Czy zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do wydatków kwalifikowanych, jeżeli zbyci... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 26 marca 2021 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.35.2021.1.JKT

Temat interpretacji

Czy zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do wydatków kwalifikowanych, jeżeli zbycie to następuje po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na Wnioskodawcę będzie skutkowało koniecznością odpowiedniego pomniejszenia łącznej sumy poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do wydatków kwalifikowanych, jeżeli zbycie to następuje po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na Wnioskodawcę będzie skutkowało koniecznością odpowiedniego pomniejszenia łącznej sumy poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do wydatków kwalifikowanych, jeżeli zbycie to następuje po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na Wnioskodawcę będzie skutkowało koniecznością odpowiedniego pomniejszenia łącznej sumy poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”, „Przedsiębiorca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „strefa”, „SSE”). Spółka jest beneficjentem Zezwolenia nr (…) z dnia 28 października 2004 r., zmienionego Decyzją Ministra Gospodarki Nr (…) z dnia 21 lutego 2011 r. oraz Decyzją Ministra Rozwoju Nr (…) z dnia 15 stycznia 2016 r. W Zezwoleniu powyższym unieważniona została także Decyzją Ministra Gospodarki nr (…) z 15 stycznia 2015 r. część dotycząca daty obowiązywania ww. Zezwolenia (dalej: „Zezwolenie”).

Zezwolenie, o którym mowa powyżej wydane zostało na podstawie art. 16 i następnych ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 1994 r., Nr 123, poz. 600 z późn. zm., dalej „ustawa sse”).

Spółka wypełniła warunki jakie zostały jej nałożone w ww. Zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy. Wnioskodawca w oparciu o Zezwolenie zrealizował na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) projekt inwestycyjny i w jego ramach poniósł wydatki inwestycyjne (koszty kwalifikowane) w wysokości przekraczającej kwoty wskazane w Zezwoleniu. Spełniony zatem został warunek Zezwolenia co do minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych. Spełnił również pozostałe warunki zezwolenia, w tym dotyczące zatrudnienia określonej liczby pracowników w terminach określonych w Zezwoleniu, co zostało potwierdzone protokołami pokontrolnymi.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie Zezwolenia, w związku z czym korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Przychody ze sprzedaży wyrobów, które zostały wyprodukowane na terenie SSE w oparciu o udzielone spółce zezwolenie (tzw. wyroby strefowe), podlegają zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”).

W ramach realizacji inwestycji Spółka m.in. kupowała środki trwałe, ale także zawierała umowy leasingu finansowego dotyczące środków trwałych, które w umowach miały zobowiązanie do ich zbycia przez Leasingodawcę na rzecz Spółki po zakończeniu umowy leasingu. Składniki majątkowe, stanowiące wydatki kwalifikowane inwestycyjne zaliczane były do składników majątku podatnika i wpisywane do ewidencji środków trwałych Spółki.

Jedną z zawartych umów leasing finansowego jest umowa z dnia 8 lutego 2013 r., której przedmiotem była linia do lutowania z piecem tunelowym. Środek trwały po zawarciu umowy leasingu, dostarczeniu do zakładu, zainstalowaniu, przystosowaniu i przygotowaniu do pracy został oddany do użytkowania i wpisany do ewidencji środków trwałych Spółki w kwietniu 2013 r. Zgodnie z zapisami umowa leasingu stanowiła jednocześnie umowę zobowiązującą Leasingodawcę (Finansującego) do sprzedaży Leasingobiorcy (Korzystającemu) przedmiotu leasingu za cenę wykupu (sprzedaży) - 1 EURO, po upływie oznaczonego w umowie leasingu okresu jej trwania. Przejście prawa własności przedmiotu leasingu miało nastąpić z chwilą zapłaty przez Korzystającego ceny wykupu w wysokości i terminie wskazanym przez strony, tj. w dacie ostatniej raty wynagrodzenia. Zapłata ceny wykupu (sprzedaży) nastąpiła w marcu 2018 r.

W związku z tym, iż linia ta nie stanowi aktualnie istotnego i niezbędnego w prowadzonych procesach produkcyjnych środka trwałego, a także biorąc pod uwagę aktualną sytuację gospodarczą związaną z pandemią koronawirusa i koniecznością łagodzenia skutków finansowych kryzysu z nią związanego Spółka rozważa sprzedaż środka trwałego o którym mowa powyżej.

W przypadku linii do lutowania z piecem tunelowym, Spółka rozważa ewentualną sprzedaż ww. środka trwałego, która mogłaby nastąpić po upływie 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale przed upływem 5 lat od przeniesienia własności na jej rzecz przez leasingodawcę.

