3.Zabezpieczeń spłat udzielonych przez Spółkę pożyczek wynikających z Umowy ramowej opcji na ryzyko kredytowe z dnia 18 lipca 2003 r. – por. pkt 2.4 poniżej.

i)

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką zależną B (dalej: B) z siedzibą w Wielkiej Brytanii. B posiada bezpośrednio 100% akcji w Spółki. Ostatecznym podmiotem dominującym wobec B jest C (dalej: C), podmiot notowany na (…) Giełdzie Papierów Wartościowych.

Spółka została utworzona w 1997 roku. Spółka prowadzi działalność na terenie Polski. Posiada kilkanaście oddziałów w różnych miastach, a także biuro obsługi klienta oraz biuro główne w (…).

Od lipca 2007 roku Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej – (…) (dalej: Grupa). Grupa powstała w wyniku podziału Grupy (…), który miał miejsce w lipcu 2007 roku. Od daty podziału Grupa kontynuuje działalność na rynku brytyjskim, zaś C kontynuuje i rozwija działalność na rynkach zagranicznych, tj. poza Wielką Brytanią, przy czym w dacie podziału część brytyjskich zasobów i pracowników Grupy (…) została przeniesiona do Grupy (…) w celu zapewnienia kontynuacji i wsparcia jej działalności poza granicami Wielkiej Brytanii. Wszelkie referencje do Grupy w dalszej części niniejszego wniosku odnoszą się również do Grupy (…) – w okresie przed lipcem 2007 roku.

Grupa jest wiodącym, międzynarodowym dostawcą pożyczek z obsługą domową oraz pożyczek internetowych, a jej priorytetem jest nawiązywanie długotrwałych i przyjaznych relacji z klientami. Korzenie Grupy sięgają roku 1880, kiedy to powstała spółka D, tworząc podwaliny dzisiejszego biznesu.

Grupa udziela pożyczek osobom fizycznym chcącym pożyczyć niewielkie kwoty i spłacić je w ratach, w ramach następujących ofert produktowych:

-połączenie dwóch kanałów (…).

Grupa udziela również pożyczek osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą.

Od 2007 roku akcje Grupy są notowane na (...) giełdzie papierów wartościowych (…), a od marca 2013 roku, w ramach notowań równoległych, również na Giełdzie Papierów Wartościowych w (…).

W celu realizacji obranej strategii, Grupa usprawnia działalność poprzez inwestycje w innowacyjne technologie oraz rozwój własnych pracowników i ich możliwości. Grupa inwestuje także w cyfryzację rynków (…) w Europie.

Obecnie Grupa prowadzi działalność w Polsce, Hiszpanii, Czechach, Finlandii, Estonii, Łotwie, Litwie, Rumunii, na Węgrzech, w Australii i Meksyku. Szybko stało się bowiem jasne, iż spółki Grupy, tworzone w poszczególnych krajach, są w stanie zaoferować klientom atrakcyjne produkty finansowe.

Grupa, której początki działalności sięgają 1880 r., posiada bogate doświadczenie oraz zaplecze merytoryczno-administracyjne i techniczne. W konsekwencji, Grupa aktywnie wspiera podmioty funkcjonujące na poszczególnych rynkach. Model działalności prowadzonej przy wykorzystaniu tradycyjnych wzorców brytyjskich, jak również aktywnego wsparcia grupowego, jest powszechny wśród podmiotów należących do Grupy.

ii)

Jako członek Grupy, Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w oparciu o koncepcję (…) (koncepcja pożyczek udzielanych w domu klienta), wypracowaną w Wielkiej Brytanii w XIX w. i stale rozwijaną przez Grupę. Ponadto, działalność usługowa Spółki obejmuje także pośrednictwo w sprzedaży ubezpieczeń na zdrowie i ubezpieczeń na życie.

Specyfiką działalności prowadzonej zgodnie z koncepcją (…) jest udzielanie niewielkich kwotowo pożyczek przeznaczonych dla klientów o ograniczonej zdolności kredytowej (są to w szczególności osoby, które z punktu widzenia instytucji bankowych nie są w stanie ustanowić wymaganego przez banki zabezpieczenia spłat pożyczonych kwot), spłacanych tygodniowo lub miesięcznie przez relatywnie krótki okres (przeciętnie okres ten wynosił w 2019 r. ok. 15 miesięcy).

Na proces świadczenia usług udzielania pożyczek składa się wiele elementów – począwszy od pozyskiwania finansowania w celu udzielania pożyczek klientom, poprzez dokonanie oceny zdolności kredytowej (ratingu) klientów, fizyczne udzielanie pożyczki (w zdecydowanej większości przypadków – w domu klienta), monitorowanie ryzyka niespłacenia pożyczki aż po dokonywanie zbiórek rat pożyczek (odbiór rat ma również w dużej części przypadków miejsce w domu klienta).

Od kilku lat Spółka systematycznie poszerza swoją ofertę produktową oferując, poza tradycyjnymi pożyczkami obsługiwanymi w domu klienta, także pożyczki udzielane i spłacane zdalnie przez Internet.

Spółka – utworzona w oparciu o brytyjski model wypracowany przez Grupę – od początku swojej działalności wykorzystuje doświadczenie i wsparcie grupowe.

Usługi świadczone przez poszczególne podmioty z Grupy umożliwiają prowadzenie i rozwijanie przez Spółkę działalności pożyczkowej. Wsparcie grupowe zapewnia Spółce możliwości świadczenia przez Spółkę usług na rzecz klientów w oczekiwanej skali i jakości. Udzielanie bardzo dużej liczby pożyczek (Spółka w 2019 r. udzielała średnio ok. 47 tys. pożyczek miesięcznie i obsługiwała stale średnio ok. 530 tys. klientów) wymaga bowiem chociażby zapewnienia dostępu do zasobów ludzkich, odpowiednich systemów informatycznych czy narzędzi. Dla prowadzenia działalności na rynku pożyczkowym w skali, w jakiej działa Spółka, niezbędne jest także właściwe zarządzanie ryzykiem kredytowym. We wszystkich tych obszarach Spółka wykorzystuje wsparcie grupowe. Warto przy tym zaznaczyć, że większość wskazanych powyżej funkcji realizowana jest przez właściwy dział Spółki przy wsparciu odpowiedniego zespołu funkcjonującego w ramach Grupy.

Wsparcie Grupy świadczone na rzecz Spółki obejmuje w szczególności:

-przejęcie ryzyka kredytowego od Spółki dzięki Umowie ramowej opcji na ryzyko kredytowe (dalej: Umowa opcji) zawartej przez Spółkę w dniu 18 lipca 2003 roku z E z siedzibą w Wielkiej Brytanii, która w roku 2007 zmieniła nazwę na F (dalej: F).

Spółka, C, B i F są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust.1 pkt 4 Ustawy o CIT.

C, B oraz F są brytyjskimi rezydentami podatkowymi.

Z tytułu udzielanego przez Grupę wsparcia, Spółka ponosi koszty oraz dokonuje płatności na rzecz podmiotów powiązanych będących rezydentami podatkowymi Wielkiej Brytanii. Szczegółowa charakterystyka wydatków zostanie przedstawiona w pkt 2.2-2.4 poniżej.

Dochody uzyskiwane przez podmioty powiązane w Wielkiej Brytanii – w tym z tytułu Umowy sublicencyjnej, Umów (...) oraz Umowy opcji podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii (stawka podatku dochodowego od osób prawnych w Wielkiej Brytanii wynosi 19%).

Na potrzeby kwalifikacji podatkowej kosztów nabywanych usług, Spółka dokonuje każdorazowej weryfikacji i klasyfikacji poszczególnych wydatków z perspektywy możliwości zakwalifikowania ich do kategorii kosztów wskazanych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

i)

Spółka posiada znaczną liczbę klientów rozproszonych po całej Polsce i dokonuje licznych transakcji każdego dnia (statystycznie, liczba udzielanych pożyczek i zbieranych rat należności pożyczkowych sięga kilku tysięcy dziennie). W celu pozyskania aktualnej, poprawnej i prawidłowo przeanalizowanej informacji niezbędnej dla udzielania pożyczek i ich dalszej obsługi, jak również w celu uzyskania dostępu do najnowszych rozwiązań technologicznych i wiedzy technologicznej, wspierających działalność Wnioskodawcy, Spółka licencjonuje szereg narzędzi informatycznych od podmiotu powiązanego, tj. B.

B, jako wyspecjalizowany podmiot w ramach Grupy, zbudował lub uczestniczył w rozbudowie systemów i narzędzi kluczowych w procesie udzielania pożyczek oraz zarządzania nimi.

W szczególności były to:

-narzędzia i systemy służące do zapobiegania stratom spowodowanym defraudowaniem środków Spółki.

B posiada prawo do udzielania licencji na poszczególne rodzaje oprogramowania.

Poniżej Spółka przedstawi najważniejsze świadczenia i prawa, które nabywa od B na podstawie umowy sublicencyjnej, które rodzajowo mogą odpowiadać świadczeniom wymienionym w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

-umożliwia wyliczenie wynagrodzenia Doradców Klienta Spółki z tytułu pośrednictwa w udzielaniu pożyczek oraz jej późniejszej obsługi.

Dane zawarte w systemie (…) są także kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania innych systemów wykorzystywanych przez Spółkę w działalności pożyczkowej, np. (…) czy (…).

B, jako wyspecjalizowany podmiot w ramach Grupy, zbudował oraz rozwinął również inne systemy i narzędzia wykorzystywane w procesie udzielania pożyczek oraz zarządzania nimi przez Spółkę, z których Spółka korzysta na podstawie umowy sublicencyjnej. W szczególności są to:

-(…) – aplikacja na urządzenia mobilne dedykowana dla kierowników ds. sprzedaży i relacji z klientem (pracownicy Spółki), umożliwiająca zarządzanie zespołem przedstawicieli rozumianym w kontekście zarządzania nieobecnościami Doradców Klienta, poprzez udostępnianie danych osobom zastępującym w celu zapewnienia ciągłości procesów zbiórkowych. Aplikacja ta służy zachowaniu ciągłości świadczenia usług udzielania pożyczek oraz ich późniejszej obsługi, tj. w przypadku jej braku, obsługa niektórych klientów byłaby bardzo utrudniona lub wręcz niemożliwa.

W dalszej części wniosku, w odniesieniu do uprawnień do korzystania z systemów (…), oraz innych nabywanych w ramach Umowy sublicencyjnej Spółka będzie posługiwała się zbiorczym określeniem „licencje”.

