Interpretacja indywidualna z dnia 31 maja 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.224.2022.1.MBD
Temat interpretacji
W zakresie ustalenia, czy Spółka powinna rozpoznać koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży Złomu w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia, nie wyższym od ceny sprzedaży netto Złomu
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
31 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy Spółka powinna rozpoznać koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży Złomu w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia, nie wyższym od ceny sprzedaży netto Złomu.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
X S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) należy do Grupy Kapitałowej X (dalej: „Grupa”). Grupa jest pionierem pod względem wprowadzania nowoczesnych technologii produkcji w branży naczepowej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski polegającą na produkcji naczep, przyczep i zabudów samochodowych. Została założona w 1996 r. i należy do grona największych producentów w swojej branży w Europie.
Wnioskodawca posiada obecnie łącznie trzy zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”):
-Zezwolenie nr (…) z 27 grudnia 2007 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ... Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie nr 1”),
-Zezwolenie nr (…) z 30 czerwca 2014 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ... Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie nr 2”),
-Zezwolenie nr (…) z 12 lipca 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie ... Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Zezwolenie nr 3”).
Ponadto, w dniu 10 grudnia 2018 r. (…) Specjalna Strefa Ekonomiczna (dalej: „SSE”) wydała na rzecz Spółki decyzję o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja o wsparciu”) w związku z realizacją przez Spółkę kolejnej inwestycji.
W związku z realizacją inwestycji, których dotyczą ww. decyzje, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia nr 1, 2, 3 oraz z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800, ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).
W związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością, a także jako jej uboczny efekt, powstają odpady poprodukcyjne w postaci złomu. Zezwolenia wymienione powyżej nie obejmują swym zakresem odpadów. Ponadto, w treści Decyzji o wsparciu, uwzględniona została wyłącznie jedna związana z odpadami pozycja Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. Nr 251, poz. 1885, dalej: „PKWiU”), mianowicie kod 38.11.5 - „Odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyklingu”. Jednocześnie, Spółka nie jest w stanie określić, w jakiej części przychody z tytułu sprzedaży złomu wynikają ze zbycia właśnie tego objętego ww. kodem PKWiU. W konsekwencji, Spółka opodatkowuje dochód z tytułu sprzedaży całości złomu (dalej: „Złom”) na zasadach ogólnych.
Pytanie
Czy Spółka powinna rozpoznać koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży Złomu w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia, nie wyższym od ceny sprzedaży netto Złomu?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka powinna rozpoznać koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży Złomu w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom jego wytworzenia, nie wyższym od ceny sprzedaży netto Złomu.
UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY
Wnioskodawca w pierwszej kolejności wskazuje, że regulacje ustawy o CIT, nie określają jednoznacznej metody, zgodnie z którą podatnicy powinni dokonywać wyceny kosztów odpadów. Należy wskazać, że art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, określa jedynie zasadnicze warunki, jakie musi spełniać dany wydatek, aby mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z brzmieniem przywołanego artykułu, „Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…)”.
Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów będą koszty poniesione w związku z uzyskiwanymi (chociaż potencjalnie) przychodami. W opinii Spółki, koszt sprzedawanego Złomu mają niewątpliwie bezpośredni związek z uzyskanym przez Spółkę przychodem z jego sprzedaży, a w konsekwencji, może zostać uznany za koszty uzyskania przychodów.
Ustawa o CIT pozwala zatem na jednoznaczną ocenę, czy przedmiotowe wydatki mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu. Określa także, kiedy dany wydatek może być kosztem, natomiast nie precyzuje w jakiej wysokości. W związku z tym, w opinii Wnioskodawcy, w celu określenia prawidłowej wartości kosztów przypisywanych do przychodów uzyskanych ze sprzedaży Złomu, Spółka powinna posłużyć się pomocniczo przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej: „UoR”), które regulują te kwestie w sposób bardziej precyzyjny.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 6 UoR, rzeczowe składniki aktywów obrotowych należy wyceniać według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto. Faktyczna cena nabycia bądź koszt wytworzenia przedmiotowego Złomu w przeważającej większości przypadków, są wyższe od uzyskanej z takiej sprzedaży ceny sprzedaży netto. Zdarzyć się także może, że Spółka uzyska ze sprzedaży Złomu wyższą cenę sprzedaży netto, niż cena nabycia bądź koszt wytworzenia Złomu. Tym samym, Spółka powinna rozpoznać koszty związane ze sprzedażą Złomu w wysokości:
-równej cenie sprzedaży netto Złomu - w przypadkach kiedy ceny nabycia Złomu bądź koszty wytworzenia są od niej wyższe, lub
-równej cenie nabycia/kosztom jego wytworzenia, gdy to cena sprzedaży netto Złomu jest niższa.
