Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 11 kwietnia 2025 r. wpłynął Pana wniosek z 10 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnił go Pan pismem z 20 czerwca 2025 r. (wpływ 23 czerwca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

I.Dane techniczne Wnioskodawcy

Na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm., dalej: Ordynacja podatkowa), (…) Wielka Brytania, dla którego właściwym dotychczas organem podatkowym jest (…) (dalej: Wnioskodawca) wnosi o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, poniżej przedstawiony zostanie wyczerpujący opis stanu faktycznego oraz pytanie interpretacyjne wraz ze stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej.

Użyte zamienniki/skróty:

·Rzeczpospolita Polska = PL, kraj, RP, Polska;

·Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej = Anglia, UK, Zjednoczone Królestwo, Wielka Brytania.

II.Przebywanie dłużej niż 183 dni w roku podatkowym

Wnioskodawca po raz pierwszy przyleciał do Wielkiej Brytanii w (…) 2006 roku. Pracę zarobkową Wnioskodawca podjął w tym samym miesiącu w roku 2006 w (…), gdzie pracuje Wnioskodawca do dziś. Wnioskodawca mieszka w Wielkiej Brytanii przy adresie (…). Poprzedni adres to (…), mieszkał tam około 6-7 lat.

Wnioskodawca Polskę przeważnie (…). Wnioskodawca łącznie spędza w Polsce około 4 tygodnie rocznie. Wnioskodawca pracuje w branży (…), więc urlop w okresie świątecznym jest niemożliwy – przeważnie po to, aby odwiedzić swoją rodzinę. Zatem Wnioskodawca przebywa zdecydowaną część roku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (ponad trzysta dni).

Posiada pełny status osoby osiedlonej. Syn (…) również posiada pełny status osoby osiedlonej, aplikacja została złożona na podstawie pokrewieństwa dla osób poniżej 21 roku życia. Natomiast na ten moment Wnioskodawca nie ma zamiaru ubiegać się o obywatelstwo.

III.Posiadanie centrum interesów gospodarczych

Wnioskodawca od (…) 2006 roku pracuje tylko w Wielkiej Brytanii na podstawie stałej umowy o pracę (pełny etat). W Polsce Wnioskodawca posiada dom mieszkalny o powierzchni (…) (wspólność małżeńska) (…), oraz ziemię rolną o powierzchni (…) (wspólność małżeńska). Wnioskodawca nie posiada nieruchomości na własność w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca posiada dwa konta bankowe w Wielkiej Brytanii, (…), nie posiada konta bankowego w Polsce. Obecnie Wnioskodawca nie posiada żadnych zobowiązań finansowych w Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. Natomiast w przeszłości Wnioskodawca dwa razy brał kredyt gotówkowy w banku (…). Opłaca składki na ubezpieczenie społeczne w UK (…) oraz ma również odprowadzane składki do prywatnego funduszu emerytalnego (…) w Wielkiej Brytanii. Nazwa prywatnego funduszu emerytalnego to (…).

IV.Posiadanie centrum interesów osobistych

Wnioskodawca mieszka w Wielkie Brytanii sam, żona i dzieci zamieszkują w Polsce. Żona Wnioskodawcy ze względu na stan zdrowia ((…)– jest pod opieką różnych specjalistów) nie była w stanie wyjechać do pracy poza granice kraju. Pełnoletnie dzieci Wnioskodawcy zamieszkują na terenie Polski. Syn (…) kilka razy przylatywał do pracy do Wielkiej Brytanii w okresach wakacyjnych. Obecnie pracuje i studiuje w (…). Drugi syn, (…), uczy się obecnie w (…). Na terenie UK mieszka również brat Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przynależy do (…). W przeszłości, wielokrotnie Wnioskodawca udzielał się na rzecz (…), praca miała charakter wolontaryjny.

V.Część podsumowująca

Wnioskodawca będzie w posiadaniu brytyjskiego certyfikatu rezydencji podatkowej (…), który zostanie wydany przez (…). Stwierdzone zostanie w nim, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych jest Wielka Brytania.

Celem złożonego wniosku jest uzyskanie potwierdzenia ze strony polskiej, czy Wnioskodawca w RP będzie objęty nieograniczonym bądź ograniczonym obowiązkiem podatkowym w myśl ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej: ustawa o PIT).

Do momentu zmiany sposobu unikania podwójnego opodatkowania z metody wyłączenia z progresją na metodę proporcjonalnego zaliczenia w konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840, dalej: UPO PL-UK), nie było to istotne.

Uzupełnienie

Jakiego okresu/lat dotyczy złożony wniosek?

Wniosek dotyczy okresu od 1 stycznia 2025 roku oraz okresu przeszłego, o ile stan faktyczny nie ulegnie zmianie.

W jakim celu wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii w 2006 r., np. wyłącznie w celu zarobkowym, czy też może z zamiarem zamieszkania w Wielkiej Brytanii na stałe?