Spółka nie może wykluczyć, że w przyszłości może także zostać w stosunku do któregokolwiek z innych posiadanych środków trwałych, które przestaną być użyteczne i niezbędne w zakładzie, podjęta decyzja o ich sprzedaży po upływie 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, a przed upływem 5 lat przeniesienia własności przez leasingodawcę.

Należy nadmienić, że Spółka posiada siedzibę i prowadzi działalność wyłącznie na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka nie posiada innych swoich zakładów, czy oddziałów poza terenem strefy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w przypadku, gdy zbycie to następuje po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na Wnioskodawcę nie będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji nie będzie miała wpływu na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie to powodowało konieczności zmniejszenia łącznej sumy poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość wydatków inwestycyjnych związanych ze zbytym środkiem trwałym i Spółka nie straci prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop także w tej części która dotyczy zbytego składnika majątkowego, gdyż Spółka wypełniła warunek określony w § 5 ust 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej, tj. nie przeniosła w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym

Uzasadnienie.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Zgodnie z cytowanym przepisem, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o sse).

Z treści art. 16 ust. 2 ustawy o sse wynika, że zezwolenie określa m.in. przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki do których spełnienia zobowiązany jest podmiot uzyskujący zezwolenie. Zwolnienie podatkowe, o którym jest mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o SSE, uregulowane zostało w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej updop), zgodnie z którym, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Równocześnie, art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Ważnym zagadnieniem jest wskazanie przepisów właściwych, które znajdują zastosowanie dla podmiotu uprawnionego do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia w podatku dochodowym. Należy określić właściwe akty prawne dotyczące danej specjalnej strefy ekonomicznej (SSE), które znajdują zastosowanie dla oceny sytuacji prawnej danego podmiotu funkcjonującego w SSE. Podstawowym aktem prawnym jest ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych. Szczegółowe reguły korzystania z pomocy publicznej z tytułu działalności w SSE zdefiniowane były w rozporządzeniach wykonawczych do tej ustawy, przy czym przed 30 grudnia 2008 r. obowiązywały odrębne rozporządzenia dla każdej ze stref. Dopiero od tego dnia obowiązuje wspólne rozporządzenie dla wszystkich SSE. Od roku 2001 zwolnienia podatkowe, o których mowa w ustawie o SSE, zostały uregulowane także w ustawach o podatku dochodowym od osób fizycznych i ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustalając, który akt prawny jest właściwy dla oceny sytuacji prawnej danego podmiotu należy dokonać wyboru pomiędzy kolejnymi rozporządzeniami Rady Ministrów dotyczącymi danej specjalnej strefy ekonomicznej oraz rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (rozporządzenie o SSE z 2008 r.) W przypadku (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej zasady udzielania zezwoleń na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej oraz korzystania ze zwolnienia w podatkach dochodowych z tego tytułu regulowane były przepisami następujących rozporządzeń:

rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1996 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej - rozporządzenie o SSE z 1996 r., które obowiązywało od 7 sierpnia 1996 r. do 27 października 2004 r.;
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej;
rozporządzenie o SSE z 2004 r., które obowiązywało od 27 października 2004 r. do 22 listopada 2006 r.;
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej
rozporządzenie o SSE z 2006 r., które obowiązywało od 22 listopada 2006 r. do 29 grudnia 2008 r.;
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, które obowiązuje od 30 grudnia 2008 r.

Spółka jak wskazano uzyskała Zezwolenie 28 października 2004 r., a więc wówczas, gdy obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r.

W dniu 22 listopada 2006 r. w życie weszło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U.2006.202.1485, dalej: „Rozporządzenie z 2006”). Zgodnie z § 12 Rozporządzenia 2006, z dniem jego wejścia w życie, Rozporządzenie z 2004 utraciło moc. Zgodnie natomiast z § 10 niniejszego rozporządzenia Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują ważność.

Rozporządzenie z 2006 r. zostało następnie uchylone przez rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U.2008.232.1548. dalej: „Rozporządzenie o SSE z 2008”).

Rozporządzenie z 2008 r., zastąpiło wszystkie rozporządzenia szczegółowe dotyczące poszczególnych specjalnych stref ekonomicznych. Dotychczasowe rozporządzenia wykonawcze utraciły moc na podstawie przepisu art. 5 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (ustawa zmieniająca z 30 maja 2008 r.) Przepis ten stanowi, że dotychczasowe przepisy wykonawcze zachowują moc do czasu wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie znowelizowanych przepisów art. 4 ust. 1 i 4, art. 9 oraz art. 20 ust. 1 tej ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji. Z przepisu art. 4 ustawy zmieniającej z 30 maja 2008 r. wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie tej ustawy zachowują moc. Przepis ten przewiduje zatem utrzymanie w mocy zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy.

