Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.01.2008 r. (data wpływu 28.01.2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych za okres gdy składnik majątku będzie oddany w użyczenie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik świadczy usługi marketingowe na rzecz innego podmiotu z grupy, będącego producentem oraz dystrybutorem (hurtownia) produktów farmaceutycznych. Specyfika działalności Spółki polega na prowadzeniu dopuszczalnych prawem działań wspierających sprzedaż produktów farmaceutycznych oraz zmierzających do jak najlepszego postrzegania wizerunku producenta (dystrybutora) przez potencjalnych kontrahentów, środowisko medyczne a także detalicznych nabywców leków. Jednym z istotnych elementów polityki promocyjnej jest aktywność w celu zwiększenia rozpoznawalności firmy, a w szczególności jej graficznego znaku (Logo). Obecnie zamiarem podatnika jest oddanie jednostkom opieki zdrowotnej do nieodpłatnego korzystania sprzętu medycznego, na którym w wyeksponowanym miejscu widnieć będzie firma oraz logo producenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Intencją podatnika jest promocja logo producenta i jednocześnie dystrybutora wyrobów farmaceutycznych. Spółka w tym zakresie podejmuje czynności marketingowe na zlecenie producenta i otrzymuje w zamian stosowne wynagrodzenie. Celem planowanej akcji jest rozpowszechnianie wizerunku zleceniodawcy (producenta/dystrybutora) wśród lekarzy, pacjentów oraz osób znajdujących się w placówkach, którym przekazany będzie zakupiony w tym celu sprzęt medyczny. Wydanie nastąpi na podstawie umowy użyczenia.

Zgodnie z art. 16 ust. pkt 63 lit. c) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Zgodnie z powyższym podatnikowi nie przysługuje prawo do zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych za czas oddania do nieodpłatnego używania.

Sprzęt medyczny stanowi składnik majątku podatnika i jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. W ocenie podatnika omawiany przepis dotyczy takiego przekazania środków trwałych do korzystania, z którym nie wiąże się żaden przychód i nie znajduje tu zastosowania. W analizowanym stanie faktycznym podatnik uzyskuje wynagrodzenie za to, że przekazał sprzęt do korzystania placówce ochrony zdrowia. Różnica polega jedynie na tym, że wynagrodzenie przekazywane jest nie przez korzystającego lecz jest wkalkulowane w łączne honorarium jakie Spółka uzyskuje z tytułu świadczonych usług marketingowych. Oddanie sprzętu medycznego placówkom ochrony zdrowia umożliwia uzyskiwanie przychodu od podmiotu zlecającego usługę marketingową. Reasumując - w ocenie podatnika przysługuje mu prawo do zaliczania w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   
   

• przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Zgodnie z powyższym wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

• zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,

• stanowią własność lub współwłasność podatnika,

• są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

• przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,

• nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
  
  

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawca świadczy (za wynagrodzeniem) usługi marketingowe na rzecz podmiotu będącego producentem oraz dystrybutorem produktów farmaceutycznych. Zakupiony od nich sprzęt medyczny przekazuje następnie - na podstawie umowy użyczenia - do korzystania placówkom ochrony zdrowia.

Przepisy normujące umowę użyczenia zawiera ustawa Kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 710 K. c. przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Bezpłatnym zaś można nazwać tylko takie świadczenie, które nie powoduje powstania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz dającego.

Stosownie do regulacji art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania.

W złożonym wniosku Spółka prezentuje stanowisko, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajduje zastosowania powyższy przepis gdyż Spółka z tytułu świadczonych usług marketingowych uzyskuje wynagrodzenie za przekazanie sprzętu do korzystania placówce ochrony zdrowia.

Należy zauważyć, iż powyższy przepis art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. c) odnosi się do oddanych do nieodpłatnego korzystania środków trwałych, dotyczy zatem stosunku zobowiązaniowego jaki powstaje pomiędzy użyczającym a biorącym. Przepis ten będzie zatem miał zastosowanie w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w okresie w którym sprzęt będzie oddany w użyczenie.

Należy zauważyć, iż inne skutki podatkowe byłyby w sytuacji, gdyby z treści umowy wynikało, że strony zawierają umowy wzajemne; dający rzecz zobowiązuje się do jej przekazania zaś otrzymujący zobowiązuje się świadczyć pewne usługi na rzecz dającego np. usługa reklamy sprzętu medycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.