Wyjechał Pan do Wielkiej Brytanii zarówno w celach zarobkowych, jak i z zamiarem zamieszkania w Wielkiej Brytanii na stałe. Od prawie 20 lat zamieszkuje Pan i pracuje w Wielkiej Brytanii, wracając do Polski na kilka tygodni w ciągu roku, zatem niewątpliwie wyjazd ten miał na celu stałe osiedlenie się w Wielkiej Brytanii.

Czy planuje Pan wrócić do Polski?

Na ten moment nie planuje Pan powrotu do Polski na stałe. Przyjeżdża Pan do Polski kilka razy w ciągu roku w celu odwiedzenia rodziny.

Czy utrzymuje Pan finansowo żonę i dzieci, którzy mieszkają w Polsce oraz czy utrzymuje Pan dom znajdujący się w Polsce?

Nie utrzymuje Pan finansowo stale dzieci oraz żony czy domu. Dzieci ze względu na swoją pełnoletność są w stanie utrzymywać się samodzielnie. Dom, aktualnie utrzymywany jest przez Pana żonę przy wsparciu innych członków rodziny, którzy pomagają jej w codziennych obowiązkach.

W którym z krajów – od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii – miał Pan stałe miejsce zamieszkania, biorąc pod uwagę fakt, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD uważa się, iż miejsce zamieszkania osoby fizycznej znajduje się tam, gdzie osoba ta posiada stałe ognisko domowe. Zgodnie z ww. Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość tego ogniska, co oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki okres?

Od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Do Polski przyjeżdża Pan incydentalnie kilka razy w ciągu roku.

Jakie posiada Pan obywatelstwo?

Ma Pan obywatelstwo Polskie.

Czy w okresie, którego dotyczy wniosek, posiadał/posiada Pan certyfikat rezydencji, tj. zaświadczenie o Pana miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydane przez organ administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii?

W okresie, którego dotyczy wniosek, nie posiada Pan certyfikatu rezydencji, tj. zaświadczenia o Pana miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydanego przez organ administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Zamierza Pan jednak taki certyfikat rezydencji posiadać.

Pytanie

Jakim obowiązkiem podatkowym w Polsce będzie objęty Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, tj. nieograniczony czy ograniczony w rozumieniu art. 3 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy dotyczyć go będzie jedynie ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, tym samym nie jest on zobowiązany do opodatkowania dochodów, które są uzyskiwane poza terytorium RP.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o PIT osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 3 ust. 1a cytowanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1)posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2)przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a ustawy o PIT stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a cytowanej ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Pismo z dnia 9.10.2018 r., wydane przez: Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, 0112-KDIL3-2.4011.320.2018.1.JK:

·   Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp.

·   Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o PIT nie przesądza o uznaniu tej osoby za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b cytowanej ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o PIT).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ma miejsce stałego zamieszkania w Wielkiej Brytanii oraz wykonuje na jej terenie działalność zarobkową, zatem w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie UPO PL-UK.

Stosownie do art. 4 ust. 1 UPO PL-UK określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam opodatkowaniu, z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu, miejsce utworzenia albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo oraz jakąkolwiek jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże, określenie to nie obejmuje osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko dlatego, że osiąga ona dochód lub zyski majątkowe ze źródeł w nim położonych.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas jej status określa się zgodnie z następującymi zasadami:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem;

d) jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Umawiających się Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji powyższego przepisu należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD, posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej, zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Wielkiej Brytanii:

·   po pierwsze Wnioskodawca przebywa w Polsce incydentalnie przez mniejszą część roku, także nie ma on miejsca zamieszkania w kraju, przez co kryterium przebywania na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym nie zostało spełnione;

·   po drugie ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze Wnioskodawca wykazuje z Wielką Brytanią, ponieważ zatrudniony jest na podstawie umowy o pracę w Anglii (jedyne źródło dochodu), odprowadza lokalne podatki, ma tytuł prawny do nieruchomości, posiada brytyjskie konto bankowe oraz numer telefonu komórkowego.

Istotną okolicznością jest też fakt, że angielski organ podatkowy potwierdził, iż miejsce rezydencji podatkowej Wnioskodawcy znajduje się we Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o PIT, certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Pismo z dnia 12.06.2008 r., wydane przez: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, ITPB3/423-211/08/AM: Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy „certyfikat rezydencji”.

Z treści tychże przepisów wynika, że certyfikat rezydencji powinien spełniać przynajmniej następujące warunki:

·zostać wydany przez właściwą administrację podatkową,

·określać miejsce rezydencji (miejsce zamieszkania bądź siedziby) podatnika dla celów podatkowych,

·zawierać datę wydania certyfikatu i/lub datę, na jaką potwierdzana jest rezydencja podatkowa.