Winno się także zwrócić uwagę na przepisy przejściowe wprowadzające zmiany w przepisach rozporządzeń. W myśl § 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 2007 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. 2007.26.171) (zmieniającego Rozporządzenie z 2006) do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej. Podobne uregulowania znalazły miejsce w § 8 Rozporządzenia 2008, z którego wynika, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Należy zauważyć, że zwolnienie przedmiotowe w podatku dochodowym stanowi pomoc publiczną, zatem zasady udzielenia pomocy publicznej muszą być znane w momencie jej udzielenia, a momentem tym jest moment uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE. Jest to zgodne z koncepcją ochrony praw nabytych - prawo do pomocy publicznej jest prawem nabytym w dacie uzyskania zezwolenia.

Z analizy przywołanych wyżej przepisów przejściowych należy wyprowadzić wniosek, że do zasad korzystania z pomocy publicznej na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE stosuje się dotychczasowe warunki udzielania tej pomocy, czyli warunki zdefiniowane po pierwsze, w zezwoleniu lub jego zmianie, a po wtóre w przepisach obowiązujących w dacie wydania zezwolenia.

Powyższa analiza pozwala na wyprowadzenie wniosku, że w odniesieniu do składającej zapytanie Spółki właściwymi są przepisy obowiązujące na dzień uzyskania zezwolenia, to jest na dzień 28 października 2004 r. W dniu tym obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie ... specjalnej strefy ekonomicznej. Zatem dla oceny sytuacji prawnej Spółki należy stosować przepisy tego rozporządzenia.

Jak wynika z § 3 ust 1 Rozporządzenia z 2004 r. pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników..

Analogiczne brzmienie miały także pozostałe rozporządzenia wykonawcze do ustawy o sse (tj. Rozporządzenie z 1996 r., Rozporządzenie z 2004 r. Rozporządzenie z 2006 r., Rozporządzenia o sse z 2008 r.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku przedsiębiorcy korzystającego z pomocy publicznej na podstawie poniesionych kosztów kwalifikowanych inwestycji wielkość zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych oraz maksymalnej dopuszczalnej intensywności pomocy publicznej w regionie w którym realizowana jest.

Zgodnie z § 5 ust. 1 Rozporządzania z 2004 r., zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem że:

nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Zgodnie z § 6 ust. 1 za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Brzmienie § 5 ust. 1 pkt 1 i 2 późniejszych rozporządzeń było analogiczne, jednakże skracało okresy wskazane w ww. przepisie w stosunku do przedsiębiorców z sektora MSP do lat trzech.

Spółka w 2004 r. w chwili uzyskania Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie strefy posiadała status średniego przedsiębiorstwa, natomiast w 2006 r. nastąpiła zmiana właściciela Spółki i tym samym Spółka z uwagi na powiązania kapitałowe uzyskała status przedsiębiorcy dużego. Nastąpiło to jednak już po uzyskaniu przez Spółkę zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W przedmiotowej sprawie nie ma to natomiast znaczenia, gdyż przepisy rozporządzenia z 2004 r. obowiązujące w dniu uzyskania przez Spółkę zezwolenia nie różnicowały okresu (3 lub 5 lat), w którym przedsiębiorca nie mógł przenieść własności składnika majątkowego ze względu na jego wielkość. § 5 ust. l pkt 1 rozporządzenia xsse z 2004 r. nie zezwalał na przenoszenie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym na wszystkich przedsiębiorców, niezależnie od ich wielkości.

Pytanie Wnioskodawcy zasadniczo dotyczy momentu od którego ów 5. letni okres należy liczyć. W ocenie Spółki, odpowiedź na zadane pytanie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym powinna być jednoznaczna. Dyspozycja § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 2004 r. wskazuje, że obowiązek 5 letniego utrzymania własności liczony jest od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych danego składnika majątkowego, a nie przeniesienia prawa własności. W przypadku leasingu finansowego to korzystający wprowadza składnik majątkowy do swojej ewidencji i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 17f ust. 1 updop w przypadku leasingu finansowego do przychodów finansującego, z zastrzeżeniem ust. 3, i odpowiednio do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat, o których mowa w art. 17b ust. 1, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony;
suma ustalonych w umowie leasingu opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio;
umowa zawiera postanowienie, że w podstawowym okresie umowy leasingu:

odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający, w przypadku gdy nie jest osobą wymienioną w lit. b, albo
finansujący rezygnuje z dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 17g updop, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1, i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem tej umowy:

przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej;
do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków poniesionych przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych stanowiących przedmiot umowy leasingu; kosztem są jednak te wydatki pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w art. 17a pkt 7.