W ramach Umowy sublicencyjnej, w razie potrzeby, Spółka może okresowo żądać świadczenia dodatkowych usług w zakresie IT. W szczególności mogą być to Usługi centrum danych w celu hostingu oraz zarządzania kluczowymi systemami centralnymi, istotnymi dla bezproblemowego przeprowadzania operacji krajowych. Usługi te obejmują prowadzenie kluczowych prac produkcyjnych obejmujących transfer danych z serwerów lokalnych do centralnej bazy danych. Usługi te są świadczone w bezpiecznym i kontrolowanym środowisku. Z kolei tzw. awaryjne centrum danych w innej lokalizacji stanowi część usługi i ma na celu zapewnienie ciągłości działalności w przypadku wystąpienia różnych scenariuszy zagrożeń.

Umowa sublicencyjna przewiduje także świadczenie usług przez B w Wielkiej Brytanii, ukierunkowanych na koordynację świadczenia wszystkich usług w ramach IT oraz zarządzania dostawcami IT. Obejmuje to organizację oraz przeprowadzenie regularnych spotkań poświęconym kontroli realizacji usług ze wszystkimi dostawcami zewnętrznymi, identyfikację usprawnień w zakresie świadczonych usług, monitorowanie postępu realizacji ustalonych działań oraz zabezpieczenie odpowiedniego poziomu zasobów ludzkich w celu zapewnienia realizacji potrzeb związanych z działalnością Spółki.

Opisane powyżej, wybrane świadczenia wynikające z Umowy sublicencyjnej inne aniżeli udzielanie licencji do różnych rodzajów oprogramowania, w dalszej części wniosku będą określane łącznie jako „Usługi dodatkowe”.

W związku z korzystaniem z postanowień Umowy sublicencyjnej, Spółka jest zobowiązana do zapłaty na rzecz B wynagrodzenia z tytułu opłaty licencyjnej oraz z tytułu usług dodatkowych.

Dla kompletności, Spółka wskazuje, że zgodnie z treścią Umowy sublicencyjnej:

-podstawa kosztów dla każdej z Usług pomocniczych obliczana jest w oparciu o odpowiedni klucz alokacji. Tego rodzaju klucz alokacji uwzględniać może w szczególności średnią liczbę klientów licencjobiorcy, średnią liczbę agentów/agencji, średnią liczbę pracowników, przychód brutto lub inny klucz alokacji, który odzwierciedlałby uzasadnione przybliżenie poziomu uzyskanych korzyści.

W celu uniknięcia wątpliwości, Spółka zaznacza, że niniejszy wniosek nie dotyczy potencjalnych świadczeń wynikających z Umowy sublicencyjnej, niewymienionych w pkt 2.2.

Na podstawie Umów (...) Spółka nabywa i nabywała w latach poprzednich m.in.:

7.Inne usługi, które mogą być świadczone na zlecenie Spółki.

W ramach usług świadczonych na podstawie Umów (...) może w niektórych przypadkach dochodzić do korzystania z licencji do oprogramowania (np. w odniesieniu do narzędzi związanych z oceną ryzyka kredytowego, platform pracowniczych, intranetu – wiele prac toczy się bowiem w działach, które są „właścicielami” poszczególnych procesów).

Dotychczasowa praktyka funkcjonowania Spółki wskazuje, że usługi świadczone na podstawie Umów (...) mogą obejmować w szczególności następujące obszary:

-zarządzanie grupowymi projektami ze strony finansowej,

-identyfikację kluczowych czynników mających wpływ na rezultaty prowadzonej działalności i osiągane wyniki finansowe,

-zarządzanie procesami finansowymi w Grupie,

-wsparcie w przygotowaniu okresowych i średniookresowych budżetów Spółki,

-prowadzenie procesów zakupowych na poziomie Grupy (m.in. takich z których korzysta także Spółka),

-zapewnienie dostępu i utrzymanie narzędzi raportowych, z których korzysta Spółka (m.in. (....)),

-ustalenie poziomu tzw. revenue and impairment (przychodu i umorzenia) w Spółce, przy wykorzystaniu narzędzi zapewnianych przez B,

-wsparcie w operacjach finansowych (np. obsługa przelewów);

-kształtowanie właściwej struktury zatrudnienia,

-wsparcie programów rozwojowych pracowników (np. program (...)),

-przeprowadzanie ocen pracowniczych oraz rekrutacji osób na kluczowe stanowiska w Grupie (m.in. odpowiedzialnych za wsparcie działalności Spółki),

-wprowadzanie jednolitych zasad wynagradzania i bonusów w Spółce,

-wdrożenie i prowadzenie programów motywacyjnych w Spółce;

-budowę i rozwój dedykowanych modeli i procesów zarządzania ryzykiem kredytowym,

-wypracowywanie i ujednolicanie strategii ryzyka kredytowego,

-monitorowanie wskaźników ryzyka kredytowego,

-zapewnienie wsparcia merytorycznego w przypadku potrzeby pozyskania dodatkowej wiedzy,

-  organizację tzw. Komitetów kredytowych, w trakcie których na bieżąco analizowano dane z obszaru ryzyka kredytowego (np. poziomu nieściągalnych pożyczek, poziomu zbiórek itp.),

-bieżące wsparcie i konsultacje w zakresie zapotrzebowania zgłaszanego przez Spółkę mające na celu poprawienie portfela kredytowego Spółki oraz udzielanie pożyczek wyselekcjonowanym klientom,

-opracowanie i testowanie modelu oczekiwanej straty oraz procesu kalkulacji odpisów od wierzytelności w związku z koniecznością wdrożenia Międzynarodowego Standardu Sprawozdawczości Finansowej nr 9 (IFRS 9),

-  zapewnienie właściwych ram zarządzania ryzykiem kredytowym pozwalających na utrzymanie odpowiednich praktyk w zakresie udzielania pożyczek i akceptacji klientów oraz strategii prowadzenia zbiórek,

-wymianę wiedzy oraz prowadzenie szkoleń technicznych w obszarze zarządzania ryzykiem, o rozwijanie narzędzi wspierających proces zarządzania ryzykiem;

-dostarczanie szerokiego zakresu danych, analiz oraz narzędzi potrzebnych do zarządzania prowadzoną działalnością pożyczkową, w tym okresowych raportów z zakresu informacji zarządczej (np. analiza rentowności produktów, raporty z obszaru HR, tygodniowe raportowanie tzw. (...), generowanie raportów zbiórkowych),

-zapewnienie dostępu do scentralizowanego systemu raportowania,

-zapewnienie możliwości porównania produktów oferowanych przez Spółkę z innymi produktami dostępnymi na rynku,

-zwiększenie aktualności i ujednolicenie generowanych raportów zarządczych,

-zapewnienie dostępu i obsługa narzędzi informatycznych związanych z analizą danych (np. …);

-wypracowanie jednolitej strategii w obszarze public relations,

-dzielenie się wiedzą z obszaru public relations,

-rozwój komunikacji zewnętrznej i wewnętrznej;

-pomoc w zakresie kluczowych zagadnień prawnych, w szczególności dotyczących umów grupowych czy wprowadzanych przez Spółkę produktów ubezpieczeniowych,

-prowadzenie korespondencji mailowej oraz telekonferencji w zakresie zmian w prawie,

-akceptację wzorów umów,

-organizację spotkań i warsztatów dot. zagadnień prawnych,

-wsparcie w zakresie RODO;

-analizę zmian w prawie podatkowym,

-wsparcie merytoryczne podczas postępowań podatkowych,

-przygotowywanie Grupowej dokumentacji cen transferowych (Master File),

-analizę kluczowych z perspektywy Wnioskodawcy zagadnień podatkowych;

-Wsparcie w obszarze Company Secretary, obejmujące głównie zarządzanie obiegiem dokumentów prawnych (np. umowy, uchwały itp.), których stroną są podmioty z innych krajów (np. z Wielkiej Brytanii). Wsparcie umożliwia uzyskanie przez Spółkę dokumentów prawnych podpisanych przez osoby uprawnione do reprezentowania spółek z Wielkiej Brytanii (np. umów czy dokumentów korporacyjnych);

-wsparcie w opracowaniu procedur i procesów udzielenia pożyczek i obsługi spłaty należności pożyczkowych oraz procesów obsługi „trudnego” klienta,

-wsparcie w opracowywaniu konstrukcji produktów,

-wsparcie w obszarze zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom Spółki, przede wszystkim Doradcom Klienta, którzy mają bezpośredni kontakt z klientami,

-wsparcie w obszarze ochrony i zarządzania danymi,

-wsparcie w obszarze zapobiegania oszustwom i wyłudzeniom,

-usługi związane z komunikacją zewnętrzną i wewnętrzną.

Z uwagi na dużą skalę i skomplikowanie zagadnień występujących w procesie świadczenia usług, poszczególne podmioty świadczące usługi w ramach Umów (...) mogą korzystać z usług podmiotów zewnętrznych. W związku z tym, odpowiednie, dedykowane zespoły zajmują się również zarządzaniem dostawcami usług zewnętrznych, istotnych dla funkcjonowania Grupy. W szczególności obejmuje to składanie zleceń prac (w oparciu m.in. o zapotrzebowanie zgłoszone przez spółki operacyjne czy też wynikające z grupowych inicjatyw i projektów).

Zakres i skala nabywanych usług w poszczególnych latach mogą się różnić z uwagi na zmieniające się zapotrzebowanie Spółki.

W związku ze świadczeniem usług na podstawie Umów (...), Spółka jest zobowiązana do uiszczania wynagrodzenia na rzecz dostawców usług.

Kalkulacja wynagrodzenia odbywa się w ramach trzech głównych etapów:

3.alokacja kosztów pomiędzy usługobiorców, w tym Spółkę.

Baza kosztowa usług świadczonych na podstawie Umów (...) obejmuje pełne koszty poniesione przez usługodawcę w związku ze świadczeniem każdej z usług – zarówno koszty pierwotne, jak i, w stosownych przypadkach, gdy jest to uzgodnione między odpowiednimi stronami, koszty ogólne (w tym, na przykład, koszty lokali i powiązanych usług itp.).

