Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lipca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 11 sierpnia 2025 r. (wpływ 11 sierpnia 2025 r.) - w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) S.A. (dalej jako: „Bank” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1646; dalej: „Prawo Bankowe”) posiadającym siedzibę na terytorium Polski i podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia (polski rezydent podatkowy).

Bank dokonuje czynności bankowych w rozumieniu Prawa Bankowego, w tym m. in. udziela pożyczek/kredytów/gwarancji/poręczeń, prowadzi rachunki oszczędnościowe, przeprowadza rozliczenia pieniężne, nabywa oraz zbywa wierzytelności pieniężne.

W ramach wyżej wymienionej działalności operacyjnej Wnioskodawca zawierał w przeszłości z osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (dalej: „Klient”/Klienci lub Kredytobiorca/Kredytobiorcy) umowy o kredyt z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe.

Udzielane kredyty były denominowane do waluty obcej, jak równie Bank udzielał kredytów w walucie obcej, w szczególności we franku szwajcarskim (dalej: „CHF”).

W ofercie Banku znajdowały się m.in. następujące produkty:

• kredyt mieszkaniowy w walutach obcych;
• kredyt konsolidacyjny w walutach obcych;
• pożyczka hipoteczna w walutach obcych;
• pożyczka konsumpcyjna zabezpieczona hipoteką w walucie obcej.

Występują sytuacje, w których Bank jest (jako udzielający kredytu) stroną umów kredytu/pożyczki, które zostały udzielone przez inne banki, w zakresie w jakim Wnioskodawca jest następcą prawno-podatkowym (stosownie do art. 93 lub art. 93c Ordynacji podatkowej) tych innych banków, w wyniku dokonanych połączeń lub innych działań restrukturyzacyjnych.

Wyżej wymienione umowy kredytu/pożyczki zawarte przez Bank oraz przez inne banki - w zakresie, w jakim Bank jest następcą prawno-podatkowym - będą zwane w dalszej części niniejszego wniosku łącznie: „Umową/Umowami kredytu”.

W Umowach kredytu wysokość zobowiązania kredytowego (kwota udzielonego kredytu) została wyrażona w walucie obcej. Kredyt mógł być wypłacony w umówionej walucie obcej (wówczas do żadnych przeliczeń przy wypłacie kredytu nie dochodziło) albo w polskich złotych (dalej: „PLN”) po przeliczeniu kwoty udzielonego kredytu według kursu waluty wynikającego z Tabeli Kursowej, bądź w niektórych przypadkach wg kursu negocjowanego przez strony umowy kredytu (w praktyce, w takim przypadku kwota wypłaconych kredytobiorcy środków w PLN zależna była od kursu waluty w dniu ich wypłaty). W związku z tym, należy wskazać, że wysokość kredytu (saldo kredytu) było w przypadku kredytów denominowanych do CHF i kredytów walutowych wyrażone było w CHF, natomiast w przypadku wypłaty takiego kredytu w PLN, wysokość wypłaconej kwoty kredytu stanowiła kwota udzielonego kredytu w CHF przeliczona na dzień wypłaty wg kursu waluty obcej do PLN.

W czasie trwania Umów kredytu Bank rozpoznawał przychody podlegające opodatkowaniu wynikające z wykonywanych umów, w szczególności z tytułu odsetek, prowizji, innych opłat związanych z udzielonym kredytem, tudzież dodatnich różnic kursowych, które powstały na spłacie kredytu przez Klienta, w tym z tytułu niezrealizowanych różnic kursowych wynikających z wyceny Umów kredytu ustalanych zgodnie ze stosowaną przez Bank tzw. rachunkową metodą rozpoznawania różnic kursowych, o której mowa w art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT.

Bank nie rozpoznawał jako kosztów uzyskania przychodów w CIT kwoty kapitału wypłaconego w ramach Umowy kredytu. W rezultacie, również spłata rat kredytowych w części kapitałowej kredytu nie była uznawana przez Bank jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT.

