Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 października 2025 r., wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X. Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka działa w branży produkcji (...) — zajmuje się w szczególności (…). Spółka należy do grupy, której głównym podmiotem jest X. S.A. Spółka nie wchodzi w skład podatkowej grupy kapitałowej.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca prowadził i będzie prowadził działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”; dalej: „Działalność B+R”).

Zgodnie z ww. przepisem, przez działalność badawczo-rozwojową rozumie się działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań; przy czym, na potrzeby ustawy o CIT pojęcia badań naukowych i prac rozwojowych należy rozumieć zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (por. art. 4a pkt 27–28 ustawy o CIT).

Spółka posiada w swoich strukturach wyodrębniony dział B+R, w którym realizowała i będzie realizowała prace rozwojowe w obszarach (...), ukierunkowane na:

-zaprojektowanie oraz uruchomienie seryjnej produkcji nowych lub istotnie ulepszonych modeli produktów dedykowanych dla klientów (...), jak również rynku części zamiennych i regenerowanych, oraz

-opracowanie nowych bądź istotnie ulepszonych procesów produkcyjnych (w tym technologii wytwarzania, metod kontroli jakości i walidacji).

Zakres prowadzonych prac obejmuje m.in.:

-prace koncepcyjne (projektowanie funkcjonalne i konstrukcyjne, dobór rozwiązań materiałowych i układowych),

-analizy obliczeniowe i symulacyjne (m.in. analizy wytrzymałościowe, modelowanie zachowania układów itp.),

-budowę oraz modyfikację prototypów (wraz z iteracyjną weryfikacją założeń projektowych),

-prace walidacyjne, w tym testy funkcjonalne, wytrzymałościowe i środowiskowe.

W ocenie Spółki, opisane czynności spełniają łącznie przesłanki z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, ponieważ:

-mają charakter twórczy – skutkują powstaniem nowych lub istotnie ulepszonych produktów i procesów oraz wymagają nieszablonowych rozwiązań projektowych i technologicznych;

-są podejmowane w sposób systematyczny – realizowane w ramach sformalizowanych projektów B+R według harmonogramów, z wyznaczonymi kamieniami milowymi, protokołami badań i dokumentacją techniczną;

-służą zwiększeniu zasobów wiedzy (poprzez wyniki badań, testów i analiz) oraz wykorzystaniu tej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań (wdrożenie do produkcji seryjnej, standaryzacja parametrów procesu, poprawa jakości i niezawodności).

Jednocześnie prowadzone działania nie mają charakteru rutynowego ani okresowego utrzymania/ serwisu, nie ograniczają się do zwykłych zmian estetycznych czy kosztowych oraz nie polegają na odtwórczej adaptacji rozwiązań – lecz zmierzają do osiągnięcia mierzalnych efektów innowacyjnych (nowości w zakresie parametrów funkcjonalnych i jakościowych, oraz efektywności procesu). W konsekwencji, w ocenie Spółki prowadzona przez nią aktywność stanowi działalność B+R w rozumieniu art. 4a pkt 26 w zw. z pkt 27-28 ustawy o CIT.

Grupa, do której należy Spółka, jest (...).

Działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona przez Grupę w (...) centrach B+R, z których jedno znajduje się w Spółce. Projekty badawcze realizowane przez Grupę są często bardzo kompleksowe i mogą być prowadzone przez kilka centrów B+R jednocześnie. Centra B+R współpracują ze sobą, a efekty ich prac mogą być wdrażane w wielu różnych zakładach produkcyjnych Grupy.

Biorąc pod uwagę powyższe, działalność B+R realizowana przez Spółkę może być wykonywana:

-na potrzeby własne, kiedy efekty tej działalności są wykorzystywane przez Spółkę, tj. wdrażane we własnej działalności produkcyjnej (Spółka może w takim wypadku korzystać ze wsparcia innych centów B+R Grupy do realizacji określonych przez nią obszarów badań, np. wykonania określonych testów itp., za które Spółka uiszcza wynagrodzenie określone na zasadach rynkowych);

-na zlecenie innych Spółek Grupy (podmiotów powiązanych) – tym wypadku Spółka działa jako podwykonawca określonego przekazanego jej do realizacji zakresu prac badawczo-rozwojowych (może to być zlecenie kompletnego projektu badawczego lub określonych zakresów badań), a wdrożenie wyników prac B+R do produkcji odbywa się w innych zakładach Grupy.