Stanowisko przedstawione przez Spółkę zostało potwierdzone w wielu interpretacjach indywidualnych rozstrzygających kwestie kosztów uzyskania przychodów w sytuacji sprzedaży odpadów poprodukcyjnych (złomu) przez podmioty działające na terenie specjalnych stref ekonomicznych. Organy potwierdzały, że zasadnym jest, zastosowanie pomocniczo UoR. Zgodnie z opinią organów podatkowych, zastosowany w takim przypadku powinien zostać cytowany powyżej art. 28 ust. 1 pkt 6UoR.
Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w następujących interpretacjach indywidualnych:
-Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.200.2020.1.APO, w której organ potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym „regulacje ustawy o CIT, nie wskazują jednoznacznie sposobu wyceny kosztów materiałów. Zasadne jest zatem uwzględnienie przepisów ustawy o rachunkowości w celu określenia prawidłowej wartości aktywów rzeczowych przypisanych do przychodów uzyskanych ze sprzedaży złomu. Wobec powyższego, do opisywanej sytuacji znajdzie zastosowanie art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się według: ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ceny ich sprzedaży netto. Zatem, wysokość kosztu podatkowego może stanowić cena nabycia lub koszt wytworzenia złomu w maksymalnej wysokości ceny jego sprzedaży netto.”
-Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.508.2019.2.SG, w której organ wskazał, że „Odnosząc się natomiast do ustalenia, czy ww. koszt uzyskania przychodu należy ustalić w wysokości ceny zakupu materiału sprzedanego jako odpady, należy stwierdzić, że dokonując wykładni norm prawnych ustalających zasady kwalifikowania kosztów do kosztów uzyskania przychodów nie można abstrahować od brzmienia przepisu art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351, z późn. zm.), zgodnie z którym rzeczowe składniki aktywów obrotowych podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. (...) Zatem mając na względzie treść powołanego wyżej art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się wg ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ceny ich sprzedaży netto, to nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wysokość kosztu określa się w wysokości kosztu poniesionego na zakup materiału lub towaru bądź wytworzenie wyrobu gotowego. Zatem, w sytuacji sprzedaży odpadów (złomu) przychód uzyskany z tego tytułu może zostać bowiem pomniejszony o koszty jego uzyskania w wysokości ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto.”
-Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 kwietnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.43.2019.1.NL, w uzasadnieniu której organ stwierdza m.in., że „dokonując wykładni norm prawnych ustalających zasady kwalifikowania kosztów do kosztów uzyskania przychodów nie można abstrahować od brzmienia przepisu art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 23 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 z późn. zm.), zgodnie z którym rzeczowe składniki aktywów obrotowych podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy. Mając powyższe na względzie, wskazać należy, że skoro z wniosku wnika, że w ramach realizacji procesu wytwórczego, na różnych etapach produkcji wyrobu gotowego, powstaje odpad produkcyjny w postaci złomu, który następnie Spółka odsprzedaje podmiotom trzecim, to może dojść do sytuacji, że cena sprzedaży złomu będzie niższa od ceny zakupu materiałów przypadających na tą część tych materiałów, z których powstaje odpad (złom). Zatem mając na względzie treść powołanego wyżej art. 28 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości, z którego wynika, że rzeczowe składniki aktywów obrotowych wycenia się wg ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od ceny ich sprzedaży netto, to nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że kosztem podatkowym będzie cena nabycia materiału do produkcji w części, z której następnie powstaje odpad produkcyjny (złom). Zatem, sytuacji sprzedaży złomu przychód uzyskany z tego tytułu może zostać bowiem pomniejszony o koszty jego uzyskania w wysokości ceny nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto.”
Zatem, zdaniem Spółki, koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży Złomu powinny być ustalane w wysokości równej cenie nabycia lub kosztom wytworzenia nie wyższym od ceny sprzedaży netto Złomu. Mając na uwadze powyższe rozważania, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.