Baza kosztowa alokowana jest pomiędzy odpowiednich odbiorców usług na podstawie rzeczywiście wykonanych świadczeń lub na podstawie odpowiedniego klucza alokacji. Odpowiednie klucze alokacji obejmują średnią liczbę agentów/agencji, średnią liczbę klientów, średnią liczbę pracowników, przychody brutto lub inne wskaźniki, dające rozsądne przybliżenie poziomu korzyści uzyskanych przez odbiorców usług. Koszty uwzględniane w bazie kosztowej nie obejmują kosztów akcjonariusza (np. kosztów przygotowania skonsolidowanych ustawowych sprawozdań finansowych; kosztów związanych z ogólną strategią i zarządzaniem spółkami Grupy; kosztów związanych z raportowaniem wyników akcjonariuszom Jednostki Dominującej etc.). Baza kosztowa nie obejmuje także kosztów skarbowych poszczególnych podmiotów.

2.4. Umowa opcji

i)

Specyfika działalności Spółki, powoduje, że podstawowym ryzykiem, na jakie narażona jest Spółka w związku z prowadzoną działalnością jest ryzyko kredytowe.

Na podwyższony poziom ryzyka kredytowego wpływa m.in. fakt, że dłużnicy Spółki nie przedstawiają żadnego zabezpieczenia spłaty należności pożyczkowej.

Zgodnie z przyjętą strategią, Spółka zarządza ryzykiem niespłacalności pożyczek w szczególności poprzez:

-utrzymywanie i nawiązywanie współpracy z kolejnymi podmiotami profesjonalnie badającymi historię kredytową klientów (np. …).

Od początku swojej działalności Spółka stosowała politykę zabezpieczania zmian poziomu ryzyka kredytowego. Jednym z podstawowych narzędzi umożliwiających zabezpieczenie tego ryzyka jest zawarta z podmiotem powiązanym Umowa opcji, na podstawie której F (będący brytyjskim rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii w rozumieniu art. 4 Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Wielką Brytanią) obejmował zabezpieczeniem pożyczki udzielane od lipca 2003 r. do kwietnia 2018 r.

Zgodnie z obowiązującą w Spółce polityką udzielania pożyczek, pożyczki udzielone klientom były na bieżąco obejmowane zabezpieczeniem w formie opcji na ryzyko kredytowe (spod tej zasady mogły być wyłączone np. produkty dopiero rozwijane i testowane). Spółka nabywała odrębne opcje w stosunku do każdej, indywidualnej, podlegającej zabezpieczeniu pożyczki (jednej pożyczce odpowiada zawsze jedna opcja), a wysokość opłat opcyjnych umożliwiała pokrywanie ich z wynagrodzenia, jakie uzyskuje Spółka od klientów z tytułu świadczenia usług (opłata opcyjna nie była bezpośrednio przenoszona na klientów jako odrębny składnik wynagrodzenia).

Kontrakty opcyjne zawierane były na podstawie umowy ramowej, sporządzonej w oparciu o powszechnie stosowany i uznany w praktyce międzynarodowy standard dla instrumentów finansowych (...) z 2003 r.

Na bazie tej umowy ramowej co miesiąc potwierdzana jest wartość kontraktów opcyjnych dotyczących pożyczek udzielonych w danym miesiącu.

Każdy kontrakt opcyjny ustanawia prawo (ale nie obowiązek) dla Spółki do wykonania opcji w dowolnym momencie w okresie 10 lat od zawarcia umowy poprzez przeniesienie własności wierzytelności na F w zamian za wynagrodzenie wynikające z kontraktu opcyjnego. Wynagrodzenie to uzależnione jest m.in. od poziomu nieściągalności wierzytelności i stopnia wyczerpania przez Spółkę procedur służących wykonaniu świadczenia przez dłużnika.

Kontrakty opcyjne zawarte zostały w odniesieniu do udzielonych w danym miesiącu pożyczek. Opłata opcyjna (stanowiąca koszt Spółki) obliczana jest w odniesieniu do każdej zabezpieczonej pożyczki jako procent wartości pożyczki obejmującej oczekiwane lub już naliczone opłaty i oprocentowanie. Całkowita kwota opłaty opcyjnej do zapłaty przez Wnioskodawcę za dany miesiąc stanowi sumę poszczególnych opłat opcyjnych skalkulowanych w powyższy sposób dla pożyczek udzielonych w danym miesiącu.

W odniesieniu do pożyczek, które są spłacane w całości przez klientów, opcje nie są wykonywane (nie dochodzi do ziszczenia się zabezpieczonego ryzyka). W przypadkach gdy klient korzysta ze swoich uprawnień i odstępuje od umowy pożyczki w ciągu 14 dni od jej zawarcia (zgodnie z art. 53 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 1083), opłata opcyjna zapłacona przez Wnioskodawcę w zamian za zabezpieczenie anulowanej pożyczki jest Spółce zwracana.

W odniesieniu do pożyczek niespłaconych w całości lub w części opcje są zwykle wykonywane przez Spółkę dopiero po spełnieniu warunków do uzyskania od F, na podstawie kontraktu opcyjnego, 100% wartości niespłaconej i wymagalnej wierzytelności od klienta.

Ponieważ kontrakty opcyjne są ściśle powiązane z momentem udzielenia pożyczki, w dacie zawarcia kontraktów opcyjnych Spółka nie wie jeszcze w stosunku do których pożyczek opcje zostaną wykonane.

W związku z udzieleniem na rzecz Spółki opcji zbycia wierzytelności, F otrzymuje wynagrodzenie w postaci premii opcyjnej. Premia opcyjna płatna jest przez Spółkę na bazie miesięcznej.

Po wykonaniu opcji przez Spółkę, F spłaca dane zobowiązanie do Spółki (saldo klienta, czyli całkowite zobowiązanie wynikające z umowy pożyczki pomniejszone o środki spłacone już przez klienta i ew. rabaty) nabywając jednocześnie prawa wierzyciela w stosunku do tej wierzytelności. W odniesieniu do pożyczek objętych Umową opcyjną, Spółka otrzymuje 100% przychodów do których jest uprawniony na podstawie zawartych z klientami umów pożyczkowych (przychód realizowany jest w wyniku dokonania spłat przez klientów i/lub w związku z wykonaniem opcji i otrzymaniem zapłaty tego tytułu od F).

W treści umowy pożyczkowej Spółka informuje klientów o możliwości dokonania cesji wierzytelności pożyczkowej na rzecz osoby trzeciej (w tym przypadku był to F) gdy Klient opóźnia się ze spłatą kwoty pożyczki lub gdy zaistnieją okoliczności przemawiające za wypowiedzeniem umowy pożyczki ze skutkiem natychmiastowym.

W przypadku, gdy po wykonaniu opcji, Spółka otrzyma jakiekolwiek wartości pieniężne w odniesieniu do pożyczki przekazanej wcześniej F (w drodze cesji) Spółka ma obowiązek rozliczyć je z F.

ii)

Rozliczenie kosztów związanych z zawarciem Umowy opcji Spółka jest dokonywane z zastosowaniem art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, Spółka nie rozpoznaje jako kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych (poszczególnych opcji) aż do czasu:

-realizacji praw wynikających z opcji (wykonanie opcji).

Oznacza to, że opłaty opcyjne stają się kosztami uzyskania przychodów w momencie spłaty przez klienta całej zabezpieczonej opcją pożyczki lub w momencie wykonania opcji, tj. w sytuacji, kiedy – w konsekwencji braku spłaty pożyczki przez klientów Spółki – Spółka wykona opcję (średnio po 3-4 latach od daty zawarcia kontraktu opcyjnego).

Z uwagi na to, że Spółka oferuje produkty o terminie spłaty od trzech miesięcy do czterech lat, koszty opłat opcyjnych poniesionych w danym roku podatkowym mogą być zaliczone do kosztów dopiero w kolejnych latach podatkowych (rok całkowitej spłaty pożyczki lub wykonania kontraktu opcyjnego).

W konsekwencji, część wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie opcji w latach 2003-2017 (a więc przed wejściem w życie art. 15e ustawy o CIT) może zostać rozpoznana jako potencjalne koszty uzyskania przychodów dopiero w okresie, w którym w polskim porządku prawnym funkcjonuje art. 15e ustawy o CIT.

Opisane w niniejszym wniosku elementy stanu faktycznego istotne z perspektywy limitowania w kosztach uzyskania przychodów wydatków wynikających z Umowy sublicencyjnej, Umów (...) i Umowy opcji nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej, w zakresie zastosowania art. 15e ustawy o CIT nie została zaś wydana decyzja lub postanowienie organu podatkowego rozstrzygające sprawę co do istoty.

Niemniej w celu zachowania kompletności stanu faktycznego Spółka poniżej przedstawia informacje o innych postępowaniach dotyczących rozliczeń Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych.

-wielostronnej umowy usługowej dotyczącej świadczenia oraz otrzymywania usług w Grupie (…) z dnia 21 lutego 2019 r. która zastąpiła umowę usługową (…) z dnia 21 grudnia 2007 roku (dalej: Umowy (...))

- poprzez wskazanie symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU) i nazwy grupowania dla każdej z tych czynności, według nomenklatury Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług przy uwzględnieniu Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Zważając, że wniosek dotyczy usług świadczonych od 2018 r., Spółka przedstawiła klasyfikację PKWiU na podstawie Rozporządzenia obowiązującego od 1 stycznia 2016 r. Co jednak istotne, na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) wskazanym poniżej usługom zostałyby nadane takie same kody PKWiU.

Przedstawione poniżej kody PKWiU zostały wskazane zgodnie z najlepszą wiedzą Spółki. Spółka nie jest jednak w posiadaniu interpretacji Głównego Urzędu Statystycznego w zakresie prawidłowej klasyfikacji wszystkich wskazanych usług.

Usługi wynikające z umowy sublicencyjnej

-bieżące utrzymywanie systemów oraz rozwiązywanie problemów technicznych: 62.02.30.0 – Usługi pomocy technicznej w zakresie technologii informatycznych i sprzętu komputerowego;

-zapewnienie aktualizacji i rozwoju systemów informatycznych: 62.01.11.0 – Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania;

-opracowywanie architektury techniczno-informatycznej: 62.01.11.0 – Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania;

-kontakty z dostawcami zewnętrznymi: 62.09.20.0 – Pozostałe usługi w zakresie technologii informatycznych i komputerowych, gdzie indziej niesklasyfikowane;

-zapewnienie dostępu do systemów informatycznych: 62.01.11.0 – Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania;

-koordynacja świadczenia wszystkich usług w ramach IT oraz zarządzania dostawcami IT: 62.03.12 – Usługi związane z zarządzaniem systemami informatycznymi;

-usługi centrum danych w celu hostingu oraz zarządzania kluczowymi systemami centralnymi, istotnymi dla bezproblemowego przeprowadzania operacji krajowych: 62.01.11.0 – Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania.