W przypadku Spółki minęło 5 lat od wprowadzenia składnika majątkowego do ewidencji środków trwałych. Nie upłynął natomiast okres 5. letni od przeniesienia na jej rzecz przez leasingodawcę prawa własności.

W przypadku ewentualnego zbycia takiego składnika majątkowego nie powoduje to jednak w ocenie Wnioskodawcy konieczności pomniejszenia łącznej sumy wydatków kwalifikowanych o wartość zbywanego środka trwałego, a co za tym idzie nie powoduje odpowiedniego zmniejszenia przysługującego limitu pomocy publicznej, gdyż przepis ten nie odnosi się do momentu nabycia prawa własności, a momentu wprowadzenia składnika majątkowego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem warunek o którym mowa w § 5 ust 1 pkt 1 jest spełniony. Spółka ponadto od 2004 r. cały czas prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (sygn. akt I SA/Rz 254/07), przepisy Rozporządzenia wykonawczego do ustawy o sse, o którym mowa w art. 4 ust. 4 ustawy o sse regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia w podatku dochodowym (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie cytowanym z wyrokiem WSA w Rzeszowie utożsamianie pojęcia prawa podatkowego, o którym mowa w art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej z pojęciem ustaw prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej jest nieuprawnione. Przez pojęcie prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne zarówno ustawowe, jak i wydane na podstawie upoważnienia ustawowego, które regulują wszystkie elementy konstrukcyjne tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku.

Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (sygn. III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku ewentualnego zbycia środka trwałego (środków trwałych), które zostały nabyte w drodze leasingu finansowego i zaliczone do kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w przypadku, gdy zbycie to nastąpiłoby po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na wnioskodawcę nie będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji nie będzie miała wpływu na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym m.in. w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Wskazać należy, że w dniu uzyskania przez Spółkę Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, obowiązywało rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2004 r. nr 222, poz. 2251 z późn. zm.)

nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika,
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Rozporządzenie to zostało uchylone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2006 r. nr 202, poz. 1485 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem, że:

nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym;
będzie prowadził działalność gospodarczą przez okres nie krótszy niż 5 lat.

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczenia wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami - do składników majątku podatnika;
rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych
- zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami podatku dochodowym.

Stosownie do § 10 rozporządzenia, zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zachowują moc.

Natomiast, w myśl § 12 rozporządzenia, traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 222, poz. 2251, z późn. zm.7)).

Następnie weszło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 121).

Zgodnie z § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest:

utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Natomiast, w myśl § 6 ust. 1 rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Dodatkowo w § 8 rozporządzenia zostało wskazane, że do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Analizując, wskazane powyżej przepisy stwierdzić należy, że w przypadku Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2006 r. w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach realizacji inwestycji Spółka m.in. kupowała środki trwałe, ale także zawierała umowy leasingu finansowego dotyczące środków trwałych, które w umowach miały zobowiązanie do ich zbycia przez Leasingodawcę na rzecz Spółki po zakończeniu umowy leasingu. Składniki majątkowe, stanowiące wydatki kwalifikowane inwestycyjne zaliczane były do składników majątku podatnika i wpisywane do ewidencji środków trwałych Spółki.

Istota zagadnienia objęta zakresem pytania sprowadza się do ustalenia, czy w przypadku środków trwałych wykorzystywanych na podstawie umowy leasingu okres 5 lat, o którym mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia, powinien być liczony od momentu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych, czy też od momentu przeniesienia własności na Wnioskodawcę.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

W tym miejscu należy jeszcze raz zwrócić uwagę, że zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia z 2006 r., które jak wykazano powyżej ma zastosowanie w przypadku Spółki, jednym z warunków korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, jest nie przeniesie w jakiejkolwiek formie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z językową wykładnią § 5 ust. 1 rozporządzenia z 2006 r., pięcioletni okres utrzymania własności środka trwałego powinien być liczony od daty wprowadzenia do ewidencji składnika majątku.

Zatem, przepis mający zastosowanie w sprawie wskazuje warunek nie przeniesienia własności składników majątku przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym, zgodzić się należy ze stanowiskiem Spółki zgodnie z którym zbycie środka trwałego (środków trwałych), który został nabyty w drodze leasingu finansowego i zaliczony do kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych w przypadku, gdy zbycie to następuje po upływie 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych, ale w okresie krótszym niż 5 lat licząc od dnia przeniesienia przez leasingodawcę własności ww. składnika majątkowego na Wnioskodawcę nie będzie skutkowała koniecznością odpowiedniego pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a w konsekwencji nie będzie miała wpływu na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie