od 01.01.2007 r. na mocy ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. Nr 217, poz. 1589) zmienił się art. 12 ust. 3a.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Kosztami uzyskania przychodów są więc zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, ale dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

W związku z w/w podziałem kosztów, przepis art. 15 ust. 4 stanowi, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy.

Zaś art. 15 ust. 4e precyzuje, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec powyższego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek postanowił jak w sentencji.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.