Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, straty Spółki powstałe w związku z rozliczeniem transakcji hedgingowych zawartych w celu zabezpieczenia ryzyka walutowego związanego z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu stanowią koszty podatkowe Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

A. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Ustawowa definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny, co w efekcie oznacza, że każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa o CIT wyłącza możliwość rozpoznania danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub chociażby możliwością powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowania albo zabezpieczenia źródła jego uzyskiwania.

W konsekwencji, wydatek poniesiony przez podatnika stanowi dla niego koszt uzyskania przychodu, jeśli spełnione są następujące warunki:

-wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

-wydatek jest definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;

-wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;

-wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów z określonego źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;

-wydatek został właściwie udokumentowany;

-wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W ocenie Spółki, wszystkie powyższe przesłanki decydujące o możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych strat wynikających z zawieranych transakcji hedgingowych w związku z Umową najmu są spełnione, co Spółka wykazuje w dalszej części uzasadnienia swojego stanowiska.

B. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka jest stroną Umowy najmu, w ramach której bazą do kalkulacji kwoty należnego Wynajmującemu wynagrodzenia jest waluta obca (euro). W celu zabezpieczenia przed zmiennością kursów walutowych w związku koniecznością realizacji zobowiązań wynikających z zawartej Umowy najmu, Spółka przystąpiła do systemu hedgingu walutowego.

Jak wskazuje Wnioskodawca, transakcje hedgingowe zawierane w związku ze zobowiązaniem Spółki wynikającym z Umowy najmu mają na celu ograniczenie realnych, ekonomicznych ryzyk (potencjalnych strat) związanych z wahaniami kursów walut, a więc ograniczeniu ryzyk mogących mieć realny i znaczący wpływ na osiąganie dochodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że również same transakcje, które podlegają zabezpieczeniu w ramach hedgingu, pozostają w związku z osiąganymi przychodami Spółki. W szczególności Umowa najmu została zawarta w celu wynajmu powierzchni biurowej niezbędnej do prowadzenia podstawowej działalności gospodarczej Spółki.

Dodatkowo, jak zostało podkreślone w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, hedging nie został zawarty w celach spekulacyjnych, a w celu ograniczenia ryzyk walutowych. Tym samym, nie powinno ulegać wątpliwości, że transakcje hedgingowe mające na celu zabezpieczenie ryzyka zmienności kursów walut oraz efektywnie wpływające na możliwość oszacowania przez Spółkę realnego poziomu ponoszonych kosztów w związku z zawartą Umową najmu, należy ocenić jako racjonalne działania Spółki wpływające na stabilność prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Co wymaga podkreślenia, obowiązek zabezpieczenia oraz ograniczenia ekspozycji na ryzyka walutowe wynika również z przyjętych w ramach Grupy procedur, tj. Polityki Korporacyjnej oraz Globalnej Procedury w Zakresie Rachunkowości Zabezpieczeń, które zobowiązują Spółkę do stosowania odpowiednich instrumentów w celu zabezpieczenia przed ryzykiem walutowym. Dodatkowo, do przedmiotowych kosztów nie znajduje zastosowania żadne z wyłączeń wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Reasumując, mając na uwadze powyższe, a w szczególności, że:

-Umowa najmu została zawarta w celu prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę, a rozliczenie zobowiązania wynikającego z Umowy najmu wyrażonego w walucie obcej może generować dla Spółki ryzyko związane ze zmiennością kursów walut,

-celem zawarcia przez Spółkę transakcji hedgingowej jest zabezpieczenie przed ryzykiem zmienności kursów walut oraz efektywnie zapewnienie Spółce możliwości oszacowania realnego poziomu kosztów wynikających z Umowy najmu,

-działanie Spółki w powyższym zakresie (tj. zawarcie transakcji hedgingowej w związku ze zobowiązaniem z Umowy najmu wyrażonym w walucie obcej) jest zgodnie z wytycznymi Polityki Korporacyjnej Grupy oraz Globalnej Procedury w Zakresie Rachunkowości Zabezpieczeń, które Spółka zobowiązana jest stosować w związku z przynależnością do Grupy,

-do przedmiotowych kosztów nie będzie miało również zastosowanie żadne z wyłączeń wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

zdaniem Wnioskodawcy, strata wygenerowana na rozliczeniu transakcji hedgingowej zawartej w związku z koniecznością realizacji zobowiązania wynikającego z Umowy najmu, stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, że w przypadku gdy rozliczenie transakcji hedgingowej skutkuje powstaniem zysku po stronie Spółki, Spółka rozpoznaje odpowiednio przychód podatkowy. Należy przy tym podkreślić, że zawierając kontrakt hedgingowy, Spółka jest świadoma okoliczności, że rozliczenie kontraktu może skutkować zarówno zyskiem, jak i stratą ekonomiczną po jej stronie (w zależności od tego czy kurs rzeczywisty obowiązujący w dniu rozliczenia danego kontraktu hedgingowego zawartego w związku z Umową najmu jest niższy lub wyższy niż kurs przyjęty dla realizacji transakcji hedgingowej na bazie zawartego instrumentu hedgingowego).

Niemniej, Spółka jeszcze raz podkreśla, że kluczowe z perspektywy Spółki jest zapewnienie stabilności jej pozycji/ponoszonych kosztów związanych z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu. Mając powyższe na uwadze, nie powinno ulegać wątpliwości, że Spółce przysługuje prawo do rozpoznania w kosztach podatkowych wartości straty zrealizowanej na transakcji hedgingowej zabezpieczającej ryzyko walutowe związane z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu.

C. Prawidłowość stanowiska Spółki znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych oraz wyrokach sądów administracyjnych wskazujących, że o ile transakcje zabezpieczające ryzyko walutowe (związane z zawieraniem odpowiednich instrumentów finansowych) ukierunkowane są na zabezpieczenie pozycji podatnika związanej z ryzykiem walutowym, straty zrealizowane na tych kontraktach podlegają rozpoznaniu jako koszty uzyskania przychodu.

W tym zakresie wskazać można m.in.:

-interpretację indywidualną Dyrektora KIS z 6 grudnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-3.4010.501.2018.1.APO, w której organ wyraził podgląd, że „Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z rozliczenia pochodnych instrumentów finansowych (ujemny wynik z transakcji) w dacie poniesienia wydatku”;

-wyrok WSA w Warszawie z 4 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2121/14, w którym Sąd potwierdził, że: „działając w warunkach rynkowych podatnik musi podejmować racjonalne z jego punktu widzenia, oparte na ekonomicznych analizach i kalkulacjach, działania zmierzające do uzyskania możliwie największej efektywności ekonomicznej. Działania te mogą również polegać na dokonywaniu określonych oszczędności, zmniejszeniu kosztów i wydatków, minimalizowaniu strat z określonych segmentów działalności, czy też eliminowaniu nieopłacalnych przedsięwzięć. Gdyby podatnik działań takich nie podejmował, mógłby nie sprostać konkurencji, a prowadzona przez niego działalność mogłaby stać się nierentowna i zacząć przynosić straty. Tym samym, zagrożone byłoby źródło przychodów, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w jej całokształcie. W tym sensie, co do zasady, każde tego rodzaju przedsięwzięcie zmierzające do zapobieżenia powstania takiej sytuacji, powinno być postrzegane jako prowadzące do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a związane z tym koszty, jako koszty uzyskania przychodów”;

-wyrok WSA w Rzeszowie z 23 września 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 251/14, w którym Sąd stwierdził, że „zawieranie takich transakcji (typu forward lub też opcji walutowych) również może prowadzić do poniesienia strat, ale też i możliwości powstania przychodów w zależności od tego, czy dany przedsiębiorca w sposób trafny przewidzi ruch walut, czy też jego prognozy okażą się błędne. Przychód wynikający z zawarcia korzystnych transakcji forward czy też opcji walutowych będzie niewątpliwie przychodem z działalności gospodarczej i będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Strata poniesiona z tytułu zawarcia takich transakcji może stanowić koszt uzyskania przychodów”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, straty Spółki powstałe w związku z rozliczeniem transakcji hedgingowych zawartych w celu zabezpieczenia ryzyka walutowego związanego z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu stanowią koszty podatkowe Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały określone w art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o  podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.,  dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

W myśl art. 4a pkt 22 updop,

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2022 r., poz. 1500 ze zm.),

Wskazane instrumenty finansowe są to instrumenty pochodne, ponieważ ich cena (wartość) jest uzależniona od kształtowania się ceny instrumentu, na który opiewają. Cechą konstytutywną pochodnych instrumentów finansowych jest ich oparcie na tzw. instrumentach bazowych, w tym na walutach obcych. Kontrakty terminowe nakładają na inwestora obowiązek rozliczenia ceny (kontrakty nierzeczywiste) lub nabycia instrumentu bazowego (kontrakty rzeczywiste) również wtedy, gdy jego cena nie będzie dla niego korzystna.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca w celu prowadzenia działalności, zawarł umowę najmu powierzchni biurowej z podmiotem wynajmującym. Wynagrodzenie z tytułu najmu zostało określone w walucie obcej (euro) i jest płatne w okresach miesięcznych. Zgodnie z zawartą Umową najmu, określone w niej kwoty wynagrodzenia wyrażone w euro, podlegają przeliczeniu na złote według średniego kursu wymiany Narodowego Banku Polskiego obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień wystawienia danej faktury (natomiast jeżeli obowiązek zapłaty powstaje bez konieczności wystawienia faktury VAT - zgodnie z kursem obowiązującym ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym powstało zobowiązanie do zapłaty). Spółka podkreśla, że sama faktura jaką otrzymuje Spółka od Wynajmującego w związku z rozliczeniami wynikającymi z Umowy najmu denominowana jest w złotych, niemniej bazą do przeliczenia powyższego wynagrodzenia jest waluta obca (euro), co sprawia że Spółka w zakresie powyższego rozliczenia narażona jest na ryzyko zmienności kursów walutowych.

W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem zmienności kursów walutowych w związku z zawartą Umową najmu, Spółka zawiera transakcje zabezpieczające w tym zakresie (hedging walutowy). Spółka podkreśla, że przedmiotem zabezpieczenia w ramach zawieranych kontraktów hedgingowych jest całościowa kwota zobowiązania (czynszu najmu) wyrażona w euro i wynikająca z Umowy najmu, skalkulowana do końca okresu jej obowiązywania. Usługi w zakresie zawierania transakcji zabezpieczających ryzyko walutowe (hedgingu walutowego) są świadczone przez podmiot z Grupy (podmiot Y), będący podmiotem powiązanym ze Spółką, zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 4 updop. W ramach świadczonych usług, podmiot zbiera zlecenia i zawiera z bankiem kontrakty zabezpieczające ryzyko walutowe związane z łączną ekspozycją na każdej parze walutowej. Y zawiera zewnętrzne transakcje z bankiem i księguje wewnątrzgrupową umowę kompensacyjną pomiędzy sobą i każdą z zainteresowanych spółek z Grupy (w tym Spółką). Y ostatecznie przekazuje spółkom z Grupy rynkowy kurs walutowy i nie dodaje na tym etapie żadnego spreadu ani premii. Celem uczestnictwa Spółki w ww. systemie hedgingu jest ograniczenie ryzyk walutowych, co znajduje również potwierdzenie w obowiązujących w Grupie i odpowiednio implementowanych przez Spółkę politykach, a także procedurach rachunkowych.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że ujemny wynik rozliczenia transakcji hedgingowych zawartych w celu zabezpieczenia ryzyka walutowego związanego z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu stanowi koszt uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 1 updop.  

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zauważyć należy, że transakcje hedgingowe ograniczają ryzyko walutowe Wnioskodawcy, umożliwiają przewidywanie poziomu kosztów wynikających z Umowy najmu oraz wpływają korzystnie na stabilność prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, jak wskazała Spółka, transakcje hedgingowe nie są zawierane w celach spekulacyjnych.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy straty Spółki powstałe w związku z rozliczeniem transakcji hedgingowych zawartych w celu zabezpieczenia ryzyka walutowego związanego z realizacją zobowiązań z tytułu Umowy najmu stanowią koszty podatkowe Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 updop, należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.