Interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.278.2023.4.MR
Temat interpretacji
Skutki podatkowe wynajmu nieruchomości w Wielkiej Brytanii.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest :
‒prawidłowe – w części dotyczącej braku obowiązku opodatkowania przychodu z najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii za 2019 r.
‒nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
9 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 1 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wynajmu nieruchomości w Wielkiej Brytanii. Uzupełniła go Pani – pismem z 24 marca 2023 r. (wpływ 26 kwietnia 2023 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Rozlicza Pani wynajem nieruchomości poprzez licencjonowane biuro rachunkowe tylko w Wielkiej Brytanii.
Nieruchomość położona jest w Wielkiej Brytanii.
W Wielkiej Brytanii rozlicza Pani również wszelkie koszty techniczne (naprawy) utrzymania domu, a najemca koszty bieżące: podatek od nieruchomości, prąd, gaz, woda, ścieki, licencje telewizji, telefon.
W Wielkiej Brytanii płaci się podatki z rocznym opóźnieniem i zaliczkę w lipcu następującego roku na poczet podatku. Wywiązuje się Pani ze wszystkich obowiązków w Wielkiej Brytanii zgodnie z tamtejszym porządkiem prawnym. W Wielkiej Brytanii jest wysoka kwota podatku zwolnionego od opodatkowania. Od 2018 roku płaci Pani również podatek w Polsce z tytułu wynajmu lokalu w Wielkiej Brytanii. Na skutek Pani zabiegów podatek ten został jednak zwrócony.
Dodatkowo informuje Pani, że księgowy w Wielkiej Brytanii stwierdził, że nie może odliczyć podatku zapłaconego w Polsce od podatku do zapłaty w Wielkiej Brytanii, gdyż jest to niemożliwe i jest wyższy podatek zapłacony w Polsce. Teraz zapłaciła Pani podwójnie podatek za wynajem za rok IV.21-IV.22.
Uzupełnienie stanu faktycznego
Wynajmuje Pani lokal mieszkalny - prywatne mieszkanie w (...).
Podatek zapłaciła Pani podwójnie, w Polsce i w Wielkiej Brytanii, za rok 2019, 2020, 2021, 2022. W 2023 r. płaci Pani w Polsce PIT-28, a potem musi Pani rozliczyć w Wielkiej Brytanii do 6 kwietnia 2024 roku, czyli okres od 2019 r. do 2023 r.
Posiada Pani nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, ale jest Traktat między Polską, a Wielką Brytanią z 2006 r., artykuł 6 – nieruchomości i artykuł 22 - zwolnienie z podwójnego opodatkowania.
Przebywała Pani w Polsce w roku podatkowym, którego dotyczy wniosek.
W Polsce posiada Pani centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
Nie jest Pani rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii, ale traktat z 2006, artykuł 6 i artykuł 22 i musi Pani płacić podatek w Wielkiej Brytanii.
Urząd Skarbowy w (...) nakazał Pani zapłatę podatku za lata 2019, 2020, 2021 – PIT-36. Urząd Skarbowy w (...) odmówił możliwości rozliczenia najmu PIT-28, dopiero w 2022 mogła Pani rozliczać PIT-28 i w 2023 rozlicza Pani PIT-28.
Opisaną we wniosku nieruchomość wynajmuje Pani w ramach najmu prywatnego.
Za lata 2019-2021 rozliczała się Pani na formularzu PIT-36.
Za 2022 rok rozliczała się Pani na formularzu PIT-28, a w roku bieżącym (2023) na formularzu PIT-28.
Przesyła Pani wezwanie z urzędu skarbowego do zapłaty podatku od najmu za 2018 rok. Następnie podatek ten został wyliczony przez księgową i spłacony do urzędu skarbowego. Następnie otrzymała Pani pismo, że za 2018 rok podatek został pobrany niezasadnie i że ma Pani płacić dopiero od 2019 roku. Tego pisma niestety Pani nie posiada. Następnie za 2018 rok podatek został zwrócony w załączeniu przesyła Pani dowód. Od 2019 roku płaci Pani podatek zarówno w Polsce jak i w Wielkiej Brytanii, co uważa Pani za niesłuszne. W pierwotnym opisie błędnie dokonano informacji, że na skutek specjalnych zabiegów odzyskała Pani podatek. Żadnych specjalnych zabiegów nie było, a urząd skarbowy sam zwrócił podatek za 2018 rok.
Pytanie
Czy ma Pani obowiązek płacić podatek w Polsce od wynajmu nieruchomości w Wielkiej Brytanii?
Pani stanowisko w sprawie
Uważa Pani, że nie ma obowiązku płacenia w Polsce podatku od wynajmu nieruchomości w Wielkiej Brytanii. W zakresie podwójnego opodatkowania obowiązuje Konwencja między Rzecząpospolitą Polską, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie 20 lipca 2006 r. Artykuł 6 precyzuje w jaki sposób należy opodatkować takie dochody. Zgodnie z jego brzmieniem:
Dochód z majątku nieruchomego
1. Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.
2. Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne me stanowią majątku nieruchomego.
3. Postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
4. Postanowienia ustępów 1 i 3 niniejszego artykułu stosuje się również do dochodu z majątku nieruchomego przedsiębiorstwa.
Zgodnie z zacytowanym brzmieniem artykułu 6 w przypadku kiedy osoba zamieszkała w Polsce wynajmuje dom na terytorium Wielkiej Brytanii wynajem może być opodatkowany w Wielkiej Brytanii. Wielka Brytania oczywiście korzysta z tego przepisu i opodatkowuje ten dochód. Dochód jest zgłoszony do opodatkowania Wielkiej Brytanii i tam opodatkowywany zgodnie z regulacjami prawnymi obowiązującymi w tamtym kraju. W cytowanym przepisie nigdzie nie ma mowy, aby Polska mogła opodatkować taki dochód. W związku z powyższym, urząd skarbowy postąpił słusznie zwracając podatek od 2018 roku, a podatniczka nie powinna była zapłacić podatku dochodowego w Polsce, ani zgłaszać go do opodatkowania w rocznym PIT.
Niestety zdaniem Urzędu Skarbowego, powinna Pani płacić ten podatek od 2019 roku do dnia dzisiejszego. Sytuacja ta staje się bardzo dziwna ponieważ ten sam Urząd Skarbowy za 2018 rok zwrócił Pani podatek od wynajmu mieszkania, jednocześnie chce ten sam podatek od 2019 roku. Niestety pisma tego Pani nie posiada, ponieważ je zgubiła. Sytuacja jest taka, że za 2018 rok Pani tego podatku nie zapłaciła a od 2019 roku płaci.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):
Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy:
Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
1.posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2.przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Zgodnie z art. 4a ww. ustawy:
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).
Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że:
1. posiada Pani na terytorium Polski centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych),
2. Wielka Brytania nie traktuje Pani jako rezydenta podatkowego,
3. uzyskuje Pani przychody z najmu lokalu mieszkalnego położonego w Wielkiej Brytanii.
Pani wątpliwości dotyczą kwestii sposobu rozliczenia przychodów z najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii za lata 2019 – 2023.
Zgodnie z polskim prawem podatkowym, jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. „najem prywatny”, przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane w Polsce:
‒na zasadach ogólnych – według skali podatkowej (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.) lub,
‒ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 1905 ze zm.).
Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 roku:
Dochody osiągane przez
podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane
na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w
formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w
ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.
Zgodnie z ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, w przypadku najmu objętego ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych:
Podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do dnia 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania (art. 21 ust. 1 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.);
Podatnicy są obowiązani złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – w terminie od dnia 15 lutego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym; zeznanie złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym (art. 21 ust. 2 pkt 2 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r.).
W myśl art. 12 ust. 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne:
Przepisy art. 27 ust. 8-9a ustawy o podatku dochodowym stosuje się odpowiednio. Przepisy te dotyczą zasad uwzględniania w rozliczeniach podatkowych dochodów zagranicznych.
Odnosząc się do przychodów uzyskanych z wynajmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii konieczne jest zastosowanie przepisów Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską, a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r., Nr 250, poz. 1840; dalej: „Konwencja polsko-brytyjska”).
Zgodnie z postanowieniami art. 6 ust. 1 i ust. 3 Konwencji polsko-brytyjskiej:
Dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego) położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.
Postanowienia art. 6 ust. 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.
Postanowienia określone w art. 6 ust. 1 ww. Konwencji należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 1 Komentarza do art. 6) przyjmując, że ust. 1 przyznaje prawo do opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego państwu źródła, tzn. państwu, w którym znajduje się majątek będący źródłem dochodu. Ta praktyka wynika z faktu, że zawsze istnieje bardzo ścisły związek gospodarczy między źródłem dochodu i państwem źródła.
Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Użyty w art. 6 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej zwrot „może być opodatkowany w tym drugim państwie” oznacza, że o tym czy będzie tam opodatkowany zdecyduje już wyłącznie dane państwo, którego prawa taki zapis dotyczy, i które z prawa do opodatkowania takich dochodów może zrezygnować. Określenie „może być opodatkowany” nigdy nie zezwala podatnikowi na wybór miejsca opodatkowania, lecz daje możliwość opodatkowania dochodu danemu państwu, gdy jego wewnętrzne prawo przewiduje takie opodatkowanie, czyli jest to przywilej danego państwa, a nie podatnika. Równocześnie powyższe oznacza brak wyłączności do opodatkowania tego dochodu przez państwo, w którym położony jest majątek nieruchomy.
Wobec powyżej przedstawionych zapisów Konwencji polsko-brytyjskiej oraz Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) dotyczących opodatkowania dochodu z majątku nieruchomego, dochód z nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii podlega opodatkowaniu zarówno w państwie położenia majątku będącego źródłem dochodu, czyli w Wielkiej Brytanii, jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.
Celem uniknięcia dwukrotnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować przewidzianą w Konwencji polsko-brytyjskiej metodę unikania podwójnego opodatkowania.
W tym miejscu należy wskazać, że postanowienia Konwencji polsko-brytyjskiej zostały zmodyfikowane przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 1369; dalej: „Konwencja MLI”).
Na mocy postanowień Konwencji MLI art. 22 ust. 2 lit. a) Konwencji polsko-brytyjskiej został zastąpiony przez art. 5 ust. 6 Konwencji MLI. Stosownie do art. 5 ust. 6 konwencji MLI:
W przypadku, gdy osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce uzyskuje dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami Konwencji polsko-brytyjskiej, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie (z wyłączeniem sytuacji, gdy te postanowienia zezwalają na opodatkowanie przez Zjednoczone Królestwo wyłącznie z powodu, że dany dochód lub zyski majątkowe są także dochodem lub zyskami majątkowymi uzyskiwanym przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Zjednoczonego Królestwa), Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, kwoty równej podatkowi od dochodu lub zysków majątkowych zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie.
Jednakże odliczenie takie nie może przekroczyć tej części podatku od dochodu lub od zysków majątkowych, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na taki dochód lub zyski majątkowe, które mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie.
Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem Konwencji polsko-brytyjskiej, dochód lub zyski majątkowe uzyskane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce są zwolnione z opodatkowania w Polsce, wówczas Polska może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód lub zyski majątkowe.
Konwencja MLI weszła w życie w stosunkach polsko-brytyjskich od 1 października 2018 r.– w odniesieniu do Pani sytuacji – ma zastosowanie do dochodów uzyskiwanych z opisanego wynajmu od 1 stycznia 2020 r.
Od 1 stycznia 2020 r. Konwencja MLI zmieniła metodę unikania podwójnego opodatkowania z metody zwolnienia (wyłączenia z progresją) na metodę zaliczenia proporcjonalnego.
Zatem, w odniesieniu do Pani przychodów osiąganych w 2019 roku z tytułu najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii, należy wskazać art. 22 ust. 2 lit. a Konwencji polsko-brytyjskiej, zgodnie z którym, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.
Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 2 lit. c Konwencji polsko-brytyjskiej).
W myśl natomiast art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych – podatek określa się w następujący sposób:
1) do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2) ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3) ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
Na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.
Skoro zgodnie z art. 6 ust. 1 Konwencji polsko-brytyjskiej, dochód z najmu osiągnięty za granicą może być opodatkowany zarówno za granicą jak i w Polsce, to w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania, na podstawie cytowanych art. 22 ust. 2 Konwencji oraz art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się metodę wyłączenia, która polega na tym, że dochód uzyskany z tytułu najmu nieruchomości położonej za granicą, jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałych dochodów podatnika podlegających opodatkowaniu w Polsce (o ile takie dochody są osiągane) stosuje się stawkę podatku wyliczoną od całego dochodu osiągniętego zarówno w Polsce, jak i za granicą.
Zatem w przypadku metody wyłączenia z progresją dochody uzyskane za granicą są na podstawie umów/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania zwolnione od podatku w Polsce, ale dochody te uwzględnia się do ustalania stopy procentowej, według której zapłaci się podatek od przychodów (dochodów) opodatkowanych w Polsce.
Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że przychody (dochody) uzyskane przez Panią w 2019 roku z tytułu najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii nie podlegały opodatkowaniu w Polsce.
W sytuacji zatem, gdy w 2019 r. uzyskała Pani przychody/dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce, wystąpił obowiązek wykazania w zeznaniu podatkowym za 2019 r. dochodów uzyskanych w Wielkiej Brytanii z tytułu najmu nieruchomości łącznie z dochodami podlegającymi opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której – składając roczne zeznanie podatkowe – powinna Pani obliczyć podatek należny od pozostałego dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.
Stanowisko Pani w zakresie braku opodatkowania w Polsce przychodu za 2019 rok z tytułu najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii jest prawidłowe, natomiast odnośnie braku obowiązku uwzględnienia tych dochodów zeznaniu rocznym – jest nieprawidłowe.
Przechodząc natomiast do Pani wątpliwości dotyczących sposobu rozliczenia przychodów z najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii za lata 2020-2023 wyjaśnić należy, że z uwagi na zmianę metody unikania podwójnego opodatkowania na metodę zaliczenia proporcjonalnego zastosowanie znajdzie w tym przypadku przepis art. 27 ust. 9 w zw. z ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:
Jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (zwolnienia dochodów od podatku w Polsce), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.
Na mocy art. 27 ust. 9a ustawy:
W przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.
A zatem, uzyskany przez Panią przychód z najmu nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii za lata 2020-2023 podlega opodatkowaniu w Polsce według wybranej przez Panią formy opodatkowania i wykazaniu w zeznaniu rocznym uwzględniając powyższą metodę unikania podwójnego opodatkowania.
Stanowisko Pani w tym zakresie jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, wA dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).