Jeżeli Spółka świadczy usługi badawczo-rozwojowe na rzecz innych podmiotów z Grupy, to otrzymuje wynagrodzenie ustalane zgodnie z zasadą ceny rynkowej. Wynagrodzenie to kalkulowane jest w następujący sposób:

-na podstawie kosztów bezpośrednich i pośrednich ponoszonych przez Spółkę w związku z realizacją prac badawczo-rozwojowych na rzecz danego usługobiorcy określana jest baza kosztowa,

-baza kosztowa jest powiększana o narzut określony na poziomie rynkowym.

Rynkowy charakter rozliczeń z tytułu usług B+R jest potwierdzany analizą porównawczą i dokumentowany w sporządzanej przez Spółkę dokumentacji podatkowej. Spółka ma gwarantowany poziom rentowności prowadzonej usługowo działalności B+R (obecnie 6%) regulowany mechanizmem korekty cen transferowych.

Prawa własności intelektualnej do wyników prac B+R zarówno prowadzonych przez Wnioskodawcę na własne potrzeby jak i usługowo dla innych podmiotów Grupy nie zawsze stanowią własność Wnioskodawcy. Często prawa te są własnością innych podmiotów należących do Grupy.

Spółka planuje skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT. Spółka planuje objąć ulgą wymienione w art. 18d koszty dotyczące zarówno działalności B+R wykonywanej na własne potrzeby, jak i na potrzeby innych podmiotów z Grupy (usługi badawczo-rozwojowe).

W okresie, w którym Spółka zamierza skorzystać z ulgi B+R, tj. w latach 2024-2026, Spółka nie prowadziła i nie będzie prowadziła działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, ani na podstawie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. W konsekwencji, Spółka nie osiągała i nie będzie osiągała dochodu zwolnionego z opodatkowania, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz pkt 34a ustawy o CIT. Jednocześnie Spółka nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu przepisów o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej, ani nie jest jednostką naukową/organizacją prowadzącą badania i upowszechniającą wiedzę w rozumieniu ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedstawione w opisie stanu faktycznego wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę od podmiotów powiązanych z tytułu świadczenia usług badawczo-rozwojowych nie stanowi zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do zastosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową opisanej w art. 18d ustawy o CIT również w odniesieniu do kosztów działalności badawczo-rozwojowej wykonywanej usługowo na rzecz innych podmiotów z Grupy (przy założeniu, że wykonywane usługi wpisują się w definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT)?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wynagrodzenie otrzymywane z tytułu świadczenia usług badawczo-rozwojowych dla pomiotów powiązanych i kalkulowane w oparciu o poniesione koszty powiększone o narzut nie stanowi zwrotu kosztów w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy CIT, a tym samym nie wyłącza prawa Spółki do skorzystania z odliczenia kosztów kwalifikowanych, o którym mowa w art. 18d ust. 1 i następne tej ustawy, w odniesieniu do kosztów stanowiących podstawę kalkulacji tego wynagrodzenia.

Normy art. 18d ust. 5 i 5a ustawy o CIT mają charakter antykumulacyjny, to znaczy mają zagwarantować, że ulga badawczo-rozwojowa obejmuje wyłącznie te wydatki, których ciężar ekonomiczny rzeczywiście poniósł podatnik i które nie zostały sfinansowane środkami o charakterze bezzwrotnym, ani w inny sposób uprzednio odliczone od podstawy opodatkowania.

W kontekście art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, zasadnicze znaczenie ma rozróżnienie pomiędzy „wynagrodzeniem” za świadczenie usług a zwrotem kosztów rozumianym jako refundacja poniesionych wydatków. Zwrot kosztów, zarówno w znaczeniu językowym i ekonomicznym, to kompensata nakładów już poniesionych, z reguły finansowana ze źródeł zewnętrznych o charakterze bezzwrotnym (dotacje, subwencje, granty) albo wprost przenoszoną na inny podmiot przez tzw. refakturowanie w wysokości odpowiadającej rzeczywistym wydatkom. Natomiast, wynagrodzenie ma charakter odpłatności za świadczenie, jest ekwiwalentem ekonomicznym usługi i w obrocie profesjonalnym może (i zazwyczaj powinno) uwzględniać koszty poniesione przez wykonawcę wraz z należną marżą zysku. Sama okoliczność, że konstrukcja ceny odwołuje się do kosztów (metoda koszt plus narzut), nie przekształca przychodu z tytułu wykonania świadczenia w zwrot kosztów w rozumieniu przepisu ograniczającego preferencję podatkową. Rozróżnienie to jest kluczowe dla prawidłowego zastosowania ulgi B+R. Ratio legis art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, było uniemożliwienie jednoczesnego finansowania tych samych nakładów z bezzwrotnych środków zewnętrznych i dodatkowe premiowanie ich ulgą podatkową (regulacja antykumulacyjna). Skoro podatnik ponosi koszt ze środków własnych, ujmuje go jako koszt uzyskania przychodu, a jednocześnie nie korzysta z żadnej refundacji bezzwrotnej, ani z innego mechanizmu prowadzącego do ekonomicznego przeniesienia ciężaru wydatku (np. refaktura), to ów koszt spełnia przesłankę „niezwrócenia go w jakiejkolwiek formie”.

W modelu współpracy przyjętym przez Spółkę i inne podmioty z Grupy nie dochodzi do refakturowania kosztów B+R, lecz do kalkulacji rynkowego wynagrodzenia uwzględniającego koszty i narzut zysku, co jest praktyką powszechną również w transakcjach między podmiotami niezależnymi i zgodną z zasadami cen transferowych. W konsekwencji wpływy z tytułu wykonania usług B+R nie są „zwrotem” w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, lecz wynagrodzeniem za świadczenie, które jako takie nie wyłącza prawa do ulgi. Taka wykładnia znajduje potwierdzenie w praktyce interpretacyjnej organów podatkowych:

-interpretacja z 15 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.372.2017.2.JS – organ wskazał, że kalkulowanie wynagrodzenia metodą koszt plus nie spełnia definicji „zwrotu” z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT;

-   interpretacja z 12 marca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.656.2018.2.APO – organ zaakceptował stanowisko podatnika, zgodnie z którym metoda koszt plus stosowana do usług B+R nie prowadzi do „zwrotu kosztów” i nie wyłącza prawa do zastosowania ulgi B+R;

-   podobnie w interpretacjach z 30 września 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.483.2022.2.IM, z 30 sierpnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.113.2019.9.MR1; oraz w interpretacji o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.712.2024.2.DW.

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 stycznia 2020 r., sygn. III SA/Wa 1638/19 (którego stanowisko potwierdził NSA w wyroku sygn. II FSK 2111/20 z 7 marca 2023) – sąd stwierdził, że odpłatność za dostęp do wyników prac bądź odpłatność za wykonanie prac nie stanowi „zwrotu” kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, a tym samym nie wyłącza prawa do ulgi w odniesieniu do kosztów rzeczywiście poniesionych przez podatnika. Termin zwrot kosztów jest zarezerwowany dla sytuacji, gdy w ekonomicznym sensie ostatecznie okaże się, że to nie podatnik poniósł ciężar finansowania działalności badawczo-rozwojowej, lecz sfinansował ją podmiot zewnętrzny. Dlatego o „zwrocie kosztu” należy mówić np. w razie dotacji albo innego finansowania zewnętrznego pod tytułem darmowym, bezzwrotnym, natomiast nie jest „zwrotem kosztów” zapłata uiszczona Spółce realizującej działalność B+R przez jakikolwiek inny podmiot, w tym nawet przez inną spółkę powiązaną zlecającą tę działalność i mającą faktycznie wykorzystywać jej innowacyjne efekty. W ustawie o CIT, brak jest przepisów ograniczających w takim przypadku skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Podsumowując, w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym opisanym w niniejszym wniosku art. 18d ust. 5 i 5a nie znajdują zastosowania, w szczególności nie sposób uznać, że koszty prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez Spółkę usługowo na rzecz innych podmiotów z Grupy są jej w jakikolwiek sposób zwracane w rozumieniu ww. regulacji. W świetle argumentacji przedstawionej we wniosku i z uwzględnieniem utrwalonej praktyki interpretacyjnej i orzecznictwa, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się do powołanego wyroku, należy zauważyć, że orzeczenia sądowe wydawane są w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego. Powołane orzeczenia nie są źródłem prawa i nie mogą stanowić podstawy prawnej działań organów administracji. Organy administracji są związane oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania wyrażonymi w orzeczeniu sądu administracyjnego, jednakże to związanie istnieje tylko w ramach tej sprawy, która była rozpoznawana przez sąd administracyjny - zgodnie z art. 153 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.