Udzielanie kredytów/pożyczek denominowanych w walutach obcych oraz kredytów walutowych (w tym w szczególności w CHF) było często spotykaną praktyką rynkową w Polsce na początku XXI wieku w wyniku wejścia w życie przepisów ustawy z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe. W okresie, w którym dochodziło do udzielania tego rodzaju kredytów nie istniało materialne ryzyko zakwestionowania tego rodzaju produktów bankowych. Takie kredyty denominowane, jak i kredyty walutowe były uznawane za bezpieczne rozwiązania i wspomagały rozwój gospodarczy w Polsce.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i zmiana linii orzeczniczej sądów krajowych oraz uznawanie nieswoistych klauzul walutowych wprowadzanych przez banki do umów kredytu/pożyczki za abuzywne /niedozwolone postanowienia umowne i ujmowanie ich do rejestru klauzul niedozwolonych prowadzonego przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, jak również istotna deprecjacja PLN do CHF, która spowodowała pogorszenie sytuacji kredytobiorców (ekonomiczny ciężar obsługi zadłużenia w CHF, przez kredytobiorców osiągających dochody w PLN, wzrastał), spowodowały, iż kredyty udzielone przed laty zaczęły być w mienionych warunkach ekonomicznych uznawane za nieważne.

Niektórzy Klienci Banku wchodzili lub wchodzą na drogę sądową w procedurze cywilnej przeciwko Bankowi. Kredytobiorcy wnoszą o uznanie za nieważną w całości zawarte z Bankiem Umowy kredytu oraz o zwrot wszelkich uiszczonych na rzecz Banku kwot. Jak wskazują liczne orzeczenia, nie tylko w sprawach Banku, ale również innych banków, sądy w większości uwzględniają powództwa Kredytobiorców i orzekają nieważność umów kredytu.

W takiej sytuacji na podstawie przepisów o nienależnych świadczeniach strony zobowiązane są do zwrotu spełnionych świadczeń. Oznacza to, że Bank zobowiązany jest do zwrócenia Kredytobiorcom wszelkich otrzymanych od nich kwot tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, prowizji, kosztów ubezpieczeń oraz zasądzonych kosztów sądowych oraz odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu roszczenia. Natomiast Kredytobiorcy zobowiązani są do zwrotu kwot otrzymanych tytułem wypłaty kapitału kredytu.

Dążąc do polubownego rozwiązania sporów dotyczących ważności Umów kredytu Bank oferuje klientom ugody, w ramach których dokonuje przewalutowania kredytu z waluty obcej na PLN po uzgodnionym kursie oraz umarza część zadłużenia z tytułu kredytu.

Obecnie Bank planuje zaoferować klientom ugody (dalej: „Ugoda/Ugody”) na mocy których:

a) strony potwierdzą, że miały wolę zawarcia Umowy kredytu w dacie jej zawarcia, oraz oświadczą, że mają wolę utrzymania jej w mocy przez cały okres kredytowania do czasu całkowitej spłaty należności na rzecz Banku,

b) pozostające do spłaty zadłużenie z tytułu umowy kredytu zostanie przewalutowane po uzgodnionym kursie na PLN,

c) pozostała do spłaty kwota kredytu zostanie umorzona (Kredytobiorca zostanie zwolniony z części długu),

d) Bank zwróci Kredytobiorcy część zapłaconych przez niego odsetek (tj. odsetki, które Kredytobiorca zapłacił Bankowi w ramach spłacanych rat kapitałowo-odsetkowych, zgodnie z obowiązującą umową kredytu), tj. kwotę uzgodnioną przez strony w wyniku negocjacji,

e) Bank zobowiąże się do zwrotu kosztów procesu związanych ze złożeniem pozwu przeciwko Bankowi, jeżeli w danym przypadku Kredytobiorca takie koszty poniósł,

f) Strony potwierdzą, że Ugoda prowadzi do definitywnego uchylenia sporu dotyczącego roszczeń Klientów i Banku, ważności Umowy kredytu, jej bezskuteczności lub niedozwolonego charakteru jej postanowień, a tym samym uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z treści postanowień Umowy lub z wykonania świadczeń z Umowy; w związku z tym strony nie będą występować względem siebie z takimi roszczeniami, a przyjęte w Ugodzie rozwiązanie, w tym zmiana waluty, wysokość i zasady spłaty wierzytelności kredytowej, zwolnienie z długu oraz wypłacona na rzecz Klienta kwota w pełni wyczerpują wzajemne roszczenia stron w tym zakresie.

W przypadku, gdy powyższa Ugoda będzie zawierała zwolnienie z długu, tj. umorzenie części zadłużenia pozostającego do spłaty (zgodnie z lit. c) powyżej), a umowa dotyczyła kredytu mieszkaniowego, o którym mowa w § 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (dalej: „Rozporządzenie”), tj. będzie to kredyt (lub pożyczka):

a) udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. oraz

b) zabezpieczony w postaci hipoteki ustanowionej na nieruchomości lub udziale w nieruchomości lub prawie wieczystego użytkowania gruntu lub udziale w takim prawie, lub spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego lub udziale w takim prawie, lub prawie do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziale w takim prawie oraz

c) zaciągnięty na wydatki, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT (tj. na wydatki na cele mieszkaniowe)

- wówczas Bank odbierze od Kredytobiorcy oświadczenie o spełnieniu warunków do skorzystania z zaniechania poboru podatku przewidzianego tym Rozporządzeniem (dalej: „Oświadczenie”).

Jeżeli Kredytobiorca nie złoży Oświadczenia, Bank na podstawie art. 42a ustawy o PIT obowiązany będzie do wystawienia informacji PIT-11 i wykazania w nim kwoty umorzonego kredytu.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Zgodnie z treścią art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron.

Na podstawie ugody Bank zwróci Kredytobiorcy część odsetek, które zostały zapłacone w ramach spłaconych przez Klienta rat kapitałowo-odsetkowych.

Zgodnie z zawartą umową kredytu Klient zobowiązany jest do spłaty zarówno kapitału jak i zapłaty odsetek należnych Bankowi, zgodnie z harmonogramem określającym termin oraz wysokość raty kapitałowo-odsetkowej. Przystępując do negocjacji mających doprowadzić do zawarcia ugody strony znają wysokość spłaconego kapitału oraz wysokość zapłaconych dotychczas odsetek od kredytu.

W ugodzie będącej przedmiotem wniosku Bank godząc się na zwrot otrzymanych od Kredytobiorcy odsetek (zwrot części rat kapitałowo-odsetkowych) i jest to ze strony Banku ustępstwo mające na celu uchylenie sporu dot. ważności umowy kredytu.

Podkreślić należy, że kwota odsetek, która będzie zwracana Klientowi będzie ograniczona kwotą odsetek zapłaconych przez Klienta w ratach kapitałowo-odsetkowych, tj. nigdy Klient nie otrzyma więcej niż zapłacił. Przykładowo jeżeli Bank wypłacił klientowi kwotę 300.000,00 zł tytułem kapitału kredytu, a klient do momentu zawarcia ugody zapłacił Bankowi tytułem rat kapitałowo-odsetkowych kwotę 550.000,00 zł (z czego 290.000,00 zł stanowiło spłatę kapitału, a 260.000,00 zł zapłatę odsetek), to po przeprowadzeniu negocjacji Bank może zobowiązać się w ugodzie do zwrotu odsetek w wysokości np. 200.000,00 zł. Czyli w kwocie niższej niż faktycznie zapłacone przez Klienta raty kapitałowo-odsetkowe.

Po stronie klienta zatem nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu - zwracana kwota będzie mieścić się w kwocie wpłaconej przez klienta podczas spłaty kredytu tytułem rat kapitałowo-odsetkowych, nie spowoduje więc faktycznego przyrostu w majątku Klienta.

W konsekwencji powyższego po stronie Klienta nie powstanie przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 w zw. z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co skutkuje brakiem obowiązku po stronie Banku sporządzenia PIT-11 i przesłania jej Klientowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu, zgodnie z art. 42a ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Tak np.:

• interpretacja indywidualna z 25 czerwca 2025 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.516.2025.1.MKA:.

• interpretacja indywidualna z 20 czerwca 2025 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.318.2025.2.ASZ:

Przez pojęcie „koszty procesu” we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Bank rozumie koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego.

Ugoda może przewidywać zwrot kosztów sądowych zapłaconych przez Klienta oraz zwrot poniesionych kosztów zastępstwa procesowego w sprawie wytoczonej przez Klienta oraz w sprawie z powództwa Banku wytoczonej przeciwko temu Klientowi wg. stawek minimalnych określonych w przepisach prawa (w szczególności: art. 98 § 1 - §4 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych). Oznacza to, że zwrot kosztów procesu będzie uwzględniany w ugodach nie ze wszystkimi Klientami, ale tylko z tymi Klientami, którzy przed zawarciem ugody pozwali Bank o zapłatę z tytułu nieważności umowy kredytu lub bezskuteczności umowy lub abuzywności postanowień umowy kredytu lub o ustalenie takiej nieważności/ bezskuteczności. Zwracane koszty procesu nie będą zatem nigdy wyższe niż zapłacone przez Klienta.

Podkreślić należy, iż jest to zwrot, zatem nie dochodzi po stronie Klienta do przysporzenia majątkowego, a tym samym brak jest dochodu podlegającego opodatkowaniu. W konsekwencji na Banku nie ciąży obowiązek sporządzenia PIT-11 i przesłania jej Klientowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu, zgodnie z art. 42a ust. 1 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w interpretacjach wydawanych dla innych banków czy dla podatników.

Tak np.:

• interpretacja indywidualna z 29 listopada 2024 r., sygn. 0112-DKIL-1.4011.676.2024.2.TR:

• czy interpretacja indywidualna z 18 lipca 2025 r., sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.504.2025.3.MK
• lub interpretacja indywidualna z 16 lipca 2025 r., sygn. 0115-KDST2-1.4011.262.2025.2.MD:

Pytania

1)Czy Bank obowiązany będzie wystawić PIT-11 w przypadku umorzenia części lub całości kredytu, jeżeli Klient nie złoży Oświadczenia w roku podatkowym, w którym zawarto Ugodę?

2)Czy Bank nie będzie obowiązany wystawić PIT-11 w przypadku umorzenia części lub całości kredytu, jeżeli Kredytobiorca złoży Oświadczenie przy zawieraniu Ugody lub nie później niż do końca roku podatkowego, w którym doszło do zawarcia Ugody?

3)Czy Bank będzie obowiązany do uwzględnienia w PIT-11 kwoty zwracanych Kredytobiorcy odsetek oraz kosztów procesu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank będzie zobowiązany do wystawienia PIT-11 i wykazania w nim kwoty umorzonego kredytu, jeżeli Kredytobiorcy nie złożą Oświadczenia przy zawieraniu Ugody lub do końca roku podatkowego, w którym zawarto Ugodę.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank nie będzie zobowiązany do wystawiania PIT-11 w przypadku złożenia przez Kredytobiorcę Oświadczenia.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, Bank nie będzie obowiązany do uwzględniania w PIT-11 kwoty zwracanych Kredytobiorcy odsetek ani kosztów procesu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o PIT jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy, zgodnie z którą:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź od których zaniechano poboru podatku.

Za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Takim przysporzeniem niewątpliwie jest umorzenie części lub całości kredytu. W takim przypadku u Kredytobiorcy dochodzi do zmniejszenia jego pasywów, co ma konkretny wymiar finansowy.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT:

Natomiast zgodnie z art. 20 ustawy o PIT:

Zgodnie z art. 42a ustawy o PIT:

11 marca 2022 r. Minister Finansów na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej zarządził zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych od kwot umorzonych osobie fizycznej wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego w przypadku gdy:

a) kredyt mieszkaniowy został zaciągnięty na realizację jednej inwestycji mieszkaniowej, a w przypadku więcej niż jednego kredytu mieszkaniowego - gdy kredyty mieszkaniowe zostały zaciągnięte na realizację wyłącznie jednej inwestycji mieszkaniowej, oraz

b) osoba fizyczna będąca stroną umowy kredytu mieszkaniowego nie korzystała z zaniechania poboru podatku od kwot umorzonych wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na realizację innej niż określona w lit. a) inwestycji mieszkaniowej.

Bank nie ma innego instrumentu weryfikacji spełnienia powyższych warunków poza odebraniem od Kredytobiorcy Oświadczenia.

Mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy Bank:

• obowiązany jest do wystawienia PIT-11 i wykazania w nim przychodów z tytułu umorzenia części lub całości kredytu, jeżeli Klient nie złoży Oświadczenia, tj. Bank nie otrzyma przed terminem wystawienia PIT-11 informacji spełnieniu warunków do zastosowania zaniechania poboru podatku na podstawie Rozporządzenia;
• nie jest obowiązany do wystawienia PIT-11 w przypadku otrzymania Oświadczenia, iż dany dochód spełnia warunki do zastosowania zaniechania poboru podatku na podstawie Rozporządzenia.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3:

Jak wskazano powyżej za przychody w rozumieniu ustawy o PIT należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Podkreślić należy, że zarówno w orzecznictwie, jak i doktrynie wskazuje się, że elementem istotnym dla uznania danego świadczenia za przychód podatkowy jest uzyskanie przez podatnika realnego przysporzenia majątkowego. O uzyskaniu przychodu można mówić zatem jedynie w sytuacji, gdy podatnik uzyskuje rzeczywistą korzyść majątkową - czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych zwiększających jego aktywa (pieniędzy, wartości pieniężnych, świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń), czy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego pasywów.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska przytoczyć można stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 29 listopada 2019 r. sygn. akt II FSK 799/18:

czy też stanowisko Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

Stwierdzić należy zatem, że pomimo literalnego brzmienia art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, iż przychodem są wszelkie pieniądze i wartości pieniężne otrzymane przez podatnika, to nie każda otrzymana przez podatnika kwota generuje powstanie po jego stronie przychodu podatkowego. W szczególności, do powstania przychodu skutkującego realnym przysporzeniem majątkowym nie dochodzi w przypadku zwrotu wydatków na rzecz podatnika. W takiej sytuacji, koszty w pierwszej kolejności są ponoszone (finansowane) z własnych środków podatnika, a następnie są mu zwracane, w konsekwencji czego po stronie podatnika nie powstaje przysporzenie majątkowe, a jedynie „wyrównanie” (całkowite lub częściowe) wcześniejszego uszczuplenia w jego majątku.

Na podstawie planowanej Ugody Bank zamierza dokonać na rzecz klientów zwrotu ustalonej kwoty odsetek uprzednio przez klientów zapłaconych na podstawie obowiązującego harmonogramu spłaty kredytu oraz kosztów procesu, o ile klienci takie koszty ponieśli. Oznacza to, że po stronie Kredytobiorcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a jedynie zostanie mu wyrównany ubytek w aktywach, do którego doszło w momencie zapłaty raty w części odsetkowej, czy w dacie poniesienia kosztów procesu. W konsekwencji, skoro po stronie Kredytobiorcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, Bank nie będzie zobowiązany do wykazania powyższych kwot w informacji PIT-11.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy:

• Bank będzie zobowiązany do wystawienia PIT-11 i wykazania w nim kwoty umorzonego kredytu, jeżeli Kredytobiorcy nie złożą Oświadczenia przy zawieraniu ugody lub do końca roku podatkowego, w którym zawarto ugodę;
• Bank nie będzie zobowiązany do wystawiania PIT-11 w przypadku złożenia przez Kredytobiorcę Oświadczenia;
• Bank nie będzie obowiązany do uwzględnienia w PIT-11 kwoty zwracanych Kredytobiorcy odsetek oraz kosztów procesu.

W świetle przywołanych argumentów, zwracają się Państwo z prośbą o potwierdzenie, że przedstawione przez Państwa stanowisko i rozumienie treści przepisów prawa podatkowego jest prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 163 ze zm.):

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy:

Jak stanowi art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy:

Jak wynika z powołanego przepisu, ustawodawca przyjął zasadę, że przychodem są:

• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały otrzymane przez podatnika - tj. takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik rzeczywiście „dostał, odebrał, zainkasował, objął w posiadanie”;
• pieniądze i wartości pieniężne, które zostały postawione do dyspozycji podatnika - tj. takie przysporzenia, które zostały mu faktycznie udostępnione/przekazane do odbioru; takie pieniądze i środki pieniężne, które podatnik ma możliwość włączyć do swojego władztwa, a więc ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy i wartości pieniężnych i nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone pieniądze i wartości pieniężne do dyspozycji podatnika.

Pojęcie przychodu wiąże się zatem z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku. Przychodami w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego. Skoro bowiem przychód jest określonym przyrostem majątkowym po stronie podatnika jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. W języku powszechnym mianem „źródła” określane jest „to, co stanowi początek czegoś”, „przyczyna czegoś”, a synonimami tego pojęcia są m.in. czynnik sprawczy, powód, pochodzenie.

Źródła przychodów

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Źródłami przychodów są inne źródła.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ww. ustawy:

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Obowiązki płatnika

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Zgodnie z art. 8 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.):

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1) obliczenie,

2) pobranie,

3) wpłacenie

- podatku, zaliczki lub raty.

Na podmiotach dokonujących świadczeń z innych źródeł ciążą natomiast obowiązki informacyjne wynikające z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Mając na względzie dyspozycję powyższego artykułu należy zatem przyjąć, że osoba prawna nie jest zobowiązana do sporządzenia oraz przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C lub PIT-11 przy założeniu, że zostaną łącznie spełnione następujące warunki:

• płatnik dokonuje wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT,
• dokonywana płatność stanowi dochód (przychód) wymieniony w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c ustawy o PIT lub dochód, od którego, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przedstawili Państwo informacje, z których wynika, że:

1.udzielają Państwo kredytów i pożyczek, w tym na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych;

2.w odniesieniu do tych kredytów lub pożyczek może dojść do umorzenia (zawarcia umowy zwolnienia z długu);

3.w takich przypadkach muszą Państwo ustalić, czy zastosowanie znajdzie Rozporządzenie Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe;

4.odbierają Państwo od Klientów oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z zaniechania;

5.zdarzają się również sytuacje, w których zwracają Państwo Klientom zapłacone odsetki wynikające z rat kapitałowo-odsetkowych oraz koszty procesu.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy powinni Państwo wystawiać PIT-11, jeśli Klient nie złoży oświadczenia w roku podatkowym, w którym zawarto ugodę lub złoży oświadczenie przy zawieraniu ugody albo najpóźniej do końca roku podatkowego, w którym doszło do jej zawarcia, jak również czy są Państwo zobowiązani do uwzględniania w PIT-11 zwracanych odsetek oraz kosztów procesu.

Zwrot wpłaconych odsetek

Ugoda - jako jeden z typów umów - regulowana jest przepisami Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 917 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 1071):

Powołana definicja ugody pozwala wyróżnić elementy konstrukcyjne tej instytucji. Po pierwsze, zauważyć należy, że umowa ta może być zawarta wyłącznie w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Po drugie, celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu. Wreszcie po trzecie, strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Tak więc nieodłącznym elementem ugody są wzajemne ustępstwa stron. W literaturze przedmiotu podkreśla się, że z ustępstwem mamy do czynienia, gdy ktoś rezygnuje z jakiegoś warunku, wymagania, zmniejsza swoje żądania czy też odstępuje od nich. Ustępstwa mogą polegać m.in. na zrzeczeniu się uprawnień czy też zarzutów, zaciąganiu zobowiązań, obniżeniu świadczenia itp.

Zarówno w doktrynie jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W doktrynie prezentowany jest również pogląd, zgodnie z którym kauzalność ugody przejawia się w określeniu zarzutów, którymi mogą się posłużyć strony po zawarciu ugody. Tak więc ugoda jest czynnością, realizowaną w drodze wzajemnych ustępstw stron, zmierzającą do uchylenia niepewności co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnienia ich wykonania albo uchylenia sporu istniejącego lub mogącego powstać.

Instytucja kredytu została natomiast uregulowana przepisami ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.).

Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ww. ustawy:

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną.

Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Państwa obowiązki z tytułu zwrotu odsetek

Jak wynika z opisu sprawy, może dojść do sytuacji, w której zwrócą Państwo Klientom część zapłaconych przez nich odsetek, tj. odsetek, które Klienci płacili w ramach spłacanych rat kapitałowo-odsetkowych).

Rata kapitałowo-odsetkowa składa się z części kwoty kapitału udzielonego kredytu (część kapitałowa raty) oraz części kwoty odsetek od udzielonego kredytu (część odsetkowa raty), do której zapłaty zobowiązany jest kredytobiorca. Każdorazowa zapłata pojedynczej raty kapitałowo-odsetkowej prowadzi do jednoczesnej spłaty części kapitału kredytu oraz część odsetek należnych bankowi z tytułu zawartej umowy kredytowej. Rata odsetkowa kredytu stanowi wynagrodzenie dla banku za udostępnienie kapitału i wyliczana jest od kwoty kredytu pozostałego do spłaty w danym okresie procentowym.

Wskazuję, że środki pieniężne, które w wyniku zawarcia ugody bank zwraca kredytobiorcy w kwocie uprzednio spłaconej przez kredytobiorcę i nieprzekraczające różnicy pomiędzy należnością wobec banku sprzed przewalutowania kredytu, a należnością banku po przewalutowaniu kredytu - są neutralne podatkowo, zatem ich otrzymanie nie powoduje przychodu po stronie kredytobiorcy.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 8 kwietnia 2022 r. sygn. akt II FSK 1841/19:

Z informacji przedstawionych przez Państwa wynika, że kwota odsetek, która będzie zwracana Klientowi będzie ograniczona kwotą odsetek zapłaconych przez Klienta w ratach kapitałowo-odsetkowych, tj. Klient nigdy nie otrzyma więcej niż zapłacił.

Zatem w analizowanej sprawie po stronie Państwa Klientów nie dojdzie do powstania przysporzenia majątkowego. W związku z zawarciem ugody otrzymają oni od Państwa zwrot odsetek, które wcześniej na mocy umowy kredytowej przekazali Państwu w ramach spłaty rat kapitałowo-odsetkowych. Państwa Klienci otrzymają więc środki będące ekwiwalentem wydatków, które były uprzednio poniesione z ich własnych środków. Po stronie Klienta nie dojdzie zatem do powstania przysporzenia majątkowego - taka wypłata będzie Klienta neutralna podatkowo - po jego stronie nie powstanie przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze powyższe, z tytułu zwrotu odsetek od rat kapitałowo-odsetkowych nie będą Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej Klientowi, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Państwa obowiązki z tytułu zwrotu kosztów procesu

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega - co do zasady - każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu - jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1 ustawy, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1568 ze zm.):

Stosownie do art. 98 § 2 cytowanej ustawy:

Z kolei w myśl art. 98 § 3 tej ustawy:

Zgodnie z art. 98 § 4 Kodeksu postępowania cywilnego:

Jak wynika z powyższych przepisów, koszty procesu mają charakter zwrotu wydatków poniesionych przez powoda. Zwrot ten nie rodzi więc obowiązku podatkowego w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile kwota zasądzona tytułem zwrotu kosztów postępowania nie przewyższała faktycznie poniesionych przez powoda wydatków.

Z wniosku wynika, że zobowiązują się Państwo do zwrotu kosztów procesu związanych ze złożeniem pozwu przeciwko Państwu, jeżeli w danym przypadku Klient takie koszty poniósł.

W tym miejscu wyjaśniam, że zgodnie z przepisem art. 95 § 1 i 2 ustawy Kodeks cywilny:

Na podstawie art. 96 ww. ustawy:

Mając na uwadze powyższe, zwrot na rzecz Klientów kosztów procesu - do wysokości faktycznie poniesionych przez nich wydatków - nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem z tego tytułu nie będą Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11) i przesłania jej Klientowi, zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 20 ust. 1 tej ustawy.

Państwa stanowisko w zakresie zwrotu odsetek i kosztów procesu (pytanie nr 3) jest więc prawidłowe.

Umorzenie wierzytelności

Odrębną kwestią jest umorzenie wierzytelności, które następuje w przypadku zwolnienia z długu, czyli zrzeczenia się przez wierzyciela prawa do wierzytelności, bez uzyskania świadczenia ze strony dłużnika. Takie zrzeczenie się, pod warunkiem, że dłużnik je przyjmie, powoduje, że zobowiązanie wygasa.

Zgodnie bowiem z instytucją zwolnienia z długu uregulowaną w art. 508 ustawy Kodeks cywilny:

Tak więc dla umorzenia wierzytelności koniecznym jest zgoda dłużnika (np. uzyskana w wyniku ugody, czy poprzez oświadczenie).

Otrzymanie kredytu i jego spłata na warunkach przewidzianych w umowie kredytowej są obojętne podatkowo. Przychód po stronie kredytobiorcy pojawia się w przypadku, kiedy dochodzi do umorzenia kredytu, jego części lub odsetek. Wtedy bowiem kredytobiorca osiąga konkretne przysporzenie majątkowe (przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Tym samym, umorzoną Państwa klientom kwotę wierzytelności wynikających z umów kredytowych należy zakwalifikować do przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 102) w aktualnie obowiązującym brzmieniu zmienionym Rozporządzeniem Ministra Finansów z 20 grudnia 2024 r. (Dz. U. 2024 poz. 1912):

Z kolei § 4 cytowanego rozporządzenia stanowi, że:

Stosownie do § 4a tego rozporządzenia:

Natomiast w myśl § 3 komentowanego rozporządzenia:

Zgodnie z treścią ww. art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zatem zaniechanie poboru podatku do umorzonych osobom fizycznym kwot wierzytelności z tytułu kredytów znajdzie zastosowanie, jeżeli zostaną spełnione łącznie następujące przesłanki:

1.kredyt był zaciągnięty na realizację inwestycji mieszkaniowej;

2.kredyt był udzielony przed dniem 15 stycznia 2015 r. przez podmioty uprawnione do udzielania kredytów na podstawie odrębnych ustaw;

3.kredyt był zabezpieczony hipotecznie;

4.kredytobiorca nie korzystał wcześniej z umorzenia zobowiązania z tytułu innego kredytu na własne cele mieszkaniowe zabezpieczonego hipotecznie.

Z opisu sprawy wynika, że odbierają Państwo od klientów oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z zaniechania poboru podatku.

Powzięli Państwo wątpliwość, czy powinni Państwo wystawiać PIT-11, jeśli klient nie złoży oświadczenia w roku podatkowym, w którym zawarto ugodę lub złoży oświadczenie przy zawieraniu ugody albo najpóźniej do końca roku podatkowego, w którym doszło do jej zawarcia.

Wystawienie informacji PIT-11

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lipca 2022 r. sygn. akt II FSK 571/20:

Charakter deklaracji nie jest jednolity. Deklaracje służą bowiem głównie przekazywaniu informacji wymaganych prawem, a ze względu na fakt, że ich przedmiotem mogą różnego rodzaju informacje, skutki prawne z tym związane zależą od konkretnego rozwiązania jakie ustawodawca przyjął w stosunku do danego rodzaju deklaracji.

Przedmiotem deklaracji podatkowej mogą być następujące informacje:

1) informacje o faktach, zdarzeniach - mających znaczenie dla powstawania i wysokości zobowiązania podatkowego;

2) informacje o decyzjach (aktach woli), jakie w odniesieniu do swojego statusu podatkowo-prawnego podjął podatnik;

3) obliczenia arytmetyczne, w szczególności obliczenie kwoty podatku;

4) informacje dotyczące kwestii techniczno-organizacyjnych (np. imię i nazwisko podatnika, jego NIP i adres).

Jak już wyżej wskazano, umorzone przez Państwa kwoty kredytów i pożyczek będą stanowić przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnych świadczeń klasyfikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Cytowany wcześniej art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że w odniesieniu do świadczeń, od których zaniechano poboru podatku, płatnik nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-11.

Jeżeli zatem Państwa Klienci uzyskają przychód (zgodnie ze złożonym przez nich oświadczeniem) związany z umorzeniem wierzytelności, do którego zastosowanie znajdzie zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z 11 marca 2022 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów (przychodów) związanych z kredytem hipotecznym udzielonym na cele mieszkaniowe, to wówczas po Państwa stronie nie zachodzi obowiązek sporządzania informacji PIT-11 na rzecz Klientów korzystających z umorzenia wierzytelności kredytowych, którzy zdecydują się skorzystać z oferty podpisując stosowną Ugodę oraz składając stosowne Oświadczenia.

Nie ulega wątpliwości, że informacja PIT-11 powinna odzwierciedlać stan faktyczny, jaki wystąpił u podatnika w danym roku podatkowym.

Państwo jak płatnik wystawiacie dla Klienta informację PIT-11 dopiero po zakończeniu danego roku podatkowego, a nie w momencie podpisania ugody, zatem Klient nie ma obowiązku składać oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z zaniechania poboru podatku przewidzianego tym Rozporządzeniem już na etapie zawierania Ugody. Takie oświadczenie może złożyć do końca roku podatkowego, w którym zawarł tę ugodę.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest więc prawidłowe.

Natomiast, jeśli Klient w ogóle nie złożył Państwu stosownego oświadczenia o spełnieniu warunków do skorzystania z zaniechania poboru podatku, należy uznać, że osiągnął on w danym roku podatkowym przychód i wówczas będą Państwo zobowiązani do sporządzenia informacji o wysokości przychodów (PIT-11), bowiem informacja ta będzie odzwierciedlać stan faktyczny, jaki zaistniał u tego Klienta w danym roku podatkowym, tj. powstanie przychodu z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 również jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnej i wyroku sądu wskazuję, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.