Zatem każde zaświadczenie wydane przez właściwą władzę podatkową (aktualne na dzień wypłaty), które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa – jest wystarczające.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że w Polsce podlegałyby opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem UPO PL-UK.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.):

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z opisu zdarzenia wynika, że po raz pierwszy przyleciał Pan do Wielkiej Brytanii w (…) 2006 r. i od tego czasu pracuje Pan tylko w Wielkiej Brytanii na podstawie umowy o pracę (pełny etat). Przebywa Pan zdecydowaną część roku poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (ponad trzysta dni). Posiada Pan pełny status osoby osiedlonej. W Polsce łącznie spędza Pan około 4 tygodnie rocznie. Na ten moment nie planuje Pan powrotu do Polski na stałe. Od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Ma Pan obywatelstwo Polskie. W okresie, którego dotyczy wniosek, nie posiada Pan certyfikatu rezydencji, tj. zaświadczenia o Pana miejscu zamieszkania dla celów podatkowych wydanego przez organ administracji podatkowej w Wielkiej Brytanii. Zamierza Pan jednak taki certyfikat rezydencji posiadać. Do Polski przyjeżdża Pan incydentalnie kilka razy w ciągu roku. W Polsce posiada Pan dom mieszkalny (wspólność małżeńska) oraz ziemię rolną o powierzchni 1,1 hektara (wspólność małżeńska). Nie posiada Pan nieruchomości na własność w Wielkiej Brytanii. Posiada Pan dwa konta bankowe w Wielkiej Brytanii, nie posiada Pan konta bankowego w Polsce. Obecnie nie posiada Pan żadnych zobowiązań finansowych w Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. Opłaca Pan składki na ubezpieczenie społeczne w Wielkiej Brytanii oraz ma Pan również odprowadzane składki do prywatnego funduszu emerytalnego w Wielkiej Brytanii. Mieszka Pan w Wielkiej Brytanii sam, żona i dzieci zamieszkują w Polsce. Pana żona ze względu na stan zdrowia nie była w stanie wyjechać do pracy poza granice kraju. Pana pełnoletnie dzieci zamieszkują na terenie Polski. Na terenie Wielkiej Brytanii mieszka również Pana brat. Nie utrzymuje Pan finansowo stale dzieci oraz żony czy domu. Dzieci ze względu na swoją pełnoletność są w stanie utrzymywać się samodzielnie. Dom aktualnie utrzymywany jest przez Pana żonę przy wsparciu innych członków rodziny, którzy pomagają jej w codziennych obowiązkach. Przynależy Pan do (...) w Wielkiej Brytanii. W przeszłości, wielokrotnie udzielał się Pan na rzecz (…), praca miała charakter wolontaryjny.

Mając zatem na uwadze, że w okresie, którego dotyczy wniosek, Pana rodzina, tj. małżonka oraz dzieci mieszkali/mieszkają w Polsce oraz posiada Pan w Polsce we współwłasności małżeńskiej dom mieszkalny oraz ziemię rolną, przedstawione przez Pana okoliczności wskazują na utrzymanie istotnych powiązań osobistych i gospodarczych z Polską. Jednocześnie w okresie, którego dotyczy wniosek, mieszkał/mieszka Pan przez większą część roku i pracuje w Wielkiej Brytanii. Zatem ustalając rezydencję podatkową, należy się odnieść do przepisów Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840, z późn. zm.).

Na podstawie art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej:

Na podstawie natomiast art. 4 ust. 2 tej Konwencji:

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Należy przy tym wskazać, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały.

Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

We wniosku i jego uzupełnieniu wyjaśnił Pan, że od momentu wyjazdu do Wielkiej Brytanii ma Pan stałe miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, jednocześnie jednak w Polsce jest Pan współwłaścicielem domu mieszkalnego i łącznie spędza Pan w Polsce około 4 tygodnie rocznie, zatem nie jest możliwe ustalenie państwa rezydencji podatkowej w oparciu o pierwsze kryterium wynikające z art. 4 ust. 2 Konwencji. Wobec powyższego – jak już wyjaśniłem – należy zastosować kolejne kryterium odnoszące do ściślejszych powiązań osobistych i gospodarczych (ośrodka interesów życiowych).

Zważywszy na okoliczność, że zarówno z Polską, jak i z Wielką Brytanią łączą Pana ścisłe powiązania osobiste bądź gospodarcze, brak jest możliwości przesądzenia, z którym państwem łączą Pana ściślejsze powiązania, tj. w którym państwie, w okresie objętym wnioskiem, znajdował się Pana ośrodek interesów życiowych. Co prawda w Wielkiej Brytanii Pan pracuje, tam też posiada Pan konta bankowe, opłaca składki na ubezpieczenie społeczne oraz składki do prywatnego funduszu emerytalnego, jednak w Polsce ma Pan żonę i dzieci. W związku z czym, zastosowanie znajdzie przepis art. 4 ust. 2 lit. b Konwencji, który pierwszeństwo opodatkowania przyznaje państwu, w którym osoba fizyczna zazwyczaj przebywa.

Mając na uwadze, że w okresie objętym wnioskiem przez większą część roku przebywał Pan w Wielkiej Brytanii, Pana miejscem zamieszkania dla celów podatkowych ustalonym w oparciu o normy kolizyjne zawarte w art. 4 ust. 2 Konwencji polsko-brytyjskiej jest Wielka Brytania.

Podsumowanie: w okresie, którego dotyczy wniosek, podlegał Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Pana interpretacji stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego tę interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.