Usługi wynikające z umów (...)

-czynności w obszarze finansów: 66.19.22.0 – Usługi związane z finansami przedsiębiorstw i kapitałem zainwestowanym;

-czynności w obszarze zasobów ludzkich: 70.22.14.0 – Usługi doradztwa związane z zarządzaniem zasobami ludzkimi;

-wsparcie w obszarze ryzyka kredytowego: 66.19.99.0 – Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;

-czynności w obszarze informacji zarządczych: 63.11.1 Usługi przetwarzania danych; usługi zarządzania stronami internetowymi (hosting) oraz pozostałe usługi związane z zapewnieniem infrastruktury dla technologii informatycznych i komputerowych;

-wsparcie w zakresie komunikacji: 70.21.10.0 – Usługi w zakresie stosunków międzyludzkich (public relations) i komunikacji;

-wsparcie w obszarze prawnym: 69.10.1 – Usługi prawne;

-wsparcie podatkowe: 69.20.31.0 – Usługi doradztwa podatkowego i przygotowywania deklaracji podatkowych, dla przedsiębiorstw;

-wsparcie w obszarze analizy danych (CDO): 63.11.11.0 – Usługi przetwarzania danych;

-wsparcie w obszarze Company Secretary: 82.19.13.0 – Usługi przygotowania dokumentów i pozostałe specjalistyczne usługi wspomagające prowadzenie biura;

-wsparcie w opracowaniu procedur i procesów udzielenia pożyczek i obsługi spłaty należności pożyczkowych oraz procesów obsługi „trudnego” klienta: 70.22.1 – Usługi doradztwa związane z zarządzaniem;

-wsparcie w opracowywaniu konstrukcji produktów: 70.22.11.0 – Usługi doradztwa związane z zarządzaniem strategicznym;

-wsparcie w obszarze zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom Spółki, przede wszystkim Doradcom Klienta, którzy mają bezpośredni kontakt z klientami: 74.90.15.0 – Usługi doradztwa w zakresie bezpieczeństwa;

-wsparcie w obszarze ochrony i zarządzania danymi: 62.03.11.0 – Usługi związane z zarządzaniem siecią;

-wsparcie w obszarze zapobiegania oszustwom i wyłudzeniom: 70.22 – Pozostałe usługi doradztwa związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i usługi zarządzania;

-usługi związane z komunikacją zewnętrzną i wewnętrzną: 70.21.10.0 – Usługi w zakresie stosunków międzyludzkich (public relations) i komunikacji;

-zapewnienie dostępu do oprogramowania: 63.11.13.0 – Usługi w zakresie udostępniania oprogramowania użytkowego.

Niezależnie od udzielonej powyżej odpowiedzi na wezwanie, Spółka wskazuje, że przygotowując wniosek brała pod uwagę, że istnieją wątpliwości co do tego, czy klasyfikacja PKWiU stanowi element stanu faktycznego i czy samodzielnie może determinować charakter usługi. W szczególności w orzecznictwie wskazuje się, że obowiązkiem podatnika jest wskazanie wyczerpującego opisu stanu faktycznego, a obowiązkiem organu rozpatrującego wniosek o wydanie interpretacji jest zbadanie rzeczywistego charakteru usługi na podstawie opisu danej czynności przedstawionego w stanie faktycznym wniosku.

Powyższe potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, przykładowo:

-   Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 18 czerwca 2019 r. (sygn. akt I SA/Wr 247/19) wskazał, że: „W ocenie Sądu brak było podstaw do przyjęcia klasyfikacji danej usługi według PKWiU, jako przesądzającej o charakterze usługi. Przepis art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. w żaden sposób nie odwołuje się do tej klasyfikacji, a z jego treści należy wywnioskować, że badaniu winien podlegać rzeczywisty charakter danej usługi”;

-Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 5 grudnia 2019 r. (sygn. akt III SA/Wa 845/19) uznał, iż: „Jeżeli (...), o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje – jak słusznie konstatuje Organ – treść czynności, w tym przypadku treść Usług IT, to konsekwentnie należało przyjąć, że nie decyduje o tym symbol w PKWiU, który co do zasady jest określany samodzielnie przez danego przedsiębiorcę”.

Co istotne, klasyfikacja PKWiU (w tym, w szczególności przypisanie konkretnego kodowania) nie powinna mieć znaczenia z perspektywy określenia, czy koszty wymienionych we wniosku usług stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Wnioskodawcę usług polegających na udzielaniu i obsłudze pożyczek oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Warto przy tym odnotować, że kategorie usług wynikające z opisów poszczególnych kodów PKWiU są w wielu przypadkach ściśle związane z procesem świadczenia usług przez Spółkę, co potwierdza bezpośredni związek kosztów usług otrzymywanych na podstawie Umowy sublicencyjnej oraz Umów (...) ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę.

Ponoszenie kosztów tego rodzaju świadczeń jest typowe i niezbędne dla podmiotów prowadzących działalność pożyczkową i działalność związaną z pośrednictwem ubezpieczeniowym. Przykładowo:

-        usługi przetwarzania danych umożliwiają właściwą obsługę klientów i spłacanie przez nich rat pożyczek;

-  pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe są niezbędne w prowadzeniu działalności pożyczkowej i związanej z pośrednictwem ubezpieczeniowym – w szczególności ze względu na ryzyko, z jakim przychodzi się mierzyć Wnioskodawcy;

-usługi doradztwa związane z zarządzaniem obejmujące w szczególności usługi wsparcia w opracowywaniu procedur i procesów udzielania pożyczek, determinują sposób udzielania pożyczek i bezpośrednio przekładają się na rezultaty świadczonych przez Spółkę usług.

Jak wskazano we wniosku, mając na uwadze skomplikowane otoczenie prawne i konkurencyjne, także koszty pozostałych rodzajów usług otrzymywanych na podstawie Umowy sublicencyjnej oraz Umów (...) (związanych z: rozwojem systemów informatycznych, zapewnieniem dostępu do oprogramowania, udzielaniem pomocy technicznej, public relations, obsługą prawną, zapewnieniem bezpieczeństwa, finansami, komunikacją, etc.) są bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług pożyczkowych i usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Udzielenie odpowiedzi na wezwanie pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie wniosku Spółki w zakresie odpowiedzi na pytanie 3, ponieważ zakres pytania 3 nie jest objęty treścią Wezwania.

Niezależnie od odpowiedzi na wezwanie, Spółka – dla kompletności – informuje, że przywołane we wniosku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) z dnia 10 marca 2020 r. wydane w sprawie rozliczeń Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za lata 2008 i 2009 zostały w dniu 30 czerwca 2020 r. opatrzone klauzulą prawomocności, a zatem od wskazanych wyroków nie zostały wniesione skargi kasacyjne.

Pytania

3.Czy do opłat opcyjnych uiszczanych przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy opcji znajdą zastosowanie ograniczenia wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

W zakresie pyt. 3: Zdaniem Wnioskodawcy opłaty opcyjne uiszczane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy opcji mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług udzielania i obsługi pożyczek w rozumieniu art. 15e ust. 11 ustawy o CIT; tym samym, do kosztów tych nie znajdzie zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy.

Ad. 1

i)

Przepis art. 15e ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów w szczególności koszty:

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 (...)

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Prawa i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 obejmują:

-wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

W myśl art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT organicznie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Dla zastosowania regulacji art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, kluczowe jest odkodowanie znaczenia pojęcia kosztów uzyskania przychodów „bezpośrednio związanych ze świadczeniem usługi”.

Ani ustawa o CIT, ani żaden inny akt prawny nie zawiera definicji pojęcia „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi”.

W tej sytuacji, zgodnie z dyrektywami wykładni językowej prawa, interpretowanym zwrotom prawnym nie należy co do zasady nadawać znaczenia odmiennego od potocznego (tak przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2017 r., I GSK 1009/15).

Zgodnie zaś z Internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (...) „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Termin „związać” definiowany jest natomiast jako „odnieść coś do kogoś lub do czegoś”.

Termin „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi” oznaczać więc powinien „mający odniesienie wprost do procesu świadczenia usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi bowiem do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „świadczenia” usługi.

Jak wskazano w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (...): „przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi”.

Z konsultacji publicznych przeprowadzonych w ramach procesu legislacyjnego dotyczącego ustawy wprowadzającej do polskiego porządku prawnego art. 15e ustawy o CIT (ustawa z dnia z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: ustawa nowelizująca) wynika dodatkowo, że intencją ustawodawcy było zezwolenie na możliwie uniwersalne określanie, jakiego rodzaju wydatki będą mogły być uznane za „koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru” i kwestia ta wymagać powinna każdorazowego przeprowadzenia indywidualnej analizy uwzględniającej specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika.

Zgodnie z uzasadnieniem ustawy nowelizującej, wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Celem ustawodawcy było więc ograniczenie sztucznego generowania wydatków na usługi niematerialne, które nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzeniem przez polskie podmioty działalności polegającej na wytwarzaniu towarów lub świadczeniu usług. Tymczasem, wydatki związane z korzystaniem przez Spółkę z Umowy sublicencyjnej są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług pożyczkowych oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w obecnym kształcie oraz na obecną (bardzo dużą) skalę.

ii)

Rozważając, czy koszty usług lub wartości niematerialnych stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez podatnika usług, należy uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez podatnika. Oznacza to, że pojęcie bezpośredniego związania ze świadczeniem usług czy wytworzeniem towaru będzie diametralnie różnić się w zależności od branży w której funkcjonuje podatnik. Inne koszty uzna za bezpośrednio związane z wytworzeniem produktu przedsiębiorca z branży motoryzacyjnej (na przykład koszty licencji wykorzystywanych w procesie produkcyjnym, czy koszty pracy robotników), a inne Wnioskodawca prowadzący działalność usługową związaną z udzielaniem pożyczek i pośrednictwem ubezpieczeniowym.

Taki też pogląd prezentowany jest w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Co istotne, w orzecznictwie podkreśla się także, że dla uznania danego wydatku za bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi (analogicznie: z wytworzeniem lub nabyciem towaru), nie jest istotne, czy wydatek ten jest bezpośrednio inkorporowany w cenie oferowanej przez podatnika usługi (towaru).

W tym kontekście warto wskazać choćby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18, zgodnie z którym: „Ustanawiając wyłączenie ograniczenia limitowania wydatków, ustawodawca nie uzależnił tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu. Warunkiem wyłączenia wydatku z limitowania kosztów jest, by wydatek ten jako koszt uzyskania przychodów był bezpośrednio związany z czynnością wytworzenia lub nabycia towaru lub świadczenia usługi. Wykładnia językowa zakreśla w tym przypadku granice innych wykładni, w tym – funkcjonalnej. Taka interpretacja przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., jakiej dokonał Organ, w sposób niedopuszczalny, niezgodny z treścią normy w nim zawartej, wyklucza usługodawców z prawa do wyłączenia z limitowania kosztów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p. – mimo spełnienia warunków tego wyłączenia. Organ interpretacyjny, powołując się na opis stanu faktycznego, sformułował tezę, że Strona nie jest w stanie określić, w jakim stopniu indywidualny koszt nabycia usługi wprost/bezpośrednio wpływa na kształtowanie finalnej ceny konkretne, pojedynczo świadczonej usługi wykonywanej na rzecz konkretnego podmiotu/kontrahenta. Taki wniosek nie ma wpływu na ocenę zagadnienia ze względu na wykładnię art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. (co zostało omówione wyżej)”.

-z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 619/19,

-Wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1404/19, w którego ustnym uzasadnieniu wskazano, że: „W ocenie sądu organy podatkowe konsekwentnie forsują koncepcję inkorporowania ceny zapłaconej za usługę nabywaną przez podatnika w cenie usługi świadczonej przez podatnika na rzecz swoich klientów. Sąd tej koncepcji inkorporowania ceny płaconej za usługę nabywaną w cenie otrzymywanej za usługę świadczoną – nie podziela. W skardze spółka słusznie zauważyła, że w opisie stanu faktycznego zaznaczyła, że ta usługa nabywana jest niezbędna dla świadczenia usługi sprzedawanej. Spółka we wniosku napisała, że brak poniesienia kosztu z tytułu usług przetwarzania danych w oparciu o systemy, które spółka wykorzystuje do świadczonych przez siebie usług uniemożliwiłby wykonywanie usług w sposób kompletny i usługi te odbiegałyby od standardu oraz oczekiwań klientów. Spółka to jasno deklarowała. Jeśli tak, to, właśnie w taki sposób należy rozumieć ten bezpośredni związek kosztu poniesionego na nabycie usługi z wytworzeniem usługi świadczonej – właśnie tak, że jest to niezbędne do tego, aby usługę wyświadczyć”.

Analiza przytoczonego orzecznictwa sądów administracyjnych nie pozostawia żadnych wątpliwości, że w przypadku istnienia możliwości przypisania określonego kosztu do usługi świadczonej przez podatnika, koszt ten nie podlega limitowaniu na gruncie art. 15e ust. 11 ustawy o CIT. Ustawodawca nie zakreślił w tym zakresie żadnych dodatkowych warunków. Jednocześnie, decydujące w zakresie „bezpośredniości” związku pomiędzy kosztami a świadczeniem usługi jest znaczenie poniesienia kosztu dla możliwości wykonania usługi w jej określonym kształcie.

iii)

W ocenie Wnioskodawcy opłata licencyjna oraz opłaty za Usługi dodatkowe są bezpośrednio związane z procesem udzielania oraz obsługi pożyczek. Bez wykorzystania systemów oraz narzędzi zapewnianych przez B Spółka nie świadczyłaby usług pożyczkowych oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w obecnym kształcie i na obecną skalę.

-w procesie obsługi pożyczki lub ubezpieczeń, w których udzieleniu pośredniczyła Spółka – dzięki oferowanym systemom Wnioskodawca jest w stanie skutecznie wykonywać wszelkie czynności związane w szczególności z:

-komunikacją z klientem i odbieraniem wniosków o zmianę wysokości/harmonogramu spłat rat pożyczek,

-rejestracją spłat pożyczek,

-naliczaniem odsetek od pożyczek,

-monitorowaniem istotnych wydarzeń z „życia pożyczki”, takich jak na przykład: anulowanie, nadpłaty, wcześniejsza spłata, rabatowanie, niedopłata, naliczanie odsetek karnych, włączanie wakacji kredytowych, itp.,

-gromadzeniem informacji dotyczących sprzedanych ubezpieczeń oraz zmian w polisach na potrzeby świadczenia usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego,

-zapewnieniem ciągłości procesów zbiórkowych.

Usługi pomocnicze nabywane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy sublicencyjnej mają charakter uzupełniający względem udostępnianych systemów i narzędzi i służą utrzymaniu prawidłowego ich działania oraz dalszego rozwoju. Nie sposób przecież wyobrazić sobie działania systemów bez zapewnienia wsparcia w rozwiązywaniu pojawiających się w toku ich użytkowania problemów technicznych, wprowadzania odpowiednich aktualizacji i rozwoju oprogramowania, transferów danych czy usług hostingowych związanych z utrzymaniem oprogramowania.

Biorąc pod uwagę znaczną liczbę klientów rozproszonych po całej Polsce oraz fakt, że statystycznie, liczba udzielanych pożyczek i zbieranych rat należności pożyczkowych sięga kilku tysięcy dziennie, bez dostępu do systemów informatycznych i Usług pomocniczych zapewnianych na podstawie Umowy sublicencyjnej, świadczenie przez Wnioskodawcę usług pożyczkowych oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego na skalę analogiczną do obecnej nie byłoby wykonalne.

Samodzielne, ręczne (bez wykorzystania dedykowanej infrastruktury informatycznej) odnotowywanie spłat pożyczek, kalkulowanie ich kosztów, utrzymywanie relacji z klientem, czy wyliczanie wynagrodzenia doradców klienta, byłoby fizycznie niemożliwe biorąc pod uwagę liczbę zdarzeń gospodarczych (udzielenie pożyczek, spłaty poszczególnych rat) rejestrowanych codziennie przez Spółkę.

To właśnie korzystanie z efektywnych i nowoczesnych rozwiązań B dostosowanych bezpośrednio do prowadzonej przez Spółkę działalności (…) pozwala Spółce na udzielanie i obsługę licznych, niewielkich kwotowo pożyczek oraz na świadczenie usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Bezpośredni związek opłat licencyjnych ze świadczeniem usługi lub wytworzeniem towaru w stanach faktycznych zbliżonych do okoliczności wskazanych w treści niniejszego wniosku, wskazywany jest zarówno w orzecznictwie sądów administracyjnych, jak i indywidualnych interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej także: Dyrektor KIS).

Przykładowo:

-w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 9 kwietnia 2020 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.558.2019.2.PP, Dyrektor KIS uznał, że limit wskazany w art. 15e ust. 1 nie znajdzie zastosowania do – bezpośrednio związanych ze świadczeniem usług przez wnioskodawcę – kosztów usług dostępu do platformy umożliwiającej wykonywanie podstawowej działalności biznesowej, jaką jest prowadzenie i rozwój programu lojalnościowego oraz sprzedaż usług związanych z prowadzeniem tego programu.

Co więcej, w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Wr 569/19 wskazano na konieczność rozważenia, czy w okolicznościach konkretnej sprawy, bez nabycia określonych świadczeń sprzedaż produktów (lub analogicznie – usług) byłaby w ogóle możliwa, w szczególności przy uwzględnieniu sposobu zorganizowania przez dany podmiot działalności. Z całą pewnością, sposób zorganizowania działalności Spółki, oparty o brytyjskie wzorce biznesowe (…), wymaga nabywania świadczeń i praw wynikających z Umowy sublicencyjnej. Te świadczenia i prawa – uwzględniając model operacyjny Spółki – w praktyce warunkują możliwość prowadzenia działalności na obecną, szeroką skalę i w obecnej formie i na obecną skalę.

Niezależnie, na istnienie bezpośredniego związku usług informatycznych ze świadczonymi przez podatników usługami lub wytwarzanymi towarami wskazano przykładowo w:

-przywołanym powyżej wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 16 października 2019 r., sygn. I SA/Bd 514/19, w którym podkreślono, że w dzisiejszych czasach nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej bez całej infrastruktury internetowej. W ocenie Sądu, koszty usług WORKPLACE oraz usług zapewnienia dostępu do oprogramowania należy uznać za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem produktu. Ponadto, za nieuprawnioną, rozszerzającą wykładnię art. 15 ust. 11 pkt 1 cyt. ustawy o CIT należy uznać jakiekolwiek twierdzenia, że aby usługi te można było zakwalifikować jako bezpośrednio związane z wytworzeniem produktu, musiały mieć one istotny wpływ na cenę produktu.

iv)

Nabycie przez Spółkę licencji wraz z usługami pomocniczymi jest uzasadnione ekonomicznie – Umowa sublicencyjna pozwala Wnioskodawcy na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej nastawionej na osiąganie zysku, zaś wydatki ponoszone na rzecz B z tytułu opłaty licencyjnej oraz Usług pomocniczych są kluczowe dla prawidłowego i efektywnego wykonywania usług pożyczkowych i usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Jak Spółka wskazała powyżej, dla uznania, że dany wydatek jest bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi, nie jest konieczne, aby wydatek ten był bezpośrednio inkorporowany w cenie oferowanej przez podatnika usługi.

Jednocześnie sposób rozliczania się Wnioskodawcy w ramach Umowy sublicencyjnej wskazuje na bezpośrednie powiązanie kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę na podstawie wyżej wymienionej umowy z faktycznym świadczeniem usługi udzielania oraz obsługi pożyczek. Koszty bowiem są zależne od korzyści uzyskanych przez Spółkę ze świadczonych usług, tj. od wykorzystania wsparcia w świadczeniu usług udzielania pożyczek i ich późniejszej obsługi. Takie korzyści oraz związek Usług pomocniczych z prowadzoną przez Spółkę działalnością są mierzone przy zastosowaniu wypracowanych kluczy alokacji np. zależnych od liczby agentów zaangażowanych przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie udzielania oraz obsługi pożyczek.

Mając na uwadze powyższe, koszty uzyskania przychodów związane z ponoszonymi przez Spółkę opłatami licencyjnymi oraz opłatami za Usługi dodatkowe w ramach Umowy sublicencyjnej stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług polegających na udzielaniu i obsłudze pożyczek oraz usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – a tym samym do kosztów tych nie powinno znaleźć zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 pkt 1 oraz 2 tej ustawy.

v)

Na marginesie wskazać należy, że z wydanych dotychczas przez Dyrektora KIS indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, wynika, że Usługi dodatkowe nabywane w ramach Umowy sublicencyjnej nie stanowią usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani też nie stanowią usług podobnych do usług wymienionych w tym artykule.

W szczególności, organ interpretacyjny potwierdził prawidłowość stanowisk podatników dotyczących braku konieczności stosowania limitu wynikającego z przywołanego przepisu w odniesieniu do:

Dyrektor KIS potwierdził także, że nie podlega ograniczeniom wynikającym z art. 15e ustawy o CIT usługa hostingu polegająca na:

-udostępnianiu przez dostawcę zasobów serwerowni poprzez oddanie do dyspozycji określonej objętości zasobów dyskowych (serwerów) – w szczególności dbaniu o stałe, poprawne działanie dysków i połączenie serwera z siecią komputerową, jak również na ochronie przechowywanych danych przed kradzieżą lub zniszczeniem (por. m.in.: interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego z dnia 12 lipca 2018 wydana przez Dyrektora KIS, nr 0114-KDIP2-3.4010.101.2018.3.MS).

Okoliczność ta ma jednak drugorzędne znaczenie z uwagi na bezpośredni związek usług nabywanych przez Spółkę ze świadczonymi usługami.

Mając na uwadze powyższe, koszty uzyskania przychodów związane z licencjami oraz usługami pomocniczymi nabywanymi przez Spółkę w ramach Umowy sublicencyjnej stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług polegających na udzielaniu i obsłudze pożyczek w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – a tym samym do kosztów tych nie powinno znaleźć zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 pkt tej ustawy.

Ad. 2

i)

Przepis art. 15e ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów w szczególności koszty:

2)wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Prawa i wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 obejmują:

-wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

W myśl art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT organicznie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Dla zastosowania regulacji art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, kluczowe jest odkodowanie znaczenia pojęcia kosztów uzyskania przychodów „bezpośrednio związanych ze świadczeniem usługi”.

Ani ustawa o CIT ani żaden inny akt prawny nie zawiera definicji pojęcia „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi”.

W tej sytuacji, zgodnie z dyrektywami wykładni językowej prawa, interpretowanym zwrotom prawnym nie należy co do zasady nadawać znaczenia odmiennego od potocznego (tak przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2017 r., I GSK 1009/15).

Zgodnie zaś z Internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (...) „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Termin „związać” definiowany jest natomiast jako „odnieść coś do kogoś lub do czegoś”.

Termin „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi” oznaczać więc powinien „mający odniesienie wprost do procesu świadczenia usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi bowiem do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „świadczenia” usługi.

Jak wskazano w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (...): „przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi”.

Z konsultacji publicznych przeprowadzonych w ramach procesu legislacyjnego dotyczącego ustawy wprowadzającej do polskiego porządku prawnego art. 15e ustawy o CIT (ustawa z dnia z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: ustawa nowelizująca) wynika dodatkowo, że intencją ustawodawcy było zezwolenie na możliwie uniwersalne określanie, jakiego rodzaju wydatki będą mogły być uznane za „koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru” i kwestia ta wymagać powinna każdorazowego przeprowadzenia indywidualnej analizy uwzględniającej specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika.

Zgodnie z uzasadnieniem ustawy nowelizującej, wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Celem ustawodawcy było więc ograniczenie sztucznego generowania wydatków na usługi niematerialne, które nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzeniem przez polskie podmioty działalności polegającej na wytwarzaniu towarów lub świadczeniu usług. Tymczasem, wydatki związane z korzystaniem przez Spółkę z Umów (...) są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług pożyczkowych w obecnym kształcie oraz na obecną (bardzo dużą) skalę.

ii)

Rozważając, czy koszty usług lub wartości niematerialnych stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez podatnika usług, należy uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez podatnika. Oznacza to, że pojęcie bezpośredniego związania ze świadczeniem usług czy wytworzeniem towaru będzie diametralnie różnić się w zależności od branży w której funkcjonuje podatnik. Inne koszty uzna za bezpośrednio związane z wytworzeniem produktu przedsiębiorca z branży motoryzacyjnej (na przykład koszty licencji wykorzystywanych w procesie produkcyjnym, czy koszty pracy robotników), a inne Wnioskodawca prowadzący działalność usługową związaną z udzielaniem pożyczek.

Taki też pogląd prezentowany jest w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Co istotne, w orzecznictwie podkreśla się także, że dla uznania danego wydatku za bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi (analogicznie: z wytworzeniem lub nabyciem towaru), nie jest istotne, czy wydatek ten jest bezpośrednio inkorporowany w cenie oferowanej przez podatnika usługi (towaru).

W tym kontekście warto wskazać choćby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18, zgodnie z którym: „Ustanawiając wyłączenie ograniczenia limitowania wydatków, ustawodawca nie uzależnił tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu. Warunkiem wyłączenia wydatku z limitowania kosztów jest, by wydatek ten jako koszt uzyskania przychodów był bezpośrednio związany z czynnością wytworzenia lub nabycia towaru lub świadczenia usługi. Wykładnia językowa zakreśla w tym przypadku granice innych wykładni, w tym – funkcjonalnej. Taka interpretacja przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., jakiej dokonał Organ, w sposób niedopuszczalny, niezgodny z treścią normy w nim zawartej, wyklucza usługodawców z prawa do wyłączenia z limitowania kosztów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p. – mimo spełnienia warunków tego wyłączenia. Organ interpretacyjny, powołując się na opis stanu faktycznego, sformułował tezę, że Strona nie jest w stanie określić, w jakim stopniu indywidualny koszt nabycia usługi wprost/bezpośrednio wpływa na kształtowanie finalnej ceny konkretne, pojedynczo świadczonej usługi wykonywanej na rzecz konkretnego podmiotu/kontrahenta.

Taki wniosek nie ma wpływu na ocenę zagadnienia ze względu na wykładnię art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. (co zostało omówione wyżej)”.

-z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 619/19,

-Wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1175/18, w myśl którego: „Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. stawia własne warunki i w rozpatrywanym przypadku, zostały one spełnione. Skarżąca wskazała, że wydatki ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych z tytułu korzystania ze znaków towarowych są bezpośrednio związane ze świadczonymi usługami. Przepis ten, ani jego uzasadnienie w projekcie ustawy, nie zawiera warunku w postaci ujęcia tego wydatku jako konkretnego, dającego się zidentyfikować elementu ceny finalnej produktu. A i w tym zakresie, Skarżąca prowadziła argumentację, której nie sposób zlekceważyć (...). Wykładnia organu interpretującego, po pierwsze koryguje jednoznaczne brzmienie przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., bo pomija jego brzmienie, zniekształca językowy przekaz, z którego wynika, że związek wydatków ma dotyczyć bezpośrednio m.in. świadczenia usługi, a nie wyłącznie jej ceny. Po drugie, skoro Skarżąca we wniosku twierdzi, że świadczenie usług porządkowo-czystościowych oraz ochrony osób i mienia nie jest możliwe bez wykorzystania znaku towarowego (...) i podaje ku temu argumenty, to wydatek taki ma związek bezpośredni ze świadczeniem tych usług i jest (zgodnie z wynikiem wykładni funkcjonalnej) ekonomicznie uzasadniony. Opłaty licencyjne poniesione przez Skarżącą – w warunkach opisanych we wniosku – na rzecz podmiotów powiązanych z tytułu korzystania ze znaków towarowych spełniają zatem przesłanki art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p.”;

-Wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1404/19, w którego ustnym uzasadnieniu wskazano, że: „W ocenie sądu organy podatkowe konsekwentnie forsują koncepcję inkorporowania ceny zapłaconej za usługę nabywaną przez podatnika w cenie usługi świadczonej przez podatnika na rzecz swoich klientów. Sąd tej koncepcji inkorporowania ceny płaconej za usługę nabywaną w cenie otrzymywanej za usługę świadczoną – nie podziela. W skardze spółka słusznie zauważyła, że w opisie stanu faktycznego zaznaczyła, że ta usługa nabywana jest niezbędna dla świadczenia usługi sprzedawanej. Spółka we wniosku napisała, że brak poniesienia kosztu z tytułu usług przetwarzania danych w oparciu o systemy, które spółka wykorzystuje do świadczonych przez siebie usług uniemożliwiłby wykonywanie usług w sposób kompletny i usługi te odbiegałyby od standardu oraz oczekiwań klientów. Spółka to jasno deklarowała. Jeśli tak, to, właśnie w taki sposób należy rozumieć ten bezpośredni związek kosztu poniesionego na nabycie usługi z wytworzeniem usługi świadczonej – właśnie tak, że jest to niezbędne do tego, aby usługę wyświadczyć”.

Analiza przytoczonego orzecznictwa sądów administracyjnych nie pozostawia żadnych wątpliwości, że w przypadku istnienia możliwości przypisania określonego kosztu do usługi świadczonej przez podatnika, koszt ten nie podlega limitowaniu na gruncie art. 15e ust. 11 ustawy o CIT. Ustawodawca nie zakreślił w tym zakresie żadnych dodatkowych warunków. Jednocześnie, decydujące w zakresie „bezpośredniości” związku pomiędzy kosztami a świadczeniem usługi jest znaczenie poniesienia kosztu dla możliwości wykonania usługi w jej określonym kształcie.

iii)

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty świadczeń nabywanych przez Spółkę w ramach Umów (...) należy uznać za bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług pożyczkowych.

W ocenie Spółki świadczenia nabywane w ramach Umów (...) są bowiem istotne dla prowadzenia procesów udzielania pożyczek oraz ich późniejszej obsługi w ich obecnym kształcie. W konsekwencji, w przypadku tego rodzaju kosztów spełniona jest przesłanka wymieniona w art. 15e ust. 11 pkt 1 i pkt 2 ustawy o CIT.

Mając na uwadze specyfikę działalności Wnioskodawcy, proces udzielania i obsługi pożyczek jest niezwykle złożony i wymaga dużego nakładu pracy w wielu obszarach (np. obszarze finansów, marketingu, ryzyka kredytowego, informacji zarządczych czy komunikacji). Prowadzenie działalności opierającej się na udzielaniu bardzo wielu niewielkich kwotowo pożyczek wymaga zbudowania odpowiedniego zaplecza merytoryczno-administracyjnego oraz technicznego, dostosowanego do charakteru i skali świadczonych usług. Takie zaplecze gwarantuje Spółce Grupa, której pracownicy i dostawcy zdobywali doświadczenie w trakcie prowadzenia działalności w Wielkiej Brytanii nieprzerwanie od 1880 roku.

W obecnych uwarunkowaniach, prowadzenie przez Spółkę zakrojonej na tak szeroką skalę działalności usługowej w obecnym jej kształcie, nie byłoby możliwe bez korzystania z doświadczenia i bieżącego wsparcia Grupy.

Ramy prawne dla dzielenia się przez Grupę bogatym doświadczeniem i wszechstronną wiedzą dotyczącą specyfiki działalności opartej w głównej mierze o koncepcję (…) wyznacza w szczególności Umowy (...).

Dzięki realizacji postanowień Umów (...) Spółka uzyskuje szereg korzyści, w tym:

-możliwość udzielania pożyczek zgodnie z zasadą odpowiedzialnego pożyczania, co przekłada się na utrzymywanie akceptowalnych poziomów nieściągalnych pożyczek – dzięki dostępowi do narzędzi i oraz najlepszych praktyk Grupy w tym zakresie.

Za bezpośrednim związkiem nabywanych na podstawie Umów (...) usług z procesem udzielania oraz obsługi pożyczek przemawiają w szczególności następujące okoliczności:

-wsparcie w zakresie marketingu pozwala na bardziej efektywne docieranie do pożyczkobiorców a tym samym na zwiększenie przychodów Spółki (bez odpowiedniej reklamy, Spółka nie udzielałaby pożyczek na tak dużą skalę).

Z uwagi na liczne regulacje oraz zmienność otoczenia prawnego w sektorze, w którym funkcjonuje Spółka, odpowiednia obsługa prawna, podatkowa, czy wsparcie w zakresie zapewnienia zgodności – jako czynniki warunkujące legalność działań Spółki – stanowią elementy kluczowe dla możliwości udzielania i obsługi pożyczek. Podsumowując, wsparcie zapewniane przez Grupę jest potrzebne dla świadczenia przez Spółkę usług pożyczkowych w obecnym kształcie i na obecną skalę.

Nabycie przez Spółkę usług na podstawie Umowy (...) jest ekonomicznie uzasadnione – usługi te pozwala Wnioskodawcy na efektywne prowadzenie działalności gospodarczej nastawionej na osiąganie zysku, zaś wydatki ponoszone z tego tytułu są istotne do prawidłowego i efektywnego wykonywania usług pożyczkowych.

Jak Spółka wskazała w uwagach ogólnych do uzasadnienia stanowiska nr 2 w niniejszym wniosku, dla uznania, że dany wydatek jest bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi nie jest konieczne, aby wydatek ten był bezpośrednio inkorporowany w cenie oferowanej przez podatnika usługi.

Jednocześnie sposób rozliczania się Wnioskodawcy w ramach Umów (...) wskazuje na bezpośrednie powiązane kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę z faktycznym świadczeniem usług. Koszty te bowiem są zależne od korzyści uzyskanych przez Spółkę ze świadczonych usług, tj. od poziomu wykorzystania wsparcia w świadczeniu usług udzielania pożyczek i ich późniejszej obsługi. Takie korzyści, w tym związek usług nabywanych na podstawie Umowy (...) z prowadzoną przez Spółkę działalnością, są mierzone przy zastosowaniu wypracowanych kluczy alokacji opartych w szczególności o liczbę agentów/agencji, liczbę klientów, liczbę pracowników, czy przychody brutto Spółki.

Co więcej, w wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 30 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Wr 569/19 wskazano na konieczność rozważenia, czy w okolicznościach konkretnej sprawy, bez nabycia określonych świadczeń sprzedaż produktów (lub analogicznie – usług) byłaby w ogóle możliwa, w szczególności przy uwzględnieniu sposobu zorganizowania przez dany podmiot działalności.

W tym kontekście Wnioskodawca podkreśla, że jego model biznesowy oparty jest na modelu brytyjskim i jako taki czerpie z doświadczeń i wiedzy Grupy. Z tego względu, bez zapewnienia odpowiedniego wsparcia, Wnioskodawca nie mógłby świadczyć usług w zakresie udzielenia i obsługi pożyczek w obecnym kształcie i na obecną skalę – a potencjalna rezygnacja z tego modelu skutkowałaby oferowaniem klientom Spółki istotnie odmiennych usług.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że koszty uzyskania przychodów ponoszone przez Spółkę na podstawie Umów (...) stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – a tym samym do kosztów tych nie powinno znaleźć zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 pkt 1 i 2 tej ustawy.

iv)

Niezależnie od powyższej argumentacji, Wnioskodawca wskazuje, że szereg usług nabywanych w ramach Umów (...) nie mieści się w kategorii usług opisanych w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, ani też usług podobnych do usług wymienionych w tym artykule.

Jak wskazano w treści opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów wyjaśnień dotyczących kategorii usług nieobjętych zakresem art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (...): „W katalogu usług objętych zakresem art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie zostały wymienione m.in. usługi prawne, usługi księgowe, w tym audytu finansowego oraz usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu. Usługi te, jako niewymienione expressis verbis w katalogu usług zawartym w komentowanym przepisie, nie mogą być rozważane jako objęte tą regulacją na innej podstawie niż tylko jako „świadczenia podobne” do usług wskazanych w art. 15e ust. 1 pkt 1. Jednakże bazując na wykładni systemowej wewnętrznej oraz wykładni historycznej (analizie przebiegu procesu legislacyjnego w zakresie regulacji z art. 15e ustawy o CIT) należy uznać, iż usługi prawne, usługi księgowe, w tym audytu finansowego oraz usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu nie mieszczą się w kategorii usług objętych regulacją z art. 15e ustawy o CIT”.

Rozumienie takie potwierdzone zostało m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 29 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP2-3.4010.192.2018.1.MS dotyczącej usług księgowości, usług informatycznych (takich jak np. utrzymanie i zarządzanie systemami udostępniania zasobów plikowych, zarządzanie systemem operacyjnym czy administracja systemem antywirusowym) oraz usług obsługi prawnej; w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 12 sierpnia 2019 r. nr 0111-KDIB2-3.4010.144.2019.2.APA dotyczącej usług HR, usług w zakresie finansów, księgowości i controllingu obejmujących wsparcie w zakresie procedur rachunkowych, audytów wewnętrznych i zewnętrznych, współpracę przy zamykaniu okresów sprawozdawczych, a także usług prawnych oraz usług podatkowych.

Okoliczność ta ma jednak drugorzędne znaczenie z uwagi na bezpośredni związek usług nabywanych przez Spółkę ze świadczonymi usługami.

Ad. 3

W ocenie Spółki, opłaty opcyjne uiszczane na rzecz F na podstawie Umowy opcji stanowią koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług związanych z udzielaniem pożyczek w rozumieniu art. 15e ust. 11 ustawy o CIT.

i)

Przepis art. 15e ust. 1 pkt 1 oraz pkt 3 ustawy o CIT stanowi, że podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów w szczególności koszty:

1)usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, (...),

3)przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

W myśl art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT organicznie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Dla zastosowania regulacji art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, kluczowe jest odkodowanie znaczenia pojęcia kosztów uzyskania przychodów „bezpośrednio związanych ze świadczeniem usługi”.

Ani ustawa o CIT ani żaden inny akt prawny nie zawiera definicji pojęcia „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi”.

W tej sytuacji, zgodnie z dyrektywami wykładni językowej prawa, interpretowanym zwrotom prawnym nie należy co do zasady nadawać znaczenia odmiennego od potocznego (tak przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 września 2017 r., I GSK 1009/15).

Zgodnie zaś z Internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (...) „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”. Termin „związać” definiowany jest natomiast jako „odnieść coś do kogoś lub do czegoś”.

Termin „bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi” oznaczać więc powinien „mający odniesienie wprost do procesu świadczenia usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadzi bowiem do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „świadczenia” usługi.

Jak wskazano w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów dotyczących kosztów usług i praw bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi (...): „przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 updop – w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. – nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi”.

Z konsultacji publicznych przeprowadzonych w ramach procesu legislacyjnego dotyczącego ustawy wprowadzającej do polskiego porządku prawnego art. 15e ustawy o CIT (ustawa z dnia z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: ustawa nowelizująca) wynika dodatkowo, że intencją ustawodawcy było zezwolenie na możliwie uniwersalne określanie, jakiego rodzaju wydatki będą mogły być uznane za „koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem towaru” i kwestia ta wymagać powinna każdorazowego przeprowadzenia indywidualnej analizy uwzględniającej specyfikę działalności prowadzonej przez danego podatnika.

Zgodnie z uzasadnieniem ustawy nowelizującej, wprowadzenie przepisów limitujących wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych miało na celu uszczelnienie systemu podatku dochodowego i przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania. Celem ustawodawcy było więc ograniczenie sztucznego generowania wydatków na usługi niematerialne, które nie pozostają w bezpośrednim związku z prowadzeniem przez polskie podmioty działalności polegającej na z wytwarzaniu towarów lub świadczeniu usług. Tymczasem, wydatki związane z korzystaniem przez Spółkę z Umowy opcji są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług pożyczkowych w określonym, funkcjonującym do kwietnia 2018 r., kształcie.

ii)

Rozważając, czy koszty usług lub wartości niematerialnych stanowią koszt bezpośrednio związany ze świadczeniem przez podatnika usług, należy uwzględnić specyfikę działalności prowadzonej przez podatnika. Oznacza to, że pojęcie bezpośredniego związania ze świadczeniem usług czy wytworzeniem towaru będzie diametralnie różnić się w zależności od branży w której funkcjonuje podatnik. Inne koszty uzna za bezpośrednio związane z wytworzeniem produktu przedsiębiorca z branży motoryzacyjnej (na przykład koszty licencji wykorzystywanych w procesie produkcyjnym, czy koszty pracy robotników), a inne Wnioskodawca prowadzący działalność usługową związaną z udzielaniem pożyczek.

Taki też pogląd prezentowany jest w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych. Co istotne, w orzecznictwie podkreśla się także, że dla uznania danego wydatku za bezpośrednio związany ze świadczeniem usługi (analogicznie: z wytworzeniem lub nabyciem towaru), nie jest istotne, czy wydatek ten jest bezpośrednio inkorporowany w cenie oferowanej przez podatnika usługi (towaru).

W tym kontekście warto wskazać choćby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1246/18, zgodnie z którym: „Ustanawiając wyłączenie ograniczenia limitowania wydatków, ustawodawca nie uzależnił tego wyłączenia od inkorporowania poniesionego wydatku wprost w cenie produktu. Warunkiem wyłączenia wydatku z limitowania kosztów jest, by wydatek ten jako koszt uzyskania przychodów był bezpośrednio związany z czynnością wytworzenia lub nabycia towaru lub świadczenia usługi. Wykładnia językowa zakreśla w tym przypadku granice innych wykładni, w tym – funkcjonalnej. Taka interpretacja przepisu art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p., jakiej dokonał Organ, w sposób niedopuszczalny, niezgodny z treścią normy w nim zawartej, wyklucza usługodawców z prawa do wyłączenia z limitowania kosztów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 u.p.d.o.p. – mimo spełnienia warunków tego wyłączenia. Organ interpretacyjny, powołując się na opis stanu faktycznego, sformułował tezę, że Strona nie jest w stanie określić, w jakim stopniu indywidualny koszt nabycia usługi wprost/bezpośrednio wpływa na kształtowanie finalnej ceny konkretne, pojedynczo świadczonej usługi wykonywanej na rzecz konkretnego podmiotu/kontrahenta. Taki wniosek nie ma wpływu na ocenę zagadnienia ze względu na wykładnię art. 15e ust. 11 pkt 1 u.p.d.o.p. (co zostało omówione wyżej)”.

-z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 619/19,

-Wyroku WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1404/19, w którego ustnym uzasadnieniu wskazano, że: „W ocenie sądu organy podatkowe konsekwentnie forsują koncepcję inkorporowania ceny zapłaconej za usługę nabywaną przez podatnika w cenie usługi świadczonej przez podatnika na rzecz swoich klientów. Sąd tej koncepcji inkorporowania ceny płaconej za usługę nabywaną w cenie otrzymywanej za usługę świadczoną – nie podziela. W skardze spółka słusznie zauważyła, że w opisie stanu faktycznego zaznaczyła, że ta usługa nabywana jest niezbędna dla świadczenia usługi sprzedawanej. Spółka we wniosku napisała, że brak poniesienia kosztu z tytułu usług przetwarzania danych w oparciu o systemy, które spółka wykorzystuje do świadczonych przez siebie usług uniemożliwiłby wykonywanie usług w sposób kompletny i usługi te odbiegałyby od standardu oraz oczekiwań klientów. Spółka to jasno deklarowała. Jeśli tak, to, właśnie w taki sposób należy rozumieć ten bezpośredni związek kosztu poniesionego na nabycie usługi z wytworzeniem usługi świadczonej – właśnie tak, że jest to niezbędne do tego, aby usługę wyświadczyć”.

Analiza przytoczonego orzecznictwa sądów administracyjnych nie pozostawia żadnych wątpliwości, że w przypadku istnienia możliwości przypisania określonego kosztu do usługi świadczonej przez podatnika, koszt ten nie podlega limitowaniu na gruncie art. 15e ust. 11 ustawy o CIT. Ustawodawca nie zakreślił w tym zakresie żadnych dodatkowych warunków. Jednocześnie, decydujące w zakresie istnienia „bezpośredniości” związku pomiędzy kosztami a świadczeniem usługi jest znaczenie poniesienia kosztu dla możliwości wykonania usługi w jej określonym kształcie.

iii)

Zdaniem Wnioskodawcy, wniosek płynący z przeprowadzonej analizy orzeczeń sądów administracyjnych oraz treści przepisu art. 15e ust. 11 ustawy o CIT jest jednoznaczny – związek opcji z usługą udzielania oraz obsługi pożyczek jest bezpośredni, ponieważ wydatki z tytułu opcji ponoszone są w celu umożliwienia wykonania tych usług w ich określonym kształcie.

Wszystkie opcje są zawierane przez Spółkę bezpośrednio w odniesieniu do konkretnych pożyczek udzielonych w danym miesiącu. Jednocześnie, kwoty zabezpieczone poszczególnymi opcjami odpowiadają kwotom należności wynikających z odpowiednich pożyczek. W związku z tym, każda opcja jest bezpośrednio związana z odpowiednią pożyczką (można ją łatwo zidentyfikować – jak już zostało wspomniane, związek między poszczególnymi opcjami a pożyczkami wynosi 1:1). Udzielone w odniesieniu do poszczególnych pożyczek opcje są przy tym w pełni niezależne od innych zobowiązań i zabezpieczeń (przykładowo w sytuacji, kiedy dany Klient zaciągnie 3 pożyczki, z czego 1 nie będzie spłacana (a pozostałe tak) – opcja realizowana jest wyłącznie w odniesieniu do niespłaconej pożyczki).

W treści samej umowy pożyczkowej, Spółka informuje zresztą Klientów o możliwości dokonania cesji wierzytelności na rzecz osoby trzeciej (F) w przypadku naruszenia postanowień umowy (np. podania fałszywych danych) lub braku spłaty pożyczki. Jednocześnie, w przypadkach gdy klient korzysta ze swoich uprawnień i odstępuje od umowy pożyczki w ciągu 14 dni od jej zawarcia, opłata opcyjna zapłacona przez Wnioskodawcę w zamian za zabezpieczenie anulowanej pożyczki jest Spółce zwracana.

W tym kontekście, wydatki związane z nabyciem danej opcji w celu zabezpieczenia odpowiadającej jej wierzytelności pożyczkowej stanowią integralną część ciężarów finansowych Spółki poniesionych w celu wykonania usługi udzielenia i obsługi pożyczki. Nabywane opcje (i w konsekwencji wydatki Wnioskodawcy na nie) są ściśle i niewątpliwie związane z usługą udzielania i obsługi pożyczek. Związek ten jest bezpośredni i ma charakter obiektywny, co znajduje potwierdzenie w konstrukcji nabywanego instrumentu i wyżej opisanej relacji pomiędzy kwotą zabezpieczoną poprzez instrument opcji oraz kwotą pożyczki.

Niezależnie od powyższego, z perspektywy Spółki, zabezpieczenie własnej pozycji finansowej (w efekcie, poziomu zyskowności i dochodów) jest kluczowe dla świadczenia usługi udzielania oraz obsługi pożyczek w obecnym kształcie. Dzięki Umowie opcji, Spółka jest w stanie zabezpieczyć całość należności z tytułu udzielonych przez siebie pożyczek zabezpieczonych w ramach tej umowy i w ten sposób zapewnić spłatę całości wierzytelności należnych od klientów.

Celem kontraktów opcyjnych zawieranych na podstawie Umowy opcji jest zatem uzyskanie przez Spółkę zabezpieczenia przed ryzykiem kredytowym istotnym zwłaszcza w przypadku zagrożenia masową niewypłacalnością swoich klientów (która może mieć miejsce chociażby w sytuacjach analogicznych do epidemii COVID-19) i związanego z nią kryzysu ekonomicznego. W przypadku braku spłaty udzielonych pożyczek, Spółka otrzyma gwarantowany przychód równy kwocie, którą Spółka otrzymałaby od klientów w przypadku spłacenia przez nich zobowiązań wynikających z zabezpieczonych pożyczek.

Należy przy tym zauważyć, że strategia zabezpieczania przed ryzykiem kredytowym związanym z udzielanymi pożyczkami była stosowana przez Spółkę od wczesnych lat jej działalności na rynku polskim. W ramach tej strategii, dla zagwarantowania możliwości świadczenia usług pożyczkowych w sposób niezakłócony, w sytuacji braku zabezpieczeń oferowanych przez klientów, w latach 2003-2018 Spółka kontraktowała opcję dla każdej, indywidualnej pożyczki.

W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę:

-fakt, że wysokość opłaty za opcję jest bezpośrednio związany z wartością konkretnej udzielonej pożyczki

Nie ulega bowiem wątpliwości, że opłaty opcyjne spełniają podstawową przesłankę wskazaną w art. 15e ust. 11 pkt 1, jaką jest związek kosztu z czynnością (procesem) udzielania i obsługi pożyczek (por. orzecznictwo przywołane powyżej).

Mając na uwadze powyższe, koszty uzyskania przychodów związane z ponoszonymi przez Spółkę opłatami opcyjnymi stanowią koszty bezpośrednio związane ze świadczeniem przez Spółkę usług polegających na udzielaniu i obsłudze pożyczek w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT – a tym samym do kosztów tych nie powinno znaleźć zastosowania ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 tej ustawy.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 7 października 2020 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0114-KDIP2-2.4010.170.2020.2.AG, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie braku zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do:

1)opłat za licencję oprogramowania ponoszonych w ramach Umowy sublicencyjnej – za prawidłowe;

2)opłat za Usługi dodatkowe ponoszonych w ramach Umowy sublicencyjnej, dotyczących:

-bieżącego utrzymywania systemów oraz rozwiązywania problemów technicznych, zapewnienia aktualizacji i rozwoju systemów informatycznych, opracowywania architektury techniczno-informatycznej, kontaktów z dostawcami zewnętrznymi, zapewnienia dostępu do systemów informatycznych, usług centrum danych w celu hostingu oraz zarządzania kluczowymi systemami centralnymi, istotnymi dla bezproblemowego przeprowadzania operacji krajowych – za prawidłowe;

-koordynacji świadczenia wszystkich usług w ramach IT oraz zarządzania dostawcami IT – za nieprawidłowe;

3)opłat za usługi wynikające z umów(...), dotyczących:

-   wsparcia w obszarze ryzyka kredytowego, wsparcia w obszarze prawnym, wsparcia podatkowego oraz wsparcia w obszarze Company Secretary – za prawidłowe;

-   czynności w obszarze finansów, czynności w obszarze zasobów ludzkich, czynności w obszarze informacji zarządczych, wsparcia w zakresie komunikacji, wsparcia w obszarze analizy danych (CDO), wsparcia w opracowywaniu procedur i procesów udzielania pożyczek i obsługi spłaty należności pożyczkowych oraz procesów obsługi „trudnego klienta”, wsparcia w opracowywaniu konstrukcji produktów, wsparcia w obszarze zapewnienia bezpieczeństwa pracownikom Spółki, przede wszystkim Doradcom Klienta, którzy mają bezpośredni kontakt z klientami, wsparcia w obszarze ochrony i zarządzania danymi, wsparcia w obszarze zapobiegania oszustwom i wyłudzeniom, usług związanych z komunikacją zewnętrzną i wewnętrzną oraz zapewnienia dostępu do oprogramowania – za nieprawidłowe;

4)opłat opcyjnych uiszczanych na podstawie Umowy opcji – za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 12 października 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 12 listopada 2020 r. (wpływ 12 listopada 2020 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższą interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonej interpretacji.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację wyrokiem z 16 marca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 2452/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 8 października 2021 r. sygn. akt II FSK 959/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok z 16 marca 2021 r. sygn. akt III SA/Wa 2452/20, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 8 października 2021 r. Odpis wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności wpłynął 24 stycznia 2022 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w ww. wyroku;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwo sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujcie się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-     w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.